คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7th CHAOS - Such a nice day =D
7th CHAOS - Such a nice day =D
"สวัสดีค่ะคุณปุณณ์ คุณโน่" ผมว่าผมมาแค่ไม่กี่ครั้งแต่แม่บ้านจำชื่อได้แล้วอะครับ คิดดู ผมยิ้มพลางผงกหัวให้หญิงมีอายุรุ่นราวคราวพี่แม่คนนี้อย่างนอบน้อม ก็แหม...ถึงผมจะโวยวายหยาบคาย แต่ผมก็มีมารยาทนะครับ เชื่อหน่อย!
"ป้าน้อย ป้าถามลุงหนันให้หน่อยสิว่าเอามอเตอร์ไซค์โน่ไปจอดไว้ไหน" ปุณณ์ถามถึงพาหนะคู่ชีพของผมให้ทันทีที่สาวสูงวัยเข้ามานำกระเป๋าของปุณณ์ไปทำท่าจะเก็บให้ ป้าน้อยได้ยินดังนั้นก็รีบหันมายิ้มอย่างใจดี
"ตาหนันแกกำลังล้างให้อยู่น่ะค่ะ ที่จริงป้าบอกให้แกล้างตั้งแต่บ่ายแล้ว แต่แกบ่นปวดหลัง เลยเพิ่งมีแรงออกมาล้างน่ะค่ะ" แล้วใครบอกให้ล้างล่ะครับป้า! โอ๊ย ผมเกรงใจจะตายห่าอยู่แล้ว ทรมานคนแก่อีกเหรอเนี่ยเรา
"รถล้างอยู่ตรงไหนฮะ" ผมรีบยิงคำถามทันทีด้วยความร้อนใจ ไม่อยากจะรบกวนบ้านภูมิพัฒน์มากไปกว่านี้อีกแล้ว ยิ่งได้เห็นป้าน้อยยิ้มให้ผมอย่างเอ็นดู ผมก็ยิ่งเกรงใจหนัก
"อยู่ข้างโรงรถน่ะค่ะ แต่ตาหนันเพิ่งจะเริ่มล้างเมื่อกี้เอง คงยังไม่เสร็จ รบกวนคุณโน่รออีกแป๊บนะคะ" เพิ่งล้างนี่แหละครับดี! ผมได้ยินดังนั้นก็โยนกระเป๋านักเรียนให้ปุณณ์แล้ววิ่งไปโรงรถทันที
"ลุงหนันครับ! ลุงหนันไม่ต้องล..."
ซู่!!!
ไม่ทันจนได้...ตอนนี้น้องมอเตอร์ไซค์ของผมเปียกซ่กเรียบร้อยด้วยปลายสายยางจากลุงหนันครับ ออกมาห้ามไม่ทันแฮะ -_-
"ขอโทษครับคุณโน่ ๆ ผมจะรีบล้างให้นะครับ"
"ไม่เป็นไรฮะลุง ผมล้างเองดีกว่า ลุงไปพักผ่อนเถอะ นี่มืดแล้วนะ" ผมตอบลุงหนันพลางพยายามยื้อสายยางไว้ที่ตัวเอง แต่ลุงหนันดันวิ่งหนีไปอีกทาง เมื่อผมก้มลงมองนาฬิกาก็ปาเข้าไปสองทุ่มกว่าแล้ว ถ้ายังหน้าด้านปล่อยให้คนแก่ออกมาตากลมกลางคืนก็อย่าเรียกผมผู้ชายเลยครับ!
"ไม่ได้หรอกครับคุณโน่ มันเป็นหน้าที่ของลุง" ลุงหนันตะโกนมาจากอีกฝั่งรถมอ'ไซค์
"ไม่เอาน่าลุง ผมไม่บอกใครหรอก ลุงไปพักเถอะฮะ ผมล้างรถเองออกจะบ่อย" ผมตะโกนกลับไป
"แต่คุณโน่เป็นแขก..."
