. : : * รักแสบใสป่วนหัวใจนายซาตาน * : : .

ลำดับตอนที่ #2 : ตอน 1 รักแสบใส : ย้ายห้องกับโชค (ร้าย) 4 ชั้น Vol.1

ณ โรงเรียนเซนต์ฟานเซีย

 " กิ๊ฟฉันมีเรื่องจะบอกแกอ่ะ -_-" "

  " แกจะบอกอะไรฉัน...อย่าบอกนะว่าแกจะสารภาพรักฉันอ่ะ  ^o^ "

  " ไอบ้าฉันไม่ได้เป็นทอมโว้ย...ฉันจะบอกว่าฉันย้ายสายเรียนแล้ว "

      O_o ยัยกิ๊ฟเพื่อนฉันมันอึ้งไป 1นาทีกับอีก 21 วิหลังจากการหายอึ้ง

  " แกจะย้ายทำไมฮะว่าน...แกเรียนสายนี้ก็ดีแล้วนิ "

  " ที่ฉันย้ายก็เพราะฉันมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันชอบ...เอาน่ากิ๊ฟยังไงเราสองคนก็

ยังเป็นเพื่อนรักกันยังมาเจอกันได้ตลอดเวลาแกไม่ต้องเสียใจหรอก ^_^ "

  " ใครบอกแกว่าฉันเสียใจ...ฉันกลัวไม่มีใครให้ฉันลอกการบ้านต่างหาก "

  " ยัยกิ๊ฟบ้าเชอะ !! มันต้องมาคุยกันเลย งอนแล้ว -^- "

  " โถ่ ! แกฉันล้อเล่นน่า...ฉันขอโทษคืนดีกันเหอะ " มันส่งสายตาปิ๊งๆมา

ให้ฉันยังไม่พอนะค่ะมันยื่นนิ้วก้อยมาให้ฉันอีก

  " แกจะทำอะไรของแกนะ...ฉันก็อายเป็นนะ -/////- "

  " ก็คืนดีไง...เอ้า ! ยื่นนิ้วก้อยมา " มันไม่เรียกว่ายื่นละ...เพราะมันดึงนิ้วฉัน

ไปเกี่ยวก้อยกะนิ้วมันเรียบร้อยแล้ว

  " เอาละ...ยังไงซะแกก็เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วฉันก็ไม่ขัดศรัทธาแกหรอก

นะ...แต่แกต้องมาหาฉันบ่อยๆนะเข้าใจไหม "

  " จ้า...ฉันจะมาแกบ่อยๆเลยสัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือเลย "

 )@^____^@(

 โป๊ก !!!

  " ฉันเจ็บนะไอกิ๊ฟ " TTOTT

  " ก็แกเล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้ "

  กิ๊ง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  " ไปๆไปเรียนซะ...ขอให้สนุกกับห้องใหม่นะแก "

  " ขอบใจจ้ายัยกิ๊ฟซ่าจัง "

   เอาละ ยุ่งเรื่องยัยกิ๊ฟเสร็จละเรามาแนะนำตัวกันดีกว่านะ  ^^ สูดหายใจ

เข้าลึกๆละก็ฉันนางสาว ศราสินี  วรเวชวัฒนากุล  ชื่อเล่น ว่าน อายุ 17 ปี 

  ใบหน้าเล็กเรียวยาวรูปไข่ ขนตาเป็นแพงอนยาว ดวงตากลมโต ฉายแวว

ช่างสงสัยตลอดเวลา ผิวขาวอมชมพูระเรื่อ ผมยาวสีน้ำตาลทองยาวสลวย

เพราะแบบนี้ไงฉันถึงเป็นคนที่สวยสุดในห้อง 5/1 และฉันก็มีความพิเศษ

อย่างหนึ่งคือตาข้างขวาฉันจะกระตุก เป็นลางสังหรณ์เตือนว่ามีเหตุร้าย

อย่างเช่น เวลาแบบนี้ไง

   ติกๆ เอ๊ะ! ตาขวากระตุกโบราณเขาว่า ' ขวาร้ายซ้ายดี 'จะเกิดอะไรขึ้นละ

เนี้ย เฮ้อ ชั่งมันคิดไปปวดหัว -_-"

