LOVE SICK : ชุลมุนหนุ่มกางเกงน้ำเงิน [YAOI]

ลำดับตอนที่ #63 : 53rd CHAOS - There's something start from here.

53rd CHAOS - There's something start from here.
 

และแล้วก็ถึงวันที่พวกวงโยฯ กลับมาจนได้ครับ ซึ่งจริง ๆ มันแข่งเสร็จตั้งหลายวันแล้ว แต่ไอ้ฟิล์มบอกไหน ๆ ได้ยกโขยงกันไปไกลถึงนู่น ก็ขอเที่ยวให้สะใจอีกหน่อยแล้วกัน โว้ยยย ฟังแล้วน่าอิจฉาจริง ๆ! แถมแต่ละรูปที่แม่งส่งกลับมาเย้ยทางอีเมลนั้น ทำเอาผมกับไอ้โอมแทบลงไปนอนดิ้นตายหน้าคอมฯ ด้วยความอิจฉา T_T ฮือออ ก็ไอ้ยุโรปนี่เคยไปมาแล้วก็จริงครับ แต่พอเห็นมันยกโขยงกันไปเป็นฝูงใหญ่ ๆ แบบนั้นดูน่าสนุกกว่านี่นา แถมเท่านั้นยังไม่พอ เพราะไอ้ฟิล์มยังกวนตีนไอ้โอมโดยการถ่ายรูปน้องมิกส่งกลับมาอย่างเยอะอีก! ซึ่งโคตรรรน่ารักอะผมว่า! สงสัยเป็นเพราะอากาศหนาว (จนอุณหภูมิเกือบติดลบ) ของที่นั่น เลยยิ่งทำให้แก้มน้องมิกกลายเป็นพวงสีแดง ดูน่ารักน่าทะนุถนอมชิบเป๋ง ผมนั่งดูรูปที่ไอ้ฟิล์มส่งมาพลางเหล่มองไอ้โอมไปด้วย แต่เห็นแม่งยังตีขรึม ทำเป็นนิ่งไม่สะทกสะท้านอยู่ หึ! แต่กูเห็นนะ...ตอนเปิดไปถึงรูปน้องมิกกำลังนั่งยอง ๆ กัดเบอร์เกอร์ไซส์ XXL ของที่นั่น (ใหญ่มากครับ ใหญ่เกือบเท่าหัวน้องมิกเลยปะวะนั่น) ผมเห็นไอ้โอมถึงกับหลุดอมยิ้มออกมา ฮั่นแน่ มึงแอบมีปฏิกิริยา! หึหึหึ (ว่าแต่ผมไปเสือกเรื่องของมันทำไม)

ส่วนเรื่องผลการแข่งขันน่ะเหรอครับ คือก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี เพราะตอนวันที่แข่งเสร็จ ผมถึงกับรีบต่อโทรศัพท์ข้ามประเทศหาไอ้ฟิล์มด้วยใจระทึกทันที กะว่ายังไงเพื่อนผมน่าจะได้สักรางวัลติดไม้ติดมือกลับมาบ้างแหละน่า แต่คำตอบที่ได้รับทำเอาผมถึงกับอึ้ง เพราะเสียงหงอย ๆ จากไอ้ฟิล์มที่อยู่ปลายสายค่อย ๆ เล่าผ่านกระบอกโทรศัพท์ให้ฟังว่า พวกมันชวดทุกรางวัล ไม่มีถ้วยอะไรติดไม้ติดมือกลับประเทศให้ทั้งสมาคมและโรงเรียนเลย...ผมยอมรับว่าตอนนั้นตัวเองได้แต่ยืนนิ่ง มือก็เย็นจนพูดอะไรต่อไม่ถูก แต่ทุกอย่างไม่ได้เกิดจากความโกรธ โมโห หรือผิดหวังอะไรทั้งสิ้น ความรู้สึกในตอนนั้นล้วนมีแต่ความสงสารและเสียใจไปกับเพื่อน เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาผมได้รู้ได้เห็นความพยายามของไอ้ฟิล์มและน้อง ๆ ในวงโยฯ มาตลอด ผมได้เห็นพวกมันที่กินนอนกันแทบไม่เป็นเวลา หายใจเข้าออกเป็นโน้ตเพลง หรือแม้แต่ดึกดื่นเที่ยงคืน ไอ้ฟิล์มก็ยังเซ็ท Busy ใน MSN เพราะมัวแก้ไลน์เดินสวนสนามอยู่ ทำเอาคนอย่างผมที่ไม่มีส่วนร่วมอะไรเท่าไหร่ (นอกจากช่วยป้อนข้าว ป้อนน้ำ ทำใบลา แก้โน้ตเพลงและเสนอไลน์เดินนิดหน่อยให้) เห็นแล้วยังเหนื่อยแทน

แต่ท้ายที่สุดในเมื่อผลออกมาแบบนี้ แล้วผมจะพูดอะไรได้ นอกจากแสดงความเสียใจกับมันแล้วชวนปลายสายคุยเล่นแก้เครียดนิดหน่อย แต่ดูไอ้ฟิล์มไม่ค่อยมีอารมณ์สนุกด้วยเท่าไหร่ มันคงต้องการพักหลังจากเหน็ดเหนื่อยมานานหลายเดือนละมั้ง เมื่อเป็นเช่นนั้นผมจึงต้องวางสาย โดยหวังว่าฟิล์มจะสามารถทำใจยอมรับสภาพผลการแข่งขันที่เกิดขึ้นได้ในเร็ววัน เฮ้อ ทำเอาผมกับโอมต้องมานั่งวุ่นวายช่วยกันคิดอีก ว่าพอถึงวันไปรับมันที่สนามบิน จะพูดยังไงไม่ให้พวกมันเสียใจดี

กระทั่งถึงวันที่มันกลับมา ซึ่งแน่นอนว่ามีผมกับโอมและรุ่นพี่อีกจำนวนหนึ่งถ่อไปรับกันที่สนามบิน (ซึ่งไอ้เชี่ยโอมบ่นอุบเลยครับ เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนก็เพิ่งมารับเฮียอั๋นไป) โดยก่อนเครื่องลงพวกเราได้จัดแจงสุมหัวเตี๊ยมคำพูดปลอบใจพวกมันไว้เป็นตั้งหลายชั่วโมง กว่าจะเฟ้นหาคำที่ฟังดูเวิร์คสุด ๆ เจ๋งสุด ๆ ออกมาได้ ด้วยเพราะห่วงใยความรู้สึกพวกวงโยฯ มากกก จนอยากช่วยบรรเทาความเสียใจให้ ถึงอาจจะช่วยได้ไม่มาก แต่แค่นิดหน่อยก็ยังดี ผลปรากฏว่า พอเครื่องแลนดิ้งลงพื้น พวกแม่งเสือก...

แห่ถ้วยรางวัลลงจากเครื่อง!!!

ไอ้สันดานนนเอ๊ย! พวกผมยืนปากสั่นชี้หน้าพวกมันที่ทยอยเดินเป่าเครื่องสาย ตีเกราะเคาะไม้ เขย่าแทมบูรีน ขณะแห่ถ้วยรางวัลออกมาจากเกตกันอย่างร่าเริง! โอ๊ยยย นี่กูจะเริ่มด่ามึงด้วยคำไหนก่อนดีวะไอ้พวกชั่ว คนเขาอุตส่าห์คิดคำปลอบใจไว้ซะดิบดี หวังทำตัวเป็นเพื่อนเป็นรุ่นพี่ที่ดีให้พวกมึงได้พึ่งพา แต่แม่งเสือกหลอกกูซะงั้น!!! สรุปว่าพวกมันได้รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2 จากการแข่งขันครับ! ไอ้ฟวยยย รู้งี้กูไม่สงสารพวกมึงหรอก! แม่งงง

ผมยืนเคี้ยวฟันมองหน้าไอ้ฟิล์มที่เดินยิ้มแฉ่งมาหาผมด้วยสีหน้าระริกระรี้ ฮึ่ยยย ฝากไว้ก่อนเถอะ! แถมมาถึงก็ยังเอาแต่โม้เรื่องความเก่งของวงโยฯ โรงเรียนตัวเองที่ไปคว้าชัยชนะมาได้ไกลถึงต่างแดนอีก (ไม่มีสำนึกนะมึง) ขณะที่น้องคนอื่น ๆ กรูมาขอโทษขอโพยผมยกใหญ่ จึงได้รู้ว่าทุกคนถูกไอ้ฟิล์มบังคับเล่นบทโศกหลอกผมกันทั้งคณะ หูยไอ้ชั่ว! นี่มึงชั่วคนเดียวไม่พอยังบังคับให้น้องกูชั่วอีก แต่ก็เอาวะ เนื่องจากเพราะทุกคนรู้สึกผิดที่กลั่นแกล้งผม มันเลยแห่ซื้อของฝากมาให้กันยกใหญ่ ฮ่า ๆๆ ถ้าแบบนี้ไม่เป็นไรครับ เอามาอีกเยอะ ๆ เลย ของฟรีกูชอบบบ ว่าแต่จะขนกลับบ้านยังไงวะ เยอะเกิน -_-

แต่ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย สายตาอันดีของผมยังเหลือบไปเห็นน้องมิกกับไอ้โอมพากันเดินแยกจากหมู่มวลชนไปคุยกันแค่สองคน หึหึหึ จริง ๆ ตอนแรกก็ไม่เห็นหรอกครับ เพราะมัวแต่เฮฮาตบหัวป้าบ ๆๆ กับไอ้เป้อไอ้น็อตอยู่ (ไม่ได้ตบมันหลายวันเหงามือจัด) แต่เป็นเพราะไอ้ฟิล์มผู้ซึ่งโคตรขี้เสือกเรื่องของชาวบ้านแม่งมาสะกิดไหล่ให้ผมดูยิก ๆๆ ทำเอาผมที่ไม่ค่อยอยากเสือกด้วยเท่าไหร่ เลยต้องหันไปแอบดูกะมันเหมือนกัน (นี่สาบานได้เลยว่าไม่อยากเสือกจริงจริ๊งงง)

หืม แล้วอย่าให้แฉครับ! (แต่กำลังแฉอยู่เนี่ย) เพราะน้องมิกที่เมื่อห้านาทีก่อนเพิ่งเอาตุ๊กตาพื้นเมือง (ของฝากจากประเทศนั้น) มาให้ผมไปแหม็บ ๆ แต่ตอนนี้ผมเห็นว่าน้องกำลังยื่นของฝากกล่องใหญ่ให้ไอ้โอมอยู่! (ลำเอียงนี่หว่า!) แต่ยังครับ!!! ยังไม่พอ! เพราะไอ้โอมดันเสือกมีกล่องอะไรสักอย่างเล็ก ๆ ยื่นกลับไปให้น้องมิกเหมือนกัน! (เดี๋ยวนะ ตกลงใครเพิ่งกลับจากต่างประเทศกันแน่) ว่าแต่มันคืออะไรวะ กูอยากรู้! ต่อมเสือกผมเริ่มตอกบัตรเข้างาน (ซึ่งจริง ๆ ต่อมนี้ก็ไม่เคยมีวันหยุด) แต่ไม่ว่าจะพยายามถาม ล้วง แคะ แกะ เกา ไอ้เชี่ยโอมยังไง ไอ้ห่านี่ก็ยังเอาแต่อมพะนำเงียบ ไม่ยอมปริปากพูดสักคำว่ามันให้อะไรน้องเขาไป นิสัยนิ!

