ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    LOVE SICK : ชุลมุนหนุ่มกางเกงน้ำเงิน [YAOI]

    ลำดับตอนที่ #14 : 14th CHAOS - ??

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 45.34K
      198
      23 มี.ค. 63


    14th CHAOS - ??
     

    "สาดมาได้ ไอ้ห่า...มึงแค้นจากที่ล้างมอ'ไซค์ตอนนั้นใช่มะ"  ผมบ่นไปบิดเสื้อนักเรียนชุ่ม ๆ ของตัวเองไป เมื่อมันเปียกซ่กตลอดทั้งตัว จนเปลี่ยนจากร้อนตับแตกให้กลายเป็นเย็นยะเยือกได้ในเวลาไม่ถึงห้านาที ไป ๆ มา ๆ สุดท้ายเลยต้องถอดเสื้อนักเรียนออกผึ่งคอมแอร์ไว้อย่างช่วยไม่ได้

    "แล้วใครใช้ให้ไปนอนตรงนั้นวะ ผมจะรู้ได้ไงว่ามีไอ้เวรที่ไหนโดดเรียนนอนอยู่"  แน่นอนว่าตัวปัญหาไม่เคยยอมความผม มันยังคงเถียงปนด่าไม่หยุด ทั้งที่ช่วยหาผ้าขนหนูจากห้องสภานักเรียนมาส่งให้

    "น้ำถูพื้นป่าวเนี่ย"

    "บ้าสิ น้ำกรอง! ผมจะเปลี่ยนถังน้ำแล้วไอ้นี่มันอยู่ก้นถังเฉย ๆ"

    เออ ขอให้จริง ผมรับผ้าผืนเล็กจากมือมันเพื่อจัดการเช็ดผมที่เปียกแบบลวก ๆ โดยปล่อยให้ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่าตากลมเครื่องปรับอากาศในห้องสภาฯ อยู่อย่างนั้น ตอนนี้ไอ้โอมชิ่งหนีกลับห้องเรียนไปเรียบร้อยแล้วครับ กว่าจะไปได้ก็เล่นบ่นผมซะยกใหญ่ว่าเลือกทำเลไม่ดี ทำให้มันอดโดดเรียน บลา ๆๆ แล้วผมผิดไหมวะเนี่ย!

    ระหว่างที่กำลังคิดฟุ้งซ่านด่าไอ้โอมอยู่นั่นเอง ผ้าขนหนูใหญ่อีกผืนก็ถูกโยนลงมาซะก่อน  "เอาไปคลุมตัว"  ปุณณ์บอกผมอย่างนั้น

    ผมหยิบมาดูอย่างไม่เข้าใจ  "ใช้ไอ้นี่อันเดียวก็พอ เกรงใจ"

    "อันนั้นด้วยแหละ เอาไว้...คลุมตัว"  พูดอะไรของมันวะ ทำไมต้องคลุมด้วย

    ดูเหมือนมันจะอ่านสายตาขี้สงสัยของผมออก  "เดี๋ยวหนาว"  อ้อเรอะ...ผมพยักหน้ารับคำมัน ก่อนจะเอามาคลุมไหล่แบบลวก ๆ แล้วเช็ดผมต่อ ดีนะกางเกงไม่เปียกไปด้วย ไม่งั้นเซ็งเลย

    เวลาผ่านไป ภายในห้องสภาฯ มีเพียงเสียงแอร์ที่ครางหึ่ง จนผมเริ่มรู้สึกอึดอัด

    "มึงไม่เรียนเหรอวะ"  คนที่ตัดสินใจทำลายความเงียบคือผมเอง

    "ก็รอโน่ตัวแห้งก่อน"

    "ไข้กลับอีกมั่งปะ"

    "ไม่"

    "แล้ววันนี้เมินเราทำไม"

