คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : 18th CHAOS - Reminder
18th CHAOS - Reminder
ไอ้ปุณณ์ขับรถเร็วก็จริงอยู่ แต่กว่าเราทั้งคู่จะเห็นทะเลบางแสนก็ปาเข้าไปเกือบสี่ทุ่มแล้ว ผมกับมันตัดสินใจจอดรถเข้าข้างทางเพื่อหามื้อดึกกินกันในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เนื่องจากเห็นว่าพวกนักศึกษาแถวนั้นแวะจอดรถอุดหนุนกันเยอะแยะ
"คนเยอะสงสัยจะอร่อย" นี่คือคำพูดของไอ้สารถีที่ทำเอาผมยิ้มแป้น เพราะแสดงให้เห็นว่าตรรกะร้านไหนคนเยอะแสดงว่าร้านนั้นอร่อยไม่ได้มีคนคิดแค่ผมคนเดียว หึหึหึ ต้องเอากลับไปเย้ยไอ้โอมสักหน่อยแล้วว (มันด่าผมเพี้ยนประจำเวลาผมพูดงี้ครับ ผิดตรงไหนเนี่ย)
ปุณณ์ดับเครื่องยนต์ลงแล้วเอื้อมมือมาจัดเสื้อกันหนาวผมให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะเปิดประตูรถ
และแล้วการปรากฏตัวของเราสองคนก็ดูยิ่งใหญ่ขึ้นทันใด เมื่อทันทีที่ก้าวขาเข้าร้านก็ถูกจับตามองเป็นตาเดียว คงเพราะชุดนักเรียนโชว์ตัวอักษรย่อโรงเรียนซะหรา ประกอบกับกางเกงนักเรียนสีน้ำเงินของผม ทำให้ทุกคนในร้านสะดุดตามากกว่าชุดอื่น ๆ หรือถ้าลองคิดดูดี ๆ อีกทาง...
ไอ้คนที่มากับผมมันหล่อเกินไป -_-"
สรุปว่าคงจะสองอย่างรวมกันครับ คนนึงหล่อ คนนึงชุดนักเรียนมัธยม ผสม ๆ ปนกันเข้าเลยกลายเป็นจุดเด่นในที่สุด แน่นอนว่าผมละเกร็งแทบแย่ กับสภาพที่ต้องแวดล้อมด้วยสายตาจากคนแปลกหน้าอย่างนี้ ในขณะที่ปุณณ์ดูสบายดี จนผมดูไม่ออกด้วยซ้ำว่ามันรู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังถูกรุมมองด้วยสายตาจากคนทั้งร้านพุ่งมาที่เราสองคนเป็นทางเดียว -__-"
เออ ช่างแม่ง อย่าสนใจดีกว่า -_-"
หลังจากที่ปล่อยให้ปุณณ์และผมยืนหมุนกันไปมาในร้านเพราะหาที่นั่งไม่เจออยู่สักครู่แล้ว ก็มีบริกรหญิงหน้าตาสะสวยคนหนึ่งเข้ามาเชื้อเชิญหาที่นั่งให้พวกเราในที่สุด ผมล้มตัวลงกับเก้าอี้แล้วก็ยังงง ๆ ว่าบรรยากาศในร้านนี้ให้อารมณ์แบบไหนกันแน่ ระหว่างร้านข้าวหรือร้านเหล้า เพราะผมเห็นบางโต๊ะก็มีแต่ข้าวไม่มีเหล้า ส่วนบางโต๊ะก็มีแต่เหล้าไม่มีข้าว (อะไรเนี่ย) แล้วก็อดสงสัยอีกไม่ได้ว่า ที่ใส่ชุดนักเรียนมานั่งหน้าตาเหลอหลาในสถานที่แบบนี้นั้นจะไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอ
แต่โต๊ะข้าง ๆ ผมที่นั่งกดเบียร์กันทั้งที่ใส่ชุดนักศึกษาอยู่สลอน คือคำตอบ -_-"
โดยไม่ปล่อยให้ผมได้คิดอะไรเพ้อเจ้อนาน เสียงคนสั่งกับข้าวก็ดังขึ้นไม่ไกลจากตัวผมเสียก่อน "เอายำหนังหมู ลาบ เอ็นข้อไก่ทอด ข้าวเกรียบพริกเผา แล้วก็ไฮเนเกน 1 ทาวเวอร์" ไอ้สัด กูว่าแล้วเมนูมันแปลก ๆ ผมรีบเอื้อมไปโบกหัวไอ้นักเรียนดีเด่นทันที "กูหิวข้าวมั่งเหอะ สัด!"
