คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : 38th CHAOS - I wish
38th CHAOS - I wish
"พี่โน่!"
ผมสะดุ้งสุดตัว เมื่อเห็นน้องแป้งยืนเลือกขนมพลางเรียกชื่อผมอยู่ จำไม่ได้แล้วเหมือนกันว่านานเท่าไหร่ที่ผมไม่ได้เจอกับน้องแป้ง แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่จังหวะเหมาะสมที่จะเจอกันเลยเช่นกัน
"ยูริ เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะครับ บาย" ผมรีบวางสายโทรศัพท์ พลางพยายามคลี่ริมฝีปากให้น้องแป้งที่ยืนยิ้มเผล่มาทางผมอยู่ แต่ยังไม่ทันที่เราจะได้คุยอะไรกันดี เสียงจากบุคคลที่สามก็ดังขึ้นก่อน
"แป้งคะ เบกกิ้งโซดาอยู่ตรงนู้น เอาแบบไหนอะ พี่เลือกไม่ถูก"
ผมไม่รู้จะดีใจหรือรู้สึกยังไงดี เพราะปุณณ์มายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว
เรายืนมองกันสักพัก เห็นนัยน์ตาคมคู่นั้นเบิกกว้างอย่างตกใจเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ ฝืนแค่นยิ้มให้ผม "อ้าว โน่"
"เออ หวัดดี มาทำไรกันอะ" กูนี่มันถามอะไรโง่ ๆ ออกไปแท้ ๆ คนเขามาซูเปอร์อยากทำไร่ไถนามั้ง ผมนึกด่าตัวเองในใจ
แต่น้องแป้งไม่ใช่คนกวนตีนแบบนั้นหรอกครับผมรู้ เธอคลี่ยิ้มกว้างพลางกระโดดมายืนข้างผม "มาซื้อของไปทำคุกกี้ พี่โน่ไปกินนะ ๆๆ" ซ้ำยังสวมวิญญาณยูริ อ้อนผมแจทันที
ผมยืนอึกอักมองเด็กหญิงตรงหน้าสลับกับปุณณ์อย่างไม่รู้ควรให้คำตอบยังไง
ในที่สุดปุณณ์ก็ตัดบท "แป้งคะ พี่โน่เขาไม่ว่างหรอก อย่ากวนพี่โน่สิ" มันเอ็ดน้องพลางมองหน้าผมแล้วถอนหายใจ ผมรู้ปุณณ์ยังเข้าใจผิดอยู่ แล้วก็รู้ด้วยว่ามันไม่อยากให้ผมไปบ้านตอนนี้ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วเมื่อไหร่ล่ะที่เราจะเข้าใจกัน
"พี่ว่างครับ เดี๋ยวไปช่วยชิมนะ" ผมชิงตอบรับคำชวนนั้นด้วยตัวเองทันที นำให้น้องแป้งกระโดดดีใจยกใหญ่ ส่วนปุณณ์ผมไม่รู้ว่าเป็นยังไง เพราะไม่มีความกล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองมัน
ตลอดทางบนรถแท็กซี่ ผมเงียบเกือบตลอด มีเพียงเสียงน้องแป้งเท่านั้นที่ดังแจ้ว ๆ ชวนผมคุยบ้างชวนปุณณ์คุยบ้างไม่ยอมหยุด ขณะที่เราสองคนไม่มีฝ่ายไหนคุยกันเองเลย จนกระทั่งถึงหน้ารั้วบ้านใหญ่ ปุณณ์ก็กุลีกุจอถือของเข้าบ้านให้น้องสาว เลยไม่ทันได้เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่หันหน้ามาขยิบตาใส่ผม
"โกรธกันใช่ปะ" เราคงเงียบจนน้องแป้งสังเกตได้มั้งครับ
ผมฝืนยิ้มตอบไปอย่างแห้งเหี่ยว "เปล่าหรอกครับ"
"โกหก! คุยกันดี ๆ นะ เดี๋ยวแป้งทำขนมมาให้" น้องแป้งว่าอย่างนั้นก่อนจะวิ่งเร็วปรื๋อหายไปในครัว ปล่อยผมให้ยืนงงอยู่กลางบ้านอย่างนั้น
แต่ไม่นานนักปุณณ์ก็เดินออกมา "อ้าว แป้งล่ะ"
"บอกว่าจะไปทำขนมมาให้กิน"
"อือ ดูทีวีปะ" มันถามพลางเดินนำผมไปยังห้องนั่งเล่นของบ้านอย่างเสียไม่ได้ ทีวีเครื่องใหญ่ถูกเปิดติดเป็นช่อง HBO ที่คงมีคนดูค้างไว้ ผมลอบมองใบหน้าเรียบเฉยนั้นของปุณณ์ที่กดรีโมตเปลี่ยนช่องทีวีไปมาโดยไม่หันมาหาผมเลยสักนิด
