คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Ziall] เจ้านายของผม part 1
เจ้านายของผม
pairing : Zayn x Niall
rate : ทั่วไป
**เรื่องนี้เราแต่งเองนะคะ ไม่ได้แปล
เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบปิ๊งขึ้นมาค่ะ 555**
“เจ้ากระต่ายน้อย.. ตั้งแต่นี้ไปฉันขอตั้งชื่อให้นายว่าไนออลนะ!”
นั่นเป็นประโยคแรกที่เจ้าของนัยน์ตาสีเฮเซลพูดกับผม..
รอยยิ้มของเขาสดใส...ราวกับพระอาทิตย์
ดวงตาสีเฮเซลแสนสวย.....งดงามที่สุดเท่าที่เจ้ากระต่ายน้อยเคยเห็นมา....
มือหนาประคองอุ้มผมขึ้นจากชั้นๆหนึ่งในร้านขายตุ๊กตา
ท่ามกลางตุ๊กตาจำนวนมากมาย..
เขากลับเลือกผม
ผมรู้สึกอบอุ่นทันทีที่ได้อยู่บนมือหนาของเขา
เขาอุ้มร่างอวบของผมขึ้นไป ถูแก้มนิ่มๆของเขาเข้ากับขนปุกปุยของผม
เขา..
ซึ่งให้กำเนิดชีวิตเล็กๆของผม
สวัสดีครับ.. เจ้านาย
“ไนออล.... อ๊ากกก ไปเรียนวันแรกฉันก็ปิ๊งเด็กผู้หญิงคนนึงเข้าล่ะ ! เธอชื่อเอมม่า! อ๊า ไนออล เธอน่ารักมากเลย ทำไงดี ทำไงฉันถึงจะได้เบอร์เธอล่ะ เธอเป็นถึงหัวหน้าเชียร์ลีดเดอร์สุดฮอตเลยนะ ใบหน้าของเธอช่าง.... สวย ราวกับเทพี”
“ไนออล ไนออลลลล ให้ตายเถอะ วันนี้มีคนส่งจดหมายรักมาให้ฉันเยอะมากมากมาก!แต่ไม่มีชื่อเอมม่าเลย เฮ้อ จดหมายพวกนี้ไม่มีประโยชน์อะไรทั้งนั้นแหละ”
“ไนออล ... วันนี้ฉันตกเคมี.... ให้ตาย พระเจ้า โทษฉันไม่ได้นะ ทำไมแม่ต้องด่าฉันว่าโง่ด้วยวะ ทำไมไม่ด่าครูที่แม่มออกข้อสอบวะ ! ข้อสอบเชี่ยไร ยากสลัด”
“ไนออลลลล วันนี้ฉันเดินผ่านเจ้าหญิงเอมม่าด้วย เธอช่าง สวย.. สง่า .. น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก ทำไงดี ถึงฉันจะป๊อบในหมู่เพื่อนๆแต่ฉันก็ป๊อดนิดนึง ไม่กล้าเข้าไปทักทายเลย ก็เธอช่างสวยขนาดนี้”
“ไนออล!ให้ทายวันนี้ฉันได้อะไรมา วู้วววววว เบอร์เอมม่า! เธอยิ้มให้ฉันด้วยตอนฉันไปขอเบอร์ ให้ตายเถอะเพื่อนยาก รู้สึกดีเป็นบ้า ฝันใกล้เป็นจริงแล้วโว้ยยยยย”
“เฮ้ไนออล วันนี้ฉันไปมีเรื่องกับเด็กห้อง3มานิดหน่อยว่ะ อันที่จริงก็ไม่นิดอ่ะนะ เหอะๆ ก็แฟนมันอ่ะดิ ส่งจดหมายรักมาให้ฉัน แล้วหมอนั่นมันก็โกรธมาต่อยฉันเฉยเลยย พ่อเลยล่อหน้ามัน5ที ชิ มาต่อยหน้าหล่อๆของฉันซะได้ ไม่เอาเข้าโรงพยาบาลก็บุญแล้ว!”