    "..."  คำถามนี้ไม่ใช่แค่คำพูดที่เผลอหลุดจากปากผมหรอกครับ แต่เป็นความตั้งใจจะถามมันจริง ๆ พร้อมสบตากลับไปด้วย เอาให้รู้กันไปว่าไม่ใช่ผมไม่รู้สึกอะไร

    ปุณณ์มองมาที่ผมวูบหนึ่งก่อนจะหันไปหยิบสมุดบนโต๊ะสภาฯ

    "ตัวแห้งแล้วก็ฝากล็อกห้องด้วยนะ ผมไปเรียนก่อน"  นี่คือคำตอบ

    ว่าปุณณ์ไม่อยากได้เพื่อนอย่างผมอีกต่อไป


    ***
     

    อันที่จริงแล้วเด็กม.ปลายคนอื่นเขาคงจะชอบช่วงเวลาหลังเลิกเรียนแบบนี้มากที่สุด เว้นแต่กับผม ที่มักหวาดระแวงเสมอว่าจะมีใครโทรมาเรียกให้ไปที่ไหนรึเปล่า

    โบราณว่ายิ่งกลัวยิ่งเจอ ตกลงยูริเป็นคนหรือผีวะ วันไหนผมเสียวสันหลังวาบ ๆ วันนั้นเธอจะต้องโทรมาเรียกผมให้ออกไปหาทุกที

     

    วันนี้ผมกลับมาที่สยามอีกครั้ง โดยมียูริเกาะแขนแจไม่ห่าง เสียงแจ้ว ๆ ของเธอยังดังไม่หยุดแข่งกับเพลงในร้านแต่กลับไม่มีเสียงไหนสามารถแล่นทะลุผ่านหัวผมได้เลยสักนิด

    ผมยังคงคิดถึงคำพูดและท่าทางต่าง ๆ ของปุณณ์ที่รบกวนจิตใจมาตลอดวัน แม้จะรู้ดีว่าคิดไปก็ไม่เกิดอะไรขึ้นมา

    "โน่ว่าอันนี้น่ารักปะ ยูว่ามันน่าจะมีสีชมพูเนอะ แต่สีส้มก็สวยดี เราซื้อกันสองอันดีมั้ย ของโน่สีฟ้าไง โน่...โน่...โน่!!!"  ไอ้เสียงตะโกนเรียกชื่อผมรอบสุดท้ายนั่นเองที่ดึงผมออกจากภวังค์ จริง ๆ แล้วผมไม่ได้ยินคำพูดก่อนหน้านั้นหรอก แต่มาสะดุดหูอีกทีก็ตอนยูริเรียกชื่อผมครบเป็นครั้งที่สามพอดิบพอดี

    "ครับ?"

    ความเอ๋อของผมทำให้คนเรียกพองลมเข้าแก้มอย่างแสนงอน แต่ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มออกมาในที่สุด  "ยูเอาสีส้ม โน่เอาสีฟ้านะ"

    "อื้อ เอาสิ เท่าไหร่ล่ะ"  ผมพยายามคลี่ยิ้มตอบเธอคนที่ไม่เคยงอแงผม พลางควักกระเป๋าสตางค์ออกมาเตรียมตัวจ่ายให้ ตามแบบฉบับแฟนที่ดีเขาต้องทำกัน

    "ยูซื้อเองก็ได้ ซื้อให้โน่ไง"

    "ไม่เป็นไรหรอก ยูซื้อให้โน่อันที่แพงกว่านี้ดีกว่า ถูก ๆ แบบนี้โน่ซื้อเอง"  ผมพูดติดตลกทั้งที่จริงแล้วไอ้พวงกุญแจพลาสติกหน้าตาปัญญาอ่อนในร้าน Loft นี่มันก็ไม่ได้ถูกเท่าไหร่

    ยูริหัวเราะร่า  "ด้ายยย..."  เธอยิ้มอย่างดีใจก่อนจะพาผมไปชำระเงินบริเวณเคาน์เตอร์