"อ้าว ยังไม่กินมาอีก"
"เออ" ก็จะเอาเวลาที่ไหนไปกินล่ะวะ ตอนเย็นผมมัวแต่นั่งคุยกับยูริเรื่องมันน่ะแหละ กว่าจะกลับถึงบ้านก็เล่นเอาเซ็ง เซ็งแล้วยังต้องเดินเก็บข้าวของยัดใส่กระเป๋าเพื่อแบกไปจนถึงบ้านมันนั่นอีก จากตอนแรกกะว่าอยากแค่ไปนอนค้างด้วยเฉย ๆ แต่ดันเสือกโดนเจ้าของบ้านยิงยาวมาไกลถึงนี่ ดวงเดินทางดีฉิบหาย
"สั่งสิ อะ" เสียงไอ้ปุณณ์บอกพลางยื่นเมนูส่งมาทางผม ทั้งที่มันไม่ได้เปิดเลยสักนิดตอนที่สั่ง สรุปว่าจะเอาไปยึดไว้แต่แรกทำห่าอะไร ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ผมเกาหัวตัวเองแกรก ๆ พลางเปิดเมนูเพียงสองวินาทีแล้วปิดฉับ "เอาข้าวผัด แค่นั้นแหละ"
"กินไรไม่สร้างสรรค์เลยว่ะโน่" ไอ้ห่านั่นยังมีหน้ามาบ่น เป็นเพราะใครล่ะวะ
"ก็มึงเสือกสั่งเบียร์ จะให้กูแดกไร ไอ้นี่มันเข้าสุดแล้ว เอาตามนี้แหละพี่" ผมว่าพลางยื่นหนังสือเมนูคืนกลับไป บวกกับรอยยิ้มแค่นิดหน่อยก็มากพอจะทำให้พี่สาวคนสวยที่รับออเดอร์ถึงกับเคลิ้มได้แล้ว หึหึ บางทีผู้ชายเราก็ต้องหัดบริหารเสน่ห์ตัวเองกันบ้าง
"ทำเป็นยิ้ม ตั้งใจยั่วรึไง" อ้าวไอ้นี่ หาเรื่องไรอีกวะ
"ยั่วห่าไร หิวฉิบหาย ใครจะกินอิ่มมีสุขเหมือนมึงล่ะ"
"แน่น้อน" ฮึ่ม...ตอนยังไม่สนิทกันมันกวนตีนน้อยกว่านี้ใช่ปะคับ แม่งไม่น่าเลยกู ผมทำหน้าเซ็งพลางใช้ปลายนิ้วเคาะโต๊ะเป็นจังหวะตามดนตรีที่วงของร้านเล่นอยู่
ร้านนี้มีวงดนตรีสดเล่นด้วยครับ แนวเพลงเป็นแบบฟังสบาย ๆ ตามประสาวงเล็ก ๆ ทั่วไป นับได้อยู่ 5 คน ผมเห็นแล้วโคตรคันไม้คันมืออยากจะขึ้นไปแจมด้วยเลยครับ แต่เออ พูดถึงเรื่องวงดนตรีแล้วนึกออก
"เมื่อตอนเที่ยงกูไปส่งโครงการงานคริสต์มาสที่สภาฯมา ไม่เห็นเจอมึง"
"เอ้า ผมไม่ใช่ยามเฝ้าห้องสภาฯ นี่หว่า เที่ยงก็ไปหาข้าวกินสิครับ" สรุปว่าที่ผมถามเมื่อกี้กลายเป็นคำถามโง่ ๆ ไปซะงั้น แม่ง อารมณ์เสียว่ะ ไม่มีอารมณ์จะเถียงกับมันแล้วด้วย คนยิ่งหิว ๆ อยู่
ผมเบ้ปากพลางแค่นหัวเราะ "เหอะ ๆ แล้วกับข้าวคอนแวนต์อร่อยไหมล่ะคุณปุณณ์" ตั้งใจจะพูดประชดสะเปะสะปะไปงั้น แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะสะอึกไปจริง ๆ
"ก็ดี" ปุณณ์ตอบผมสั้น ๆ ก่อนจะเงียบเสียงไป นำให้คิ้วทั้งสองข้างของผมเลิกขึ้นสูงอย่างใช้ความคิด เอมคงจะรู้เรื่องนั้นเมื่อตอนบ่ายที่ปุณณ์ออกไปกินข้าวด้วยสินะ
"กูเจอน้องมึงที่คอนแวนต์ด้วย ไอ้ตี๋น่ะ" เสียงไอ้ปุณณ์เริ่มชวนคุยต่อพลางเอื้อมรับเมนูแรกที่เป็นยำหนังหมูจากพี่พนักงานเสิร์ฟคนนั้นมาด้วย กลิ่นเปรี้ยวจากมะนาวโชยผ่านเตะจมูกผมทำเอาน้ำลายสอ เพราะตอนนี้กำลังเริ่มหิวจัด
ผมยกส้อมขึ้นหมายจะจิ้มหนังหมูพลางพูดต่อ "เออ ไอ้เป้อมันฝากท้องไว้กับสาวแถวนั้นประจำแหละ" แต่เพราะพูดไปตักไป ความเร็วมือเลยช้ากว่าไอ้แสบปุณณ์ที่ดันเสือกจงใจเขี่ยชิ้นที่ผมหมายปองไว้ได้ แล้วเอาขึ้นไปจิ้มเข้าปากมันเองเสร็จสรรพ "สัด" ขอด่าหน่อยเหอะ
