คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 14th CHAOS - ??
14th CHAOS - ??
"สาดมาได้ ไอ้ห่า...มึงแค้นจากที่ล้างมอ'ไซค์ตอนนั้นใช่มะ" ผมบ่นไปบิดเสื้อนักเรียนชุ่ม ๆ ของตัวเองไป เมื่อมันเปียกซ่กตลอดทั้งตัว จนเปลี่ยนจากร้อนตับแตกให้กลายเป็นเย็นยะเยือกได้ในเวลาไม่ถึงห้านาที ไป ๆ มา ๆ สุดท้ายเลยต้องถอดเสื้อนักเรียนออกผึ่งคอมแอร์ไว้อย่างช่วยไม่ได้
"แล้วใครใช้ให้ไปนอนตรงนั้นวะ ผมจะรู้ได้ไงว่ามีไอ้เวรที่ไหนโดดเรียนนอนอยู่" แน่นอนว่าตัวปัญหาไม่เคยยอมความผม มันยังคงเถียงปนด่าไม่หยุด ทั้งที่ช่วยหาผ้าขนหนูจากห้องสภานักเรียนมาส่งให้
"น้ำถูพื้นป่าวเนี่ย"
"บ้าสิ น้ำกรอง! ผมจะเปลี่ยนถังน้ำแล้วไอ้นี่มันอยู่ก้นถังเฉย ๆ"
เออ ขอให้จริง ผมรับผ้าผืนเล็กจากมือมันเพื่อจัดการเช็ดผมที่เปียกแบบลวก ๆ โดยปล่อยให้ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่าตากลมเครื่องปรับอากาศในห้องสภาฯ อยู่อย่างนั้น ตอนนี้ไอ้โอมชิ่งหนีกลับห้องเรียนไปเรียบร้อยแล้วครับ กว่าจะไปได้ก็เล่นบ่นผมซะยกใหญ่ว่าเลือกทำเลไม่ดี ทำให้มันอดโดดเรียน บลา ๆๆ แล้วผมผิดไหมวะเนี่ย!
ระหว่างที่กำลังคิดฟุ้งซ่านด่าไอ้โอมอยู่นั่นเอง ผ้าขนหนูใหญ่อีกผืนก็ถูกโยนลงมาซะก่อน "เอาไปคลุมตัว" ปุณณ์บอกผมอย่างนั้น
ผมหยิบมาดูอย่างไม่เข้าใจ "ใช้ไอ้นี่อันเดียวก็พอ เกรงใจ"
"อันนั้นด้วยแหละ เอาไว้...คลุมตัว" พูดอะไรของมันวะ ทำไมต้องคลุมด้วย
ดูเหมือนมันจะอ่านสายตาขี้สงสัยของผมออก "เดี๋ยวหนาว" อ้อเรอะ...ผมพยักหน้ารับคำมัน ก่อนจะเอามาคลุมไหล่แบบลวก ๆ แล้วเช็ดผมต่อ ดีนะกางเกงไม่เปียกไปด้วย ไม่งั้นเซ็งเลย
เวลาผ่านไป ภายในห้องสภาฯ มีเพียงเสียงแอร์ที่ครางหึ่ง จนผมเริ่มรู้สึกอึดอัด
"มึงไม่เรียนเหรอวะ" คนที่ตัดสินใจทำลายความเงียบคือผมเอง
"ก็รอโน่ตัวแห้งก่อน"
"ไข้กลับอีกมั่งปะ"
"ไม่"
"แล้ววันนี้เมินเราทำไม"
"..." คำถามนี้ไม่ใช่แค่คำพูดที่เผลอหลุดจากปากผมหรอกครับ แต่เป็นความตั้งใจจะถามมันจริง ๆ พร้อมสบตากลับไปด้วย เอาให้รู้กันไปว่าไม่ใช่ผมไม่รู้สึกอะไร
ปุณณ์มองมาที่ผมวูบหนึ่งก่อนจะหันไปหยิบสมุดบนโต๊ะสภาฯ
"ตัวแห้งแล้วก็ฝากล็อกห้องด้วยนะ ผมไปเรียนก่อน" นี่คือคำตอบ
ว่าปุณณ์ไม่อยากได้เพื่อนอย่างผมอีกต่อไป
