Tortarus มหานครนักฆ่า

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 การทดสอบ

               "ว่าไงเด็กใหม่นายพร้อมรับการทดสอบแล้วใช่ไหม" เสียงนี้ไม่รู้ว่าดังมาจากคนๆไหนและ

ไม่รู้ด้วยว่าเป็นเสียงของชาย หรือหญิง

               "ครับ" เวนพูดอย่างมั่นใจ

               "อย่างแรกเราจำเป็นต้องดูหน้านายให้ชัดๆก่อน" ทั้งหกคนยกมือขึ้นเกิดหยดน้ำขนาดใหญ่

บนหัวเวนซึ่งรู้ตัวแล้วว่าต้องเจอกับสิ่งที่เขากลัวแต่เขาก็หลบไม่ได้เพราะขาโดนยึดไว้ตั้งแต่เมื่อไรก็

ไม่รู้

                ซูม

               "ว้าย! น่ารักจัง" คราวนี้รู้ได้เลยว่าน่าจะเป็นผู้หญิง

               "ก็อย่างที่เห็น ผมเป็นพวกครึ่งคนครึ่งสัตว์" เวนพูดแบบปลงๆ ตอนนี้ตัวเขาเปียกหมด ผม

จากสกปรกด้วยฝุ่นจนเป็นสีดำตอนนี้เผยให้เห็นว่าอันที่จริงผมของเขาเป็นสี ทอง หน้าดำๆอันที่จริง

เป็นใบหน้าที่คมคายหล่อเหลาพอจะละลายหญิงหลายๆคนได้ แถมบนหัวเขายังมีสิ่งแปลกปลอมนั้น

คือเขามีหูตั้งชันอยู่บนหัวซึ่งกำลังดุก ดิกไปมาเพราะความหนาวเย็นของน้ำ ดูน่ารักน่าชัง

               "ที่นี้ก็มีคนอย่างนายเยอะ"

               "แต่พวกนั้นไม่มีซักคนที่สุภาพแบบนาย"

               "ฉันว่าเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า"

               "อย่าจริงจังนักเลยนะ"

               'มึนหัวจัง' เวนคิดพลางกุมหัว เพราะตอนนี้เหมือนเขากำลังฟังคนที่ทะเลาะกับตัวเอง

               "ไม่ต้องมึนหัวนะ เราจะเข้าเรื่องกันแล้ว"

               "คุณอ่านความคิดได้หรอครับ" เวนถามอย่างตกใจ

               "เปล่า"

               "เรามาเริ่มกันดีกว่า การทดสอบนี้เธอจะต้องผ่านด้านทั้งหมด 6 ด้าน ได้แก่ ความกล้า

กำลัง ปัญญา อารมณ์ ไหวพริบ และพลังแฝง" ขณะพูดคนริมสุดพูดก็ชี้ไปที่แต่ละคนเหมือนบอกว่า

ใครทำหน้าที่อะไรและคำว่าพลังแฝงทุกเด่นเป็นพิเศษเหมือนจะรู้ว่าในตัวเวนมีอะไร

               "ผมต้องเริ่มที่อะไรก่อนครับ" เวนถาม

               "เราจะเริ่มโดยการย้ายที่ทดสอบกันก่อน" ภายในห้องเริ่มเปลี่ยนรูปแบบเป็นทุ่งกว้างซึ่งถ้า

เวนจำไม่ผิดมันคืออาณาเขตเวทมนต์ และทุ่งหญ้านี้เหมือนทุ่งหญ้าด้านล่างทอร์ทารัส

               "เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า" ชายคนหนึ่งเดินออกมาและตอนนี้เสียงของเขาก็เป็นปกติแล้ว

               "ความกล้านั้นมิใช่ความบ้าบิ่นขอให้นายเข้าใจไว้ด้วย เมื่อเข้าใจแล้วจงอ่านกระดาษในมือ

นาย" โดยที่เวนไม่รู้ตัวมีกระดาษอยู่ในมือเขาแล้วถึง 6 ใบ

               เขาเปิดกระดาษที่เขียนไว้ว่าความกล้า ข้างในมีคำอธิบายการทดสอบอย่างละเอียด

               'การทดสอบที่ 1 ความกล้าหาณ

                วิธีการทดสอบ ไม่มี

                การประเมิน ไม่มี'

               'แล้วจะให้มาทำไม' เวนเริ่มหงุดหงิด

               "ให้ไปเป็นพิธีจ๊ะ ใบอื่นๆก็เป็นเหมือนกัน"