"เออ ก็อยากจะบอกเหมือนกันว่าเจอทุกครั้งที่ไป ฮ่า ๆ" มันว่าพลางเคี้ยวชิ้นที่ควรจะเป็นของผมตุ้ย ๆ แต่รอไม่นานนักกับข้าวจานอื่นก็ทยอยเข้ามาพร้อม ๆ กับทาวเวอร์เบียร์ที่ปุณณ์สั่ง "เด็กชมรมกูก็ต้องเนื้อหอมเหมือนประธานชมรมมันเป็นธรรมดา" ผมได้ทีเกทับมัน จนมันต้องส่งเสียงหัวเราะหึหึกลับมา
"แต่ไม่เท่ากูหรอกมั้ง" อืมมม...กล้าพูดนะไอ้ปุณณณ์ ผมเหลือบมองมันพลางยักคิ้วข้างหนึ่งล้อ ๆ
"กูก็ว่า...พี่สาวโต๊ะข้างหลังจะแดกมึงอยู่แล้วว่ะ" เพราะผมเห็นมาตั้งนานแล้วว่านักศึกษาสาวโต๊ะข้าง ๆ จ้องเพื่อนผมตาเป็นมัน แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจซะเพราะแบบนั้นคงปลอดภัยมากกว่า
"ข้างหลังมึงก็จะแดกมึงว่ะ" ไอ้ปุณณ์โต้กลับมายิ้ม ๆ แต่ผมว่าไม่ต้องพูดจะดีกว่านะ เหอะ ๆๆ ผมยักไหล่ไม่สนใจคำพูดมันก่อนจะยื่นกดเบียร์ใส่แก้วตัวเองจากหลอดสูงเพื่อล้างปากก่อนหน่อยสักยกหนึ่ง
ฟองเบียร์ที่เริ่มฟูปีนขอบแก้วทำให้ผมต้องยกมาดื่มเพื่อกันไม่ให้หก ก่อนจะรู้สึกเศร้าหนึบ ๆ ตรงอกข้างซ้ายขึ้นมาแปลก ๆ
ผมไม่เคยชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย มันเหมือนมีอะไรมาติดถ่วงเอาไว้ให้ผมหัวเราะไม่ออก ยิ้มได้ไม่เต็มที่ แม้ว่าจะพยายามพูดจากวนตีนปุณณ์มั่ง ด่าปุณณ์มั่ง ให้ดูเหมือนคนปกติทุกอย่าง แต่ในใจลึก ๆ จริง ๆ แล้ว ทั้งหมดที่ผมทำออกไปเป็นเพียงแค่หน้ากากที่ถูกสร้างขึ้นมาบดบังความเศร้าไว้เท่านั้น
ผมปิดมันไว้ ทั้ง ๆ ที่รู้ดีว่ายังไงก็ไม่มีทางหนีไปไหนได้ แต่อย่างน้อย ๆ ขอแค่ในเวลานี้ ผมได้หลอกตัวเองว่าผมยังสบายดีก็พอ
บทสนทนาบนโต๊ะเราเงียบลงเมื่อปุณณ์เพียงนั่งจิบเบียร์อยู่เงียบ ๆ ไม่ได้กวนประสาทอะไรต่ออีก ผมลอบมองดวงตาคมคู่นั้นที่ดูทั้งหม่นหมองและเหม่อลอยพิกล จนบางทีก็อยากจะรู้ว่าเจ้าของดวงตาคู่นั้นกำลังคิดอะไรอยู่
ผมไพล่นึกไปถึงจูบของปุณณ์บนรถที่ดูทั้งหงอยเหงาและเว้าวอนเหลือเกิน ไม่รู้เป็นแค่ผมที่คิดมากไปเองหรือเปล่าว่าอีกฝ่ายก็ดูมีเรื่องในใจมากมายไม่แพ้กัน
ทำนองเศร้าของเพลง Thank You ดังคลอระหว่างผมยกเบียร์ขึ้นกระดกแก้วแล้วแก้วเล่า จนดูผ่าน ๆ เหมือนกับลุงแก่ที่โดนเจ้านายหักเงินเดือน เลยแวะมาดื่มย้อมใจยังไงยังงั้น (พบเห็นได้บ่อย ๆ ตามลานเบียร์) ซึ่งไอ้ปุณณ์ก็คงสังเกตเห็นพฤติกรรมนั้นอยู่เหมือนกันถึงได้คว้าข้อมือผมเอาไว้ทัน ก่อนจะซดแก้วที่ห้าลงคอแบบ Non-Stop Hits
"เฮ้ย ท้องว่างไม่ใช่รึไง ดื่มแบบนั้นกระเพาะแหกพอดี" เป็นไปตามคาด มันโวยใส่ผมพลางยึดแก้วเบียร์ไปจากมือโดยละม่อม หึหึ ได้ข่าวว่ามึงเป็นคนสั่งมาเองแท้ ๆ แต่พอกูจะกินเสือกห้าม หึหึ ไอ้เวร...