***
อันที่จริงแล้วเด็กม.ปลายคนอื่นเขาคงจะชอบช่วงเวลาหลังเลิกเรียนแบบนี้มากที่สุด เว้นแต่กับผม ที่มักหวาดระแวงเสมอว่าจะมีใครโทรมาเรียกให้ไปที่ไหนรึเปล่า
โบราณว่ายิ่งกลัวยิ่งเจอ ตกลงยูริเป็นคนหรือผีวะ วันไหนผมเสียวสันหลังวาบ ๆ วันนั้นเธอจะต้องโทรมาเรียกผมให้ออกไปหาทุกที
วันนี้ผมกลับมาที่สยามอีกครั้ง โดยมียูริเกาะแขนแจไม่ห่าง เสียงแจ้ว ๆ ของเธอยังดังไม่หยุดแข่งกับเพลงในร้านแต่กลับไม่มีเสียงไหนสามารถแล่นทะลุผ่านหัวผมได้เลยสักนิด
ผมยังคงคิดถึงคำพูดและท่าทางต่าง ๆ ของปุณณ์ที่รบกวนจิตใจมาตลอดวัน แม้จะรู้ดีว่าคิดไปก็ไม่เกิดอะไรขึ้นมา
"โน่ว่าอันนี้น่ารักปะ ยูว่ามันน่าจะมีสีชมพูเนอะ แต่สีส้มก็สวยดี เราซื้อกันสองอันดีมั้ย ของโน่สีฟ้าไง โน่...โน่...โน่!!!" ไอ้เสียงตะโกนเรียกชื่อผมรอบสุดท้ายนั่นเองที่ดึงผมออกจากภวังค์ จริง ๆ แล้วผมไม่ได้ยินคำพูดก่อนหน้านั้นหรอก แต่มาสะดุดหูอีกทีก็ตอนยูริเรียกชื่อผมครบเป็นครั้งที่สามพอดิบพอดี
"ครับ?"
ความเอ๋อของผมทำให้คนเรียกพองลมเข้าแก้มอย่างแสนงอน แต่ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มออกมาในที่สุด "ยูเอาสีส้ม โน่เอาสีฟ้านะ"
"อื้อ เอาสิ เท่าไหร่ล่ะ" ผมพยายามคลี่ยิ้มตอบเธอคนที่ไม่เคยงอแงผม พลางควักกระเป๋าสตางค์ออกมาเตรียมตัวจ่ายให้ ตามแบบฉบับแฟนที่ดีเขาต้องทำกัน
"ยูซื้อเองก็ได้ ซื้อให้โน่ไง"
"ไม่เป็นไรหรอก ยูซื้อให้โน่อันที่แพงกว่านี้ดีกว่า ถูก ๆ แบบนี้โน่ซื้อเอง" ผมพูดติดตลกทั้งที่จริงแล้วไอ้พวงกุญแจพลาสติกหน้าตาปัญญาอ่อนในร้าน Loft นี่มันก็ไม่ได้ถูกเท่าไหร่
ยูริหัวเราะร่า "ด้ายยย..." เธอยิ้มอย่างดีใจก่อนจะพาผมไปชำระเงินบริเวณเคาน์เตอร์
หลังจากรับพวงกุญแจนั้นใส่ถุงสีเหลืองของร้าน Loft มาแล้ว ยูริก็จัดแจงห้อยมันกับกระเป๋านักเรียนทั้งของเธอและผมทันที ผมยืนรอยูริที่ตั้งอกตั้งใจในการห้อยพวงกุญแจมาก สักแป๊บเดียวเธอก็เงยหน้ามายิ้มกว้างโชว์ผลงาน "อย่าทำหายนะ"
"ครับ"
เราควงแขนกันเดินวนรอบห้างอีกนิดหน่อย ก่อนที่เสียงยูริจะบ่นหิว อ้อนให้ผมพาข้ามจากสยามดิสคัฟเวอรี่ไปสยามเซนเตอร์เพื่อหาอะไรกิน ซึ่งแน่นอนว่าผมไม่เคยขัด
เราเดินคุยกันมาเรื่อย ๆ จนถึงหน้าร้านหนังสือบริเวณทางเชื่อมที่ยูริหยุดโบกมือให้ใครสักคน
เอมกับปุณณ์!