"ปุณณ์" ผมถอนหายใจพลางเริ่มเกริ่น
"ว่าไง" แม้เสียงที่มันตอบจะฟังดูธรรมดา แต่ผมรู้ดีว่าข้างในใจปุณณ์เต็มไปด้วยอะไรมากกว่านั้น
"กูขอโทษนะ ที่ทำให้มึงต้องรู้ด้วยวิธีนั้น"
"..." เหลือเสียงการ์ตูนเน็ตเวิร์คตรงหน้าเพียงอย่างเดียวที่ทำลายความเงียบระหว่างเราตอนนี้ ผมแทบกลั้นลมหายใจรอคำตอบ เพราะรู้สึกว่าตัวเองได้พูดสิ่งที่อยากบอกไปแล้ว ส่วนนอกเหนือจากนี้ก็เหลือแค่ปุณณ์จะตัดสินใจ
ใบหน้าคมคายที่ผมเห็นนั้นหมองลงไปเล็กน้อย ริมฝีปากบางสีอมส้มถูกเม้มหากันเหมือนกำลังชั่งใจอะไรบางอย่าง "มึงไม่รู้จะบอกกูยังไง ใช่รึเปล่า" ปุณณ์ถามผมเสียงเบาเหมือนกับว่าเจ้าตัวแสนเหนื่อย
ผมมองท่าทางแบบนั้นด้วยความทรมานใจ ทั้งที่เคยตั้งใจจะทำทุกอย่างให้คนตรงหน้ามีความสุขแท้ ๆ แต่ตัวผมกลับกลายเป็นคนทำให้ปุณณ์กลายเป็นอย่างนี้เสียเอง
ดวงตาคมของปุณณ์ปิดสนิทราวกับไม่อยากรับรู้อะไรอีก "มึงไม่ได้ตั้งใจปิดบังกูใช่มั้ย" คำหลังของมันฟังดูอ้อนวอนมากกว่าเป็นประโยคคำถาม ผมกระเถิบเข้าไปใกล้ร่างแกร่งนั้นที่ในเวลานี้ดูอ่อนแอเหลือเกิน ก่อนจะทาบมือบนหลังมือมันแผ่วเบา
"ปุณณ์กูขอโทษ กูไม่รู้จะบอกยังไงจริง ๆ เพราะกูไม่อยากเห็นมึงเป็นแบบนี้" ผมบีบมือปุณณ์แน่นขึ้น เห็นคนตรงหน้าใช้มือข้างที่เหลือกุมขมับตัวเองพลางพ่นลมหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
ผมรู้สึกได้ถึงฝ่ามืออันสั่นเทาของปุณณ์ เช่นเดียวกับดวงตาที่ปิดอยู่คู่นั้น ที่ถึงแม้จะมองไม่เห็นนัยน์ตา แต่ผมรับรู้ได้ว่าเจ้าของมันต้องพยายามต่อสู้กับตัวเองเพียงใด
"นอกจากมึงมีใครรู้อีกรึเปล่า" เสียงปุณณ์กระซิบถามให้ผมส่ายหน้า แม้จะรู้ว่ามันไม่ได้มองก็ตาม
"กูรู้มาจากกอล์ฟ แต่นอกจากนี้แล้วกูไม่ได้บอกใคร"
"กูไม่อยากให้คนอื่นมองเอมไม่ดี" ถึงแม้จะถูกทำอย่างเจ็บแสบ แต่มันก็ยังคงเป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นอยู่ ผมรู้ว่าปุณณ์เป็นคนอย่างนั้น หากปุณณ์หวังดีกับใครแล้ว ปุณณ์ก็จะหวังดีจนถึงที่สุด
ใบหน้าคมคายที่ผมเห็นบิดเบี้ยว ก่อนจะเค้นคำพูดต่อ "แล้วกูก็ไม่อยากให้มึงเสียใจที่เห็นกูเป็นแบบนี้" ปุณณ์พูดพลางดึงเอามือที่ผมกุมไว้ออก ก่อนจะเป็นฝ่ายกุมมือผมเสียเอง เสียงทุ้มนั้นยังคงพูดต่อ "มึงโกรธรึเปล่าที่กูเสียใจเรื่องเอม"
ผมว่าแล้วว่าปุณณ์ต้องคิดแบบนี้ ผมคิดแล้วว่าปุณณ์ต้องกลัวผมจะเสียใจหากต้องเห็นว่าปุณณ์แคร์เอมมากเพียงใด ซึ่งผิดถนัด เพราะนี่ไม่ใช่เวลาจะมาหึงหวงหรือน้อยใจอะไรไร้สาระเลย ในทางกลับกัน ถ้าปุณณ์ไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้ ผมนี่แหละจะกลายเป็นฝ่ายรู้สึกแย่กับปุณณ์เอง
ผมชอบปุณณ์เพราะปุณณ์จริงใจกับทุกคนเสมอ เพราะปุณณ์ใส่ใจทุกคนเสมอ หากปุณณ์เป็นคนเห็นแก่ตัว มองแต่ความสุขของตัวเองคนเดียว ผมคงไม่เข้ามายุ่งกับปุณณ์
ผมใช้มืออีกข้างนึงวางลงบนมือปุณณ์ที่ทาบมือผมไว้อีกที "ฟังนะปุณณ์..."