    หลังจากรับพวงกุญแจนั้นใส่ถุงสีเหลืองของร้าน Loft มาแล้ว ยูริก็จัดแจงห้อยมันกับกระเป๋านักเรียนทั้งของเธอและผมทันที ผมยืนรอยูริที่ตั้งอกตั้งใจในการห้อยพวงกุญแจมาก สักแป๊บเดียวเธอก็เงยหน้ามายิ้มกว้างโชว์ผลงาน  "อย่าทำหายนะ"

    "ครับ"

    เราควงแขนกันเดินวนรอบห้างอีกนิดหน่อย ก่อนที่เสียงยูริจะบ่นหิว อ้อนให้ผมพาข้ามจากสยามดิสคัฟเวอรี่ไปสยามเซนเตอร์เพื่อหาอะไรกิน ซึ่งแน่นอนว่าผมไม่เคยขัด

    เราเดินคุยกันมาเรื่อย ๆ จนถึงหน้าร้านหนังสือบริเวณทางเชื่อมที่ยูริหยุดโบกมือให้ใครสักคน

    เอมกับปุณณ์!

    ร้อยวันพันปีผมไม่เคยเจอพวกนี้บ่อย ๆ แต่ไม่รู้ทำไมช่วงหลัง ๆ มา ผมหนีมันไม่พ้นเลยสักครั้ง

    "ไปหาพวกเอมกัน!"  ยูริพูดไม่ฟังคำตอบ เพราะพยายามดึงกึ่งลากให้ผมเข้าไปในร้าน โดยไม่สนใจผมที่พยายามขืนตัวและบอกยูริแล้วว่า  "อย่าไปกวนเขาเลย"  แต่เธอก็ยังไม่สน

    "บังเอิญจัง เลิกเรียนเห็นยูรีบวิ่งออกมา กะแล้วว่าต้องมีนัดกับโน่"  เอมเอ่ยปากแซวเพื่อนเป็นคำแรกทันทีที่เราทั้งคู่เดินไปถึง ในขณะที่ปุณณ์ยืนดูหนังสือเงียบ ๆ เช่นเดียวกับผมที่ไม่รู้จะเริ่มคุยอะไร

    "แหม...ก็มีบ้าง"  หญิงสาวข้าง ๆ ผมยิ้มอวดเขี้ยวตาหยี ก่อนจะรีบคว้ากระเป๋านักเรียนสองใบที่ผมถืออยู่ มาอวดเพื่อนทันที

    "นี่ ๆๆ น่ารักมั้ย โน่ซื้อให้เมื่อกี้ละ"

    "น่ารักจัง! ปุณณ์ซื้อให้เอมมั่งสิ"  ไอ้โรคไม่ยอมกันนี่สงสัยจะติดต่อในเด็กผู้หญิงทั่วภูมิภาค เพราะพอเอมเห็นพวงกุญแจ (ที่ผมว่ามันปัญญาอ่อน) บนกระเป๋าพวกเราปุ๊บ เธอก็หันไปกระตุกแขนเสื้อปุณณ์ที่อ่านหนังสืออยู่ทันที

    เดือดร้อนไอ้ปุณณ์ต้องหันมามองอย่างสงสัย "หือ?"

    นัยน์ตาคมคู่นั้นหยุดที่พวงกุญแจพวกผมชั่วครู่ ก่อนจะเหลือบขึ้นมองมาแว่บหนึ่ง แล้วหันไปคลี่ยิ้มให้เอมต่อ  "ก็เอาสิ"

    "ซื้อเป็นคู่กันเหมือนพวกยูกับโน่เลยนะ"

    "ครับ"

    "แหม ๆๆ เลียนแบบอ้ะ! แล้วสองคนนี้ดูหนังสืออะไรกันอยู่เนี่ย"  ยูริเป็นฝ่ายตัดบทสนทนาเมื่อครู่ของทั้งเอมและปุณณ์ ก่อนจะถือวิสาสะพลิกหน้าปกดู  "อื้อหือออ อะไรเนี่ย หนังสือ Wedding! เรียนยังไม่ทันจบม.ปลายเลยนะ!"  นั่นทำให้ผมต้องหันไปมองแทบจะทันที