ร้อยวันพันปีผมไม่เคยเจอพวกนี้บ่อย ๆ แต่ไม่รู้ทำไมช่วงหลัง ๆ มา ผมหนีมันไม่พ้นเลยสักครั้ง
"ไปหาพวกเอมกัน!" ยูริพูดไม่ฟังคำตอบ เพราะพยายามดึงกึ่งลากให้ผมเข้าไปในร้าน โดยไม่สนใจผมที่พยายามขืนตัวและบอกยูริแล้วว่า "อย่าไปกวนเขาเลย" แต่เธอก็ยังไม่สน
"บังเอิญจัง เลิกเรียนเห็นยูรีบวิ่งออกมา กะแล้วว่าต้องมีนัดกับโน่" เอมเอ่ยปากแซวเพื่อนเป็นคำแรกทันทีที่เราทั้งคู่เดินไปถึง ในขณะที่ปุณณ์ยืนดูหนังสือเงียบ ๆ เช่นเดียวกับผมที่ไม่รู้จะเริ่มคุยอะไร
"แหม...ก็มีบ้าง" หญิงสาวข้าง ๆ ผมยิ้มอวดเขี้ยวตาหยี ก่อนจะรีบคว้ากระเป๋านักเรียนสองใบที่ผมถืออยู่ มาอวดเพื่อนทันที
"นี่ ๆๆ น่ารักมั้ย โน่ซื้อให้เมื่อกี้ละ"
"น่ารักจัง! ปุณณ์ซื้อให้เอมมั่งสิ" ไอ้โรคไม่ยอมกันนี่สงสัยจะติดต่อในเด็กผู้หญิงทั่วภูมิภาค เพราะพอเอมเห็นพวงกุญแจ (ที่ผมว่ามันปัญญาอ่อน) บนกระเป๋าพวกเราปุ๊บ เธอก็หันไปกระตุกแขนเสื้อปุณณ์ที่อ่านหนังสืออยู่ทันที
เดือดร้อนไอ้ปุณณ์ต้องหันมามองอย่างสงสัย "หือ?"
นัยน์ตาคมคู่นั้นหยุดที่พวงกุญแจพวกผมชั่วครู่ ก่อนจะเหลือบขึ้นมองมาแว่บหนึ่ง แล้วหันไปคลี่ยิ้มให้เอมต่อ "ก็เอาสิ"
"ซื้อเป็นคู่กันเหมือนพวกยูกับโน่เลยนะ"
"ครับ"
"แหม ๆๆ เลียนแบบอ้ะ! แล้วสองคนนี้ดูหนังสืออะไรกันอยู่เนี่ย" ยูริเป็นฝ่ายตัดบทสนทนาเมื่อครู่ของทั้งเอมและปุณณ์ ก่อนจะถือวิสาสะพลิกหน้าปกดู "อื้อหือออ อะไรเนี่ย หนังสือ Wedding! เรียนยังไม่ทันจบม.ปลายเลยนะ!" นั่นทำให้ผมต้องหันไปมองแทบจะทันที
ปุณณ์แสร้งทำเป็นหันหนีไม่สบตาผม ก่อนหมอนั่นจะคว้าเล่มใหม่เอามาพลิกดูต่อ (ตอนนี้หนังสือในมือมันเป็นเรื่องรถฟอร์มูล่า 1) แว่วเสียงเอมหัวเราะแผ่ว ๆ "ดูไว้เฉย ๆ น่ะ ชุดมันสวยดี"
"แหม รีบร้อนจริงนะคู่นี้ โน่! เราดูกันมั่งมะ" ยูริทำเสียงเล็กเสียงน้อยก่อนจะหันมาชวนผมอย่างซุกซนจนคนฟังต้องสะดุ้งเฮือก
"จ...จะดีเหรอ"
"ฮ่า ๆๆๆ" แต่เสียงเอมที่หัวเราะดังขัดขึ้นมาหลังคำตอบผม ส่งผลให้ยูริงอนแก้มป่อง
"โน่ไม่รับมุกยูเลยอะ เสียใจ" ก็แล้วจะไปรู้ได้ยังไงล่ะครับว่าเธอพูดเล่น! ถึงเราจะเป็นแฟนกันแบบเบลอ ๆ นัดเดตกันแบบเบลอ ๆ แต่ไอ้เรื่องจะให้เบลอ ๆ แต่งงานด้วยนี่ผมก็อยากจะมีสติคิดดี ๆ กับคนอื่นเขาเหมือนกันนะ -_-" แน่นอนว่าผมถูกยูริทุบแขนซะสองทีเป็นการทำโทษ
"งั้นไม่กวนละ ไปกินข้าวก่อน แล้วค่อยเจอกันพรุ่งนี้ที่โรงเรียนน้า" หลังจากที่เรายืนคุยกันพอเป็นพิธีเสร็จแล้ว ยูริก็ตัดบทพลางโบกมือลาให้คนทั้งคู่ที่ในมือยังถือหนังสืออยู่ ผมโบกบ้าง และคงจะเดินตามยูริออกไปจนถึงหน้าร้านแล้ว
หากไม่ได้มีมือมาคว้าเอาแขนผมไว้เสียก่อน
ผมสะดุ้งนิดหน่อยพร้อมหันไปมองมือข้างที่จำได้ดี กำลังเลื่อนไปสอดนิ้วประสานกับนิ้วผมแน่น ทำอะไรของมันน่ะ! ผมมองมือข้างนั้นสลับกับใบหน้าปุณณ์และแฟนปุณณ์ ที่ดูเหมือนนอกจากหนังสือแล้วก็ไม่ได้สังเกตอะไร
ริมฝีปากจากปุณณ์ส่งรอยยิ้มบาง ๆ ให้ผมแว่บหนึ่ง พลางกระชับมือบีบมาแน่น ก่อนจะเป็นฝ่ายปล่อยออก...