"เดี๋ยวผมกับโน่ช่วยกันล้างเอง ลุงหนันไปพักเถอะนะครับ" เสียงที่สามดังขึ้นจากด้านหลังผม ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร เป็นไอ้ลูกชายคนโตเจ้าของบ้านนั่นแหละ ผมหันไปมองปุณณ์ที่เดินมาสมทบยิ้ม ๆ เป็นยิ้มของคนที่มั่นใจว่าลุงหนันไม่กล้าขัดคำสั่งแน่
"จะดีเหรอครับคุณปุณณ์"
"ดีที่สุดเลยครับ ลุงวางอุปกรณ์ไว้ตรงนี้แหละ เดี๋ยวผมกับโน่จัดการเอง" ปุณณ์พูดแค่นั้นก่อนจะเดินไปขอสายยางมาจากมือคุณลุงคนงานประจำบ้าน แล้วมองตามหลังค่อม ๆ ที่กลับไปพักผ่อนยังส่วนของคนงาน
"มา...จัดการ" มันหันมาบอกผมพลางยิ้มเผล่ แต่ผมแค่เลิกคิ้วกลับให้มันกวน ๆ
"คุณหนูปุณณ์ทำเป็นเหรอครับ"
"อ้าว พูดงี้ก็สวยสิครับโน่" มันว่าพลางฉีดน้ำใส่ผม เฮ้ยไอ้ห่า!!! กูเปียกมั่งเหอะ!
"สัด! เปียกเว้ย!"
"เสื้อผ้าผมทั้งนั้น กลัวไร" มันพูดล้อ ๆ แต่ก็จริงของมัน ชุดนี้ก็ชุดมันทั้งชุด ผมมองตัวเองที่เปียกมะล่อกก่อนจะเงยหน้ามาเพื่อพบว่าไอ้ปุณณ์กำลังขะมักเขม้นกับการถอดเสื้อตัวเองออกอยู่ "เฮ้ย!"
"ตกใจไร จะใส่ชุดเต็มยศอย่างงั้นล้างรถเหรอครับ คุณโน่" เสือกกลายเป็นว่ามันประชดผมกลับไปซะฉิบ เออ ถอดก็ถอด ผมคิดในใจพลางส่ายหัวแล้วจัดแจงถอดเสื้อนักเรียนบนตัวออก คงเหลือแต่เสื้อกล้ามไว้ เพราะไอ้จะให้มาแปลงร่างเป็นชีเปลือยท่อนบนอยู่กลางโรงรถบ้านคนอื่นก็รู้สึกแปลก ๆ ไม่เหมือนเจ้าของบ้านอย่างมันนี่! ตอนนี้แม่งเหลือแต่กางเกงนักเรียนสีน้ำเงินตัวเดียวเรียบร้อยแล้ว
"ลุย!"
ไอ้ปุณณ์แหกปากพลางวิ่งฉีดน้ำไปรอบตัวรถ (จนผมละกลัวใจรถจะพัง) โดยไม่ลืมจะฉีดใส่ผมด้วย (กูไม่ใช่มอเตอร์ไซค์โว้ย) แต่อย่าคิดว่าผมจะยอม เพราะตอนนี้ผมได้สายยางมาไว้ในมืออีกอัน หึหึ
บรรยากาศการล้างรถของเราเป็นไปอย่างสนุกสนานดี แม้จะมืดและยุงกัดไปหน่อย (ไม่หน่อยอะครับ กัดชิบหาย) ไอ้ปุณณ์อุทิศแปรงสีฟันใช้แล้วของมันมานั่งขัดท่อให้ผม ขณะที่ผมลงแชมพูรถทั่วคันไปด้วย (และแกล้งหยดแชมพูลงหัวมันเป็นระยะ ๆ) จะว่าไป ที่เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าไอ้ปุณณ์ ภูมิพัฒน์เป็นคุณหนูไฮโซตระกูลผู้ดีก็ไม่ผิดจากความเป็นจริงเท่าไหร่ (สังเกตจากบ้านหลังเบ้อเริ่มและแรงงานในบ้านมากมาย แถมยังจะให้ลูกชายดูตัวอีก ทำเป็นหนังไทยเมื่อยี่สิบปีก่อนไปด้ายยย) เพียงแต่มันก็ไม่ได้เป็นคนเลิศหรูอะไรขนาดนั้น เห็นจากท่าทางขยันขันแข็ง (แรงงานกรรมกร) ช่วยผมขัดท่อมอเตอร์ไซค์คันเก่งไปด้วย คอยฉีดน้ำรดส่วนที่ผมจะลงแชมพูไปด้วย แล้วก็ทำให้รู้สึกว่าไอ้นี่มันพึ่งพาได้มากโขอยู่