ใบหน้าคมคายนั้นหันมามองตาตอบผม ก่อนที่ผมจะเริ่มพูดต่อ
"พวกมึงคบกันมานานเท่าไหร่ ถ้าเจอเรื่องแบบนี้แล้วมึงยังเฉย ๆ กูสิจะรู้สึกแย่ กูดีใจนะที่เจอคนดี ๆ อย่างมึง ขอโทษอีกทีว่ะที่ไม่ยอมบอกมึงดี ๆ แต่ปล่อยให้มึงมาเจอเองแบบนี้" แต่ยิ่งพูดถึงตรงนี้ผมกลับยิ่งรู้สึกแย่ มันเกลียดตัวเองจนไม่กล้าแม้จะสบตาปุณณ์ในตอนท้าย เหลือเพียงหางตาที่เห็นผ่าน ๆ ว่าปุณณ์ส่ายหัวไปมา
"กูเข้าใจ ขอบใจนะที่เป็นห่วงกู มึงรู้มานานยังวะ"
"ตั้งแต่งานบอล"
"นานเชียว" มันว่าพลางแค่นหัวเราะ ทั้งที่ผมรู้ว่ามันไม่ได้ขำเท่าไหร่ ผมเหลือบมองใบหน้าปุณณ์ที่บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด ก่อนปุณณ์จะพูดคำหนึ่งออกมา
"ขอเวลากูหน่อยนะโน่ ถ้าพร้อมแล้วกูจะบอกมึงเอง" น้ำตาลูกผู้ชายของปุณณ์ที่ไหล ทำให้ผมเจ็บใจเหลือเกิน
***
วันจันทร์ผมโผล่ไปโรงเรียน วางกระเป๋าลงกับโต๊ะ ยกมือทักทายไอ้โอมและเพื่อนคนอื่นตามธรรมเนียม ก่อนจะรีบเลี่ยงออกมาโทรศัพท์นอกห้องทันที
ผมต่อสายหาไอ้กอล์ฟเพราะมีเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งจำเป็นต้องบอก แต่หากจะถามว่าทำไมไม่โทรบอกกันตั้งแต่วันอาทิตย์ ผมก็จะตอบว่า เพราะสำหรับไอ้กอล์ฟวันอาทิตย์ถือเป็นวันครอบครัวครับ! ดูไม่เข้ากันใช่ปะ แต่ก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ เห็นแม่งชั่ว ๆ อย่างนั้นแต่ที่จริงแล้วกอล์ฟติดบ้านมากครับ ใครเสือกโทรมาลากไปไหนวันอาทิตย์มีแต่โดนด่ากระเจิง แถมโทรศัพท์มันก็ไม่ค่อยจะรับสายจนเป็นอันรู้กันว่าวันอาทิตย์ต้องเมสเสจอย่างเดียวครับ
แต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องสำคัญเกินกว่าจะคุยทางเมสเสจ ผมจึงรอบอกมันวันจันทร์เลยดีกว่า
'Give me something to believe in. Cause I don't believe in you anymore, anymore. I wonder if it even makes a difference to try, yeah, So this is goodbye~'
"ฮัลโหลเพื่อนนน กินเหล้าที่ไหนว่ามาเลย" เสียง Caller ring ไอ้กอล์ฟดังจนจะขึ้นท่อนใหม่อยู่แล้วกว่าแม่งจะรับสายได้ ผมละอยากสวดมันเรื่องชอบรับโทรศัพท์ช้าจริง ๆ ติดที่ตอนนี้มีเรื่องอื่นน่าด่ามากกว่า
"ตลกละมึง เขามากันตั้งแต่วันศุกร์ เสือกหายหัวนะ" ผมด่าพลางคิดว่าถ้าวันนั้นไอ้กอล์ฟอยู่ด้วยเรื่องคงไม่แย่ขนาดนี้
แต่เสียงกวนตีนของมันยังคงโต้ตอบกลับมา "กูก็ติดสัด เอ้ย ติดสาวบ้างไรบ้าง ทำไมวะ มีอะไรเจ๋ง ๆ ที่กูพลาดรึเปล่า"
"เออ สุด ๆ" ผมบอกพลางพ่นลมหายใจแรง จนกอล์ฟคงจับพิรุธได้
"มีอะไรวะ"
"ปุณณ์มันรู้เรื่องเอมแล้วว่ะ"
"เฮ้ย มึงบอกมันแล้วเหรอวะ ไม่บอกกูก่อนเลยนะ!" แน่นอนว่าเสียงไอ้กอล์ฟโวยวายดังแทบทะลุออกนอกลำโพง แต่ผมไม่มีเวลาคิดหนวกหู เพราะกำลังหนักใจเรื่องของตัวเองอยู่
"กูไม่ได้บอก"
"แล้วปุณณ์รู้ได้ไงอะ"
"มันบังเอิญเจอคลิปในมือถือกู..."