               ตอนนี้เขาคิดจะไม่คิดอะไรอีกแล้วเพราะเขาจะจำไว้ว่ามีคนอ่านความคิดเขาอยู่ตลอด

               "การทดสอบแรกเริ่มได้" จากทุ่งกลางตอนนี้เขารู้สึกเหมือนอยู่กลางบ่อลาวา โดยมีพื้นที่

ลองรับขนาดเพียงไม่กี่เมตร

               "มาตรงนี้ให้ได้โดยไม่ใช้พลัง นี้คือเงื่อนไข และเราจะประเมินตามเวลาที่นายทำ" อีกสิ่งที่

พึ่งสังเกตคือตอนนี้มีเพียงเขากับผู้ทดสอบเท่านั้นอีก 5 คนไม่รู้หายไปไหน

               "ว่าไงเจอแค่นี้อึ้งเลยหรอ"

               "เปล่าครับ แค่ผมคิดว่ามันง่ายไปหน่อยก็แค่นั้นเอง"

               "อวดเก่งนักนะ งั้นเอาให้มันโหดกว่านี้ก็ย่อมได้" ว่าแล้วจากบ่อลาวาตอนนี้เขามาอยู่บน

ยอดเขาที่มีหมอกหนาทึบเห็นแค่ว่าบริเวณรอบตัวเป็นเหวลึก

               "มาหาฉันให้ได้ซิหรือจะยอมแพ้ และบอกไว้ก่อนนะถ้านายตกลงไปไม่มีใครช่วยแน่"

               "น่าสนุกดีนะครับ" แต่ในความคิดคือ 'ของแค่นี้มันธรรมดาครับ'

               "หึ ผ่านให้ได้ก่อนแล้วค่อยโม้" คนๆนี้ก็อ่านความคิดได้สงสัยเขาต้องไม่คิดอะไรอีกแล้วมั้ง

               "ย่อมได้ครับ"



               "เป็นห่วงเด็กนั้นจัง" หญิงคนหนึ่งพูดขณะนั้งล้อมวงรอให้การทดสอบแรกจบก่อน

               "ไม่ต้องห่วงหรอกเจ้าเด็กนั้นถูกเชิญมานะฝีมือคงไม่ตายตั้งแต่ด้านแรกหรอก"

               "นั้นไงมาโน่นแล้ว" ภาพที่เห็นคือมีวงเวทเกิดขึ้นและมีเด็กหนุ่มครึ่งสัตว์ผมทองคนหนึ่งเดิน

มากับบุรุษใส่ผ้าคุมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มต่างจากคนที่เดินมาด้วยที่ถึงจะมีผ้าคุมบังแต่ก็เห็นได้ชัดว่า

หงอยสุดๆ

               "เป็นอะไรไปหงอยมาเชียว แต่ว่าทำไมถึงเร็วจัง"

               "อีกเดี๋ยวเธอก็รู้ เธอลองคิดดูนะฉันใช้บททดสอบระดับ S แต่เจ้าเด็กนี้ยังทำสำเร็จได้เร็ว

ขนาดนี้จะไม่ให้ฉันหงอยได้ไง"

               "ก็ผมไม่จำเป็นต้องใช้ตาในการมองนี้คับ ผมเป็นครึ่งสัตว์นะจมูกกับหูก็ต้องดีพอๆกับสัตว์

ด้วย แค่ฟังเสียงลมแล้วก็ดมกลิ่นคุณผมก็รู้แล้วว่าตรงไหนเป็นเหวและคุณอยู่ตรงไหน" แต่ความจริง

คือเขาไม่ได้มีจมููกและหูดีพอๆกับสัตว์แต่ของเขาดีกว่าสัตว์หลายเท่าเลย

               "งั้นทำไมพวกครึ่งสัตว์แบบนายก่อนหน้านี้ถึงทำไม่ได้ละ"

               "ไม่รู้คับ"

               "บททดสอบที่ 2 เริ่ม" คราวนี้เวนถูกวาร์ปไปพร้อมกับสตรีนางหนึ่งโดยบททดสอบนี้คือ

กำลัง แต่ทำไมผู้ทดสอบถึงเป็นผู้หญิง

               "ยัยนั้นใจร้อนจังเลยนะแต่ก็ช่างเถอะยังไงเจ้าเด็กนั้นก็ต้องผ่านได้อยู่แล้ว" เขาเริ่มนับถือใน

ตัวเวนเล็กน้อยแล้ว จึงเชื่อมั่นในตัวเขา



               "การทดสอบที่ 2 กำลัง เรามาเริ่มกันเลยไหมจ๊ะ" ถึงเธอจะพูดอย่างนั้นแต่ท่าทางเธอไม่ใช่