เสียอย่างเดียว แม่งแกล้งกูจังงง
"เฮ้ย! จะล้างรถหรือรดน้ำดำหัวกูวะ ไอ้ห่า!!!" ไม่ต้องแปลกใจครับ ยิ่งคุยกันก็ยิ่งสนิท คำหยาบคำเลวทั้งหลายก็ทยอยออกมาเรื่อย ๆ แล้วอีกอย่างจะไม่ให้ผมด่ามันได้ไง ในเมื่อ 80% ของการล้างรถ ดูเหมือนมันจะพยายามล้างตัวให้ผมมากกว่า ไอ้สาดดด เสื้อกล้ามผมใส่ก็เหมือนไม่ได้ใส่อะครับ แนบเนื้อซะหนาวไปถึงไส้ติ่งเลย
"หมั่นไส้ ใส่เสื้ออยู่ได้" อ้าว แล้วจะถอดบริจาคเลือดให้ยุงทำไมล่ะวะ! เลือดกูชั่ว
ผมแกล้งราดแชมพูล้างรถใส่ตัวมันมั่ง "งั้นมึงอาบน้ำเลยแล้วกัน อาบเสร็จแล้วกูจะได้ตัดแต่งขนให้" ฟองฟอดทั่วตัวเลยครับทีนี้ มันหน้าเหวอใหญ่ ก๊าก ๆๆ
"เฮ้ย ไอ้เชี่ย!!! เดี๋ยวเป็นผื่น!!!"
"เรื่องของเมิงเด่ะ!" ผมโต้กลับพร้อมหลบฟองน้ำขัดรถที่มันปาใส่ไปด้วย แต่หลบไม่ทันว่ะ เป็นอันว่าตอนนี้ตัวพวกผมสองคนฟองฟอดไปด้วยสบู่ล้างรถ
ตายก็ตายด้วยกันนี่ละครับ พี่น้อง
มันดูท่าทางไม่ยอมแพ้ว่ะครับ วิ่งไล่จับผมปล้ำจะถอดเสื้อใหญ่ ฮ่า ๆ ไม่เคยรู้ว่าไอ้ปุณณ์คนเก่งของใคร ๆ จะบ้าดีเดือดได้ขนาดนี้เหมือนกัน แต่ก็ตลกดีว่ะ แล้วอย่างมันน่ะเรอะจะจับผมแก้ผ้าได้ เร็วไปสิบชาติไม่ว่าสิโว้ย =p ผมกระโดดหนีมันทันที
เราสองคนวิ่งกันเป็นวงกลมรอบรถมอเตอร์ไซค์ มันยังจับผมไม่ได้ แต่ด้วยอารามที่พื้นโรงรถลื่นโคตร ๆ ทั้งน้ำเอย แชมพูเอย แล้วยังอะไรต่อมิอะไรที่พวกผมเล่นกันเต็มพื้นไปหมด ยิ่งผมก้าวเท้าพลาดไปเหยียบลงบนฟองน้ำขัดรถที่ไอ้ปุณณ์โยนมาเมื่อกี้ (ผมหลบไม่ทันอีกต่างหาก) ก็ยิ่งเสียหลักเข้าไปใหญ่
"ว้ากกก!!!" เสียงผมแหกปากดังลั่นพร้อมกับคิดว่ากูเจ็บตัวแน่งานนี้ หลังหักเดี้ยงต้องนอนบ้านมันอีกคืนทำไงวะ! (กลัวยิ่งกว่าให้นอนโรงพยาบาลอีก)
"โอ๊ย!!!" แต่สรุปว่าเสียงที่ครวญด้วยความเจ็บปวดนี่ไม่ใช่เสียงผมว่ะ ผมหลับตาปี๋แต่ก็ระลึกได้ว่าตัวเองไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่
"เฮ้ย! มาแอ็คเป็นพระเอกขี่ม้าขาวทำไมวะ เจ็บมั้ยล่ะห่า!" เมื่อหันไปพบว่าไอ้คนที่มารองผมจากด้านหลังเอาไว้ทั้งตัวเป็นเจ้าของบ้านตัวดีนี่แล้วก็อดด่าไม่ได้ หืมมม ทำตัวเป็นพระเอกแมนไม่เข้าเรื่องนะมึง ทีนี้เลยทั้งเจ็บทั้งหนักเลยสิ ไอ้คุณปุณณ์!