แต่ไม่บอกก็ไม่อยากรู้ครับ! (เหรอ...) (เปล่าหรอก จริง ๆ ไว้ไปถามน้องมิกหลังไมค์ดีกว่า หลอกง่ายกว่าเยอะ หึหึ) ที่เลิกเซ้าซี้โอมเป็นเพราะมีเรื่องอื่นให้ต้องคิดมากกว่า ก็จะอะไรซะอีก นอกจากเพราะทางโรงเรียนทราบว่าวงโยธวาทิตของชมรมเราเดินทางไปคว้ารางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2 จากเมืองนอกมาได้ ก็เลยจะจัดทำเกียรติบัตรและโล่เกียรติยศให้ยกใหญ่ ซึ่งถือเป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ ครับ เพราะน้อง ๆ จะได้มีเกียรติบัตรเชิดชูความสามารถเก็บใส่ไว้ในพอร์ตฯ แต่ดันติดตรงที่ว่าทางโรงเรียนจะให้ผม ซึ่งมีตำแหน่งเป็นประธานชมรม ขึ้นไปรับโล่บนเวทีน่ะสิ -_-"

แล้วคิดว่าคนอย่างผมจะหน้าด้านทำแบบนั้นลงเหรอครับ (เอ่อ ถึงชีวิตปกติจะหน้าด้าน แต่ก็มีช่วงเวลาหน้าบางสำหรับบางเรื่องเหมือนกันนะ) เพราะงานนี้คนที่สมควรรับความดีความชอบคือไอ้ฟิล์มเต็ม ๆ เนื่องจากมันเป็นคนขวนขวายทั้งหาใบสมัคร พาน้อง ๆ ไปแข่งรอบคัดเลือก ซ้อมน้องเดินแถว คัดเพลง ปรับโน้ต และอะไรต่าง ๆ อีกมากมายจนพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า หากไม่มีฟิล์ม ถ้วยใบนี้ก็คงไม่มีโอกาสได้มาประดับไว้ในห้องชมรมแน่ ๆ ในเมื่อเป็นซะอย่างนี้ แล้วจะให้ผมหน้าด้านขึ้นไปรับรางวัลได้ยังไงกันครับ

ผมยอมรับว่าหนักใจไม่น้อยกับสิ่งที่ทางโรงเรียนเพิ่งติดต่อมาบอก ถึงแม้ฟิล์มจะคอยย้ำ นั่งยัน ยืนยัน นอนยันเป็นพันครั้งก็ตาม ว่ามันไม่ได้คิดอะไร ให้ผมนั่นแหละเป็นคนขึ้นไปรับโล่ตามระเบียบชมรมที่เคยปฏิบัติ แต่ไอ้บ้าที่ไหนจะทำแบบนั้นลงล่ะครับ! สรุปว่าวันนั้นผมแกล้งมาสาย ยอมถูกมาสเซอร์สั่งกอดคอลุกนั่งห้าสิบที แลกกับการให้ฟิล์มเป็นคนขึ้นไปรับโล่รางวัลด้วยตัวมันเอง :) แม้จะเสียใจบ้างลึก ๆ ที่ไม่ได้อยู่ร่วมบูมหน้าเสาธงให้กับความสำเร็จนั้น แต่ก็ดีแล้วที่ได้เห็นรูปฟิล์มยืนยิ้มแฉ่งคู่กับโล่ที่มันสมควรจับ :)

ดังนั้นเวลาแบบนี้ต้องฉลองครับ! ผมยืนกวาดตามองเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่มาใช้เวลาช่วงพักกลางวันนอนกลิ้งอยู่ในห้องชมรมกันเกือบ ๆ ยี่สิบชีวิต แล้วก็คิดว่าแค่นี้คงพอเลี้ยงไหว ว่าแต่กินอะไรดีวะระหว่างเป็ดย่างประจักษ์กับพิซซ่า แต่โห ของแบบนี้ไม่น่าคิดเสียงดังเลยว่ะ เพราะแค่พูดถึงอย่างหลังไอ้เป้อก็ยกมือถือมากด 1112 ทันที -*-

"อ่าาา หวัดดีครับ ชมรมดนตรีโรงเรียน xxx นะครับ ขอสั่งฮาวายเอี้ยนถาดใหญ่ 1 ถาด ชิคเก้นทรีโอใหญ่ 1 ถาด ซีฟู้ดค็อกเทลใหญ่ 1 ถาด แล้วก็มังสวิรัติใหญ่ 1 ถาด ทุกอย่างขอเป็นขอบชีสนะพี่ แล้วเอาไรอีกอะ อ่อ...ปีกไก่ 12 ชิ้น 5 กล่องไปเลย เบรดสติ๊กส์ 2 เป๊ปซี่ไม่ต้องพี่ ห้องผมมี ห้ะ อะไรนะ ไอ้ม่ำอยากกินสปาเก็ตตี้? เออ เอาสปาเก็ตตี้แฮมเห็ดด้วยพี่ อ่อ ผักโขมอบชีสด้วยของโปรดไอ้น็อต แล้วใครจะเอาไรอีก ลาซานญ่าด้วยใช่ปะ เออ จัดไป"  โห ๆๆ พอเหอะมึง! กะถล่มกูให้จนทั้งเดือนเลยใช่มั้ยเนี่ย ผมรีบคว้ามือถือจากหูไอ้เป้อมากรอกเสียงใส่ทันที  "พอแล้วครับพี่ ส่งที่โรงเรียนเหมือนเดิมนะ ห้องชมรมดนตรีตึกฟ.ครับ ขอบคุณครับ"

"โหพี่โน่ รีบวางทำไมเนี่ย กะจะฝากคนส่งซื้อก๋วยเตี๋ยวตรงตรอกกะจั๊วมาด้วยซะหน่อย ไม่ใจเลย"  ไอ้เชี่ยเป้อ อยากแดกก๋วยเตี๋ยวก็ไปแคนทีนสิวะ! ไอ้ห่านี่กวนตีน

ผมโยนมือถือคืนมันก่อนจะคิดคำนวณในใจเงียบ ๆ ว่าเงินกูพอรึเปล่า -*- เออ ก็คงพอมั้ง แต่เดือนนี้อาจต้องกินแกลบ ฮือ ๆๆ ทำไมกูต้องเลี้ยงพิซซ่าไอ้พวกที่หลอกกูด้วยวะเนี่ย

และในระหว่างเรากำลังนั่งสรวลเสเฮฮา ดีดกีตาร์ เคาะกลอง สันทนาการไปเรื่อยขณะรอพิซซ่ามาส่งนั่นเอง จู่ ๆ ไอ้เป้อปากหมาก็โพล่งถามขึ้นมากลางวงว่า  "พี่! แล้วตอนพวกผมไม่อยู่ พวกพี่เหงาาาปะ"  ดู...ดูมันยังกล้าถาม เหอ ๆๆ ผมเหล่มองใบหน้าตี๋ ๆ ของมันที่ทำเหมือนจะอ้อน แต่ดูแล้วคล้าย ๆ กำลังอ้อนตีนมากกว่า

"เออ เหงามากกก ไม่มีมึงให้ด่าเนี่ย"  ผมว่าพลางบ้องหัวไอ้ตี๋เป็บเปอร์ไปฉาดใหญ่จนมันบ่นอุบ มือขาว ๆ นั้นลูบหัวตัวเองป้อย ก่อนจะขมุบขมิบคำต่อไปออกมา  "โห คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง กลัวว่าทิ้งพี่โน่อยู่กับพี่โอมสองต่อสองแล้วจะทำอะไรผิดผีกันรึเปล่า"  แล้วนั่นมึงใช้สมองหรือเล็บขบคิดวะ! ผมอ้าปากค้างมองไอ้เวรเป้อ ขณะที่โอมสำลักอากาศไอแค่ก ๆๆๆ ทันทีหลังประโยคนั้นจบ

ผัวะ!

"นี่...โดนไอ้โน่คนเดียวไม่พอ คิดถึงฝ่ามือกูด้วยใช่มั้ยสัด จะบอกให้รู้ไว้นะ ว่าต่อให้กูเปลี่ยวขนาดไหนกูก็ไม่เอาแม่งหรอก เจาะรูหมอนข้างแล้วนอนทับยังดีซะกว่า"  ใช่ ๆๆ ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดไอ้โอมก่อนจะรู้สึกทะแม่ง ๆ ในสองวินาทีถัดมา อ้าวไอ้นี่...มึงหลอกด่ากูรึเปล่า

"อย่ามาร้องให้กูขัดขี้ไคลอีกนะมึง!"  คิดได้ดังนั้นผมจึงชี้หน้าคาดโทษแม่งอย่างเคือง ๆ ทันที จนน้อง ๆ ในห้องขำครืน แต่คนโดนขู่ยังปั้นหน้าตอแหลกลับ ไอ้เป้อเลยได้ทีเล่นต่อ  "โหพี่โน่ เค้าหมดยุคให้เพื่อนขัดขี้ไคลแล้ว ก็พี่โอมน่ะมี..."

"เชี่ยเป้อ มึงเงียบปาก!"