เลย เล่นถือดาบยักษ์คู่กันตั้งท่าพร้อมสู้แล้วยังค้อนอีกด้ามที่สะพายไว้บนหลัง และเมื่อสังเกตพื้นที่

โดยรอบมันเป็นห้องสีเหลี่ยมสีขาวธรรมดาที่กว้างสุดๆ

               "ให้ผมสู้กับคุณใช่ไหมครับ" ความจริงไม่ต้องถามก็น่าจะรู้

               "เปล่าเราต้องร่วมมือกันจัดการศัตรูให้มากที่สุดเพื่อบรรทึกคะแนน"

               "ระวังให้ดีมันมาโน่นแล้วเตรียมอาวุธให้พร้อม" สิ่งที่โผล่มาคือเงาดำๆนับร้อยนับพันมี

หน้ากากอยู่ด้านบนของสิ่งที่มีรูปร่างไม่แน่นอน

               "เป็นไงนี้สัตว์เลี้ยงฉันเอง เรียกมันว่า เคออส ว่าแต่ทำไม่เธอไม่รีบเตรียมอาวุธล่ะถึงจะเป็น

สัตว์เลี้ยงฉันแต่ออกคำสั่งมันไม่ได้นะ และมันกำลังหิวด้วย"

                กี้ กี้

               พวกมันเริ่มพุ่งเข้ามาแล้วแต่เวนก็ยังไม่หยิบอาวุธออกมา

               "เออ...คือว่า...ผมใช้อาวุธไม่เป็น" คำพูดนี้ทำให้ผู้คุมสะดุ้ง

               "งั้นก็ตัวใครตัวมันละนะ" เธอวิ่งเข้าใส่ฝูงเคออสและทิ้งเวนไว้คนเดียว ตอนนี้เวนโดนล้อม

โดยเหล่าเคออสแล้ว

                กี้ กี้ ฉวกกก

               เสียงนั้นไม่ใช่เสียงเนื้อเวนโดนฉีกแต่เคออสตัวหนึ่งถูกเวนฉีกออกเป็นสองท่อน สิ่งเหล่า

นั้นอยู่ในสายตาตาผู้คุมสาวตอนนี้เธอยิ้มอย่างน่ากลัวขณะกวัดแกว่งดาบยักษ์อย่างรวดเร็วเคออส

ตายไปมากแต่มันก็ยังโผล่มาเลื่อยๆทดแทนพวกที่ตายไป

               'เคออสที่อาวุธธรรมดาไ่ม่สามารถระคายผิวได้กลับถูกเด็กนั้นฉีกเป็นชิ้นๆ  น่าสนุกๆ' เสียง

เนื้อถูกฉีกถูกฟันดังขึ้นเลื่อยๆตอนนี้เคออสทั้งหมดกลายเป็นซากศพจนหมด เหลือเพียงเด็กหนุ่มผม

ทองที่มือโชกไปด้วยเลือดกับสตรีสวมเสื้อคุมถือดาบ ยักษ์คู่แถมสะพายค้อนไว้กลางหลังทั่วตัวเต็ม

ไปด้วยเลือด

               "ใช้ได้แต่เธอควรไปฝึกวิธีใช้อาวุธน่าจะดีกว่านะ" พูดจบวงเวทก็พาพวกเขาไปที่ทุ่งหญ้าที่

เดิม
                 
               "พวกฉันตกลงกันแล้วว่าจะทดสอบนายต่อพรุ่งนี้วันนี้พอก่อน" นั้นเป็นสิ่งที่เวนยินดีอย่างยิ่ง

เพราะการปะทะกับฝูงเคออสทำให้เขาเหนื่อย อย่างยิ่ง

               "สรุปผลวันนี้ ผลการทดสอบความกล้า S ผลการทดสอบกำลัง A-"

               "เหนื่อยแทบตายผมได้แค่ A- หรอคับ" เวนถึงกับโวย

               "ก็ใครใช้ใ้ห้เธอใช้แต่มือล่ะ การทดสอบนี้นอกจากมือแล้วเขาจะดูทักษะของอาวุธด้วยได้

A- ก็บุญแล้วล่ะ" เวนล้มตัวลงไปนอนบนทุ่งหญ้าด้วยความเหนื่อย
                โป้ก
               หัวของเขาไปกระแทกกับหินทำให้สลบไป



               การทดสอบผ่านไปเลื่อยๆจนถึงการทดสอบสุดท้ายพลังแฝง เป็นการทดสอบที่เวนยัง

สงสัยอยู่ว่าจะทดสอบอย่างไร

               "เรามาสรุปผลกันก่อน ความกล้า S กำลัง A- ปัญญา A อารมณ์ B ไหวพริบ B" สรุปได้

ง่ายๆคือเวนมีทั้งความกล้า กำลัง และความรอบรู้อยู่ในระดับสูงส่วนการควบคุมอารมณ์ และไหวพริบ