ผมยักไหล่ด้วยท่าทางกวนตีนที่สุดกลับไปหามัน แล้วคว้าแก้วน้ำเปล่ามาดื่มตามเพื่อล้างคอ ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาจัดการกับข้าวผัดจานใหญ่ ขณะที่ปุณณ์ก็แลดูมีความสุขดีกับเอ็นข้อไก่ทอด
"วันนี้ยูริบุกมาหากูถึงโรงเรียน ตกใจหมดเลย" ผมเริ่มพูดทำลายความเงียบบนโต๊ะ (ที่มีแต่เสียงเพลงจากวงดนตรี) จนแอบเห็นมันสะดุ้งนิดหน่อย น่าสงสัยว่าอีกฝ่ายคงกำลังเหม่ออยู่
นัยน์ตาของปุณณ์วูบไหวไปครู่หนึ่งก่อนจะคลี่ริมฝีปากยิ้มกลับมาเหมือนเคย "เหรอ...เออ เป็นไงอะ"
"มึงออกกฎปราบเกรียนโรงเรียนเรามั่งเด่ะวะ! เห็นผู้หญิงขาว ๆ ญี่ปุ่นหน่อยเป็นไม่ได้ กูโผล่ไปหายูริช้ากว่านั้นหน่อยน่ากลัวจะโดนลากเข้าข้างทางว่ะ" ผมบ่นเป็นชุดไปพลางพุ้ยข้าวในแก้มไปพลาง ได้ยินเสียงหัวเราะของไอ้คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามแว่วดังมาเป็นระยะ ๆ
"ด่าคนอื่นเขาเกรียน หัวมึงขนเยอะตายละ" อ้าวไอ้สัด ด่ากูไม่ว่าแต่เสือกตบเหม่งด้วยนี่มีเฮ
แน่นอนว่าผมปัดมือมันทิ้ง "ของกูเขาเรียกสกินเฮดเว้ย สาดดด"
"มึงเมายาคุมเหรอ สกินเฮดพ่อมึงสิเป็นงี้ แล้วอยู่ดี ๆ พูดเรื่องยูริทำไม" นั่นสิวะ ผมพูดทำไม...ไม่อยากบอกเลยว่าจริง ๆ ที่ยูริมาก็เกี่ยวกับมึงทั้งนั้นนั่นแหละ
"ไม่รู้ว่ะ แล้วมึงกับเอมเป็นไงมั่ง" ทางที่ดีต้องรีบปัดออกให้พ้นตัวจะฉลาดกว่า จริง ๆ แล้วผมไม่ได้ตั้งใจถามกินนัยอะไรปุณณ์มากมาย แต่ดูเหมือนมันสะอึกอุก
"ก็ไม่เป็นไง..." เสียงเบา ๆ ของปุณณ์ตอบมาว่าอย่างนั้น ก่อนที่มันจะเว้นระยะคำพูดต่อไปอยู่พักหนึ่ง "ยังสวยหล่อเหมือนเคย" หื้ม ไอ้สัด กูจะเริ่มเกลียดมึงก็ตอนนี้แหละ
ผมไม่รู้จะด่ามันต่อว่าอะไรดี (เสือกจะเป็นความจริงอีก) เลยแกล้งทำเป็นสำลักข้าว ยกน้ำ(เปล่า)มาซด แล้วชูนิ้วกลางให้มันดูเป็นขวัญตาอย่างนั้น เหอะ ๆ เห็นมันหัวเราะตาหยียกใหญ่เหมือนกำลังถูกใจแล้วก็ยิ่งรู้สึกหมั่นไส้หนักขึ้นกว่าเดิม
เดี๋ยวพ่อเอาจิ้มตาแม่งเลย
ผมวางแก้วที่น้ำหมดเกลี้ยงในมือลงก่อนจะหยิบช้อนส้อมเพื่อโซ้ยต่อ แต่แล้วกลับมีคำพูดหนึ่งหลุดออกมาจากปากของผมเอง
"ก็ดี...กูละกลัวใจมึงจะได้หลังแล้วลืมหน้า ฮ่า ๆๆๆ" หัวเราะครับ ผมหัวเราะทั้ง ๆ ที่แม่งไม่ได้น่าขำสักเท่าไหร่ เอาจริง ๆ คือผมไม่ขำเลย สิ่งที่ทำได้มีเพียงส่งเสียงหัวเราะฮ่า ๆ ส่งเดชไป ทั้งที่ในใจรู้สึกแปลบไปหมด เหมือนมีมีดพันเล่มปักอยู่ตามขั้วหัวใจ
ยิ่งผมหัวเราะดังเท่าไหร่ ก็แสดงว่าผมสมเพชตัวเองมากเท่านั้น...แค่นั้นเอง
"หึหึ" ปุณณ์แค่นหัวเราะตามผม ก่อนจะเอี้ยวตัวไปกดเบียร์เพิ่มแก่แก้วมันที่พร่องลงไปเยอะแล้ว
แต่ดวงตาคมคู่นั้นกลับไม่แสดงความรู้สึกอะไรขณะที่พูดคำต่อมา
"ไม่หรอก"
ผมรู้สึกเจ็บปลาบตั้งแต่ปลายเท้าลามถึงหัวใจเมื่อได้ยินคำตอบนั้น ก่อนจะยักคิ้วข้างหนึ่งอย่างคนที่ยอมรับมัน
ก็บอกแล้วว่าที่เฮงซวยน่ะ...ตัวผมเอง
TBC.
