He is princess (เจ้าหญิงในร่างเจ้าชาย)

ลำดับตอนที่ #1 : 1 [เคเลน วาเลน]

 
เคเลน วาเลน เกลียดทุกอย่างที่เขามองเห็นตอนนี้ เขาเกลียดคฤหาสน์หินหลังงามของตระกูลวาเลน เขาเกลียดพ่อบุญธรรมของตนเอง รวมถึงผู้หญิงนับสิบของผู้ชายคนนั้นที่อาศัยอยู่ร่วมชายคา แม่บ้านและคนรับใช้ที่นี่ก็นิสัยแย่ หน้าไหว้หลังหลอกและไม่น่าคบ  แม้แต่ต้นไม้ในสวนเขาก็เกลียดมัน ผลการออกแบบจากรสนิยมแย่ๆของผู้ชายคนนั้นเทียบไม่ได้กับสวนดอกไม้ของแม่ที่เขาคุ้นตาในวัยเด็กเลยแม้แต่น้อย

เขาเสยเส้นผมปรกใบหน้าของตนพลางเอนหลังอย่างเบื่อหน่าย ทั้งพ่อและแม่ของเขาตายไปเมื่อสิบสามปีก่อนจากอุบัติเหตุไฟไหม้ห้องหนังสือของคฤหาสน์ฝั่งตะวันตก เขาเด็กเกินกว่าที่จะจำได้ทั้งหมด แต่รับรู้และได้ยินเรื่องนี้อย่างละเอียดผ่านคนรับใช้ที่ซุบซิบนินทาเจ้านายเป็นกิจวัตรเมื่อโตขึ้น หลักฐานเดียวที่ยืนยันถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นคือปีกคฤหาสน์ตะวันตกสีขมุกขมัวที่ยังคงถูกปิดตายอยู่จนถึงทุกวันนี้  เพราะพ่อบุญธรรมของเขา หรืออันที่จริงคือญาติที่ห่างจนไล่ลำดับไม่ถูกอย่าง เสจ โรว์ ไม่ยอมจ่ายเงินเพื่อซ่อมบำรุงมันสักที

เสจคือหนูขนาดยักษ์ที่ตกถังข้าวสารทองคำจากสายเลือดเศษหนึ่งส่วนสองร้อยห้าสิบหกที่เจ้าหมูนั่นมี และเคเลนก็เกลียดเสจที่สุดในบ้าน เจ้าแก่หัวล้านบ้าผู้หญิงไม่ทำงานทำการและไร้จิตสำนึกไม่ต่างกับหมูอ้วนๆที่นอนคลุกขี้โคลนไปมา เอาแต่นอนแบะในห้องนอนใหญ่ที่ไม่ใช่ของมันพร้อมกับชี้นิ้วสั่งคนนู้นคนนี้อย่างน่ารังเกียจ เคเลนตั้งใจว่าทันทีที่คฤหาสน์หลังนี้ตกเป็นของเขาในวันเกิดปีที่สิบหกตามพินัยกรรม สิ่งแรกที่เขาจะทำคือการถีบเจ้าหมูนั่นออกไปก่อนเอาน้ำยาฆ่าเชื้อมาราดให้ทั่วบ้านสักสิบหรือสิบสองรอบ

เด็กหนุ่มโคลงศีรษะพลางเปิดหนังสือเล่มเดิมออกอ่าน เคเลนไม่เคยได้ไปโรงเรียนหรือมีครูมาสอนที่บ้านแบบลูกคนมีเงินคนอื่น เสจเห็นแก่ตัวเกินกว่าจะยอมจ่ายให้กับเขา และเด็กหนุ่มก็ไม่สน เขาไม่จำเป็นต้องอ้อนวอนใคร ถึงแม้เขาจะเรียนไม่เก่ง แต่ในเมื่อห้องสมุดอีกห้องของคฤหาสน์มีหนังสือมากเกินพอที่จะอ่านจนทำให้เขาสอบเทียบจนจบวิทยาลัยได้ มันไม่ใช่ปัญหาเลยสำหรับเขาทีจะอ่าหนังสือมากกว่าคนปกติสักห้ารอบ ในเมื่อเขาไม่มีเพื่อนคุยหรือใครที่จะมาช่วยผลาญเวลาว่างยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อหนึ่งวันของเขา