"..." ถึงตรงนี้เราสองคนได้แต่เงียบ ผมรู้ว่ากอล์ฟคิดอะไร
"วิธีโคตรแย่ที่สุดเลยว่ะ แต่กูไม่ได้ว่ามึงนะ มึงคงไม่ตั้งใจ" แน่ใจนะว่าไม่ได้ว่า ผมเหล่มองโทรศัพท์อย่างเคือง ๆ ก่อนจะถอนหายใจยาวออกมา
"ก็เออดิ กูตกใจฉิบหายตอนมันรู้ แต่ปรับความเข้าใจกันแล้ว มันบอกขอเวลาอีกหน่อยว่ะ"
เสียงกอล์ฟจากปลายสายช่วยผมถอนหายใจหนัก ๆ อีกแรง "เออ ถ้ามันพร้อมแล้วก็บอกกู กูจะช่วยหาทางให้"
"ขอบใจว่ะ ขอบใจแทนไอ้ปุณณ์ด้วยนะเว่ย"
"ไม่เป็นไร คนเคย ๆ เห็นกันมาตั้งนาน เพื่อนมึงก็เหมือนเพื่อนกูแหละ" ด้วยคำตอบนี้เรียกเอาความรู้สึกอบอุ่นให้เต็มตื้นขึ้นมาในหัวใจ ผมคลี่ยิ้มกลับไปแม้ปลายทางจะไม่เห็น แต่ผมรู้สึกว่าตัวเองช่างโชคดีที่ชีวิตมีแต่เพื่อนดี ๆ รายล้อมรอบตัวแบบนี้
"รักมึงว่ะกอล์ฟ"
***
ช่วงเวลาพักกลางวันที่ผู้คนคลาคล่ำในโรงอาหาร จริง ๆ แล้ววันนี้ผมไม่ค่อยว่างเท่าไหร่เพราะมีธุระต้องติดต่อกับฝ่ายนู้นฝ่ายนี้เยอะแยะเต็มไปหมด เกี่ยวกับเรื่องขอความอนุเคราะห์ในการจัดงาน Live Contest ที่จะมีขึ้นอีกไม่กี่วันข้างหน้า
ผมเดินกึ่งวิ่งไปทางร้านขายเครื่องดื่ม เพราะสำเหนียกตัวเองได้ว่าสภาพแบบนี้ให้กินข้าวคงจะไม่ทัน ด้วยความที่เหลือเรื่องต้องคุยกับฝ่ายสถานที่อีกบาน ปีนี้พวกเราจัดงานในโรงยิมครับ เลยวุ่นวายนิดหน่อยเพราะคนดูแลโรงยิมค่อนข้างดุ (มากถึงมากที่สุด)
"ป้าเอาสแปลชขวดนึง" งั้นติ๊งต่างว่าวันนี้ตัวเองเป็นนิชคุณไปก่อนวันนึงแล้วกัน Y_Y ผมสั่งเมนูอนาถาประจำมื้อเที่ยงพลางกวาดตามองไปรอบ ๆ โรงอาหารระหว่างรอป้าก้ม ๆ เงย ๆ หยิบและเปิดขวดน้ำอยู่
พลันสายตาสะดุดไปเห็นร่างโปร่งของคนที่เดินทำหน้าหล่อแต่ไม่ยิ้มเลยปรากฏอยู่ไม่ไกล ผมอ้าปากจะเรียกชื่อมัน แต่ก็คิดว่าไม่ทำอย่างนั้นคงดีกว่า (เจ็บคอครับ)
"ป้าเอาโอวัลตินด้วยกล่องนึง" ผมอ้าปากสั่งเพิ่ม ลำบากป้าต้องงก ๆ เงิ่น ๆ เดินไปเปิดตู้แช่อีก
ทันทีที่ได้รับของทั้งหมดมา ผมก็ปรี่ไปหาน้องมิก (กิ๊กไอ้โอม) ที่บังเอิญนั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อน ๆ แถวนั้นพอดี
"มิกครับ!"
