แว่วเสียงเอ้อหู

ลำดับตอนที่ #1 : บทหนึ่ง

เรื่องราวในยุทธภพไม่เคยธรรมดา อนึ่งเรื่องธรรมดาก็มิใช่เรื่องที่ชาวยุทธ์กล่าวขาน คงจะคาดหวังไม่ได้กับชีวิตเรียบง่ายธรรมดาเฉกเช่นปุถุชนทั่วไปในยุทธภพที่พบเจอแต่การต่อสู้เพื่อคุณธรรมความถูกต้อง การค้นพบคัมภีร์อันอัศจรรย์หรือขุมสมบัติมหาศาล การต่อสู้กับอิทธิพลของฝ่ายธรรมะจอมปลอม และ การใช้เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว เรื่องราวในยุทธ์ภพมิได้หลุดจากนี้ไปนัก แม้เรื่องราวใหม่ๆก็มิต่างจากที่มีมาเท่าไหร่

กระนั้นเรื่องราวของเฝิงเฟยฟาก็ยังมิต่างจากที่เคยมีมากระมัง?

รู้กันทั่วว่าเฝิงเฟยฟาไม่ใช่หญิงงามถึงขนาดจะล่มเมืองใดๆได้ นางเองก็รู้ตนดี ใบหน้าที่ยิ้มมุมปากเสมอ คิ้วโก่ง ตาโตสีน้ำตาลเข้ม และผมยาวสีดำแซมน้ำตาลที่ถูกปักปิ่นไม้ง่ายๆ รวมแล้วน่าเอ็นดูมากกว่าจะน่าสเน่หา แต่กระนั้นแม่เล้าหวังก็ยังพยายามให้นางยึดอาชีพเฉกเช่นพี่สาวของนาง...เฝิงเลี่ยงเฟิ่ง

เฝิงเลี่ยงเฟิ่งเป็นเหมือนนางหงส์สมชื่อของนาง ราวกับว่านางเป็นหงส์ที่ส่องประกายประจำหอบุปผาแย้ม นางมีดวงตาคมต่างจากผู้เป็นน้อง มิได้ดูสมบูรณ์ตามแบบความงามที่คนสมัยนี้ชมชอบ แต่ก็อ้อนแอ้นน่าหลงใหล กระนั้น...แม้จะทุ่มเงินเพียงใด หากทุกคราก็จะต้องมีผู้ลุ่มหลงในสเน่หานางหงส์ทะเลาะวิวาทจนเกิดเรื่อง จนสุดท้ายนางจึงเพียงขับร้องให้ความบันเทิง ถึงขั้นมีคำกล่าวว่า ‘หากมาถึงเมืองหลวงและมิได้ยลเสียงนางหงส์พรหมจรรย์ถือว่ามามิถึง’

เหตุที่แม่เล้าหวังปรารถนาจะให้เฟยฟาป็นนางคณิกา คนทั่วไปไม่อาจทราบได้ นางงามก็จริง แต่ก็มิได้หยดย้อยตราตรึงใจผู้เป็นพี่ หากนางโคมเขียวในหอย่อมรู้ดีว่าเสียงเอ้อหูที่ดังก้องไปทั่วเมืองหลวงในวันเพ็ญที่เรียกคนมากมายให้มาหาต้นเสียงที่หอนางโลมแห่งนี้ เป็นฝีมือของเฟยฟา

หลายคราที่มีแขกอยากฟังเสียงเอ้อหู แต่แม้จะหลอกล่อเพียงใด แต่เฟยฟาก็มิเคยหลงกล ส่วนเลี่ยงเฟิ่งผู้เป็นพี่ก็หาได้สนับสนุนทางนี้ สุดท้ายจึงมีเพียงนางหงส์ตระกูลเฝิงที่ประดับหอบุปผาเร่ร้องขับกล่อมเท่านั้น

เฟยฟาไม่ได้ทำอาชีพนี้แม้จะรู้ดีว่าแม่เล้าหวังแค่อยากให้นางขายเสียงดนตรี กระนั้นนางก็ยืนยันปฏิเสธ และเล่นเอ้อหูเฉพาะในวันเพ็ญเพื่อระลึกแก่เฝิงเหวินฟาง...พี่ชายที่จากน้องสาวทั้งสองไป ทอดทิ้งสองพี่น้องให้อยู่ตามลำพัง จนตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวต้องยกให้เลี่ยงเฟิ่งผู้เป็นพี่สาวคนรองที่จำต้องเข้มแข็งขึ้นเพื่อน้องสาว

บิดามารดาของสามพี่น้องตายไปนานมากเกินกว่าที่เฟยฟาน้อยจะจำได้ เหวินฟางจึงเป็นเหมือนพ่อสำหรับน้องสาวตัวน้อยทั้งสอง ปีที่ชายหนุ่มหายตัวไป เหวินฟางอายุสิบหก เลี่ยงเฟิ่งผู้เป็นน้องสิบสี่ ส่วนเฟยฟาอายุสิบปี

จนตอนนี้หกปีแล้วก็ยังไม่มีวี่แววของพี่ชายที่หายไปในคืนวันเพ็ญ เฟยฟาน้อยเรียกได้ว่าเป็นสาวเสียแล้วสำหรับยุคที่หญิงสาวออกเรือนกันตั้งแต่สิบห้าปี หลายคราที่มีคนมาเกี้ยวพาแม่นาง หากเฟยฟายืนยัน ตราบใดที่พี่เหวินฟางไม่มา น้องจะไม่ขอใส่ชุดแดงปลงใจขึ้นเกี้ยวให้บุรุษใดเปิดหน้า!

เลี่ยงเฟิ่งได้แต่ส่ายหน้า ดูก็รู้ว่าน้องสาวนางตั้งใจจะเล่นเอ้อหูคนเดียวจนตาย!
 

ปล.เอ้อหูคือซอสองสาย ตอนแรกกะจะให้เล่นขลุ่ย แต่เห็นว่ามีหลายเรื่องแล้ว เล่นพิณก็ดูเป็นคุณหนูเกิน เอาซอเนี่ยหล่ะ

วันนี้เข้ามาเติมข้อมูลให้ และก็แก้คำผิดนิดหน่อย อย่าลืมติชมด้วยนะเออ