เคเลนดูเหมือนถูกกักขังและริบทุกอย่างไป ทั้งสุขภาพที่ไม่ได้แข็งแรงสมบูรณ์เทียบเท่าคนอื่น และมักจะเจ็บป่วยออดๆแอดๆ จนคนรับใช้เรียกลับหลังว่า...เจ้าหญิงน้อย เพระเขามีใบหน้าหวานที่คล้ายผู้หญิงจนดูไม่เหมือนเด็กหนุ่ม ผิวของเขาขาวจนเกือบซีด และมีโครงหน้าที่ดูคมใบแบบจิ้มลิ้มเกินกว่าที่ผู้ชายจะมีกัน นัยน์ตาสีโกเมนเข้มรวมถึงเส้นผมสีแดงยาวประบ่ายุ่งๆที่ควรจะทำให้ดูดุเถื่อนกลับทำให้ดูมีเสน่ห์ตามที่คนอื่นเคยพูดกับเขา เขาดูอ่อนแอและน่าทะนุถนอมในแบบตุ๊กตาแก้วตัวน้อย อีกทั้งชะตาชีวิตเขาก็ดูเหมือนจะบัดซบพอๆกับในนิทาน รวมกับการที่แทบจะไม่ได้ก้าวออกนอกจากตัวคฤหาสน์ในรอบสิบสามปีนี้ เขาดูเหมือนส่วนผสมที่ได้รับการดัดแปลงจากเทพนิยายในสายตาของแม่บ้านขี้นินทาพวกนั้น

แน่นอนว่าเคเลนได้ไล่พวกหล่อนออกไปตั้งแต่ได้ยินฉายาเฮ็งซวยครั้งแรก ฉายาเดียวที่เขารับฟังได้ในคฤหาสน์หลังนี้คือที่มีไว้เสียดสีพ่อบุญธรรมของตนเท่านั้น ตามพินัยกรรมเขาก็ขาดเพียงแค่กรรมสิทธิ์ความเป็นเจ้าของคฤหาสน์และเงินมหาศาลนั้น แน่นอนเขาก็สามารถสั่งคนใช้ในฐานะของเจ้านายคนหนึ่ง เคเลนไม่ใช่คนใช้ในคฤหาสน์ แม้ว่าถ้าเทียบกับเสจเขาก็ดูไม่ต่างกับแค่แขกคนอาศัยที่ไม่มีสิทธิหรือเสียงในบ้านหลังนี้

เขากรอกตาไปมาอย่างหน่ายๆเมื่อได้ยินเสียงวี้ดว้ายปนหัวเราะของผู้หญิงหลายคน เขาไม่มีสิทธิมากพอจะกล่าวตักเตือนเรื่องนี้ได้เช่นเดียวกับการใช้เงินของเสจ และเท่าที่จำได้เจ้านั่นก็ผลาญเงินของวาเลนไปมากเกินกว่าที่จะขายเนื้อของตนเองชดใช้ได้เสียอีก แม้ว่ามันจะมันไม่ต่างจากเบคอน และร่างใหญ่ๆของชายคนนั้นจะแล่ได้เยอะแค่ไหนก็ตาม แต่เคเลนก็ไม่คิดว่าใครจะกล้ากินหรอก

มันคงไม่ดีต่อสุขภาพหรือถูกหลักโภชนาการเท่าไร แต่อาจจะขายดีในร้านอาหารสำหรับสัตว์เลี้ยง...เสจเบคอน เบคอนเนื้อเสจ หมูตอนเสจ เนื้อเสจไขมันมากพิเศษสำหรับสุนัข

เคเลนแค่นหัวเราะ มันก็แค่เศษเดนที่แค่คิดก็ขยะแขยง บางทีหมามันไม่อยากกินเลยด้วยซ้ำ

เด็กหนุ่มปิดหนังสือวิธีปรุงยาพิษที่อ่านซ้ำไปมาเกือบสิบรอบลงก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงขนาดกลางของตน อีกสองสัปดาห์จะถึงวันเกิดของเขา เขามั่นใจมากทีเดียวว่าเจ้าหมูตอนนั้นต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อกำจัดเขาก่อนถึงวันนั้น ในวันนี้กระถางต้นไม้ก็ดูเหมือนจะตกใส่หัวเขาโดยบังเอิญเป็นรอบที่สามแล้ว และเช่นเดียวกัน เสจก็เจอกับยาถ่ายชนิดรุนแรงที่ซ่อนอยู่ในเสต็กเนื้อที่มากเพียงพอจะทำให้เจ้าหมูนั่นยุ่งไปได้สักวันหรือสองวันโดยไม่โผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำ...