"อุปสสส์!"  เล่นเอาทั้งห้องหัวเราะก๊ากพร้อมตบมือเกรียวกันด้วยความสะใจ (แน่นอนว่าผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ฮ่า ๆๆ) เพราะตอนนี้ไอ้เชี่ยโอมยืนหน้าแดงชี้ไปยังไอ้เป้ออย่างเอาเรื่อง ขณะที่น้องมิกได้แต่นั่งอายม้วนดึงโซฟาจนหนังแทบขาด โอ๊ย น่ารัก! (แต่อย่าให้ขาดจริงนะครับมิก พี่ขี้เกียจซ่อมอีก)

ผมยืนขำมองไอ้เป้อที่ยกมือไหว้ไอ้โอมก่อนจะล้มตัวลงไปนั่งพับเพียบเอี้ยมเฟี้ยมเรียบร้อย พลางคิดว่าสงครามน้ำลายคงจบแล้ว แต่ไอ้ฟิล์มยังไม่วายแหกปากขึ้นมาสานต่อ  "แหมไอ้เป้อ มึงไม่รู้อะไรอย่ามาพูด เพื่อนกูน่ะนะ ทะนุถนอมน้องเขาจะตาย ยุงก็ไม่ให้ไต่ ไรก็ไม่ให้ตอม นี่ตอนกูพาน้องเขาออกนอกประเทศนะ แม่งอีเมลมาถามกูตลอดอะว่ามีใครป่วยรึเปล่า มีคนแพ้อากาศมั้ย อุณหภูมิที่นั่นเท่าไหร่ อาหารการกินเป็นยังไง ระวังอย่าให้กับข้าวเผ็ดเกินไปล่ะ ถุยไอ้ควาย! คิดว่ากูไม่รู้รึไงว่าจริง ๆ มึงอยากถามถึงใคร แม่งเป็นห่วงขนาดนั้นไม่บินตามไปเองเลยล่ะวะ!"  ก๊ากกก จริงดิ! นี่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ยว่ามีเรื่องแบบนั้นด้วย! ก็เห็นเวลาเช็คเมลไอ้ฟิล์มผ่านคอมฯ ชมรมทีไร เชี่ยโอมก็ทำท่าปกติดีทุกอย่าง (ค่อนไปทางไม่สนใจด้วยซ้ำ) แต่ที่แท้แอบสั่งเสียกันทางหลังไมค์ก็ไม่บอก!

ผมนั่งขำหน้าไอ้โอมจนท้องแข็งเพราะตอนนี้แม่งยับเยินฉิบหาย ยังกะหมาพันธุ์ปั๊ก สะใจโคตรรร ก่อนที่ไอ้คนถูกแฉจะชี้หน้าฟิล์มแบบฝากไว้ก่อน โดยไม่วายเอี้ยวตัวหลบสายตาอยากรู้อยากเห็นของน้องมิกไปด้วย

มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะฟอร์มไรอีกวะ! ไอ้ท่ามากเอ๊ยยย

ผมร่วมวงโห่แซวมันด้วยอย่างคะนองปาก จนหน้าไอ้โอมเริ่มเปลี่ยนสี แต่อย่าว่าแค่ไอ้โอมเลยครับ เพราะยิ่งเพื่อนผมออกอาการมากเท่าไหร่ น้องมิกก็ยิ่งมีอาการไม่แพ้กันเท่านั้น ฮ่า! เอาสิวะ!!! วันนี้กูจะง้างปากไอ้เพื่อนตัวดีนี่ให้ได้ คอยดู!

"อ้าวไอ้โน่ ไปเล่นไอ้โอมนัก แล้วมึงอะ ได้ข่าวตอนพวกกูไม่อยู่ มึงใช้งานเลขาสภาฯ ยังกะเบ๊"  เฮ้ยยย แล้วแม่งชิ่งกลับมาได้ไงวะ! ผมสะดุ้งขำค้างมองหน้าพี่ดิวแบบโคตรมึน  "ไรพี่"

"ก็เมื่อเช้าไอ้ฟี่มันเผามึงหมดอะ ว่ามึงอะนะใช้ไอ้ปุณณ์ทั้งทำเอกสาร เปลี่ยนน้ำกรอง ซ่อมหลอดไฟ แถมยังลากเลขาฯ มันไปช่วยแบกหนังสือจากคิโนะอีก ใช่เล่นนะคู่มึง"  หน็อยยย เชี่ยฟี่ นี่กูเผลอไม่ได้เลยใช่มะ (ฟ้องตลอด) ก็แหม...จะให้ผมทำไงอะครับ ในเมื่อไอ้ง่อยมันไม่อยู่ ส่วนเชี่ยโอมก็ใช้การไม่ค่อยได้ พอดีมีตัวช่วยไว้ก็อยากจะขอความช่วยเหลือนิดหน่อยนี่นา U_U อ้าวแล้วนั่น! ไอ้พวกห่านี่จะขำทำไม!

ผมเห็นไอ้น็อตนั่งหัวเราะตาหยีอยู่บนพื้นห้อง แต่ยังไม่วายพยายามกลั้นขำมาแสดงความคิดเห็นต่อ  "อือใช่ ๆ แต่ไหนแต่ไรแล้วอะ ผมเห็นมีแต่พี่โน่ที่กล้าแหยมเลขาสภาฯ จำได้ว่าเมื่อก่อนพี่โน่ชอบมาแทรกแถวในห้องคุรุพันธ์แล้วฝากพี่ปุณณ์จ่ายค่าของให้ แถมช่วงขายบัตรคอนเสิร์ตชมรม ก็มีแต่พี่โน่อะ ที่กล้าเอาบัตรไปล็อกคอขายพี่ปุณณ์ทีละเป็นสิบ ๆ ใบ ฮ่า ๆๆ"  โอ้โฮไอ้นี่ ได้ทีมึงขุดเรื่องเก่ามาหากินเลยนะ! ผมกำลังจะหันไปเหวี่ยงไอ้น็อตที่คงเริ่มติดเชื้อไอ้เป้อมาแหง ๆ แต่เชี่ยภูมิเสือกพูดแทรกขึ้นมาก่อน

"เรื่องบัตรอะ เชี่ยโน่แม่งก็หน้าด้านขายทุกคนแหละมึง!"  ช่ายยย กูไม่ได้ขายแค่ไอ้ปุณณ์คนเดียวสักหน่อย ใส่ร้ายกูกันจริงนะ! ผมเกือบจะนึกขอบคุณมือคีย์บอร์ดวงตัวเองอยู่แล้วเชียวที่ช่วยพูดแก้ต่างให้ ถ้าแม่งไม่เสือกเห่าประโยค Main idea ออกมาก่อน  "แต่กูเห็นมีแค่ไอ้ปุณณ์ว่ะ ที่ยอมซื้อบัตรมันทุกงาน ฮ่า ๆๆๆ"

อ้าวไอ้สัดดด! หักหลังกันนี่หว่า!!! ผมหันขวับไปชี้หน้าเชี่ยภูมิคาดโทษ โดยที่ผู้ต้องหายังนั่งตีพุงตัวเองหัวเราะเอิ๊ก ๆ อยู่ นี่กูควรฆ่ามันให้ตายตอนนี้เลย หรือค่อย ๆ ทรมานมันให้ตายอย่างช้า ๆ ดีวะ!

แต่ยังไม่ทันคิดออก เสียงแง้มประตูห้องชมรมก็ดังขึ้นก่อน

แอ๊ดดด

"ห้องนี้มีปาร์ตี้เหรอ ทำไมสั่งพิซซ่าเยอะจัง"

"ฮิ้ววว!!!"  โอ๊ยไอ้เชี่ยยย ตกลงมึงเลี้ยงลูกกรอกจริง ๆ ใช่มั้ย! ถึงได้โผล่มาถูกเวลาตลอดดด ผมอ้าปากค้างมองหน้าเลขาสภาฯ ที่โผล่มาพร้อมพนักงานส่งพิซซ่าแบบที่เรียกว่า กะเวลาแม่นเหมือนผีสะกิด เรียกให้พวกลิงในห้องชมรมทั้งหลาย ออกวิ่งตีเกราะเคาะไม้กันอย่างถูกอกถูกใจ เพราะปุณณ์ดันโผล่หัวมาให้ได้ล้ออย่างถูกจังหวะพอดี แต่เดี๋ยวก่อน! ถ้าพวกมึงยังไม่หยุดแกล้งกูตั้งแต่ตอนนี้ กูไม่จ่ายเงินจริง ๆ ด้วย!

ผมเกาหัวแกรก ๆ พลางเดินฝ่าดงลิงทั้งหลายออกไปหน้าห้องเพื่อจ่ายเงินค่าพิซซ่า เช็กของ และลี้ภัยจากไอ้พวกขี้แซวสักพัก โดยไม่ลืมจะมองหน้าหาเรื่องไอ้ตัวดี  "มาไมมึง!"

แน่นอนว่าเลขาสภาฯ ถึงกับเหวอ  "อ้าว ก็พี่เขารู้จักตึกฟ. ที่ไหนล่ะ กูเห็นเขายืนงงหน้าโรงเรียนอยู่ตั้งนานละ เลยพามาให้เนี่ย แถมของยังเยอะอีกต่างหาก"  อืม พูดจามีเหตุผล ผมฟังไประหว่างควักเงินในกระเป๋าจ่ายพี่คนส่งพิซซ่าไป แถมทิปด้วยอีกนิดหน่อย (หมดตูดเลยว่ะกู)

"แต่ถ้าไงกูไปก็ได้นะ"  แล้วนั่น! ไอ้ตัวปัญหายังเสือกทำเสียงงอนอีก ผมช้อนตามองหน้าเลขาสภาฯ ที่เริ่มออกอาการไม่พึงประสงค์ ก่อนจะชิงลากแขนมันเข้ามาในห้องชมรมด้วยกันโดยไม่ปล่อยให้มันมีโอกาสขัดขืน

ซึ่งแน่นอนว่าการกระทำแบบนั้นเท่ากับยิ่งเร่งเสียงให้ไอ้พวกลิงโห่ร้องแซวกันระงม ก่อนจะเงียบปาก เพราะใบหน้าผมแสดงออกค่อนข้างชัดเจนว่า ขืนยังมีใครแซวกูอยู่ ได้อดแดกแน่ (ฮ่า ๆ) ก็งี้แหละครับ คนมันมีอาวุธในมือ ยังไงก็เป็นต่อ อิอิ

ผมกับปุณณ์ค่อย ๆ เดินถือเสบียงมาวางกลางห้องชมรม เพื่อให้ง่ายต่อการกินของทุกคน ซึ่งปรากฏว่ายังไม่ทันที่กล่องพิซซ่าจะแลนดิ้งลงพื้น 100% ฝูงแร้งก็รุมถาดพิซซ่าทั้งหมดทันที! อื้อหือ พวกมึงอดอยากมาจากไหนเนี่ย ผมเกาหัวพลางยืนมองเหตุการณ์ชุลมุนตรงหน้า ขณะที่ปุณณ์ถอยไปตั้งหลักตรงมุมห้องเรียบร้อยแล้ว เพราะตอนนี้ในชมรมกำลังวุ่นวายมากครับ เสียงต่างคนต่างร้องจะเอาพิซซ่าหน้าที่ตัวเองชอบกันระงม จนไอ้น้องน็อตเริ่มเวียนหัว เพราะดันนั่งใกล้พิซซ่าที่สุดพอดี ฮ่า ๆ ถือว่าถึงคราวเคราะห์แล้วกันนะมึงนะ กูไปละ