Postscript (Since 2008) : ขอเบรกอารมณ์ (เหรอ) ด้วยฉากสบาย ๆ (เหรอ) ของน้องโน่และน้องปุณณ์บนโต๊ะอาหาร (เหอ ๆๆ) ก่อนจะตะลุยต่อกับตอนหน้า... หึหึ
คนที่จะหนีออกจากชีวิตปุณณ์น่ะ เห็ดเอง T____T
มาแล้น ๆๆๆ ตอบคอมเม้นของตอนที่แล้ว (17 : escape) ก่อน แฮ่ก ๆๆ (ตอบคอมเม้นกลายเป็นงานประจำพอ ๆ กับเขียนนิยายไป ฮา ๆๆๆ)
เห็นคอมเม้นว่าน้องปุณณ์หื่นเยอะ ๆ แล้วปวดใจจจ เดี๊ยวต้องหาเวลาเขียนสเปเชี่ยลของน้องปุณณ์ซักที (ว่าด้วยความคิดของคนเหมือนจะหื่น) เผื่อคนอ่านจะสงสารน้องปุณณ์เหมือนอย่างที่เห็ดสงสารบ้าง Y___Y ฮือ ๆๆ
อะตอมคอมเม้น ๆๆ
ถึงคุณ จันทราแห่งสายลม
พ่อนักบุญยังอยู่ค่า~ แต่ขอเวลาน้องปุณณ์ทำใจแป๊บนึงนะ T__T
ยูริกะเอมกิ๊กกันเองจาดีเร้อออออ -_-“
ถึงคุณ ~!!..$kulL..!!~
สุภาพบุรุษจากฟากฟ้า เขายังอยู่จริง ๆ นะ Y__Y
แต่เป็นแค่คนธรรมดาอะ.. ฮือ ๆๆ
ถึงคุณ ลูกกวาดสีส้ม
เห็ดก็เชียร์น้องโน่อยู่เหมือนกันค่า~~
ถึงคุณ แชมป์คุง
สู้ ๆๆๆ
ถึงคุณ Oaziz
มันปวดกันทั้งคู่สงสัยมันสลับกัน.........
เล่น Wii... แบบว่าเล่นทั้งคืนปวดแขนมากเลย ฮา ๆๆ
ถึงคุณ More than…
พอจะถึงซีนเศร้า ๆ ดันดี๊ด๊าซะงั้น -_-“...
คนแต่งดี๊ด๊าไม่ออกแหล่วว เครียดกว่าเด็ก ๆ มันอีก โฮ ๆๆ
ถึงคุณ ของขวัญ
ขอบคุณมากค่าที่เป็นห่วง ^___^v
ถึงคุณ chessmaster
คนแต่งป่าวโหดร้ายน๊า~~~~ ไอ้น้องโน่น้องปุณณ์สิ ที่มันโหดร้ายกับคนแต่ง Y___Y
จะล่อน้องพิชมาให้ที่บ้านจิงป้ะ อิอิอิ
ถึงคุณ BejoKiller
ฮา ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องโน่ฝากบอกว่า “ทำไมดูถูกผมงั้นอะครับ!!!!”
ถึงคุณ M@medaZ-s
สวัสดีค่า~ ท่านประธานชมรมวัวแก่กินหญ้าอ่อน 5555
ตรงที่บอกว่าปุณณ์รักเอมเป็นโน่ที่พิมพ์ส่งไปค่ะ
ปุณณ์เขายังไม่เห็นเลยว่าเอมถาม อื้ม ๆๆ
ช่วงนี้น้องโน่คิดมากค่ะ (สิบเจ็ดปีมีครั้ง) ฮา ๆๆ
น้องแป้งเคยเห็นเอมค่ะ แต่ไม่ชอบหน้า (เป็นน้องหวงพี่ว่างั้น) ปุณณ์ก็เลยไม่กล้าบอกแป้งว่าเอมเป็นแฟน (เอมก็เคยโกรธปุณณ์อยู่ช่วงหนึ่งว่าทำไมไม่บอก) ฮา.. deleted scene อีกแล้วว
ปล. วันนี้ไปเล่นละครให้น้องป.1-ป.3 ที่โรงเรียนแถวฝั่งธนดูมา หึหึหึ... อยากเอากลับบ้าน เอิ๊ก ๆๆ
ถึงคุณ Sucaro Devas
เคล็ดลับเรื่องมุกวัยใส... สงสัยจะเป็นเพราะสมองเห็ดยังไม่พัฒนาเท่าไหร่ (ฮา ๆๆ)
เรื่องของตัวเองก็สู้ ๆๆ นะค๊า~
ถึงคุณ ----------
ทำไมคอมเม้นไม่เคยติดอะคะ!?