ก็อยู่ในระดับดี ตอนนี้เหลืออีกการทดสอบเดียวคือ พลังแฝง

               "วันนี้เป็นวันดีนายจะไม่ได้รับการทดสอบจากพวกเรา แต่นายจะได้รับการทดสอบจาก ท่าน

ครีด และ ไคเซอร์ อธิการแห่งทอร์ทารัส" ชื่อไคเซอร์นั้นคุ้นหูมากสำหรับเวนเพราะเขาคือคนที่เชิญ

เวนเข้ามา ตอนนี้ทั้งสองคนโผล่ออกมาแล้ว คนหนึ่งคือไคเซอร์ที่เวนรู้จักส่วนอีกคนเขารู้หน้าแต่ไม่รู้

ชื่อคนๆนี้คือตาแก่ที่เขาเจอตอนเข้ามาในทอร์ทารัสวันแรก

               "ลุง!! ลุงเป็นถึงอธิการเลยหรอ ทำไมไม่บอกกันบ้างละครับ"เวนพูดด้วยความตกใจ

                โป้ก โป้ก

               "เรียกเขาว่าครีด ไม่ใช่ลุงจำไว้" ไคเซอร์พุ่งตัวมาเคกหัวเวนอย่างรวดเร็ว

               "เอานี้ไปถือดูสิ" ครีดพูดพลางโยนลูกแก้วกลมๆไปใ้ห้เวนซึ่งเขารับแถบไม่ทัน พอรับมา

แล้วลูกแก้วเริ่มเปลี่ยนสีจากดำสนิทเป็นหลากหลายสีผสมกัน

               "อืม คงต้องรออีกซักพัก" ครีดพูดจบก็นั้งลงรอดูผลปล่อยให้เวนยืนงงอยู่พักใหญ่

               "นั้งสิเวนลูกแก้วนั้นมันดูดพลังจิตเยอะนะเดียวนายก็เป็นลมหรอก" ไคเซอร์พูดไม่ทันขาด

คำเวนเริ่มมึนหัวจึงรีบนั้งลงทันที

               ลูกแก้วเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงตรงกลางเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วเปล่งแสงออกมาเลื่อยๆ

จนทั่วรูปแก้ว แสงก็ส่องออกไปรอบบริเวณจนเห็นทุกอย่างเป็นสีแดงหมด แล้วแสงนั้นก็หายไปพร้อม

กับลูกแก้ว

               "อืม น่าสนใจ พลังเวทธาตุไฟรุนแรงมาก แถมพลังจิตยังเป็นรูปแบบวาร์ป หายาก หายาก

จริงๆ" ครีดพูดเสียงเรียบ

               "เวนเธอใช้พลังพวกแแฝงนั้นได้ไหม" ไคเซอร์ถาม

               "ได้อยู่แล้วครับ" ไม่พูดเปล่าเขายังเรียกลูกไฟสีฟ้าขนาดเท่าลูกเทนนิสมาอยู่ในมือแล้วยิง

ออกไป

                ตูม

               ทุ่งหญ้ากลายเป็นหลุมขนาดใหญ่สีดำสนิท "เธอทำได้ตั้งแต่เมื่อไร" ไคเซอร์ถามเพราะ

ตอนเขาเจอกับเวนไม่เคยเห็นเขาใช้พลังแบบนี้ซักครั้ง แต่ไม่มีใครตอบแล้วเพราะตอนนี้เวนสลบอยู่

กับพื้น อาการแบบนี้เขารู้ทันทีว่าพลังเวทในตัวเวนหมดจึงอุ้มเขาไปที่ห้องของตนก่อนจะจัดเตรียม

ห้องให้กับเวน

               "ปลุกเขาก่อนสิฉันอยากเห็นพลังวาร์ป" ครีดพูดอย่างอยากรู้ทำตัวเหมือนเด็ก

               "แก่แล้วน่าจะรู้จักแก่มั่งนะครีด" ไคเซอร์พูดด้วยน้ำเสียงเีสียดแทงก่อนจะเดินจากไปในวง

เวททิ้งให้ครีดยืนอยู่คนเดียวบนทุ่งหญ้ากว้างใหญ่

               "อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวสิ" เขาหายไปในวงเวทหลังจากทำให้หลุมเพลิงหายไปทุ่งหญ้านั้น

กลับมาสงบอีกครั้ง