ผมขำกับท่าทีปวดเศียรเวียนเกล้าของน็อต ก่อนจะฉวยเอาพิซซ่ามาสองชิ้น (อิอิ) ผมหยิบชิคเก้นทรีโอ้มาชิ้นหนึ่ง กับซีฟู้ดค็อกเทลอีกชิ้นหนึ่งเพื่อแบ่งให้ปุณณ์

"เฮ้ย ไม่เป็นไรหรอก ให้คนในชมรมกินเถอะ"  แต่ดูมันมาถึงนี่แล้วยังทำเกรงใจอีกครับ

ผมที่ได้ฟังดังนั้นจึงส่ายหัวดิกด้วยความไม่ลดละที่จะยัดพิซซ่าใส่มือมัน ซึ่งดูปุณณ์ปฏิเสธด้วยความจริงจังเพียง 5% เท่านั้น (หรืออาจน้อยกว่า) ถ้าไม่เชื่อก็คอยดู  "แดกไปเหอะน่า เงินกู แล้วยังมีอีกตั้งเยอะ กินกันพออยู่แล้ว"  นั่นไง เห็นปะครับ ผมบอกแล้วววว่ามันจริงจังแค่ 5% เท่านั้นแหละ เพราะเมื่อได้ยินประโยคนี้ ไอ้เจ้าคนที่เคยปฏิเสธของในมือผมเมื่อครึ่งนาทีก่อน ก็แทบกระโดดคว้าพิซซ่าทันที โหแม่งไม่ค่อยตะกละ แต่กูจำได้ว่ามึงชอบกินหน้าซีฟู้ดค็อกเทล

ปุณณ์กัดของกินในมือพลางถองศอกกับข้างเอวผม  "รวยขนาดเลี้ยงคนทั้งชมรมเลยเหรอวะ มาเลี้ยงข้าวกูมั่งดิ กูกินไม่จุหรอก"  แต่ช่วยอย่าพูดถึงได้ปะ -*- เครียดนะเนี่ยไม่ใช่ไม่เครียด -*- ผมขมวดคิ้วแน่นทันทีเมื่อนึกถึงฐานะการเงินที่คงอัตคัดขัดสนไปทั้งเดือน ไม่น่าทำเป็นใจป้ำเลยกู  "เลี้ยงพ่อมึงดิ เงินกูโบ๋แล้วเนี่ย"

"ฮ่า ๆๆ ก็ทำเป็นเสี่ยดีนัก สม"  อ้าว แล้วไอ้นี่ไม่เห็นใจกูยังจะกระทืบซ้ำอีก ผมเหล่มองมันอย่างขัดใจ แต่คุณชายปุณณ์ดันมัวแต่จ้องพวกน้องม่ำที่กำลังมุ่งมั่นในการแบ่งเส้นสปาเก็ตตี้ออกเป็น 5 กอง กองละเท่า ๆ กันอยู่ (เพื่อไรวะ) เอ้อ...สงสัยมันจะว่างมาก

ส่วนบรรยากาศในห้องชมรมตอนนี้น่ะเหรอครับ ก็อยู่ในช่วงเฮฮาครึกครื้นอย่าบอกใคร เพราะกำลังเต็มไปด้วยเสียงทุกรูปแบบที่พวกมันสร้างขึ้นกัน ไม่ว่าจะเป็นเสียงเป่าแตรเวลาไอ้โอมกัดพิซซ่าแต่ละคำ (ฮ่า ๆๆๆ) อันนี้เป็นผลพวงจากที่แม่งแย่งพิซซ่าในมือไอ้อาร์ทไปแดกครับ (ชั่วมาก) เลยต้องทนฟังเสียงไอ้อาร์ทเป่าแตรกรอกหูทุกครั้งเวลามันกัดพิซซ่าชิ้นขาดเพื่อนเข้าปาก (ซึ่งชื่อนี้ไอ้นิวลงทุนตั้งให้ด้วยความยกย่องวีรกรรมเหี้ย ๆ ของเชี่ยโอมเป็นอย่างยิ่ง) แถมนอกจากเสียงไอ้อาร์ทเป่าแตรประท้วงแล้ว ยังมีเสียงน้องเฮงตีกรับอีก -_- แต่เดี๋ยวนะ มึงไปขโมยกรับมาจากห้องดนตรีไทยตอนไหนวะ -_- (อย่าลืมคืนด้วยนะมึง ขี้เกียจฟังไอ้ปันขับเสภาด่า) ผมเหลียวไปมองเสียงน้องเฮงตีกรับรับเป็นจังหวะทุกครั้งเวลาไอ้เป้อโชว์ท่าป๊อปปิ้งแบบชิน-ชินวุฒิ โดยมีกล่องใส่พิซซ่าเปล่า ๆ เป็นพร็อบประกอบการแสดงอยู่ (เออ จะทำอะไรก็ทำเถอะ -_-) กูเครียดว่ะ ใครก็ได้ช่วยบอกให้มันหยุดที

แต่ขณะที่ผมกำลังนั่งเครียดเหงื่อตกอยู่ ไอ้ปุณณ์ดันหัวเราะพลางตบมือซะดังลั่น เมื่อสปาเก็ตตี้ 5 กองของน้องม่ำ (ที่เฝ้าแบ่งทีละเส้นด้วยความทะนุถนอมอยู่ตั้งนานสองนาน) ดันถูกไอ้โอม (ผู้ซึ่งเขมือบพิซซ่าชิ้นขาดเพื่อนหมดเกลี้ยงแล้ว) เลื้อยมาสูดไปจนราบเป็นหน้ากลองซะก่อน! ก๊ากกก กูว่าแล้วพวกมึงอ้อยอิ่งอย่างนี้มีหวังไม่รอด! ตอนนี้เลยไม่ได้มีแค่เสียงแตรประท้วงจากไอ้อาร์ทเท่านั้น แต่น้องม่ำยังวิ่งถลาไปเอาทรอมโบนมุมห้องมาเป่าใส่หูเชี่ยโอมเป็นแนวประท้วงด้วยอีกคน ฮ่า ๆๆ กูว่างานนี้ไม่มีใครแดกอิ่มนอกจากไอ้โอมชัวร์

เอ้า แล้วไหน ๆ ก็ขนเครื่องดนตรีออกมาเล่นจนตีกันมั่วไปหมดแล้วก็เอาสักหน่อย ผมเห็นพวกเด็ก ๆ เครื่องเป่าเริ่มควักอาวุธประจำตัวเองออกมาเป่าเล่นเป็นคู่หูต่อโน้ตกันยกใหญ่ จนสุดท้ายเพลง Disco พาเพลิน ฉบับออริจินัลของพี่ ๆ Groove Riders ก็ดังลั่นห้องชมรม ฮ่า ๆๆ เอากะมันสิ งั้นกูขอไมค์ กูอยากเป็นพี่บุรินทร์ (หน้าตาก็ได้อยู่นะ) ปกติเพลงนี้ไม่เมาร้องไม่ได้ แต่สมมติวันนี้เมาแฟนต้าน้ำแดงแล้วกัน ฮ่า ๆๆ พวกผมเริ่มครวญเพลงกันแบบไม่ได้ศัพท์สุด ๆ จนฟังยังไงก็ไม่เหมือนคนเพิ่งชนะรางวัลระดับโลกมา แต่เอาเถอะน่า ชีวิตเรามันต้องผ่อนคลายกันบ้างไรบ้าง (ถึงแม้พวกผมจะผ่อนคลายกันมาทั้งชีวิตแล้วก็เถอะ) อิอิอิ

ปุณณ์นั่งดูพวกผมเล่นดนตรีกันแบบมั่ว ๆ ซั่ว ๆ (แอมป์เอิมอะไรก็ไม่เสียบ มีแต่เสียงเครื่องเป่า กีตาร์โปร่ง แทมบูรีน กรับ) แถมยังร่วมวงกับพวกน้อง ๆ ช่วยนั่งตบมือให้จังหวะอย่างเฮฮาอีก

แล้วดูนั่นดิ ตบมือเสร็จก็อุตส่าห์ทำตัวเป็นแขกที่ดีต่อ เพราะขณะที่คนอื่นกำลังร้องเล่นเต้นระบำอย่างไม่ไว้ภาพชมรมอยู่นั้น (กูด้วย) แต่ไอ้ปุณณ์ดันไปช่วยไอ้ง่อยเดินเก็บซากอารยธรรมทั้งหลายแหล่ ไม่ว่าจะเป็นขยะแห้งหรือเปียกซะทั่วห้องชมรม โว้ว มึงจะพระเอกไปไหน! ก็แม่งเป็นซะแบบนี้อะ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วที่ไอ้ฟี่เอาเรื่องผมใช้งานไอ้ปุณณ์ไปฟ้องคนอื่นก็เหมือนกัน ตอนนั้นผมแค่กำลังจะเปลี่ยนถังน้ำกรองในห้องชมรม แต่ไอ้ปุณณ์เสือกมาเห็นแล้วอาสาจะช่วยผมเอง แถมยังเสนอตัวจะเปลี่ยนหลอดไฟในห้องให้อีก นี่จะเอาผมไปสาบานที่ไหนเลยก็ได้นะ ว่าผมไม่ได้อ้าปากใช้งานมันสักกะแอะจริง ๆ!

เออ แต่ก็ดีวะ พูดง่ายใช้คล่องแบบนี้น่ารักสุด ๆ ผมปล่อยให้มันช่วยไอ้ง่อยเก็บขยะในห้องชมรมไป ขณะที่พวกเรากอดคอกันกระโดดเหยง ๆ ร้องเพลง ทุกอย่าง ของ Scrubb ดังลั่น

"แม้เธออจะมี้ใครไม่ส้ามมมคัน แค้เพียงเธอมองงงมาที่ฉานนน เท่าน้านนน ก็พอออใจอยู่ภายในนน! อัยยย อั๊ยยย แม้เธอจะมีใครรรไม่สนใจจจ แม้ความเป็นจริงจะเป็นเช้นนนไรรร!!!"

โครม!

เพล้ง!