มันเม้นยากเหรอ T__T ขอโทษค่า
ดีใจจังที่คอมเม้นติด ^____^
ถึงคุณ ไอ๊ ไอ๊
งานการไม่เส็ดแอบดอดมาดู แน๊ ๆๆๆ
รีบทำงานให้เสร็จนะคะ ^____^
จะมี NC อีกรึเปล่านี่พูดยากแหะ...
ถึงคุณ Yuki69
อยากให้รักแห่งสยามมี NC เหมือนกัน ครึ ๆๆๆ
ถึงคุณ My Love Is Vanilla
ชมซะเขินเลย อะเหอ ๆๆๆๆ *ม้วน*
ขอบคุณมากค่า~~~~
น้องพิชซึมสู่กระแสเลือดเห็ดแล้วจริง ๆ ตอนนี้ ฮา ๆๆ (ถึงกะลงทุนถ่อไปซื้อ box set มาเก็บไว้เมื่อวันก่อน... เพื่อนบอกมึงเว่อร์มาก แต่ต่อคิวยืมดูกันเป็นแถ๊ววว... อีพวกนี้)
ไม่เคยเจอน้องพิชตัวเป็น ๆ อ้ะ อยากเจอมั่ง แต่ถ้าขืนมายิ้มเยิ้ม ๆ ตาหวาน ๆ อย่างในหนังใส่เห็ดมีหวังคงได้เกิดอาการช็อคตายเพราะน้ำตาลขึ้น ฮา ๆๆ
อยากสัมผัสน้องงงง (คิดลึกไปแล้ว) เอิ๊ก ๆๆ
ถึงคุณ อุกิ๊ว
จะพยายามทำให้เศร้าน้อยกว่ารักแห่งสยามค่า~~~ แหะ ๆๆ
ถึงคุณ l๑nปาnlสีE
อย่าเพิ่งเป็นลมค่า~~~~~ เรียกรถพยาบาลให้ ๆๆ
ถึงคุณ เจ้าชายปีโป้
น้องโน่ฝากถามว่า “รู้ได้ไงว่าผมไม่รุกครับ” หึหึ
เรื่องขอน้องโน่เป็นแฟนนี่ไปตกลงกับน้องปุณณ์เอาเองน๊ะ
ถึงคุณ luvhyuk
ขอบคุณที่คลิกเข้ามาค่า~~
ถึงคุณ YunYun
เม้นช้ายังดีกว่าไม่เม้น 55555 ขอบคุณค่า ^___^
ถึงคุณ แพร
เออ... ไอ้โน่อาจจะกำลังวางแผนฆาตรกรรมไอ้ปุณณ์อยู่ (แค้นจัด)
ปุณณ์กำลังโดนเอมกดดันอยู่จริง ๆ นั่นแหละ เฮ้อ
ถึงคุณ mini
ขอบคุณค่าที่เสียสละเวลามาอ่านเน้ออ
ถึงคุณ hotcomer
มันก็สุข ๆ ทุกข์ ๆ งี้แหละเนอะชีวิต ^____^
ถึงคุณ bowlyngz
(รู้สึกจะมีคนเม้นว่าเพิ่งเข้ามาอ่านเยอะดีจัง)
ขอบคุณมาก ๆ ค่า~~~
ถึงคุณ _iaMMaI-
รู้สึกจะมีคนมาแจ้งตัวว่าเป็นคนรักพิชด้วยกันมากมาย ฮา ๆๆ
น่ารักเนอะ ๆๆๆ
วิธีทำให้จบของโน่ก็ไม่ได้เศร้านักหรอกค่า (มั้ง)
ถึงคุณ Nutsuki.