   ระหว่างทางนั้นฉันแวะซื้อขนมไปกินบนห้อง ^^ งุงิ (เด็กๆอย่าทำตามนะ

ค่ะ)

   แต่พอหันหลังมานะสิดันชนกับใครไม่รู้อีก -_-;; กรรม

   ว้ายยย !!! ฉันล้มลงกับพื้นในขณะนั้นฉันนึกถึงพื้นโรงอาหารที่ทั้งแข็ง

และสกปรกแต่ในขณะนั้น ( อีกแระ ) อุ้มมือใหญ่ก็มาจับเอวฉันไว้ก่อนที่

ฉันจะล้มลงเขินอ่ะ จับเอวเชียวนะ -//////-

   " เอ่อ...ขอบคุณนะค่ะ " ฉันมองหน้าเขาคนที่ช่วยฉันไว้และปฏิบัติการวิ่ง

สุดชีวิต ( ก็มันเขินนิน่า ) ขึ้นบันไดจนมาถึง แทน แถ่น แท้น

   ห้อง 5/10

   ฉันเดินเข้าไปในห้องทุกคนต่างมองฉันและคิดว่าฉันเป็นคนสวย เอ๊ย!

เป็นเด็กใหม่และแน่นอนในห้องนี้ฉันไม่รู้จักใครเลยฉันเลยเดินไปถามยัย

หน้ามนคนนึงที่นั่งอยู่คนเดียวริมหน้าต่าง

   " เธอตรงนี้มีใครนั่งหรือป่าว ? "

   " ไม่มีใครนั่งหรอก...เธอคงจะเป็นเด็กที่มาจากห้อง 5/1 สินะ "

   " อือ...ฉันชื่อว่านแล้วเธอละ " ^^

   " เรา ออมยินดีที่ได้รู้จัก...นั่งสิว่าน "  

   " อืม...เราไม่ค่อยรู้จักใครยังไงก็แนะนำด้วยนะ " ต้องแบบนี้สิยัยว่านผูก

มิตรเข้าไว้ดีกว่าผูกศัตรู อยากบอกว่า ' มีที่พึ่งแล้วฉัน 'ฮิฮิ ^o^

   " เอาละ ! ทุกคนนั่งที่...อรุณสวัสดิ์จ๊ะวันนี้พวกเธอทุกคนคงเห็นเพื่อน

ใหม่แล้วสินะเขาย้ายสายเรียนมาจากห้อง 5/1 จ๊ะ ศราสินีแนะนำตัวหน่อย

สิ "

   " ค่ะ...ฉันชื่อศราสินี  วรเวชวัฒนากุล ชื่อเล่นชื่อว่านค่ะ ย้ายมาจากสาย

วิทย์-คณิตห้อง 5/1 และอยากเป็นเพื่อนกับทุกคนค่ะ " ในขณะที่ฉันมองไป

รอบห้อง ก่อนและพอฉันนั่งลงก็มีเสียงซุบซิบต่างๆนาๆ

   " นั้นใช่คนที่สวยที่สุดใน 5/1 หรือป่าว "

   " ถ้าจะ11รด มากแน่เลยอ่ะ ฯลฯ "

   ติกๆ อะไรแตะหลังฉันอ่ะ...ฉันหันหลังไปดู " นี้ๆฉัน สอง ยินดีที่ได้รู้จัก

และนี้ ฝ้าย ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพวกฉันนะหรือถามยัยออมก็ได้นะ "    

   " อือ...ขอบใจนะ " ชั่งเป็นห้องที่สามัคคีจริงๆไม่เสียแรงที่ย้ายสายมาเรียน

ในขณะนั้นเอง  

      ตึง !!! ประตูห้องเรียนฉันเปิดออกให้เห็นร่างชายคนหนึ่งเค้าคนนั้นคือ

คนที่ฉันชนเมื่อเช้า " นี้นายเคียวสุเกะทำไมวันนี้เธอมาเข้าเรียนสายฮะ "