"เฮ้ย!!!"  แต่แล้วดันมีเสียงประหลาดอุบัติขึ้นในเวลาใกล้เคียงกันถึงสามเสียง (เรียงตามที่บอก) ทำเอาไอ้โอมที่กำลังแหกปากร้องเพลงอยู่เมื่อกี้ถึงกับหยุดหอนทันที เพราะเสียงเหล่านั้นล้วนดังมาจากใต้เท้ามันทั้งสิ้น...ด้วยเหตุนี้ จึงทำเอาพวกเราทุกคนหยุดดีดสีตีเป่าเครื่องดนตรีทุกชนิด ก่อนจะเพ่งสายตามองไปยังจุดเกิดเหตุเป็นตาเดียว...

ฉิบหายแล้ว!!!

เพราะภาพที่ผมเห็นตรงหน้าเมื่อได้สติคือฝ่าเท้าควาย ๆ ของไอ้เหี้ยโอมได้กระทำการ กระทืบ ไปโดนกล่องอะไรสักอย่างที่บังเอิญวางไว้แถวนั้น ซึ่งถ้าจำไม่ผิด...โอยตาย ๆๆๆ ไอ้ฟิล์มถึงกับขั้นทิ้งกีตาร์โปร่งแล้วล้มลงไปทรุดกับพื้นทันที เพราะนั่นคือกล่องถ้วยรางวัลที่มันอุตส่าห์ไปแบกกลับมาจากเมืองนอกเมืองนา ผลลัพธ์ของความพยายามเกินกว่าครึ่งปี

"ไอ้เหี้ย! กูทำอะไรลงไป!!!"  แน่นอนว่าไอ้โอมพอตั้งสติได้บ้างก็ร้องตะโกนดังลั่นก่อนจะกระโดดเหยง ๆๆ ออกมาจากกล่องกระดาษนั้น ท่ามกลางความเงียบงันของคนทั้งห้องชมรม เพราะเหตุการณ์ตรงหน้ามันกะทันหันเกินทำใจรับไหวจริง ๆ

ผมกะพริบตาปริบ ๆ มองภาพไอ้โอมที่กระโดดจากฝากล่องด้วยใจระทึก เพราะไม่อยากยอมรับความจริงเลยว่ากล่องกระดาษใบนั้นคือกล่องใส่ถ้วยรางวัลจริง ๆ ผมไม่อยากยอมรับแม้กระทั่งว่า ตัวเองได้ยินเสียงเครื่องแก้วแตกดังเพล้งหลังจากไอ้โอมเผลอลงส้นเท้าบนกล่องใบนั้น แต่ทั้งหมดก็...

"อ้าว เงียบไรกันอะ งานเลี้ยงเลิกแล้วเหรอ"  แล้วปัดโธ่เว้ยยย เชี่ยปุณณ์! เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังจะถามอะไรอีก!

คนทั้งห้องชมรมหันขวับไปมองหน้ามันเป็นตาเดียว ราวกับต้องการอ้อนวอน เหมือนว่าปุณณ์จะช่วยอะไรได้ยังไงยังงั้น เหอ ๆๆ คงมีแค่ผมคนเดียวมั้งที่เบือนหน้าหันไปทางอื่น เพราะรู้ดีว่าเรื่องแบบนี้ ต่อให้เลขาสภาฯ เทวดาอย่างปุณณ์ ก็ช่วยอะไรไม่ได้

"ปุณณ์ มึงช่วยบอกกูหน่อยดิ ว่ากล่องที่กูเหยียบไม่ใช่กล่องใส่ถ้วยรางวัลลล"  แล้วไอ้เชี่ยโอม มึงอย่ามาปัญญาอ่อนหนีความจริง ผมส่ายหัวมองไอ้เพื่อนเวรที่หันไปอ้อนวอนขอความมั่นใจจากเลขาสภาฯ หน้าหล่อซึ่งยืนกะพริบตาปริบ ๆ ทั้งที่มีถุงขยะในมือด้วยถุงหนึ่ง

"หือ? อือ ไม่ใช่หรอกโอม"  แล้วมึงจะช่วยมันทำไมวะ -*- ผมหันไปเหล่ไอ้ปุณณ์อย่างเอาเรื่อง แต่มันยังทำหน้าซื่ออยู่  "ไม่ใช่จริง ๆ นะ"  แล้วดูมัน...มันจะมารู้ดีกว่าพวกผมได้ยังไง

ผมส่ายหัวหน่ายอย่างไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ก่อนตัดสินใจเป็นคนเดินไปสำรวจความเสียหายด้วยตนเอง เพราะไอ้ฟิล์มนั่งหมดแรงข้าวต้มอยู่กลางห้องโน่นแล้ว เอ่อ...งั้นขอกูเปิดดูหน่อยแล้วกันนะ ว่าไอ้เสียงเพล้งเมื่อกี้มันมีอะไรแตกหักบ้าง เผื่อบางทีโชคเข้าข้างเรา ถ้วยอาจเสียหายแค่ไม่มาก ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมยินดีแบกไปซ่อมให้แน่ ๆ (โดยเรียกเก็บค่าเสียหายที่ไอ้โอมทีหลัง หึหึ)

ผมกลั้นลมหายใจเฮือกใหญ่ก่อนตัดสินใจเปิดกล่องกระดาษนั้นออกมาพลางหลับตาปี๋ เนื่องด้วยไม่อยากเห็นภาพที่กำลังจะปรากฏเลยจริง ๆ แต่...

ในกล่องไม่มีถ้วยรางวัล

เฮ้ย!

"ถ้วยหายไปไหนอะฟิล์ม!"  ก็นี่มันแย่ยิ่งกว่าถ้วยแตกอีกนะเว้ย!!!! ผมส่งเสียงตะโกนทั้งสีหน้าเลิ่กลั่กไปถามไอ้ฟิล์มที่นั่งเหวออยู่กลางห้อง เลยได้เห็นมันทำหน้าตกใจสุดขีดกลับมาเหมือนกัน

"ไม่รู้! ไม่อยู่ในนั้นเหรอ!!!"  ไอ้ฟิล์มร้องตอบด้วยท่าทางเหมือนคนจะช็อกอยู่แล้ว ส่วนผมไม่แน่ใจว่าอาการวูบ ๆ ที่รู้สึกอยู่คืออะไร  "ม...ไม่อยู่จริง ๆ"

"หาถ้วยเหรอ อยู่นี่"  แต่แล้วเสียงไอ้ปุณณ์ดันเสือกแทรกขึ้นมากลางปล้อง ขัดระหว่างผมกำลังโวยวายกับไอ้ฟิล์มอยู่ซะงั้น ซึ่งแน่นอนว่าปุณณ์เรียกเราทั้งคู่ให้หันไปมองมันได้ทันที

ปรากฏว่าภาพที่เห็นตรงหน้าคือนิ้วปุณณ์ชี้ตรงไปยังชั้นกระจกเก็บถ้วยรางวัลต่าง ๆ ของชมรมผม ซึ่ง รางวัลนี้ก็เข้าไปรวมอยู่ในนั้นแล้วด้วย! เฮ้ยแม่งเข้าไปได้ไงวะ กูว่ากูยังไม่ได้เก็บนะ ก็มัวแต่ไร้สาระเพลินอยู่เนี่ยย (หรือมันมีขาเดินได้เอง)

เสียงปุณณ์อ้อมแอ้มอธิบายต่อเหมือนกลัวพวกผมโกรธ  "ก็กูกลัวพวกมึงจะไม่ระวังทำถ้วยพังกันอะ เลยเอามาเก็บให้ ขอโทษนะที่ทำให้ตกใจ"  มันอธิบายแผ่ว ๆ เหมือนคนรู้สึกผิด แถมยังทำหน้าระแวงกลัวผมจะด่าอีก แต่...

"เย้!!!"  โอ๊ยไอ้ปุณณ์! กูไม่เคยรักมึงขนาดนี้มาก่อนนน คนในห้องชมรมทั้งหมดพากันกระโดดพลางร้องตะโกนเสียงดังลั่นขณะกรูเข้าไปกอดเลขาสภาฯ กันยกใหญ่ จนมันเองก็คงงง ฮ่า ๆๆๆ ฮือ ๆๆๆ ซึ้งใจจนร้องไห้เลยว่ะ ทั้งผม ไอ้ฟิล์ม และไอ้โอมแอบเช็ดน้ำตาพร้อม ๆ กันด้วยความโล่งใจ เพราะถ้วยนี้สำคัญกับพวกเรามาก แล้วพวกเราก็เชี่ยกันมากที่ไม่ระวังจริง ๆ นี่ถ้าไม่มีคนอย่างปุณณ์คอยดูแลอยู่ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ โอ๊ยยย วันนี้มึงฮีโร่จริง ๆ ว่ะ

ผมส่งยิ้มให้ปุณณ์ที่ยืนงงอยู่กลางวงล้อมของรุ่นพี่ รุ่นน้อง รุ่นเดียวกัน และอีกมากมายในห้องชมรม ที่ต่างกรูเข้าไปขอบอกขอบใจมันอย่างล้นหลาม ซึ่งไอ้ปุณณ์ก็ได้แต่ผงกหัวรับซ้ำ ๆ คล้ายว่าเจ้าตัวจะยังไม่รู้ละมั้ง ว่าเพิ่งได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่โคตร ๆ ในความคิดของพวกผมไป ฮ่า ๆ อาจฟังดูเว่อร์ไปนิด แต่เมื่อกี้ตอนได้ยินเสียงแตกดัง เพล้ง! หัวใจผมหล่นไปกองที่ตาตุ่มเลยจริง ๆ คิดว่าทุกคนก็คงเป็นแบบเดียวกัน ดังนั้นพอรู้ว่าเรื่องราวไม่ได้แย่อย่างที่คิด ความดีใจเลยท่วมท้นออกมาอย่างที่เห็น (สรุปว่าเสียงดัง เพล้ง! ที่ได้ยินคือเสียงแก้วใส่น้ำเขียวแตกครับ ไอ้โอมถูกบาดแล้วยังไม่รู้ตัวอีกแน่ะ มัวแต่ช็อกอยู่)

"โหย นี่ถ้าไม่ได้พี่ปุณณ์ พวกผมแย่แน่ ๆ อะ"  ไอ้ม่ำส่งเสียงนำขบวนอวยเลขาสภาฯ จนคนถูกชมออกอาการเขินเกาหัวเกาหางตัวเองมั่วไปหมด เนื่องจากสมาชิกชมรมผมคนอื่น ๆ ร้องขานรับเห็นด้วยกันอีกเป็นทิวแถว