ยังไม่ได้บอกเลยค่าว่าสลับหรือไม่สลับ (5555555 แกล้งคนอ่านนี่หว่า)
จิ้นดูแล้วกันเนอะ หึหึหึ ปุณณ์อาจจะปวดอย่างอื่น
วันต่อวันช่วงนี้งานเยอะคงไม่ไหวอะค่ะ (ใกล้ได้เวลาเคลียร์โปรเจคไฟนอลแล๊วว)
แต่ยังไงจะมาให้ไว ๆ นะคะ
ปล. เพลง Ticket เป็นเพลงโปรดเห็ดไปแล้น
ถึงคุณ นิว
ขอบคุณค่า~~
ถึงคุณ มะนาวเซี้ยว เปรี้ยว ซ่าส์
อื้อหือ.... เด็กเดี๋ยวนี้เปิดเผยกันดีเจง ๆๆๆ
พักผ่อนเยอะ ๆ นะค๊า
ถึงคุณ Devilof
ค่า~ จะสั่งให้น้องปุณณ์มาส่งตรงเวลาค่า~
ถึงคุณ MeriMaire
ขอบคุณค่า ^_____^
ถึงคุณ pafe_love
ขอโทษสำหรับ NC ค่า m(__ __)m
ถึงคุณ mo-na-me
คนนึงบอกให้ทำหนังสือ คนนึงบอกให้ทำภาพยนตร์
จะดีเร้ออ 5555+
ถึงคุณ _ChompU JaE~JaE _
แอร๊ยยยย~ น้องพิชก็เกงน้ำเงินจริงเหรอ
ตอนดูรักแห่งสยามรู้สึกเหมือนเห็นเด็ก อสช. จีบกับ กท. ไปเรียบร้อยแล้ว (ฮา ๆๆ)
ถึงคุณ NBC*TNG
นั่น... คุณแม่แอบมีปาปาราสซี่ 555555+
ถึงคุณ Bow~boo
มีค่ะ ^_____________^
ถึงคุณ สาวโรงงาน
โอ้วว ดีใจ มีคนเข้าใจเรื่อง NC TT____TT
ถึงคุณ Frozen
ฝากเตือนน้องชายไปต่อยมันระวังโดนจับกดนะหนู~~~~~
ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~
โอ๋ ๆๆ ไม่งอนเนอะ แบบว่าแบ่ง ๆ กันตอบไปอะจ้า~
ตอนนี้ตอบแล้วนะ อิอิ
ถึงคุณ ja-jah
โมเอ้ แปลว่าอะไร....... แปลว่าอะไรดี(วะ) -_-a
ก็ประมาณว่า เห็นแล้ว “อ๊ายยยยยยยยย” มันจะวิ้ง ๆ เยิ้ม ๆ
โอ่... บรรยายไม่ถูก
เอาเป็นว่าแปลว่า น้องพิช แล้วกัน ฮา......
น้องโน่เค้าสมยอมในความจำใจค่ะ 555+
ปล. จุ๊บคราวนี้เอาใครดีล่ะ สองคนนั้นหนีไปบางแสนแล้ว เอาเห็ดไปก่อนแล้วกัน
ถึงคุณ คุณแม่เด็กกางเกงน้ำเงิน
จินตนาการภาพออกเลยว่าวันนั้นจะวุ่นวายยังไง 5555+
เด็กกำลังกินกำลังโตด้วยนะคะคุณแม่ เหอ ๆๆ
อยากเจอคุณแม่มั่งอะ อิอิอิ
ปล. ฝนตกหนักมากเลยค่า~ เกือบออกไปทำงานไม่ได้ เซงมาก คุณแม่และน้องก็รักษาสุขภาพนะคะ แต่ถ้าน้องป่วย ก็อย่าลืมบอกให้อ้อนพี่เค้าบ้าง ไรบ้าง อิอิอิ
ถึงคุณ สาวโรงงาน
ขอให้อ่านหนังสือจำ ๆ นะคะ เพี้ยง ๆๆๆ
เม้นไม่ติดเหรอ Y___Y ทำไมล่ะ เสียใจ
ถึงคุณ akira_ked_sa
เดี๋ยวถ้ามีโอกาสจะเฉลยว่าทำไมปุณณ์ถึงยอมพาไปง่าย ๆ อย่างนั้นเนอะ
ถึงคุณ Sucaro Devas
เรื่องแอด msn ตอนนี้ msn เห็ดออนไม่ได้อะค่ะ (ไม่รู้ระบบมันเปนไร)
ยังไงถ้ามีอะไรถามก็แอดมาได้เน้อ ตามเมลล์ที่โชว์อยู่นี้แหละค่ะ
แต่เห็ดก็ไม่ค่อยเก่งนะ อาจจะไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่ 5555
ยิ่งเรื่องแฟนตาซียิ่งไม่มีหัวเลยอ้ะ Y__Y
ถึงคุณ n-a-na
เอาปุณณ์โน่ไปโยนทะเลด้วยกันแทนก็แล้วกัน ฮา ๆๆ
ถึงคุณ Sucaro Devas (เอ๊ะ รู้สึกจะหลายรอบ 555)
Dot-a เห็ดไม่ได้เล่นค่า~~ แก๊งค์น้องโน่เค้าเล่นกัน
เห็ดเล่นเกมไม่ค่อยเป็นหรอก เล่นแต่เกมไพ่กับซูม่า 5555555555+
ปล. เอาน้องปุณณ์ไปเป็นกระสอบทรายซะงั้น Y___Y
ถึงคุณ PP_PaNdA
อื้อหือ... ฉากจูบในรักแห่งสยาม ฮือฮามากตอนดู อะไรมันจะได้อารมณ์ขนาดนั้น o,,
ถึงคุณ lLucifer…
น้องโน่ก็เป็นคนดีเกินไปหน่อยเนอะ Y__Y
เป็นเห็ดจะแย่ง ฮา ๆๆ
ถึงคุณ เด็กคอนแวนต์
รู้กันหมดแล้วเหรอ Y___Y เส้า
555555+
ถึงคุณ MiDDLe
คำคลาสสิกไปหน่อย?