   " ขอโทษคับอาจารย์พอดีเมื่อเช้าเกิดเรื่องนิดหน่อยคับ " นายซาตานพูด

จบก็ยิ้ม ( หวานหยาดเยิ้ม )ไปให้อาจารย์ประจำชั้น " งั้นไม่เป็นไรไปนั่งที่

ได้แล้ว " ฉันเลยหันไปเรียกยัยออมกะจะถามอะไรเกี่ยวกับนายซาตาน

หน่อย

   " เอ็มม่า...นี้ออมฉันเรียกเธออ่ะ " ( ออม = เอ็มม่าได้ฉายาแล้วน้า )

   " อ่าว...ฉันไม่รู้นิเห็นเธอเรียกเอ็มม่าไม่ใช่ฉันนิฉันชื่อออม "

   " ลืมบอกไปฉันตั้งฉายาใหม่ให้เธอได้แล้ว อิอิ...ฉันจะถามเธอว่านายนั้น

เป็นใครหรอ " ฉันพูดพลางเอานิ้วชี้ไปทางนายซาตานคนนั้น

   " นั้นนะหรอ...เค้าชื่อเคียวสุเกะหรือเคียวเป็นคนที่ หล่อ เริ่ด เพอร์เฟ็กต์

ขอย้ำนะว่าเพอร์เฟ็กต์สุดๆแถมนายนั้นก็เป็นคนคุมในพื้นที่นี้พวกของนาย

นั้นเยอะมากแต่ถ้าเธอคิดจะเข้าใกล้นายเคียวนั้นละก็อย่าหวังเพราะ...เธอ

คงมีศัตรูเพิ่มขึ้นมาอีกแล้วละ...เธอเห็นยัยนั้นมั้ยยัยผมสีน้ำตาลนะคนที่นั่ง

ข้างหลังนายเคียวนะยัยนั้นแอบชอบนายเคียวมานานแล้วแต่นายเคียวไม่

สนใจยัยนั้นเลยประกาศว่า ' ห้ามใครเข้าใกล้นายเคียวสุเกะเป็นอันขาด ' "

โอ้! ฉันได้เข้าใกล้นายเคียวแล้วละ ยัยเอ็มม่าเอ๋ย  อิอิ งี้ฉันก็มีศัตรูเพิ่มอีก

แร้วนะสินะ

   " ศราสินี...คุยอะไรอยู่นะเมื่อกี้ครูสอนอะไรไปจำได้มั้ย "

   " อ่อ...จำได้ค่ะ " -_-' ความซวยบังเกิดแล้วไงละ

   " งั้นเธอลองออกมาทำโจทย์ข้อนี้หน่อย " เอาแล้วไง

   " งั้นหนูขอทำใส่เศษกระดาษก่อนนะค่ะออกไปทำหน้าห้องเลยมันไม่มี

สมาธิค่ะ " อาจารย์พยักหน้าเหมือนจะบอกว่า ' อนุญาต ' ฉันมองหน้าไป

หายัยออมทันทีและยัยออมเหมือนจะรู้ว่าให้ทำอะไรยัยนั้นหยิบเศษ

กระดาษออกมา

   " เสร็จรึยังศราสินี " จะรีบทำไมเคอะอาจารย์

   " ใกล้เสร็จแล้วค่ะ...ขอเวลาอีกแปปนึงนะค่ะ "

   " อ่ะ...เสร็จแล้วเอาไปได้แล้ว " แต่ก่อนที่ฉันจะออกไปหน้าห้องฉันก็

ต้องพูดรักษามารยาทก่อน " ขอบใจออมมากๆเลยนะ " อุตส่าห์ให้เค้าช่วย

ไม่พูดเดี๋ยวเขาหาว่าเราเป็นคนไม่รักษาน้ำใจถึงจะเป็นน้ำใจน้อยๆก็ตาม

   " รอดตายอย่างหวุดหวิด " ฉันพูดกับตัวเองทันทีที่กลับมานั่งที่