ผมไม่รู้ว่าปุณณ์ต้องการจะบอกอะไร
TBC.
Postscript (Since 2008) : มาแบบสั้น ๆ (เพื่อหวังผลในตอนหน้า) เฮ้อ... บางทีก็อยากจะกระชากคอเสื้อไอ้น้องปุณณ์มาคุยให้รู้เรื่องซักทีจริง ๆ
ตอนที่แล้วใคร ๆ ก็แห่กันมาปลอบน้องโน่ (อื้อหือ... แม่ยกเยอะแหะ ประมาทไม่ได้จริง ๆ) ส่วนตอนนี้ เห็ดปล่อยมารหัวใจออกมาพร้อมกันสองหน่อ ต้องขอหลบสหบาทาก่อนคงจะดีกว่า.. หึหึ Y___Y
ตอบคอมเม้นซักหน่อยล่ะหนอออออออออออ (ถึงเพื่อน ๆ ชมรมหนุ่มวายม.ปลายทุกท่าน (---- มันมีชมรมนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่) ห้ามพลาดคอมเม้นคุณแม่เด็กกางเกงน้ำเงินเด็ดขาด []!!)
ถึงคุณ hotcomer
T____T อ้าว ตอบคอมเม้นไม่ดีเหย๋อ? (อยากคุยด้วยอ้ะ T___T)
แต่งฟิกอย่างเดียวมันเครียด (อยากถีบน้องปุณณ์) ขอแว่บบ เอาเวลามาคุยเล่นกะคนอ่านมั่งเนอะ แต่สัญญาว่าจะมาต่อฟิกเรื่อย ๆ เหมือนเดิมจ้า ^__^v ขอบคุณน๊าคะ~
ถึงคุณ โบว์
ประเด็นที่ว่าน้องโอมหล่อรึเปล่า
*หันไปถามน้องโน่* “ตลกแล้วเพ่!!! ถ้ามันหล่อผมจะบอกมันเป็นแมงกุดจี่เหรอ!!!”
*หันไปถามน้องปุณณ์* “ก็... ดีนะครับ... ทุกคนมีความดูดีอยู่ในตัวเอง”
*หันไปถามน้องโอม* “พวกมึงอย่ามาเมา กูน่ะ ไอ้ปุณณ์ก็ไอ้ปุณณ์เหอะ ขนาดอนันดายังชิดซ้าย พี่ยังโดมตกคู หึ!”
*ข้อความจากเห็ด* “ไอ้น้องโอมคะ... เมื่อกี้น้องปุณณ์มันพูดดี ๆ ด้วยแล้วนะ” *โบกหัว*
ถึงคุณ ลิงน้อย
น้องปุณณ์บอกว่าแรก ๆ ไม่คิด.. พอคนอ่านยุมาก ๆ จะเริ่มคิด(หึง)แล้วครับ!!
ถึงคุณ n-a-na
เห็ดก็พยายามอยู่ค่ะ ฮึ่ม ๆๆๆ ดี ๆ กันซักทีสิเมิงงง
ถึงคุณ jaeho123
ตอนนี้เห็ดก็กำลังติดตามสถานการณ์บ้านเมืองอย่างใกล้ชิดเหมือนกันค่ะ หุหุ
อยากให้มหาลัยหยุดอีกซักสามเดือน (เลว)
ถึงคุณ TVXQ
มิน่าเมื่อคืนหนาว ๆ ร้อน ๆ.. มีคนจุดธูปเรียกนี่เอง อย่าลืมเอาน้องม.ปลายหล่อ ๆ มาแก้บนเห็ดด้วยน๊ะจ๊ะ อิอิ
ถึงคุณ หนมไหว้พระจันทร์
T_______T ซาบซึ้งหัวใจ
ขอบคุณค่ะ T_______T เห็นแบบนี้ก็หายเหนื่อยแล้ว ^_____^
ถึงคุณ NANZII
ค่ะ... บางทีผู้หญิงเราก็อยากจะเป็นเกย์เองให้รู้แล้วรู้รอด (ฮา ๆๆ)
ถึงคุณ คุณแม่เด็กกางเกงน้ำเงิน
คุณแม่ค๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! *เห็ดวิ่งตีปีกรอบบ้าน*
ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนน้องปุณณ์กดน้องโน่ซะอีก (แล้วผมไปทำแบบนั้นตอนไหน เสียงน้องปุณณ์)
ฮึ่ม ๆๆๆๆๆ อยากจะ.... อยากจะ............ อยากจะ............... อยากจะ (อะไรดี?)