55555555555+ อธิบายด้วยค่า~~ (อย่างว่า คนแต่งมันแก่แล้ว)
มีอะไรแนะนำทิ้งไว้ได้นะคะ m(__ __)m
ถึงคุณ ~Moo Mint~-_-*
อย่าเพิ่งหมดหวังในตัวน้องปุณณ์น๊า ๆๆๆๆ
ขอโทษสำหรับ NC ด้วยค่า 555+
ถึงคุณ ~TiNgToNgReD~
จะแต่งงานกะเห็ดจิงอ๋อ อิอิ
อยู่ถึงสองหมื่นปีไม่อาววว ไม่อยากแก่ ๆๆๆ
ถึงคุณ **BoJaE~NuZZ**
โอ๋ ๆๆ เป็นเด็กดีจังเลย ทำการบ้านด้วย (พูดงี้หมายความว่าไงเนี่ยเห็ด 555)
ขอโทษด้วยค่าที่อัพช้า แต่เพื่อนดีจัง มีการรายงานข่าว อิอิ
ชักชวนเพื่อน ๆ มาทิ้งคอมเม้นกันมั่งเน้อ ^___^
ถึงคุณ plengNIJItet
พอบอกว่าเป็น die fan ของ Siam Shade ก็รู้สึกสนใจขึ้นมาทันที... O.o (เพราะในประเทศไทยมีน้อยมากกกก)
เราอาจจะรู้จักกันก็ได้นะ ^____^
ถึงคุณ TVXQ_XMJCY
ฉากมิวร้องเพลงให้โต้ง..
คนดูดูแล้วยังอายแทนเลยค่า~~~ 5555+
ถึงคุณ ชิน
ค่า~ ฟิกเห็ดมีทั้งนิยายและประสบการณ์จริงให้เลือกอ่าน (ฮา ๆๆ)
คุ้มสุด ๆๆๆ
คุณแม่ขา~~ มีแฟนคลับคุณแม่อีกแล้ว เย้ ๆๆ
ปล. เห็ดเห็นก็มีผู้ชายมาเม้นนะ ไม่แปลกหรอกค่า ^___^
ถึงคุณ Dangerous Jenny
เม้นช้ายังดีกว่าไม่เม้นค่า ^____^
บอกเพื่อนว่าไม่ต้องคิดว่าเราจะเป็นอะไรหรอกเนอะ ถ้ารักใครก็เต็มที่กับคนนั้นก็พอ อิอิ (อุดมคติได้อีก)
ปล. นิยายของตัวเองก็สู้ ๆๆ นะคะ ^___^v
ถึงคุณ ^^!!...
ยาแก้ปวดช่วยได้!! 555555+
ถึงคุณ รักษ์คุณ
อะไรแปลกคะ Y___Y พูดงี้แล้วจากไปเห็ดงง Y____Y
ถึงคุณ **++..กาลครั้งหนึ่ง..++**
ขอให้โชคดีในการสอบค่า~~~
ปุณณ์กับโน่จริง ๆ แล้วก็ไร้เดียงสาพอกันนั่นแหละเน้ออ
ถึงคุณ นฮสฟ
อ้าว... มีคนไม่ชอบน้องปุณณ์แล้ว Y___Y
ถึงคุณ สาวโรงงาน (เอ๊ะ.. นี่ก็เหมือนหลายรอบ 55+)
เรื่องรวมเล่มไม่รู้อะค่า~~ เรื่องยังเดินมาไม่ถึงครึ่งตอนเลย
จะคอยดูว่ามีใครทนอ่านได้จนจบ 555+
ถึงคุณ รักนาย U2 [ U-KnowU-Chum]
ตอนพิเศษของปุณณ์น่าจะมีค่า~~
ปล. อ๋อ จำได้แล้ว หวัดดีจ้า ^__^
ถึงคุณ kumun_ba
*ยื่นทิชชู่ให้*
จะพยายามไม่เศร้ามากนะคะ Y___Y
ถึงคุณ มิน
ขอบคุณค่า~
เป็นกำลังใจให้อ่านทันเร็ว ๆ เน้ออ
ถึงคุณ Li_rong
อ่านไปยิ้มไประวังมีคนนึกว่าบ้านา 5555+
ล้อเล่นค่า ขอบคุณค่า ^___^
ถึงคุณ amado
น่าสงสารน้องชายนา... แต่เอาเลยค่า~~ 55555+
ถึงคุณ ~!@\’\’๑KEN_JI_Ro๑\’\’@!~
ก็อยากจะบ้าซัก 3 วันเหมือนกันนะคะ แต่กลัวคนอ่านรอนาน วันเดียวพอ 5555+
จะไปหาประสบการณ์ NC มาจากไหนดีล่ะ -_-a
ถึงคุณ LaTte
เนอะ~~ น้องมิวน่ารักเนอะ ___,,
เรื่องไอ้โน่ไอ้ปุณณ์จะพลิกไม่พลิกนี่ขึ้นอยู่กับจินตนาการของคนอ่าน 5555+
ปล. ดูแลสุขภาพเช่นเดียวกันนะคะ
อะจบแล๊วววววววววววววว สำหรับใครที่ไม่ได้ตอบไม่ต้องน้อยใจนะคะ
อ่านทุกคน รักทุกคนเลยค่า ^___^
ความคิดเห็น