"ว...ว่าไงครับพี่โน่" น้องมิกดูเป็นเด็กผู้ชายที่ตกใจตลอดเวลา ผมสังเกตมาหลายครั้งแล้วครับ ถ้าเมื่อไหร่เรียกชื่อน้องมิกเสียงดัง ๆ น้องจะสะดุ้งแรงมาก จนบางทีพวกผมก็ชอบแกล้ง (เลยโดนไอ้ฟิล์มด่าประจำ เพราะเป็นเด็กโปรดมัน)
"พี่ยืมปากกากับโพสต์อิทหน่อยได้ไหมอะ"
"ได้ครับ" น้องมิกตอบพลางควานหาของพวกนั้นในกระเป๋าดินสอที่น้องถือมากินข้าวด้วย (สงสัยเพิ่งเปลี่ยนคาบเรียนเสร็จ) ผมยืนรอแค่สักแป๊บน้องนิกก็ส่งปากกาน้ำเงินและโพสต์อิทสีชมพูแปร๋นให้ผม
จะดีเหรอวะ -_-"
"ไม่มีสีอื่นเหรอมิกกก" ผมโอดครวญ พลางคิดว่าถ้าไอ้ฟิล์มอยู่แถวนี้คงโดนด่า เพราะน้องเขาให้แล้วยังงอแงอีก (แตะไม่ได้เลยนะ น้องมิกมึงเนี่ย)
แต่น้องมิกส่ายหัวดิก "ไม่มีอะพี่โน่ อันนี้มิกก็จิ๊กพี่สาวมาอีกที" เออ ผมก็ว่าถ้าน้องซื้อเองจะดูน่ารักน่าชังเกินไป(แบบแปลก ๆ) เอาเถอะครับ สีอะไรก็เหมือนกัน ผมคว้าเอาโพสต์อิทมาฉีกพลางเขียนอะไรยุกยิก ๆ อย่างไม่รอรี
"ขอบใจมากมิก! ไว้จะเพิ่มโควตาให้อยู่กับไอ้โอมสองต่อสอง หึหึ" ไม่อยู่รอฟังน้องมิกแก้ตัวแล้วครับ (ชอบบ่ายเบี่ยงกันทั้งคู่) ผมรีบไปก่อนเป้าหมายจะหายดีกว่า
ปุณณ์เดินกับเพื่อนร่วมห้องกลุ่มใหญ่อยู่บริเวณหน้าโรงอาหารไม่ไกลจากผมนัก สงสัยคงกินเสร็จแล้วกำลังจะกลับขึ้นตึก ผมจึงไม่รอช้า รีบเดินเร็ว ๆ ผ่านหน้ามันแล้วยัดกล่องโอวัลตินใส่มือเลขาสภาฯ ทันที (สภาพเหมือนโจรยัดยาบ้าเลยครับ)
':) ยิ้มหน่อยสิมึง :)'
คือคำที่ผมเขียนใส่โพสต์อิทแล้วแปะไว้บนกล่องโอวัลติน แต่ไม่ได้หันไปมองหรอกครับว่าปุณณ์กำลังยิ้มอย่างที่ผมบอกหรือเปล่า เพราะอายว่ะ ไม่รู้เพื่อนมันทันเห็นบ้างมั้ย ผมมัวแต่รีบจ้ำอ้าวเดินกลับตึกฟ. ไปห้องชมรมก่อน
'ตื้ด ตื้ด'
เสียงข้อความเรียกเข้ามือถือดังขึ้น จนต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
'ขอบใจนะ
ยิ้มแล้ว =]'
sender : ปุณณ์ สภาฯ
อีโมชันยิ้มของมันทำให้ผมยิ้มใส่โทรศัพท์ซะกว้างเหมือนคนบ้า
ผมไม่หวังให้ปุณณ์ทำใจกับเรื่องแย่ ๆ ได้ทั้งหมด
ผมแค่อยากให้ปุณณ์ยิ้ม และมีความสุขกับสิ่งที่ยังเหลืออยู่เท่านั้นเอง
'กูอยู่ตรงนี้นะ'
TBC.
Postscript : อื้มมม... เรื่องผ่านไปด้วยดี (รึเปล่าน๊า....) น้องปุณณ์อย่าเศร้านานนะจ๊ะ น้องโน่และคนแถวนี้เป็นห่วง ถึงผู้หญิงจะไม่ดี แต่มีเพื่อนดี ๆ อย่างน้องโน่อยู่เน้ออ ^___^ ตอนแรกว่าจะตัดลงสองครั้ง แต่รู้สึกว่าบทนี้สั้นจะตาย Ha จะตัดทำไมวะ 5555+ ยกประโยชน์ให้คนอ่านไปละกัน อิอิ
ปล. โอ๊ะโอ... น้องมิกโผล่ ^____^
ตอบคอมเม้นเลยแล้วกันเน้อ~ ไม่อยากจะเม้ายาว ปวดหัวอีกแล้วง่ะ T___T เปนไรเนี่ยฉัน..
ถึงคุณ โบ้ (คห.4440)
รักคนอ่านเช่นกันจ้า ^___^
ถึงคุณ ต้องการเลือดกรุ๊ปY! (คห.4441)
จำได้ซี่... (เพราะเราก็ต้องการเลือดกรุ๊ปนี้เหมือนกัน ฮา..)