อยากจะปูเสื่อรอดูพัฒนาการต่อไป []!!!
อย่าลืมดูแลสุขภาพกันทั้งคุณแม่คุณน้องเลยนะคะ วันนี้ฝนตก (ม็อบก็เยอะ) ฮี่ ๆ ^__________^
ปล. ถ้าไอ้ปุณณ์ยังง๊องแง๊งงี้ ก็ว่าจะหาหนุ่มใหม่ให้น้องเหมือนกัน ฮ่า ๆๆ
ถึงคุณ +_*MooN_LighT*_+
ค่ะ หลาย ๆ ทีก็ได้ค่ะ (เห็ดกระโดดทุ่มมันไปแล้ว 5 รอบ)
เรื่องโน่กับโอมนี่เริ่มได้รับการกล่าวขวัญ... ปุณณ์เอ๊ยย เอ็งแย่แน่
ถึงคุณ โ P โ $ ติสต์!~ ) วันแดงเดืoด*
อื้อหือ... บรรยายน้องโน่ตอนเปียกน้ำซะอยากจะเก็บไว้กดเองจริง ๆ คึ ๆๆ
ถึงคุณ BlueSweetEinS
ทำไมจะก็อปไม่ได้ล่ะคะ? เห็ดไม่ได้ protect ไว้เน้ออ ก็อปไปอ่านได้ตามสะดวกค่า
ไว้ใจกันอยู่แล้วเนอะ ๆๆ (จริง ๆ จะรีโพสที่อื่นก็ไม่ว่านะจ๊ะ แต่ช่วยมาบอกก่อนว่าจะเอาไปโพสที่ไหน ให้เห็ดได้ตัดสินใจว่าควรรึเปล่า...)
ขอให้อ่านทันเร็ว ๆ ค่า ^^
ถึงคุณ Li_rong
ประเด็นเรื่องโพสสิชั่นยังคงเป็นที่ถกเถียงไม่หยุด (ต้องเอากระทู้เข้าสภา)
ไว้จะไปแอบดูให้นะ อิอิ
ถึงคุณ amado
ต่อยมันเลยค่ะ ไฟเขียว
น้องแป้งบอกว่าขัดใจมาก 555+
ถึงคุณ M@medaZ-s
ตอนนี้ยาวปะคะ? *วิ่งหลบหม้อ ถัง กะละมัง ไห* 555+
ถึงคุณ chobi
น้องปุณณ์เค้าเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยอยากบอกใครว่าคิดอะไรน่ะค่ะ (ป่าวคับ.. จิง ๆ แล้วโน่แย่งเล่าหมด --- เสียงน้องปุณณ์)
แต่เอาไว้จะพยายามจับน้องปุณณ์ให้มาเล่ามั่งซักทีนะ! (ต้องเอาโน่ไปมัดปากไว้ก่อน หึ ๆ)
ถึงคุณ Raincoat
ค่ะ มันไปแล้ว 555+
ถึงคุณ รักษ์คุณ
ค่ะ หลุดค่ะ Y____Y
ถึงคุณ RedDevil with BlackMagic
เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ดองไว้นานมากแล้ว y_y
แต่จะพยายามต่อให้จนจบค่า (พล็อตมีจนจบละ) ยังไงขอเขียนเรื่องนี้ก่อนนะจ๊ะ (เห้ย! พวกเรามาก่อนนะ!! --- เสียงเตกับปริมโวยมาไกล ๆๆ)
ถึงคุณ JuN_ลูก YunjaE
แกมีแผนไรห๊ะปุณณ์!! *หันไปโวยใส่*
มันนั่งเล่นเกมไม่สนใจคนเขียนเลยค่ะ y_y
ถึงคุณ pee_babo
น้องโอมบอกว่า ไม่เอาโน่ค่า---- 555+
แฮ่ก ๆๆ (ตอบเม้นเหนื่อย) ใครไม่ได้ตอบไม่ต้องน้อยใจน๊าจ้ะ รักคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมเลย 3
ความคิดเห็น