“ไนออลลลลลล เอมม่าเดินมาหาฉันหลังฉันเล่นบอลเสร็จด้วย !อ๊าก อ๊าก เธอปิ๊งฉันใช่มั้ย เฮ้ เพื่อนยาก ตอบฉันบ้างสิ อะไรนะ ใช่หรอ เย้สสสสสส ฉันก็ว่างั้นแหละ ฮ่าๆๆๆ”
“ไนออล วันนี้ฉันเพิ่งเรียนคลาสร้องเพลงครั้งแรก... ฉันชอบจังเลย ฉันชอบร้องเพลงจัง นี่ ฟังนะ .. ฉันจะร้องให้นายฟัง เฮ้ เฮ้ นายจะได้รับอภิสิทธิ์เป็นแฟนคลับคนแรกของฉันเลย นี่ ดีใจล่ะสิ ไม่ต้องเขินน่า”
ทุกๆวันผมมักจะได้ยินเรื่องเล่าต่างๆนานาจากปากเซน เจ้านายของผมเสมอ
ทุกเรื่องราว ความสุข ความเศร้า ความเจ็บปวด ความโกรธ ความรัก
เขามักจะมาเล่าให้ผมฟังเสมอๆ
ไม่มีความลับระหว่างเรา
ผมอยู่กับเขามาตั้งแต่เขาเจอเอมม่าวันแรก
จนเขาได้เบอร์...
จนพวกเขาแชทกัน
จนพวกเขา...
“ไนออลลลลลลลลลลลล ให้ตายเถอะเพื่อนรัก!! ดูสินี่อะไร”
เขายื่นโทรศัพท์มือถือให้ผมดูที่หน้าจอ
แอพพลิเคชั่นFacebookปรากฏสู่สายตาของผม
เซนได้เป็นแฟนกับเอมม่าแล้ว !
“เห็นมั้ยยยย นายเห็นมั้ยว่าฉันทำด้ายยยยยยย เย้ โว้วววว วู้ววววว คอสไอแอมเดอะบิ๊กเกสต์เซนมาลิค!! วู้วววววววว” เซนทุบอกอย่าบ้าคลั่ง รอยยิ้มของเขาสว่างราวกับพระอาทิตย์เหมือนทุกๆครั้ง
รอยยิ้มของเจ้านายทำให้ผมได้แต่ยิ้มกว้างในใจ
ถ้าเจ้านายมีความสุข
ไนออลก็มีความสุข
แต่ถ้าเจ้านายเสียใจ
ไนออลก็เสียใจด้วย
เพราะเจ้านายให้กำเนิดผมขึ้นมา
แม้ผมจะเป็นเพียงตุ๊กตากระต่ายขาวปุกปุยตัวเล็กๆตัวหนึ่ง
แต่เขาก็เรียกผมว่า เพื่อนรัก
ผมรักเจ้านายของผมมาก
มากเท่าที่ตุ๊กตาเล็กๆตัวหนึ่งจะสามารถรักได้
และผมก็รักเอมม่าด้วย
ถ้าเจ้านายรักใคร ผมก็รักด้วย
เพราะผมรักเจ้านายมากๆเลยล่ะ
“ไนออล... นอนกันเร็ว”
เจ้าของเสียงทุ้มนุ่มเรียกผมซึ่งกำลังจะเคลิ้มหลับอยู่ตื่นขึ้นมา ใบหน้าเขาค่อยๆเลื่อนมาใกล้ผม มือหนาสองข้างค่อยๆประคองอุ้มผมไว้ในอ้อมอกอุ่น เขานอนลงบนเตียงนุ่มพร้อมกอดผมไว้ไม่ปล่อย...