ก็หวังว่ากร๊าฟหุ้นปุณณ์จะสูงยิ่ง ๆ ขึ้นไป ช่วงนี้ยิ่งน่าสงสารอยู่ ถ้าคนอ่านไม่ให้กำลังใจแย่เลยนะเนี่ย Y___Y
ปล. ไม่ใช่คนแรกอะ! ตอนหน้าเอาใหม่นะ 5555
ถึงคุณ H a r p (คห.4443)
ขอให้สอบได้ตามที่ต้องการจ้า ^___^
ถึงคุณ จันทราแห่งสายลม (คห.4444)
ได้เลขสวยอะ 555+
ขอให้สอบได้คะแนนดี ๆ นะจ๊ะ ^__^ เอาใจช่วยเน้ออ
ยังรออยู่นะเนี่ย รูปปั้นอะ 555
ถึงคุณ H a r p (คห.4447)
ปล่อยให้กำกวมต่อไป ฮา ๆๆๆๆๆ
ถึงคุณ Bow~boo (คห.4453)
ตอนนี้คงไม่ค้างแล้วนะ ^____^
ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~ (คห.4454)
เอ่อะ... น้องปาล์มมันขี้เกียจสันหลังยาวอะ ไม่ค่อยทำกิจกรรมเลยไม่รู้จักน้องเอิ้น (นักกิจกรรม) ไว้จะให้น้องโน่จัดการแนะนำให้นะ ส่วนจะสปาร์คกันรึเปล่า แล้วแต่เวรกรรม 555+
ถึงคุณ My Honey^.^[ Honey~SuJu^///^] (คห.4455)
ที่น้องปุณณ์ตะโกนย้อนไปอ่านในตอน (ตอนที่เท่าไหร่วะ) ที่ชื่อตอน our day อะจ้ะ ^____^ แล้วจะรู้ (ข้ามไปได้ไงเนี้ย ฉากสำคัญนะนั่น 555) ส่วนที่น้องโน่รีบออกจากวงเหล้าเพราะรู้ว่าเดี๋ยวตัวเองจะโดนน้องโอมเปิดใจค่า~~ มันหนีว่างั้น (นิสัย...) คนอ่านเลยอดรู้เลย หึหึ
ถึงคุณ RedDevil with BlackMagic (คห.4459)
ช่าย... เฮ้อ.... เป็นกำลังใจให้น้องปุณณ์ด้วยนะ Y___Y
ปล. โอมกับโน่.... โน่กับโอม ????????????????????????????????????????
ถึงคุณ MINNOIIZ JAE (คห.4460)
จ้า ^___^ แล้วมาเม้นรอบที่สามที่สี่อีกน๊า
ถึงคุณ jaemiayoon (คห.4461)
ลืมได้ไงเนี่ย น้องแป้งในตำนานของเรา!
ถึงคุณ RedDevil with BlackMagic (คห.4462)
ถูกต้องใช่เลย......
จริง ๆ แล้วตัวละครที่เห็ดเข้าใจน้อยมากที่สุดก็คือเอมนั่นแหละ ยิ่งเขียนผ่านมุมโน่เลยยิ่งไม่เห็นรายละเอียดอะไรเข้าไปใหญ่ด้วย เฮ้อ..
ถึงคุณ NBC*TNG (คห.4463)
โห... เห็ดเลิกอาบกับเพื่อนตั้งแต่ป.สามแล้วมั้ง ฮา ๆๆๆ
แล้วก็ จริง ๆ แล้วจากบ้านน้องแป้งน้องปุณณ์อยู่ใกล้กับซุปเปอร์มาร์เกทนั้นมากกกกกกกกค่า (ใกล้กว่าจากบ้านน้องโน่อีก) วิลล่า สาขา เจอเวนิวอยู่ทองหล่อจ้ะ บ้านน้องปุณณ์เขาเลย ดังนั้นมาซื้อของที่นี่ไม่แปลกจ้ะ ^___^
ส่วนน้องเอิ้นเขารักจริงง่ะ ให้ทำไงได้.... สงสารจิงจิ๊งงง
ถึงคุณ ήθθήα® (คห.4465)
น้องฟี่ชื่อเล่นเต็ม ๆ ชื่อ แอลฟี่ จ้ะ (อยากกินอะดิ่) เหอ ๆๆ แต่ใครเรียกมันเต็ม ๆ มันกระโดดถีบ
ฟี่รอสักครู่จ้า เจอกันวันงาน Live Contest แล้วกัน ^____^
ถึงคุณ ~Moo Mint~-_-* (คห.4466)
เอิ่ม.... มีการขู่ทำร้ายน้องแป้ง -_-“ (ระวังปุณณ์ให้ดี)
ที่บอกว่าฐานะทำให้สองคนไม่อาจรักกัน ทำให้เห็ดเริ่มสงสัย?
นี่ปุณณ์โน่ หรือ โกโบริกับอังศุมาลิน หว่า????
ถึงคุณ Pan2Min (คห.4467)
เออหวะ ค่าตัวแพงง่ะ เลยมาแค่น้อย ๆ แต่พองาม (หรือเกินงามไปแล้ว? 5555)
ปล. อยากเป็นพี่อิมพี่แอนเหมือนกัน หืมมม แต่ละคนน่าฟัด ๆๆๆๆๆๆๆ (หื่นออก)
ปปล. ไอ้เป้อก็ไม่ถึงกับหล่อลากดินอะไรหรอก ตี๋กวน ๆ อะจ้ะ หน้ามันยียวนกวนประสาทดี
ถึงคุณ ぉき。ななみ (คห.4469)
เชื่อคนง่ายเนอะ 555
น้องเอิ้นอีกไม่นานเกินรอจ้ะ ^___^
ถึงคุณ Defly (คห.4470)
จ้า งานยุ่งก็เคลียร์งานก่อนได้เด้ออ LOVE SICK ไม่หนีไปไหน ^___^
เอิ้นอีกไม่นานจ้า จะออกแล้ววว
ถึงคุณ TVXQ_XMJCY (คห.4472)
คราวหลังพิมไรไว้อย่าลืมเซฟก่อนกดนะ Y___Y บอกหายทีไรเสียดายแทนทุกทีเลยอ่า Y____Y
ยูริโผล่มาเป็นกระสัยไปอย่างนั้นเองจ้ะ 555+ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มาสนใจที่หนุ่ม ๆ ของเราดีกว่า หุหุ
เรื่อง 3P โอม มิก ฟิล์ม นี่... จะน่าสงสารน้องมิกมาก แลดูงานเข้า คงมีคนได้ต่อยกันบนเตียงมั่งอะถ้าอย่างนั้น -_-“
ถึงคุณ บู้บี้ (คห.4473)
อ่า.. ได้คอมเม้นติมาหนึ่งอัน แต่ไม่เคลียร์เท่าไหร่ล่ะ (ติยาว ๆ ก็ได้จ้ะ บอกสั้น ๆ เราปรับไม่ถูกนะ)
ปล. ตัดความยาวตอนที่เนื้อหาไม่ใช่จำนวนหน้าจ้า~ ถ้าให้ฝืนแต่งยาว ๆ แต่ผักบุ้งโหรงเหรงคงไม่ดีใช่หรือเปล่า?