"ใครบอกว่าช่วยวะ! มึงแหละหงายมาล้มใส่กู!!!" อ้าวเหรอ แหะ ๆๆ ขอโทษทีว่ะ ผมหน้าเจื่อนไปก่อนจะพยายามลุกจากตัวมัน (ตอนนี้ผมเปียกทั้งตัวแบบบิดน้ำออกได้เป็นถังแล้วครับ) แต่มันคงไม่ทันรู้หรอกว่าแขนมันพาดรั้งเอวผมไว้อยู่ ตามสัญชาตญาณน่ะนะ
แต่ไอ้เรื่องเหนือความคาดหมายของจริงน่ะ มาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วต่างหาก...
"พี่ปุณณ์ พี่โน่...?"
***
เสียงเครื่องยนต์รถมอเตอร์ไซค์คันเก่า (ที่ขัดจนใหม่แล้ว) ดังตามทางอันมืดมิดก่อนจะหยุดลงหน้ารั้วบ้านผมตามคำสั่ง อืม...จอดได้นิ่มดีมาก ไอ้สารถี!
"หลังนี้เหรอวะ" มันพูดขึ้นหลังจากที่ดับเครื่องยนต์ลงหน้ารั้วบ้านสีน้ำเงินของผมแล้ว นี่เป็นครั้งแรกของมันที่ได้มา แหมก็นะ บ้านผมไม่ใหญ่โตเป็นวังเท่าบ้านมันหรอก โทษทีว่ะ
"เออ หลังนี้แหละ โทษทีที่ไม่ไฮโซ ฮ่า ๆๆ" ผมว่าประชดพลางเหวี่ยงขาลงจากเบาะหลังรถมอเตอร์ไซค์ ปุณณ์มันขี่รถมาส่งผมตามคำสั่งของน้องสาวมันครับ ซึ่งแน่นอนว่าถ้ามันไม่ยอมขับมาส่ง ผมก็จะไม่ได้กลับ ต้องนอนจู๋จี๋กับมันต่ออีกคืน บ้าไปแล้ว! ถ้าให้ผมอยู่กับมันต่ออีกคืน ผมว่ามันแห่ขันหมากมาสู่ขอผมแต่งเข้าบ้านเลยดีกว่า คนเขาก็ลูกมีพ่อมีแม่นะเฮ้ย! (ของผมนี่ต้องบอกว่ามีอาป๊ากับม้านะเฮ้ย!)
ถึงตรงนี้หลายคนอาจสงสัยว่าเหตุการณ์หลังจากเมื่อกี้ ที่ผมกับไอ้ปุณณ์โดนฟองน้ำน็อกให้ล้มลงไปกองทับกันระหว่างล้างรถ เกิดอะไรขึ้นต่อไป จริง ๆ แล้วคงเดาได้ไม่ยากใช่รึเปล่าครับว่าน้องแป้ง...น้องสาวชาววายตัวดีของไอ้ปุณณ์ดันโผล่มาเห็นฉากเด็ดเข้า (จังหวะดีฉิบหาย) ซึ่งไม่รู้จะจำกัดความว่าดีหรือซวยดี หรืออันที่จริงต้องบอกว่า เป็นผลดีมาก ๆ กับไอ้ปุณณ์ แต่ซวยฉิบหายต่อชีวิตผม แม่งเอ๊ยยย จะแก้ตัวก็ไม่ได้ จะพูดอะไรต่อยังลำบากเลยครับ! (ภาพแม่งฟ้องซะ...) จนสุดท้าย ผมสองคนต้องนอนมองหน้าน้องแป้งที่รีบเอาผ้าขนหนูมาวางให้พวกผม แล้ววิ่งกรี๊ด ๆ (ด้วยความดีใจ) เข้าภายในบ้านไป