ผมชอบอ้อมกอดของเจ้านาย
กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเขาคล้ายกับจะกล่อมให้ผมนอนหลับฝันดี
ผมมองใบหน้าของเจ้านายครั้งสุดท้าย
ก่อนที่จะหลับลงอย่างอบอุ่น.. ในอ้อมอกเจ้านาย
“ไนออล... ไนออล”
ฮะ เจ้านาย
ผมได้แต่ตอบเจ้านายอยู่ในใจ
ไม่สามารถเอื้อนเอ่ยวาจาได้ตามต้องการ
เพราะผมเป็นแค่ตุ๊กตา
“ไนออล... “
ทันทีที่น้ำตาหยดน้อยไหลลงมาจากดวงตาสีเฮเซลแสนสวยของเขา
ราวกับหัวใจของผมถูกเข็มเป็นร้อยทิ่มแทง
ราวกับหัวใจของผมเชื่อมติดกับหัวใจของเขา
ผมถึงรู้สึกเศร้าใจ...อยากจะร้องไห้ เหมือนกับเขา
เจ้านายของผมเป็นอะไรกัน
ผมไม่เคยเห็นเจ้านายร้องไห้
ไม่เคยเลย
“ไนออล... เอมม่า .... ฮึก”
เจ้านายผู้น่าสงสารของเขาลดตัวลงมานั่งบนเตียง
เอื้อมมือมากอดเขาไว้แนบอก
ซบหน้าคมกับขนนุ่มนิ่มปุกปุยของผม
และร้องไห้
ผมสัมผัสได้ถึงน้ำตาของเขา..ที่ตัวของผม
เอมม่าทำอะไร?
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเสียใจที่ได้เกิดมาเป็นแค่ตุ๊กตา
ที่ไม่สามารถซับน้ำตาให้เขาได้
ไม่สามารถปลอบโยนเข้าได้เลย....
“เอมม่าทิ้งฉันไปแล้ว... เอมม่าเขาแอบคบกับคนอื่น... ระหว่างที่คบกับ ฮึก... ฉัน”
เซนร้องไห้สะอื้นบนตัวผม กอดผมแน่น
ผมปรารถนาอยากมีมือ
จะได้ลูบหลังปลอบโยนเขา
แต่ผมทำไม่ได้
เจ้านายฮะ
อย่าเศร้าใจเลยนะฮะ
อย่าเสียใจกับผู้หญิงไม่ดีอย่างนั้นเลยนะฮะ
ผมได้แต่หลับตาฟังเสียงสะอื้นที่น่าสงสารของเจ้านาย.
เจ้านายของผมทำอะไรผิดฮะพระเจ้า
เขาทำอะไรผิด
ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงทำกับเขาร้ายกาจขนาดนี้
“ไนออล... ทำไมฉันถึงห่วยแตกอย่างนี้ เพราะฉันโง่หรอ หรือฉันดูเซ่อ ไม่หล่อ ไม่รวยแบบไอ้เวรนั่น ฉันเจ๋งไม่พอใช่มั้ย ต้องมีเงินสักกี่รถกระบะถึงจะซื้อใจเธอไว้ได้.. ฮึก ไนออล”
“ฉันอยากตาย”
พระเจ้าฮะ..
มีทางไหนที่ทำให้ผมช่วยเขาได้มั้ยฮะ...
ผมอ้อนวอน
ขอทางใดสักทางที่ทำให้เขาหายทุกข์
จะได้ไหมฮะ
ราตรีผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็รุ่งสาง...
ผมลืมตาทันทีที่แสงอาทิตย์ที่เพิ่งขึ้นนภาส่องสาดมาในห้องนอนเจ้านาย
เจ้านาย....
เจ้านาย!!
ผมสะดุ้งตื่น เมื่อคืนจำได้ว่าเขาร้องไห้หนักมาก กอดผมแล้วหลับไป
แต่เมื่อผมตื่นมากลับพบว่า..
เขาหายไปแล้ว
เขาหายไปไหน
เจ้านายของผมหายไป
ทันทีที่คิดได้ผมก็รีบวิ่งออกตามหาเจ้านาย
เอ๊ะ...
เดี๋ยวนะ...
เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมหยุดนิ่ง ชะงักจากที่วิ่งอยู่ พิจารณาร่างกายตัวเองทันที
ผม-วิ่ง-ได้ !!
ผมก้มลงมองที่พื้น
นั่น
นั่นนนนนน
ขาผมใช่มั้ยยยยยยย
เฮ้ยยยยยย พระเจ้า เกิดอะไรกับผมวะเนี่ย
ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ล็อคประตู
กระจกเป็นตัวสะท้อนที่ดีที่สุด...