ปปล. อัพช้าเร็วเราไม่แน่ใจเรื่องมาตรฐานของแต่ละคนจ้ะ ส่วนตัวเราคิดว่าเราอัพค่อนข้างเร็วแล้วนะ อันนี้ถ้าคนอ่านอยากให้เรามาอัพทุกวัน เราขอชี้แจงไว้เลยว่าเราทำไม่ได้จ้ะ เพราะงานเขียนเป็นงานละเอียดอ่อน ถ้าเร่งมากจะออกมาเหลวเป๋วเซ็งกันทั้งคนอ่านคนเขียนจ้ะ ขอเวลาให้เราได้พักหายใจทำอารมณ์สุนทรีย์กับตัวเองบ้างนะ ^___^ หวังว่าคงเข้าใจจ้ะ
ถึงคุณ prop (คห.4474)
รักษาสุขภาพเช่นกันค่า ^_____^
ถึงคุณ สาวโรงงาน (คห.4475)
หุ้นน้องโอมช่วงนี้ขึ้นสูงแฮะ 5555+ หลงรักผู้ชายปากเสียกันใหญ่ ๆๆ
ปล. พันช์นรกลองทำดูได้จ้ะ แนะนำเวลาอยากอ้วก 555555555+
ถึงคุณ _prince_ (คห.4476)
ซะงั้น!?
ถึงคุณ The โหด คุง (คห.4482)
จ้า เปิดเทอมแล้วก็ตั้งใจเรียนเน้อ ^___^
ถึงคุณ PP_PaNdA (คห.4483)
ถ้ามันอาบพร้อมกันหมด เห็ดนี่แหละจะหัวใจวายตายคนแรก []~!!! ตูดขาว ๆ ของน้องเป้อออ กรี๊สสสส (บ้าไปแล้ว..)
ถึงคุณ feiz (คห.4484)
จบเรื่องแล้วนะนั่น 5555555+
ถึงคุณ จันทร์ทิวา (คห.4485)
ลัทธิเชียร์น้องโอมเคะก็หลายคนเหมือนกันนะเนี่ย O.o?
ถึงคุณ นิว (คห.4488)
น้องปุณณ์น้องโน่เค้าก็เคยอาบด้วยกันแล้วไง ตอนน้องโน่เมาจากสวนลุม 555+
ถึงคุณ Momo (คห.4490)
ตอนพิเศษโอมมิก.... ขอคิดดูก่อนค่า 5555+
มันก็สะเทือนใจอยู่นะ คู่นั้น Y__Y
ถึงคุณ Pizza (คห.4492)
รับทราบจ้า ^___^ เอาขึ้นหน้าแรกให้แล้วนะ ^___^
ถึงคุณ ตุ๊หว่ะ (คห.4493)
ฮา ๆๆ น้องปุณณ์โคตรพระเอกจริง ๆ
ถึงคุณ MarqUeen (คห.4494)
น้องโอมกับใครน่าจะเป็นไปได้!?
โน่ หรือ มิก???? (กำกวมนะนั่น ๆๆ)
ถึงคุณ ﾞ★เมลล่อน™ (คห.4497)
ไอ้น้องโอมมันปากกกกกกแข็งง (พอกันทั้งโอมทั้งโน่)
ถึงคุณ ~=Ayumi=~ (คห.4499)
แค่นี้น้องมิกเขาก็ปลื้มพี่โอมจะแย่แล้วค่า ^____^ (มีไรดีเนี่ยเมิง...)