    ปุณณ์แสร้งทำเป็นหันหนีไม่สบตาผม ก่อนหมอนั่นจะคว้าเล่มใหม่เอามาพลิกดูต่อ (ตอนนี้หนังสือในมือมันเป็นเรื่องรถฟอร์มูล่า 1) แว่วเสียงเอมหัวเราะแผ่ว ๆ  "ดูไว้เฉย ๆ น่ะ ชุดมันสวยดี"

    "แหม รีบร้อนจริงนะคู่นี้ โน่! เราดูกันมั่งมะ"  ยูริทำเสียงเล็กเสียงน้อยก่อนจะหันมาชวนผมอย่างซุกซนจนคนฟังต้องสะดุ้งเฮือก

    "จ...จะดีเหรอ"

    "ฮ่า ๆๆๆ"  แต่เสียงเอมที่หัวเราะดังขัดขึ้นมาหลังคำตอบผม ส่งผลให้ยูริงอนแก้มป่อง

    "โน่ไม่รับมุกยูเลยอะ เสียใจ"  ก็แล้วจะไปรู้ได้ยังไงล่ะครับว่าเธอพูดเล่น! ถึงเราจะเป็นแฟนกันแบบเบลอ ๆ นัดเดตกันแบบเบลอ ๆ แต่ไอ้เรื่องจะให้เบลอ ๆ แต่งงานด้วยนี่ผมก็อยากจะมีสติคิดดี ๆ กับคนอื่นเขาเหมือนกันนะ -_-" แน่นอนว่าผมถูกยูริทุบแขนซะสองทีเป็นการทำโทษ

    "งั้นไม่กวนละ ไปกินข้าวก่อน แล้วค่อยเจอกันพรุ่งนี้ที่โรงเรียนน้า"  หลังจากที่เรายืนคุยกันพอเป็นพิธีเสร็จแล้ว ยูริก็ตัดบทพลางโบกมือลาให้คนทั้งคู่ที่ในมือยังถือหนังสืออยู่ ผมโบกบ้าง และคงจะเดินตามยูริออกไปจนถึงหน้าร้านแล้ว

    หากไม่ได้มีมือมาคว้าเอาแขนผมไว้เสียก่อน

    ผมสะดุ้งนิดหน่อยพร้อมหันไปมองมือข้างที่จำได้ดี กำลังเลื่อนไปสอดนิ้วประสานกับนิ้วผมแน่น ทำอะไรของมันน่ะ! ผมมองมือข้างนั้นสลับกับใบหน้าปุณณ์และแฟนปุณณ์ ที่ดูเหมือนนอกจากหนังสือแล้วก็ไม่ได้สังเกตอะไร

    ริมฝีปากจากปุณณ์ส่งรอยยิ้มบาง ๆ ให้ผมแว่บหนึ่ง พลางกระชับมือบีบมาแน่น ก่อนจะเป็นฝ่ายปล่อยออก...

    ผมไม่รู้ว่าปุณณ์ต้องการจะบอกอะไร


    TBC.

     

    Postscript (Since 2008) : มาแบบสั้น ๆ (เพื่อหวังผลในตอนหน้า) เฮ้อ... บางทีก็อยากจะกระชากคอเสื้อไอ้น้องปุณณ์มาคุยให้รู้เรื่องซักทีจริง ๆ

    ตอนที่แล้วใคร ๆ ก็แห่กันมาปลอบน้องโน่ (อื้อหือ... แม่ยกเยอะแหะ ประมาทไม่ได้จริง ๆ) ส่วนตอนนี้ เห็ดปล่อยมารหัวใจออกมาพร้อมกันสองหน่อ ต้องขอหลบสหบาทาก่อนคงจะดีกว่า.. หึหึ Y___Y

     

    ตอบคอมเม้นซักหน่อยล่ะหนอออออออออออ (ถึงเพื่อน ๆ ชมรมหนุ่มวายม.ปลายทุกท่าน (---- มันมีชมรมนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่) ห้ามพลาดคอมเม้นคุณแม่เด็กกางเกงน้ำเงินเด็ดขาด []!!)