รูปภาพในกระจกเงาข้างหน้าผมทำให้ผมทำอะไรไม่ถูกนอกจากอ้าปากค้าง
ผมสีบลอนด์สว่าง
ดวงหน้าขาวหวานพร้อมนัยน์ตาสีฟ้าสว่างราวกับน้ำทะเลใส
ไหนจะริมฝีปากเล็กๆสีชมพูนั่นอีก!!
ผม เป็น คน แล้วววววววว
ผมไม่รู้ว่าเรื่องมหัศจรรย์เกินจริงอย่างนี้สามารถเกิดขึ้นกับผมได้อย่างไร
รู้แค่เพียงมันเกิดขึ้นมาแล้ว
ผมจะไม่ทำให้มันสูญเปล่า
ผมจะไปปลอบเจ้านาย
จะทำให้เขารู้ว่า
เขามีค่ามากกว่าที่จะมาเสียใจกับการนอกใจของผู้หญิงร้ายกาจคนหนึ่ง
เอมม่าไม่คู่ควรกับเจ้านาย
คิดได้ดังนั้น ไนออลก็รีบใส่ชุดเก่าๆซึ่งตัวเล็กของเซนทันที ไนออลล้างหน้า 1 ครั้ง ยิ้มให้กับตัวเองในกระจก ก่อนจะรีบวิ่งออกจากบ้าน โชคดีที่แม่ของเจ้านายยังไม่ตื่น
ไนออลวิ่งไปที่ผับใกล้หมู่บ้านทันที
เขารู้ดีว่า ถ้าเจ้านายของเขาเสียใจ
เจ้านายของเขาจะไปที่ไหน
ก็บอกแล้วไงครับ ว่าไม่มีความลับระหว่างเรา
เจ้านาย...
ร่างสูงของเจ้านายของไนออลนอนสลบอยู่กับพื้นถนนข้างหน้าผับ กองอ้วกและขวดเหล้ามากมายทำให้ไนออลรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาทันที
..ให้ตายเถอะ ตื่นมาในร่างคนครั้งแรกก็เจอเรื่องซะแล้ว...
ไนออลบ่นพึมพำในใจ พลางคว้าแขนคนเป็นเจ้านายมาไว้ที่คอ แล้วค่อยๆลาก พาไปที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆเพื่อล้างหน้าล้างตัว
ไม่ได้
จะพากลับบ้านไม่ได้เด็ดขาด
เพราะตอนนี้ เขาสำหรับเจ้านายเป็นเด็กผู้ชายหน้าไหนก็ไม่รู้
จะให้เจ้านายรู้ไม่ได้เด็ดขาด
“คุณครับ...”
ร่างเล็กเอ่ยขึ้น เสียงหวานใสที่ดังเข้าหูทำให้คนตัวสูงค่อยๆลืมตาขึ้น ปรับโฟกัสข้างหน้าได้ก็พบเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักสดใสข้างหน้า...
นางฟ้า..
“คุณ”
นี่เขาตายแล้วหรือ ที่นี่คือสวรรค์หรืออย่างไร ทำไมนางฟ้าตัวน้อยถึงได้ปรากฏหน้าของเช่นนี้
จำได้ว่าเมื่อคืนกินเหล้าเยอะมาก
“คุณครับ”
ใช่สินะ ... เอมม่า
สาเหตุที่ทำให้เขาเมาเป็นหมาบ้าอย่างนี้
“คุณ!!”
“ฮะ อะ ... เอ้อ... ครับ”
“คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ”
เสียงหวานเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
“ขอโทษครับ ไม่เป็นไรครับ คุณช่วยผมไว้เหรอครับ”
ร่างสูงถามมองคนตัวเล็กที่ถือทิชชู่อยู่ในมือ กวาดสายตาไปรอบๆข้าง
ตอนนี้เขาอยู่ในห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน
ให้เดาก็คงคนตัวเล็กข้างหน้าสินะที่พาเขามา
“ครับ ผมเจอคุณนอนสลบอยู่ข้างถนนใกล้ๆนี่เอง”
“อื้อ... ขอบคุณนะครับ คุณ...”