เออ ขำว่ะ ฮ่า ๆๆ ผมกับไอ้ปุณณ์นอนขำกันท้องคัดท้องแข็งอยู่บนพื้นโรงรถอย่างนั้น (แต่หลังจากที่ผมกลิ้งลงมาจากตัวมันแล้วนะเฮ้ย!) ก่อนจะอุทิศตัวทั้งตัวให้กลายเป็นผ้าขี้ริ้ว นอนเอาหลังเช็ดพื้นโรงรถอย่างนั้นต่อไป
มองดูท้องฟ้าตอนกลางคืน(ที่ไม่ค่อยมีดาว)จากโรงรถบ้านมัน(ที่เปื้อนสบู่ล้างรถ)ก็ทั้งสวยแล้วก็สบายใจดีไปอีกแบบเหมือนกัน
"ไฮโซไรวะ บ้านโน่ก็น่าอยู่ดีออก" มันพูดตอบ ขัดจังหวะผมที่กำลังยืนเหม่ออยู่ (เกือบลืมไปแล้วว่าคุยไรไว้) พลางช่วยเข็นรถมอ'ไซค์เข้าบ้านให้หลังจากที่ผมเปิดประตูรั้ว ผมเป็นฝ่ายช่วยเข็นประตูบ้านปิด แล้วเปิดประตูเล็กให้มันแทน
"เออ กลับดี ๆ ละ กุไม่ไปส่งนะ" เพราะถ้าจะให้ไปส่งก็คงตลกเกินไปแล้ว มีหวังได้ส่งกันไปส่งกันมาทั้งคืนไม่จบสิ้นแหง ๆ มันหัวเราะรับคำนั้นของผมก่อนจะโบกมือลาและเดินออกจากประตูบ้านไป
"ส่วนเรื่องเงินชมรม" แต่มันหันกลับมาพูดเรื่องที่น่าสนใจโคตร ๆ เลยแฮะ
"กำลังช่วยอยู่ รออีกสักพักนะ แต่สัญญาว่าได้แน่ ๆ" แค่ได้ยินแบบนี้ผมก็สบายใจแล้ว
ผมพยักหน้ายิ้มรับคำพูดนั้นของมัน ก่อนจะโบกมือลากันเมื่อมีมอเตอร์ไซค์รับจ้างแถวนี้ผ่านมาให้มันโบกกลับพอดี ฮ้า...เป็นวันที่วุ่นวายแต่ก็สนุกดีนะ
ได้สนิทกับปุณณ์นี่ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน
TBC.
Postscript : ขอโทษนะคะที่หายไป 2 วัน พอดีว่างานยุ่งมากอะค่ะ y_y วันอาทิตย์ก็เคลียร์งานวันจันทร์ไปเข้าเรียนวิชาสัมมนา กลับมาน็อคสลบ หมดแรงข้าวต้ม y_y
มาต่อให้แล้วนะคะ ^^ ตอนนี้โน่กับปุณณ์เขาก็ได้สนิทกันแล้วเนอะ (ถึงขั้นเปลี่ยนสรรพนามกันเลยทีเดียว)
หลังจากนี้จะมีเรื่องอะไรต่อหว่า....
ขอบคุณสำหรับคอมเม้น และคำทวงหาตอนใหม่ด้วยนะคะ ^^;;; ขอโทษด้วยค่ะที่ปล่อยให้รอเน๊ออ ยังไงใครอ่านแล้วคิดเห็นยังไง (หรืออยากฝากข้อความถึงใคร)ก็ทิ้งข้อความไว้ได้นะคะ ^^ เห็นเชียร์กันจังเลยให้ปุณณ์จับโน่กดซักที 555+ ใจเย็น เย็นนน xD
อ่านแล้วโหวตให้จะขอบคุณมากเลยค่า ^^ (ชอบมากให้มาก ชอบน้อยให้น้อย ไม่ว่ากันเนอะ) ขอบคุณค่ะ
ปล. เกิดการฝากข้อความหากันระหว่างคนคอมเม้นเกิดขึ้น... คุณแม่น้องกางเกงน้ำเงินคะ มีคนยุลูกคุณแม่ค่ะ 555+
ความคิดเห็น