     

    ถึงคุณ hotcomer

    T____T อ้าว ตอบคอมเม้นไม่ดีเหย๋อ? (อยากคุยด้วยอ้ะ T___T)

    แต่งฟิกอย่างเดียวมันเครียด (อยากถีบน้องปุณณ์) ขอแว่บบ เอาเวลามาคุยเล่นกะคนอ่านมั่งเนอะ แต่สัญญาว่าจะมาต่อฟิกเรื่อย ๆ เหมือนเดิมจ้า ^__^v ขอบคุณน๊าคะ~

     

    ถึงคุณ โบว์

    ประเด็นที่ว่าน้องโอมหล่อรึเปล่า
    *หันไปถามน้องโน่* “ตลกแล้วเพ่!!! ถ้ามันหล่อผมจะบอกมันเป็นแมงกุดจี่เหรอ!!!”

    *หันไปถามน้องปุณณ์* “ก็... ดีนะครับ... ทุกคนมีความดูดีอยู่ในตัวเอง”

    *หันไปถามน้องโอม* “พวกมึงอย่ามาเมา กูน่ะ ไอ้ปุณณ์ก็ไอ้ปุณณ์เหอะ ขนาดอนันดายังชิดซ้าย พี่ยังโดมตกคู หึ!”

    *ข้อความจากเห็ด* “ไอ้น้องโอมคะ... เมื่อกี้น้องปุณณ์มันพูดดี ๆ ด้วยแล้วนะ” *โบกหัว*

     

    ถึงคุณ ลิงน้อย

    น้องปุณณ์บอกว่าแรก ๆ ไม่คิด.. พอคนอ่านยุมาก ๆ จะเริ่มคิด(หึง)แล้วครับ!!

     

    ถึงคุณ n-a-na

    เห็ดก็พยายามอยู่ค่ะ ฮึ่ม ๆๆๆ ดี ๆ กันซักทีสิเมิงงง

     

    ถึงคุณ jaeho123

    ตอนนี้เห็ดก็กำลังติดตามสถานการณ์บ้านเมืองอย่างใกล้ชิดเหมือนกันค่ะ หุหุ

    อยากให้มหาลัยหยุดอีกซักสามเดือน (เลว)

     

    ถึงคุณ TVXQ

    มิน่าเมื่อคืนหนาว ๆ ร้อน ๆ.. มีคนจุดธูปเรียกนี่เอง อย่าลืมเอาน้องม.ปลายหล่อ ๆ มาแก้บนเห็ดด้วยน๊ะจ๊ะ อิอิ

     

    ถึงคุณ หนมไหว้พระจันทร์

    T_______T ซาบซึ้งหัวใจ

    ขอบคุณค่ะ T_______T เห็นแบบนี้ก็หายเหนื่อยแล้ว ^_____^

     

    ถึงคุณ NANZII

    ค่ะ... บางทีผู้หญิงเราก็อยากจะเป็นเกย์เองให้รู้แล้วรู้รอด (ฮา ๆๆ)

     

    ถึงคุณ คุณแม่เด็กกางเกงน้ำเงิน

    คุณแม่ค๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! *เห็ดวิ่งตีปีกรอบบ้าน*

    ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนน้องปุณณ์กดน้องโน่ซะอีก (แล้วผมไปทำแบบนั้นตอนไหน – เสียงน้องปุณณ์)

    ฮึ่ม ๆๆๆๆๆ อยากจะ.... อยากจะ............ อยากจะ............... อยากจะ (อะไรดี?)

    อยากจะปูเสื่อรอดูพัฒนาการต่อไป []!!!