“.... นะ.... ไนออลครับ “
“ไนออล?”
ร่างสูงเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
ไนออล ชื่อเหมือนตุ๊กตากระต่ายน้อยปุกปุยที่บ้านเขาเลย
“ครับ ใช่ครับ” ร่างบางยิ้ม “มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“อ้อ ฮะๆ เปล่าครับ” ผมเกาท้ายทอยเขินๆ “แค่ชื่อคุณเหมือนเจ้าตุ๊กตากระต่ายที่บ้านผมเลย”
ใบหน้าร่างสูงเปื้อนด้วยรอยยิ้ม..
สดใสเฉกเช่นทุกครั้งราวกับพระอาทิตย์
“อะ.... เอ้อ ฮะๆ หรอครับ .... ดู คุณจะชอบกระต่ายตัวนั้นนะ”
ร่างบางถามด้วยความอยากรู้
อยากจะรู้ว่าเขาจะตอบว่าอย่างไรกัน
ไนออลเป็นอะไรสำหรับเขากันนะ
“ครับ รักมาก ผมรักมันมาก
มันเป็นเพื่อนรักของผมน่ะ ฮะๆ”
ร่างสูงตอบพลางมองร่างเล็กที่ยืนเอียงคออย่างสงสัย หน้าขาวๆขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ารัก
ไนออลรู้สึกเหมือนหัวใจดวงน้อยพองตัวอยู่ใต้หน้าอกของเขา
ยิ่งคิดยิ่งหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ
หืม ... เขินอะไรกัน ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะเนี่ย
ร่างสูงคิดในใจ
“เอ้อ... ผมเซนนะ เซนมาลิค”
เซนยื่นมือออกไปสัมผัสกับคนตัวเล็กตรงหน้า
สัมผัสนุ่มที่มือทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
แปลก
คุ้นเคย
เหมือนเคยจับมือนี้มาก่อน
“แล้ว.. คุณกำลังจะไปไหนหรือเปล่าไนออล”
คนตัวเล็กเงยหน้า ส่ายหัวเบาๆ
“งั้น .. เที่ยวกับผมนะ ผมเลี้ยงทุกอย่างเลย แค่เอาใจผมเท่านั้นแหละ เพราะผมเฮิร์ตอยู่ ฮ่าๆ โอเคมั้ย”
“อะ...อื้ม !” ร่างเล็กพยักหน้า ยิ้มกว้างให้คนตัวสูง..
ใบหน้าคมนิ่งไปเล็กน้อยเมื่อได้มองรอยยิ้มกว้างนั้น
น่ารัก...
เหมือนหัวใจจะหยุดเต้นเลย
เอมม่าที่เขาว่าสวยยังแพ้ให้กับคนตัวเล็กข้างหน้านี้
“ไปกันยังครับ” ไนออลหันมาย้ำกับคนข้างๆด้วยสีหน้างุนงง นิ่งอะไรกันเจ้านาย
“อื้อ ไป!” เซนยิ้ม คว้ามือเล็กนุ่มนิ่มมาจับไว้ เดินก้าวดุ่มๆไปโดยไม่ทันสังเกตแก้มแดงระเรื่อของคนข้างๆ
ไนออลเดินลากเซนมาที่เกมเซ็นเตอร์
“เฮ้ ไนออล คุณก็ชอบเล่นเกมเหมือนกันหรือครับ รู้เปล่าว่านี่น่ะของโปรดผมเลยล่ะ”
ไนออลหัวไปยิ้มกับคนข้างๆ
ฮะๆ รู้สิครับเจ้านาย
มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับเจ้านายที่ไนออลไม่รู้บ้างฮะ
เจ้ากระต่ายน้อยคิดในใจ หากทว่ากลับพูดอีกอย่างไปแทน
“ผมชอบเล่นนะ แต่ไม่เก่งมากหรอก... แต่อาจจะเก่งกว่าคุณนะ คิกคิก”
เสียงหัวเราะใสทำให้คนตัวสูงกว่าอดไม่ได้ที่จะผลักหัวเล็กเบาๆด้วยความหมั่นไส้
“คร้าบ เอาให้จริงเถอะ อย่าให้เห็นว่าแพ้ร้องไห้ขี้มูกโป่งนะ ฮะๆ”
ไนออลหันไปแลบลิ้นให้คนข้างๆ
มีความสุขจัง
“อ๊ากกกก หยุดๆๆ หยุดยิงผมได้แล้ววววว”
ร่างเล็กร้องตะโกนขึ้นอย่างไม่อายคนรอบข้าง
ให้ตายเถอะ ก็รู้อยู่นะว่าเจ้านายของเขาเล่นเกมเก่ง
แต่ไม่คิดว่าจะเก่งขนาดเทพอย่างนี้อะ!