ถึงคุณ Noosa (คห.4501)
จะเม้นหรือโหวตอะไรก็ได้จ้า ^___^ แต่เม้นคุยกันบ่อย ๆ ก็ดีน๊า จะได้รู้ว่าคนอ่านคิดยังไง ^___^
แล้วไอ้ อะไรสวีท(สุดๆ) น่ะ คืออะไร???? เคลียร์ด่วนน
ถึงคุณ akira_ked_sa (คห.4502)
อ่านอะไรแปลก ๆ ก็ติงได้จ้า ไม่ต้องเกรงใจ ^___^ ไว้นึกออกแล้วอย่าลืมมาบอกง่ะ ๆๆ
ถึงคุณ Pang (คห.4503)
บอกแล้วว่าถ้าไม่คิดไรกันไม่ต้องใส่บ๊อกเซอร์หรอก 55555555+
ปล. น้องยูน้องเอม คอนแวนต์กระโปรงแดงฝั่งตรงข้ามจ้า ^___^
คิดถึงคุณแม่เนอะ ๆๆๆๆๆๆๆ
ถึงคุณ เซีย (คห.4506)
เฮ้ย... ทำไมเราเป็นป้าซะงั้นอะ!?
ปุณณ์เมมชื่อน้องโน่ว่า ‘โน่’ ค่า 55555+ มันบอกชีวิตนี้มีโน่เดียว ไม่ต้องมีอะไรพ่วงท้ายชื่อ
ถึงคุณ kiyoharu (คห.4507)
โอ๋.. สู้ ๆ เน้อ... เอาใจช่วยน้องโน่น้องปุณณ์แล้วก็อย่าลืมเอาใจช่วยตัวเองด้วยค่า ^___^
ช่วงนี้เห็ดว้างงง ว่างเหมือนกัน อาทิดนึงเรียนวันเดียว 5555555+
ถึงคุณ แกะ (คห.4508)
อ่อ... ตอนแรกอ่านข้าวแดงนึกว่าน้องโน่จะติดคุก 555555555+
ขอบคุณสำหรับความรู้ค่า ^___^
ถึงคุณ ~*~OrAnGe_jUiCe~*~ (คห.4509)
ค.สัมพันธ์น้องโอมกับน้องมิกจะเปนไงหนอ... ต้องติดตามกันปายย
ปล. ช่วยซื้อหุ้นน้องปุณณ์หน่อยจิ Y__Y
ถึงคุณ L*kung (คห.5411)
ยูริกับโน่เคลียร์กัน... เลิกกันไปเลย????
มันเคลียร์กันตงไหนอะนั่น 555+
ถึงคุณ –Aun~Aunnn-TVXQ! (คห.4512)
HAPPY BIRTHDAY จ้า!!!!! ขอให้มีความสุข สมหวัง สมปรารถนาเน้ออออ~~ น้องโน่น้องปุณณ์และเพื่อน ๆ ทุกคนฝากบอกว่าขอให้สุขขียิ่ง ๆ ขึ้นไปคร๊าบบบบ~ ^___^
ถึงคุณ kidkiss (คห.4513)
ถ้าสองคนนั้นอาบด้วยกันก็ต้องมีบ็อกเซอร์ห้ามใจไง 55555555+
ถึงคุณ D_D_K_jr (คห.4514)
เอิ้นใกล้มาละ... อึดใจเดียว
ถึงคุณ Tachibazaki (คห.4516)
สรุปว่าชอบแบบ เพื่อน.. กูรักมึงว่ะ ใช่มะ 5555+
ถึงคุณ เจ้าลัทธิ นิยมของแปลก (คห.4519)
มาบอกว่าแบนเนอร์เยอะแล้วจากไปง่ะ???? แบนเนอร์เยอะแล้วไงต่ออ้ะ???? เพจโหลดช้าเหรอตะเอง? กลับมาเคลียร์ก่อน ๆๆ 5555+
ถึงคุณ นานๆอ่านที (คห.4520)
จุติ แปลว่า ตาย 55555555555+
ถึงคุณ ~Chocop~ (คห.4521)
รักคนอ่านเช่นกันจ้า ^____^
ถึงคุณ ซะงั้นนนน (คห.4529)
อ่อ ไม่ใช่ค่า ^____^
ถึงคุณ ploypm (คห.4530)
จิงเหรอ? 555+ ลุ้นด้วยคน ๆ
ถึงคุณ _iaMMaI- (คห.4536)
ตอนนี้มีทั้งน้องแป้งและน้องมิกเลยจ้า ^___^ (น้องแป้งจงใจช่วย น้องมิกช่วยแบบไม่ตั้งใจ 555)
ถึงคุณ ochibieiji (คห.4539)
ไปเที่ยวดรีมเวินมาสนุกไหมค๊า ^___^ อยากไปมั่งอะ แต่ขี้เกียจตากแดด -*-....
ถึงคุณ NaKOii (คห.4540)
น้องมิกมาแล้นนนนนนน สมใจคนอ่านรึเปล่า ^____^
ถึงคุณ ~*~ChlaKi~*~ (คห.4545)
มีแม่ยกน้องมิกซะแล้น อิอิ น้องมิกแอบโผล่มาแล้วเน้อตอนนี้ ^___^
ถึงคุณ Mo..3..Mo..Tha..Ro (คห.4546)
ยินดีต้อนรับค่า ^_____^
ตอบเม้นเส็ดแล้วขอตัวไปนอนต่อจ้า ปวดหัวและง่วงมากเลย งึม ๆๆๆๆๆ -*-
ความคิดเห็น