เขาไม่ได้ไร้จิตสำนึกถึงกับจะฆ่าใครได้เหมือนสัตว์เดรัจฉานอย่างเสจ...แต่เคลนก็ไม่ใช่เจ้าหญิงอ่อนแอในนิทานที่จะยอมให้ใครมาชี้นิ้วสั่งหรือรังแกเช่นเดียวกัน

(-50%-)

เสจอาจจะดูเป็นศูนย์กลางความเลวร้ายทั้งหมดสำหรับเคเลน แน่นอนว่าชายร่างใหญ่คนนี้เกลียดเด็กหนุ่มพอๆกันกับที่ลูกบุญธรรมในนามเกลียดเขา และเสจก็ไม่ได้โง่พอที่จะปล่อยทรัพย์สมบัติมากมายมหาศาล เงินทองมากมายและผู้หญิงที่เขาได้มา คฤหาสน์หลังงามที่ยกระดับเขาขึ้น รวมถึงทรัพย์สมบัติมหาศาลมากเกินกว่าที่เขาหรือใครจะปล่อยให้มันหลุดมือได้ มันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มเมื่อเทียบว่าราคาที่ต้องจ่ายในการครอบครองนั้นคือการกำจัดเด็กหนุ่มที่เขาเกลียดออกไป

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาเขาพยายามหลายวิธีที่จะปลิดชีพหลานชายของตนแต่มันกลับไม่เคยสำเร็จ แม้จะน่าแปลกใจที่มันมักจะถูกขัดขวางโดยบังเอิญ แต่ว่ามันไม่ใช่กับครั้งนี้ ใบหน้ากลมยกยิ้มขึ้นอย่างน่ารังเกียจ แขนข้างหนึ่งโอบไหล่บางของหญิงสาวอีกคนขณะยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ คราวนี้ลูกบุญธรรมของเขาจะได้จากไปตลอดกาล ดวงตายิบหยีเหมือนเม็ดลูกเกดจ้องมองดูเงาทะมึนที่พุ่งผ่านไปด้วยความยินดี

เงาทะมึนที่กระโดดไปตามหลังคาคฤหาสน์ท่ามกลางความมืดมิดในยามราตรีของนักฆ่าทั้งสามแค่นหัวเราะเมื่อเห็นใบหน้าของผู้ว่าจ้างยกยิ้มน่ารังเกียจ แต่เงินที่ถูกยื่นมาจากมืออวบอูมหนาเมื่อสามวันก่อนพร้อมกับสัญญาจ้างหนึ่งฉบับ ทำให้พวกเขาจำใจต้องพยักหน้าตอบรับก่อนจะหลีกกายไปในความมืดมิด

ร่างในชุดทะมึนหยุดอยู่ที่หน้าห้องๆหนึ่งก่อนจะหันไปให้สัญญาณกัน มือของคนๆหนึ่งถือมีดสั้น ขณะที่มือของอีกคนยื่นไปที่ประตู เตรียมพร้อมจะปักคมมีดลงปลิดชีพเด็กหนุ่มในห้องอย่างชินชา

 ประตูห้องค่อยๆแง้มออก พวกเขาผงะกระโดดออกมาตามสัญชาติญาณที่หวีดร้องว่ามีสิ่งปกติ นัยน์ตาของนักฆ่ามืออาชีพทั้งสามเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า เพียงชั่วพริบตาไฟสีขาวสว่างวาบแสบตาพาร่างทั้งสามหายไป...

มีดสั้นที่ห้อยเอวนักฆ่าซึ่งหายสาบสูญไปตกลงสู่พื้น สะเก็ดไฟวาบขึ้นก่อนจะค่อยๆลุกโชน...   


รีดเดอร์ที่ติดตามผลงานนี้แต่แรกอย่างงน้า กลับไปอ่านหน้าแรกก่อนเด้อ

ขอเปลี่ยนชื่อนางพระด้วยเน้อ รู้สึกว่าสามพยางค์มันยาวเกินไป (พูดอย่างกับชื่อหมา-_-?)