ร่างเล็กมองสกอร์ที่ขึ้นบนหน้าจออย่างหัวเสีย ทำแก้มป่อง บุ้ยปากอย่างหัวเสีย
“คิก... ทำไมหน้าบึ้งเป็นตูดอย่างนั้นล่ะครับไนออล”
นัยน์ตาสีเฮเซลสวยมองคนตัวเล็กข้างกายอย่างนึกขำขัน
คนอะไร๊ จะท้าเขายังไม่ดูเลยว่าตัวเอง... อ่อนแค่ไหน
ฮะฮ่า
มาท้าเซียนเกมอย่างเขาเห็นจะเร็วไป3ล้านปี
“ก็เซนอะ...โกงใช่มั้ย ทำไมถึงชนะ10เกมรวดขนาดนี้ ไม่ยอมอะ ไม่ยอม”
คนตัวเล็กงอแง มือเล็กกำที่เสื้อของเขาอย่างไม่ยอมแพ้
น่ารัก
น่ารักจัง
คนอะไรเนี่ย ไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักไปหมดเลย
ดูสิ ตะกุยเขาอย่างนี้
เหมือนกระต่ายตัวน้อยๆตะกุยเจ้านายเลยแฮะ..
“ฮ่าๆ เอาน่า คนมันเทพ อิอิ” ว่าไม่พอยังผลักหัวเล็กออกจากอก
เดี๋ยวจะห้ามใจไม่ไหว
ร่างเล็กบู้ปากงอนอย่างน่ารัก เซนอดไม่ได้ต้องดึงแก้มยุ้ยๆนั่นด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ไป... ไปดูหนังกัน”
“ฮะ หรอ จริงหรอ”
ตาโตสีฟ้าน้ำทะเลมองเขาอย่างดีใจ
“ครับ ไปดูหนังกันนะ”
มือใหญ่เอื้อมไปกุมมือนิ่มของคนข้างกาย
อบอุ่นจัง... การเป็นคนมันดีอย่างนี้เองสินะ เจ้านาย
เซนและไนออลเลือกหนังตลกมาดูเนื่องจากเซนคิดว่าไนออลน่าจะชอบหนังแนวนี้
หนังดำเนินเรื่องไปเรื่อยอย่างสนุกสนาน ไนออลนั่งขำกับมุกตลก พร้อมกับรู้สึกได้ถึงศีรษะของคนข้างๆที่พิงลงมาที่ไหล่
ฮึ
คนอะไร๊
ดูหนังตลกแต่ดันหลับเนี่ยนะ
เจ้านายบ้า... เสียชื่อหนักตลกหมด คณะนี้เขาออกจะดัง
สงสัยคงจะเหนื่อย..
จริงสิ ก็เจ้านายของเขาเพิ่งอกหักมา
เมื่อคืนคงกินเหล้าถึงดึกดื่น
คนตัวเล็กคิดได้ดังนั้นก็เอื้อมมือเล็กไปลูบไหล่คนที่หลับอยู่เบาๆ
หวังเพื่อจะให้ความทุกข์คลายลง
เจ้านายฮะ
เมื่อไม่มีใคร ยังมีไนออลอยู่ตรงนี้นะฮะ
---------------------
ง่ะ จบไปพาร์ตนึงละ ><
ด้วยอารมณ์ชั่ววูบบ
อยากแต่งน้องไนเป็นตุ๊กตา ฮ่าๆๆ
เม้นหน่อยน้า เค้าอยากอ่านความเห็น ♥
ความคิดเห็น