"แบบนี้ใครได้พี่ปุณณ์เป็นแฟนโคตรรรโชคดี หล่อ ฉลาด แล้วยังรอบคอบอีก ผู้หญิงที่ไหนไม่รักก็โง่...อุ๊บบบ"  แต่ไม่ทันแล้วแหละ ถึงพวกมึงจะพยายามช่วยกันปิดปากไอ้น้องม่ำยังไง มันก็พูดจบประโยคแล้ว เหอ ๆๆ ผมมองตอบไอ้พวกลิงแสบในชมรมทั้งหลายที่หันมาส่งยิ้มแหย ๆ ให้ เหมือนกับอยากขอโทษแทนเพื่อนปากเปราะ แต่เฮ้ย! กูไม่ได้คิดมากสักหน่อย

"ไม่จริงหรอกม่ำ พี่ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอก"  และก็เป็นเสียงปุณณ์นั่นเองที่ขโมยความสนใจจากทุกคนกลับไป รวมถึงผมด้วยเช่นกัน ผมเลิกคิ้วมองไอ้หน้าหล่อที่ยืนอมยิ้มอยู่ ขณะที่เจ้าตัวมองมาทางผมแว่บหนึ่งก่อนจะพูดต่อ  "พี่แค่อยากทำทุกอย่างให้ท่านประธานของม่ำยังยิ้มได้ แค่นั้นเอง"

"ฮิ้ววว!"  คือมึงอย่ามาน้ำเน่าได้ปะปุณณ์ ผมหลุดขำขณะที่สมาชิกในห้องชมรมคนอื่น ๆ โห่รับกันอย่างสนุกสนาน ฮ่า ๆๆ ไม่รู้ว่าไอ้ปุณณ์มันแค่ปล่อยมุกเสี่ยวหรือหมายความตามที่พูดจริง ๆ แต่ถึงจะเป็นอย่างไหน ผมก็รู้สึกดีมากทีเดียว

"ขอบใจนะมึง"  คือคำที่ผมกระซิบบอกปุณณ์แผ่ว ๆ ระหว่างเราและชาวชมรมทุกคนกำลังร่วมมือร่วมใจเก็บขยะทั้งหมดอยู่เพื่อเคลียร์ห้องแล้วจะได้ไปเรียนในคาบบ่ายต่อไป

บางทีแค่ได้รู้ว่า เพียงรอยยิ้มของเรามีค่าสำหรับใครบางคน

ผมก็รู้แล้ว ว่าครั้งต่อไป ผมจะยิ้มเพื่อใคร

=]

TBC.

Postscript : แหม๊....... ไอ้น้องโน่ สะเพร่าจนเกือบเป็นเรื่อง ไม่ได้น้องปุณณ์ของเห็ด (ของเห็ด???) จะทำยังไงเนี้ยยยยยยย (มามะ มาจุ๊บเป็นรางวัลทีนึง) แล้วก็.... ขออนุญาตเบรคอารมณ์เบา ๆ ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวเราค่อย ๆ กระดึ๊บเข้าสู่เรื่องสำคัญต่อไปละกัน (แต่ถ้าลองสังเกตดี ๆ เห็ดก็ใบ้ไว้นิดหน่อยแล้วนะเนี่ย....)

จริง ๆ วันนี้กะจะมาต่อตั้งแต่เช้าแล้วนะ แต่ยุ่งมากเลย Y___Y กว่าจะได้มาก็มืดนี่แหละจ้า เจอกันใหม่ตอนหน้า จะพยายามรีบมานะจ๊ะ ^___^

ปล. ไอ้พวกชมรมดนตรีมันกลับมาปุ๊บก็โวยวายกันจริง ๆ คนเขียนล่ะเพลีย

ปปล. ดิสโก้ววว์ พาเพลินนนนน เชินคุนตามสะบายยยยยยยยยยยย 5555

**ดมยาหม่องพม่าเฮือกใหญ่** มาตอบคอมเม้นพอเป็นกะสัยดีกว่า Y____Y ขอบคุณสำหรับคอมเม้นคิดถึงทุกคอมเม้นค่า ^______^ คิดถึงทุกคนเหมือนกันนะจ๊ะ จุ๊บ ๆ

(เปิดมาเจอคอมเม้นเกินหมื่นถึงกับรู้สึกวิงเวียนไป 2 วิ)

ถึงคุณ เจ้าชายปีโป้ (คห.9883)

จำได้ค่า ^____________^ ปีปีโป้ ป่ะป่ะ ปีปี โป้ววว์

ถึงคุณ miss (คห.9884)

คงไม่ได้มาต่อทุกวันหรอกค่า แต่จะพยายามเว้นช่วงไม่ให้นานแล้วกันนะ ^___^

ถึงคุณ mumumim (คห.9889)

ซอยไหน จะไปกินด้วย 55555+

ถึงคุณ –Aun~Aunnn-TVXQ! (คห.9894, 9897)

“อย่าลืม” 55555555

แฟนอาร์ตตัวใหม่ ๆ กำลังจะทยอยลงให้ค่า ตัวเก่าไม่ลบแน่นอน ^___^

ถึงคุณ goyolk (คห.9900)

ขอบคุณมากค่า ^______^ ยังไงเวลาโพสคอมเม้นก็เซฟ ๆ ไว้ด้วยเนอะ เผื่อหายจะได้ไม่ต้องพิมพ์ใหม่ให้เสียอารมณ์นะจ๊ะ

ถึงคุณ My Honey^.^[ Honey~SuJu^///^] (คห.9904)

ธีสิสเสร็จแล้วจ้า เรียนจบแล้วด้วย (แต่ยังตกงานอยู่ ฮ่า ๆๆ)

น้องน็อตกลับมาให้หายคิดถึงแล้วนะจ๊ะ (เรื่องของเรื่องคือ เห็ดก็คิดถึงเหมือนกัน อิอิอิอิ)

ถึงคุณ Defly (คห.9913)

เออนั่นดิ่ เอิ้นไปไหน..... อกหักแล้วหายหัว 5555

ถึงคุณ ~RinNe~ (คห.9916)

จ้ะ ๆ “อย่าลืม” จ้ะ 555555

ปล. อ่อ..... เรื่องของน้องปุณณ์น้องโน่ก็น่าจะโดนฟ้าผ่าเอาอยู่นะ ไม่แปลก ๆ 5555

ถึงคุณ akira260 (คห.9924)

น้องยูริเค้าก็ช็อคอะเนอะ... ไม่คิดว่าเรื่องจะถึงขนาดนี้

ก็.... ให้เวลาเค้าหน่อยละกัน เฮ้อ

ถึงคุณ youyui (คห.9926)

อยู่มหาลัยปีหนึ่งเหรอจ๊ะ สู้ ๆ เน้อ เดี๋ยวก็สนุกไปเอง ^___^

ถึงคุณ :+:+:-[Yang]MaToy-+:+: (คห.9938)

มือไม้สั่นนี่ดีใจหรือเป็นพาร์กินสัน 5555555 ไปเช็คดูดี ๆ นะ

ถึงคุณ G_Prince (คห.9944)

เฮียอั๋นน่ะเหรอ.... สร้างความปั่นป่วนแน่นอน เพราะดันกลับมาวันที่โน่ต้องไปเอาหนังสือ เลยไม่มีคนช่วยมันแบกเลย (555555) ป่วนพอมั้ยยยย 555

ปล. “อย่าลืม” เอิ๊ก ๆๆๆ

ถึงคุณ lk.* (คห.9945)

อ่านซ้ำแปดรอบนี่ท่องบทสนทนาได้ครบรึยัง 555

อย่าอ่านซ้ำบ่อยสิ เด๋วจับผิดเห็ดได้หมด Y___Y

ถึงคุณ G_Prince (คห.9946)

แปะแบนเนอร์ให้แล้วจ้า

ถึงคุณ ήθθήα (คห.9950)

เอ๊ะ ไอ้ฟี่มันมีไรดี????

ถึงคุณ Uefa_Cup (คห.9951)

ถามน้องปุณณ์แล้วน้องปุณณ์ไม่บอกอะ บอกแต่ว่า ความลับ.. รู้กันกะโน่สองคน

ชิส์....

ถึงคุณ jaelover (คห.9956)

พี่คนขับมัวแต่ฟังเพลงลูกทุ่ง FM เพลินจ้า ไม่ทันสอดแนมที่น้องโน่น้องปุณณ์จีบกัน 5555+

เรื่องรวมเล่มเป็นเรื่องของอนาคต 5555 ไม่รู้เหมือนกันง่ะ

ปล. ที่โดนเซนเซอร์เป็นคำว่า “ไอ้” จ้า (คิดว่านะ...)

ถึงคุณ PP_PaNdA (คห.9962)

โอมยังคง................ อะไรจ๊ะ (น้องโอมส่งเสียงมาบอกว่า “หล่อ” ใช่มะ) ไม่จริงอย่างที่มันพูดใช่มั้ยอะ Y____Y

ฟี่กับแฟนนี่คงต้องทำบุญหนัก ๆ หน่อย รู้สึกจะหาโอกาสยากเหลื๊ออเกิน

ถึงคุณ Of-Nightmare (คห.9963)

อ่านทวนตอนเก่าก่อนก้อได้จ้า จะได้รู้เรื่องเนอะ

ถึงคุณ A_tu (คห.9964)

แฟนฟี่เป็นสาวเรียบร้อย เรียนเด่น มารยาทดีจ้า... น้องฟี่มีแฟนแบบนี้ก็ต้องทำใจหน่อยอะเนอะ กว่าจะแงะออกมาจากหนังสือเรียนได้ เฮ้อ.. เหนื่อยแทน

ถึงคุณ Pang (คห.9966)

ชอบเพลงนี้เหมือนกัน ^____^ จริง ๆ แพลนไว้จะให้เป็นเพลงของน้องปุณณ์น้องโน่ตั้งแต่ที่พี่บีร้องในงานแฟตแล้ว แต่ดันมีหนังมาเอาไปทำ ost. ซะก่อน (จำได้ว่าตอนได้ยินแทบโดดไปทืบทีวี) ฮือ ๆๆ เลยไม่อินดี้เลย เซงงง

ปล. ก็น้องโน่น่ารักขนาดนี้ไม่ให้น้องปุณณ์รักได้ไง๊ __

ปปล. จะเอาลูกชาย ดร.แหวน คนไหนดีอะ ช่วยเอาอีโอมไปเลี้ยงให้หน่อยได้มะ ปวดกบาลกะมันเหลือเกิน 5555

ธีสิสผ่านแล้วจ้า ^____^

ถึงคุณ หน้าหมีรุ่น2 (คห.9970)

เรื่องรวมเล่มก็ไม่แน่ใจอะจ้ะ ดูจำนวนคนจะเอาก่อนแล้วกันนะ

ถึงคุณ akira_ked_sa (คห.9971)

เด็กดีมีอะไรให้เล่นเยอะจริง ๆ ด้วย? แต่ช่วงนี้ติด facebook อยู่ ขอตะลุย facebook ก่อนละกัน 555555