    อย่าลืมดูแลสุขภาพกันทั้งคุณแม่คุณน้องเลยนะคะ วันนี้ฝนตก (ม็อบก็เยอะ) ฮี่ ๆ ^__________^

    ปล. ถ้าไอ้ปุณณ์ยังง๊องแง๊งงี้ ก็ว่าจะหาหนุ่มใหม่ให้น้องเหมือนกัน ฮ่า ๆๆ

     

    ถึงคุณ +_*MooN_LighT*_+

    ค่ะ หลาย ๆ ทีก็ได้ค่ะ (เห็ดกระโดดทุ่มมันไปแล้ว 5 รอบ)

    เรื่องโน่กับโอมนี่เริ่มได้รับการกล่าวขวัญ... ปุณณ์เอ๊ยย เอ็งแย่แน่

     

    ถึงคุณ โ P โ $ ติสต์!~ ) วันแดงเดืoด*

    อื้อหือ... บรรยายน้องโน่ตอนเปียกน้ำซะอยากจะเก็บไว้กดเองจริง ๆ คึ ๆๆ

     

    ถึงคุณ BlueSweetEinS

    ทำไมจะก็อปไม่ได้ล่ะคะ? เห็ดไม่ได้ protect ไว้เน้ออ ก็อปไปอ่านได้ตามสะดวกค่า

    ไว้ใจกันอยู่แล้วเนอะ ๆๆ (จริง ๆ จะรีโพสที่อื่นก็ไม่ว่านะจ๊ะ แต่ช่วยมาบอกก่อนว่าจะเอาไปโพสที่ไหน ให้เห็ดได้ตัดสินใจว่าควรรึเปล่า...)

    ขอให้อ่านทันเร็ว ๆ ค่า ^^

     

    ถึงคุณ Li_rong

    ประเด็นเรื่องโพสสิชั่นยังคงเป็นที่ถกเถียงไม่หยุด (ต้องเอากระทู้เข้าสภา)

    ไว้จะไปแอบดูให้นะ อิอิ

     

    ถึงคุณ amado

    ต่อยมันเลยค่ะ ไฟเขียว

    น้องแป้งบอกว่าขัดใจมาก 555+

     

    ถึงคุณ M@medaZ-s

    ตอนนี้ยาวปะคะ? *วิ่งหลบหม้อ ถัง กะละมัง ไห* 555+

     

    ถึงคุณ chobi

    น้องปุณณ์เค้าเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยอยากบอกใครว่าคิดอะไรน่ะค่ะ (ป่าวคับ.. จิง ๆ แล้วโน่แย่งเล่าหมด --- เสียงน้องปุณณ์)

    แต่เอาไว้จะพยายามจับน้องปุณณ์ให้มาเล่ามั่งซักทีนะ! (ต้องเอาโน่ไปมัดปากไว้ก่อน หึ ๆ)

     

    ถึงคุณ Raincoat

    ค่ะ มันไปแล้ว 555+

     

    ถึงคุณ รักษ์คุณ

    ค่ะ หลุดค่ะ Y____Y

     

    ถึงคุณ RedDevil with BlackMagic

    เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ดองไว้นานมากแล้ว y_y

    แต่จะพยายามต่อให้จนจบค่า (พล็อตมีจนจบละ) ยังไงขอเขียนเรื่องนี้ก่อนนะจ๊ะ (เห้ย! พวกเรามาก่อนนะ!! --- เสียงเตกับปริมโวยมาไกล ๆๆ)

     

    ถึงคุณ JuN_ลูก – YunjaE

    แกมีแผนไรห๊ะปุณณ์!! *หันไปโวยใส่*

    มันนั่งเล่นเกมไม่สนใจคนเขียนเลยค่ะ y_y

     

    ถึงคุณ pee_babo

    น้องโอมบอกว่า ไม่เอาโน่ค่า---- 555+

     

    แฮ่ก ๆๆ (ตอบเม้นเหนื่อย) ใครไม่ได้ตอบไม่ต้องน้อยใจน๊าจ้ะ รักคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมเลย 3

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×