ที่หายไปนานเพราะรออารมณ์ค่า 55555 แบบว่าเป็นอาร์ตตัวแม่ ทำอะไรต้องบิ้วนาน ๆๆๆๆ 55 (เรื่องจริงเลยนะเนี่ย)

ถึงคุณ SALi_Va (คห.9976)

น้องฟี่คบกับแฟนมานานแล้วจ้า ผู้หญิงนะ 55555 (เสียใจด้วย)

เฮียอั๋นก็.............. จะมีบทบาทไรปะเนี้ย???? (ชักไม่แน่ใจเหมือนกัน)

ถึงคุณ BLNOO (คห.9979)

*ยื่นยาดมให้คุณ BLNOO* วิ่งแก้บนเหนื่อยมั้ย 555 บนเจ้าพ่อปากแดงรึเปล่า 555

ปล. เป็นยังไงอะ องครักษ์พิทักษ์เห็ด 55

ถึงคุณ waltzza (คห.9984)

หายไปจัดการกับชีวิตตัวเองมานิดหน่อยจ้า รักษาสุขภาพเช่นกันเน้อ ^__^

ถึงคุณ ~RinNe~ (คห.9985)

5555 จ้ะ ๆ “ไม่ลืม”

ถึงคุณ ^^ .- Embers -.* ^^ (คห.9986)

งานเส็ดแล้วจ้า ^____^

ถึงคุณ TEniPuri (คห.9994)

ธีสิสเส็ดแล้วจ้า ^____^

ถึงคุณ Fey_Chan (คห.10002)

แจ้งความ ๆๆๆ 191 มีคนมาจิ๊กน้องโน่กลับบ้าน 5555

ถึงคุณ clamp* (คห.10003)

ความถี่ระดับแต่ก่อน.... จะพยายามเน้อ 5555

ถึงคุณ น้ำหวานค่ะ (คห.10004)

สาว ๆ คอนแวนต์เค้ามานั่งกินกันก่อนอยู่นานแล้วจ้า น้องโน่มาตอนเค้าทานกันเส็ดแล้วน่ะ ดังนั้นไม่ต้องเสียดายตังหรอกเน๊อะ ๆๆ

ถึงคุณ ~Moo Mint~-_-* (คห.10006)

ปิดสยามเลี้ยงเจงงงงงงงปะ จะได้ไป 55555 อยากกินเกรย์ฮาวด์ 555

ขอบคุณมากจ้า ^___^

ถึงคุณ น้ำหวานค่ะ (คห.10007)

โอ๊ะ ๆๆๆ ทีละเรื่องเน้อ 5555

ถึงคุณ ++dek_narak++ (คห.10011)

มีการโทรรายงานข่าวกันด้วย 555 hot line เลิฟซิกรึไงเนี่ยย

จริง ๆ น่าจะย้อนอ่านตอนเก่า ๆ ก่อนเน้อ จะได้ไม่มึน เห็ดก็ลืมเตือนไป เหอ ๆๆ

ว่าแต่อยากเป็นสะใภ้ดร.แหวนจิงเร๊อะ แต่งเข้าบ้านแล้วมีน้องเขยกวนตีนแบบโอมจะเอาจริง ๆ นะ? 5555

ปล. ธีสิสเส็ดแล้วจ้า

ปปล. ช่วงนี้ฟี่กำลังเซ็ง 555

ถึงคุณ อ๋อเหรอจ๊ะ (คห.10013)

เป็นพาร์กินสันอีกคนละ เจอนิยายเห็ดแล้วมือสั่น 5555

ถึงคุณ juninji (คห.10028)

น้องโน่ตื่นกล้อง ไม่ได้เข้าฉากนาน 55555555

ไม่รู้หายรึยังเนี่ยยยย

ถึงคุณ jaeho123 (คห.10030)

มีแฟนน่ารักอย่างน้องโน่ ใครก็อยากพรีเซ้นนนน

ถึงคุณ **++..กาลครั้งหนึ่ง..++** (คห.10031)

ก็เจ๋งอยู่นะ.... เรากำลังแต่ง “นิยายมิตรภาพ และหยาดเหงื่อของลูกผู้ชาย”

55555

ถึงคุณ sign (คห.10032)

ไหน ๆ คิดไว้ว่าไร เล่าให้ฟังบ้าง เผื่อจะขโมยไอเดียมาเขียน 5555

ถึงคุณ แมวตัวกลม (คห.10038)

ไม่อ่านแล้วเหรอตะเอง Y____Y

ถึงคุณ –iiws- (คห.10046)

ไปทุบคอมมันทำไม มันทำอะไรผิด เด๋ววันหลังก็อดอ่านหรอก 5555

ถึงคุณ Bonza (คห.10049)

เห็ดเองก็อยากรู้เหมือนกัน... ว่าโอมกับน้องมิก มันจะลงเอยยังไง?????????/

ถึงคุณ Raincoat (คห.10052)

เอ่อะ... ซาร์ฟมันคนละเรื่องแล้ว 55555555555

ถึงคุณ GoNE (คห.10055)

อ่อ... ทักได้จ้า ถ้าไม่ตอบก็คือไม่ว่างนั่นเอง 5555

ถึงคุณ PunNoOhmMix (คห.10056)

น้องมิกกลับมาแล้วเน้อออออออออ กลับมาพร้อมความน่ารักน่าหยิกกกก (แต่อย่าหยิกล่ะ มิเช่นนั้นอาจถูกใครบางคนเล่นงานได้ อิอิ)

ถึงคุณ nomsod (คห.10057)

จ้ะ ๆ “อย่าลืม” 5555

ถึงคุณ My Love Is Vanilla (คห.10059)

คำคมอีกแล้ว “อย่าลืม” 55

ถึงคุณ wolfgirl (คห.10060)

เรื่องมีจริงหรือไม่มีจริงถือเป็นคำถามใบแดงนะค๊า 55

เป้อวินได้มีโอกาสพูดถึงอีกแน่นอนค่ะ ^____^

ปล. ที่ถามมาใน ปล. ทำเอาเราสะดุ้งเฮือกกกกกกกกกก รู้ได้ไงหว่า ก็เลยแหงนหน้าไปมองชื่อตอนตัวเองดู เอ่อ..... can you hear it / face to face / i wish / determine / shining brightly... ไม่ค่อยมีพิรุธเท่าไหร่จริง ๆ ด้วย 5555 ใช่แล้วค่า เห็ดเป็น สเลฟฟฟฟฟฟ INO SLAVE 100% ให้ทายเอามะว่าชอบคู่ไหน (อิอิอิ) ว่าแต่ wolfgirl เป็น slave เหมือนกันรึเปล่า ___

ถึงคุณ .|\\+_Pean_+/|. (คห.10063)

เอ่อะ... น้องโน่ฝากบอกว่าอย่าย้ำเรื่องบอลครับ ช้ำใจ Y___Y

ถึงคุณ chobong (คห.10071)

แหม๊.... หมั่นไส้อีน้องฟี่ ทำอะไรก็ไม่ผิดจริง ๆ 5555

ถึงคุณ พี่ปลาโอ (คห.10072)

อ่อ........ ขอบคุณสำหรับความกระจ่างค่า

และขอบคุณนักอ่านที่โหวตให้น้องโน่น้องปุณณ์ทุกท่านเช่นกันนะคะ! ^___^

ถึงคุณ SoReTiaMs (คห.10074)

ไม่เคยถูกหวยเหมือนกัน 55555

ถึงคุณ viiitsuki (คห.10078)

เอ่อะ.... ถ้าน้องยูริเป็นแบบคุณ viiitsuki จริง ๆ น้องโน่อาจจะวิงเวียน 55555

ถึงคุณ ~~adolescence~~ (คห.10079)

นิยายเห็ดไม่ใช่ผีนะ -_-... ไม่ต้อง scream ขนาดนั้นก้อด้ายยย

ถึงคุณ =^= เด็กวิด เลือดวาย =^= (คห.10088)

ก็นะ.... ได้เป็นแฟนทั้งที่ เค้าก็อยากจะป่าวประกาศ 555

ถึงคุณ OAziz (คห.10094)

พูดเรื่องบอลอีกคนละ 55555 น้องโน่ชีช้ำลงไปกลิ้ง ๆๆ กะพื้นแล้วนะเออ!! 555

ปล. สกรีมเป็นภาษารัสเซียได้เมื่อไหร่อย่าลืมอัดส่งมาให้ฟังนะ อยากฟัง 55

ถึงคุณ Maiika (คห.10104)

อืมนะ.... น้องยูริเค้าก็ช็อคนั่นแหละ เพราะพอได้เห็นแบบนี้แล้วลองย้อนกลับไปคิดดูอีกทีมันก็..... เฮ้อ... รู้ว่าน้องโน่ไม่มีเจตนาแต่ก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้จริง ๆ U__U

ถึงคุณ เมราส_เฟย์ (คห.10109)

ดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งทำให้คนอื่นยิ้มได้ค่ะ ^___^

ถึงคุณ JuN_ลูก – YunjaE (คห.10110)

เขียน NC ไม่เป็น... จบข่าว 5555

ถึงคุณ ήθθήα (คห.10111)

ง่ะ.... อย่าเพิ่งเป็นล้าน.... แค่หมื่นก็จะเปนลมแหล่ววว

ธีสิสเส็ดแล้วจ้า

ถึงคุณ ลูกอมก้อนรสแมลงสาบ (คห.10113)

เอ่อ... บ้านแตกแล้วจะไปอยู่ที่ไหน เป็นห่วงนะเนี่ยยยย

ถึงคุณ Juni liebe LIV (คห.10117)

ดูมีหลายอารมณ์ดีเนอะ เวลาอ่าน 55555

คิดถึงเหมือนกันจ้า

ถึงคุณ nararita (คห.10118)

คนข้าง ๆ หล่อรึเปล่า ถ้าหล่อก็........ จัดไป 5555

ถึงคุณ K.TNG (คห.10119)

ชักหมั่นไส้น้องปุณณ์เหมือนกัน ชิ...

ถึงคุณ หึหึหึ (คห.10122)

เอ่อะ.... อย่า.... เห็ดเป็นไข้หวัดหมู 555

ถึงคุณ =*PlumE*= (คห.10128)

เย้ยยย ปั่นคะแนนผิดกฎป่าวเนี่ยยยย (อย่าไปโกงเค้านะ!)

แต่ก็ขอบคุณมาก ๆ จ้า

ถึงคุณ JuZZMin (คห.10130)

หมีจ้ะ... มันคือหมี 555555

ปั้นเส็ดแล้วเน้อออ

ปล. น้องปุณณ์หื่นตรงไหน 55

ถึงคุณ [-:.+ Duckling +.:-] (คห.10134)

ดีนะ ไหวตัวทัน 55555

ถึงคุณ เซีย (คห.10146)

ทำเส็ดแล้วจ้า ^___^

ถึงคุณ Sunshine_me (คห.10148)

มีการส่งข่าวกันด้วย เพื่อนน่ารักจริง ๆ 555

ถึงคุณ wind.P (คห.10152)

ดีมากจ้าที่รู้จักแบ่งเวลา ^____^ เด๋วให้โล่นักอ่านดีเด่น อิอิอิ

ปล. ตกลงแล้วเป็นไรอะ?

ถึงคุณ จินจัง~* (คห.10154)

ได้รางวัลด้วยเหรอ???? เงินปะ??? อยากได้เงิน 555555555555

ถึงคุณ +_+Kimmeyoung+_+ (คห.10156)

เจ็บมั้ยนั่น เอาหัวโขกหมอนน่ะ -_-.... เอาฤกษ์เอาชัยสะกิดงี้จ้ะ แก้ให้ 5555

โอมจะนัดน้องมิกได้ไง ตอนที่แล้วน้องมิกยังอยู่ยุโรปอยู่เลยยย (แต่ถึงตัวไกลใจก็อยู่ใกล้ใช่ปะโอม อิอิ) แล้วเฮียอั๋นจะมีเรื่องให้ตื่นเต้นจริงเหรอ 55555555

ถึงคุณ Sacrubb (คห.10157)

เฮ้ย อย่าเม้นอย่างงั้น เด๋วตำรวจมาจับ นึกว่านิยายเห็ดใส่กัญชาจริง ๆ 555

ถึงคุณ Casinoty (คห.10158)

ดาวแม่อยู่ดาวไหนล่ะนั่น!?

ถึงคุณ JoHrOh (คห.10160)

จัดการให้แล้วจ้า

ถึงคุณ oFenriLo (คห.10164)

ดาวนั้นท่าทางจะหล่อนะ 55555

ถึงคุณ -۩۞۩-P@tJi C@ (คห.10165)

เห็ดสบายดีค่า แต่อากาศร้อนไปหน่อย เง้ออออ

แฟนฟี่ลองไปหาดูแถว ๆ หอสมุดแห่งชาติ ไรงี้ อาจสิงอยู่ที่นั่น 5555 คบเด็กเรียนต้องทำใจ

ปล. น้องฟี่ฝากถามว่า จะเป็นกิ๊กเบอร์ที่เท่าไหร่ดี ช่วงนี้คิวทองมาก ๆ

ถึงคุณ Na_Pc (คห.10172)

ไม่จริงหรอก เป็นเห็ดเอนท์ติดแพทย์จะดีใจกว่า 5555555

คิดถึงเช่นกันจ้า

ถึงคุณ [SonE]~โรแมนติก#,,Fany (คห.10175)

จ้า ๆๆๆ จริง ๆ กะจะรอให้คอมเจ้งเป็นรอบที่ห้าก่อนแล้วค่อยมาอัพนะเนี่ย 55555

ถึงคุณ ~ * Nena (คห.10184)

ไม่เห็นชื้นเลย ช่วงนี้ร้อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน จะตาย Y__Y

ถึงคุณ ♥BelliiZ™♥ (คห.10186)

กลับมาก่อนนนน *กวักมือเรียกหยอย ๆ* บ้านน้องโน่อยู่เอกมัย จะไปตะโกนบนหอไอเฟลทำไม 5555

ถึงคุณ อเลนคุง (คห.10187)

แฟนอย่างน้องปุณณ์หาได้ที่ไหนก็บอกมั่งเน้อ จะไปหามั่ง 55

ถึงคุณ WoRth (คห.10206)

ชมซะเขินเลย 555 จริง ๆ แล้วคนแต่งทุกเรื่องก็มีความตั้งใจที่จะทำให้คนอ่านมีความสุขเหมือนกันแหละเน้ออ รักเลิฟซิกน้อย ๆ แต่รักนาน ๆ ก็ได้นะ ^_____^

ถึงคุณ หน้าหมีรุ่น2 (คห.10213)

เรื่องรวมเล่มขอดูก่อนแล้วกันจ้า ^____^

ถึงคุณ *+Pompido-Uknow?!+* (คห.10219)

น้องปุณณ์ช่วงนี้ รักน้องโน่หัวทิ่มบ่อ 5555

ถึงคุณ เดกหลังห้อง (คห.10227)

น้องโน่ตื่นกล้อง 5555 ไม่รู้ว่าดีขึ้นบ้างรึยัง ยังไงก็ทิ้งคอมเม้นไว้ได้จ้า

เม้นยาว ๆ ดีจ้า ชอบอ่าน ^______^

ถึงคุณ chobi (คห.10235)

ทำไมไม่มีใครไว้ใจเฮียอั๋นเลยเนี่ย 55555555

ปล. น้องเอิ้นไปไหนหว่า?????

ถึงคุณ Golffy Tokyo (คห.10236)

นิยายวายในตำนาน???????????

นี่ไม่ใช่พงศาวดารนะ 555555

ถึงคุณ momoji (คห.10239)

สงสัยจะต้องหาบทอะไรซักอย่างให้เฮียอั๋นซะแล้ว 555

ถึงคุณ ZAFFIROBLU (คห.10243)

โห... พูดงี้พี่ชายเสียใจหมด 555

เราอาจจะไม่รู้สึกว่าพี่ชายหล่อ แต่คนอื่นอาจว่าหล่อก็ได้นะ เพราะฉะนั้น... ส่งมาให้เห็ดดูซะดี ๆ (กร๊ากกกกกกก)

เรื่องน้องโน่ออกทุกตอนมันแน่อยู่แล้วจ้า เพราะเนื้อเรื่องทั้งหมดมีน้องโน่เป็นคนเดินเรื่องนี่หน่า... ดังนั้นใครจะหายไปบ้างก็โทษน้องโน่แล้วกันนะ ว่าไม่พูดถึงเค้าเอง 5555 (เห็ดไม่ผิด!)

ปล. เอาแบนเน้อไปแปะที่ไหนอะจ้ะ?

ถึงคุณ kimaira-fire (คห.10250)

เพลงไรอะ ไม่รู้จัก เกิดไม่ทัน

555555555555555555555555555555 ;p

ถึงคุณ []**koo**[] (คห.10252)

ไม่ส่ง สนพ. แน่นอนจ้า ^____^ มีเหตุหลาย ๆ อย่างที่ทำให้คิดว่าไม่ควรจะเอาไปส่ง 555

ถ้าจะรวมเล่มคงทำเองเนอะ แต่ก็ดูอีกทีก่อนนะจ๊ะ

ถึงคุณ _*-TyPe-*_ (คห.10257)

ขอบคุณเน้อ ถ้ารวมเล่มแล้วจะบอกนะจ๊ะ ^____^

ถึงคุณ ^^D_J^^ (คห.10258)

ไม่รู้น้องโน่หายแข็งแล้วหรือยัง ถ้ายังไงบอกได้นะจ๊ะ แล้วจะพยายามหยอดน้ำมันให้น้องโน่บ่อย ๆ (หายไปนานก็งี้ สนิมเกาะเชียะ)

ถึงคุณ น้ำหวานค่ะ (คห.10262)

คำว่าอัพบ่อย ๆ ของคนเขียน กับคนอ่าน มาตรฐานไม่เหมือนกันอะนะจ๊ะ

เห็ดก็จะพยายามเท่าที่ทำได้แหละจ้า ^____^

ถึงคุณ SuJu_SuPeR_JuNiOr (คห.10268)

แอ่ดแอดดดดดดดดดดดดด คำถามใบแดงจ้า!! ^____^

ถึงคุณ w_me (คห.10272)

เปิดเทอมแล้วเหรอเนี่ย เร็วจริง ๆๆๆๆ เห็ดเรียนจบแล้วค่า ตกงานเรียบร้อย 55555555

สู้ ๆ นะ เหลืออีก 4 ปีเอง เดี๋ยวก็จะได้เปลี่ยนบรรยากาศมาทำงานแทนแล้ว (ดีขึ้นรึเปล่าก้อไม่รู้ เหอ ๆๆๆ)

สงกรานต์เห็ดไปสีลมมาจ้า (แหล่งกางเกงน้ำเงิน โอ้วววววววว ละลานตา) ปะแป้งน้องจนมือแทบด้าน 555555

ถึงคุณ sun_chai (คห.10292)

น้องโน่ก็ไม่คิดว่าจะให้ยูริเห็นอะไรขนาดนั้นหรอกจ้า แต่เป็นเหตุการณ์ไม่คาดฝันอย่างที่บอกอะเน้อ (น้องยูริเค้าเอาของมาให้น้องโน่ แล้วเจอพอดี) ก็เลย...... เอวัง กันไป Y___Y

ถึงคุณ lklk (คห.10302)

นี่จะเป็นชื่อใหม่ของสาวโรงงานใช่ป่าว จะได้จำไว้ 55555

ตอนนี้กำลังซดกระทิงแดงอยู่จ้า แต่เค้าบอกห้ามดื่มเกินวันละสองขวด เลยกะว่าเดี๋ยวคงต้องซดเอ็มร้อยห้าสิบต่อ Y____Y ไม่เป็นไร สู้ตาย

ฝึกงานเป็นไงมั่ง สู้ ๆๆๆ มีหนุ่มโรงงานหล่อ ๆ มั่งมั้ย มองหาดูดี ๆ จะได้มีกำลังใจไปฝึกงาน (อิอิ)

ปล. สงสารอีฟี่ทำไม 5555

ถึงคุณ lilin-like O.O (คห.10307)

น้องโน่เค้าแคร์ทุกคนแหละจ้ะ 555 (ใครพระเอกกันแน่วะเรื่องนี้)

ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีเนอะ Y___Y

ถึงคุณ Punn (คห.10310)

ถ้ามีโอกาสจะเขียนแยกให้ได้อ่านจุใจเลยเป็นไง?

ถึงคุณ feiz (คห.10335)

ยูริ... พบรัก.... กับ..... ง่อย...... ??????

วิงเวียนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตอบคอมเม้นเส็ดแล้ว!!!!!!! *แหกปากตะโกนไปถึงเม็กซิโก* (เผื่อไข้หวัดหมูจะตกใจกระดอนหายไป) โอ่ยยยยย ดีใจ ขอตัวไปกินข้าวก่อนเน้ออออ ปวดตา Y____Y

เจอกันใหม่ตอนหน้าจ้า