"แทงข้างหลังไม่เจ็บหรอก...นะ?"

ลำดับตอนที่ #4 : ทาสของผู้สัตย์ จงรับฟัง

หายไปนานะเค๊อะช่วงนี้ไปเที่ยวบ่อย ขอสรภาพ= = ก็ประมาณว่าเทอเพื่อนเก่าเมื่อ
ตอนป.3ตอนนี่รินยะม.2 - - และก็เจอเพื่อนๆอีกเยอะค่ะย้ายรร.แล้วไม่ได้เจอกันเลย
ขอประทานอภัยถ้าทำให้รอนะค่ะ
**************************************************

 

 

สึนะรีบขึ้นไปที่ห้องของตนก็พบกับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ทั้งเตียงโต๊ะเขียนหนังสือ ทุกอย่างถูกเปลี่ยนไปแบบทันสมัยกว่าเดิมมากๆๆ  และก็พบกับร่างบางแสนสวยผมสีนิลกับดวงตาแสนเย็นชาชวนหน้าหลงไหลยิ่งนักชุดยูกาตะสีนิลนั้นก็ช่างเข้ากับผิวสีงาช้างอย่างน่าประหลาด  ดวงตาคมสวยช้อนมองคนที่เพิ่งเปิดประตูพรวดพร้าดเข้ามาอย่างสนใจ

อึก >>สึนะกลืนน้ำลาย

‘นาย สินะ  ซาวาดะ  สึนะโยชิ  เจ้านายใหม่ของชั้น’:ฮิจัง

‘เธอชื่ออะไร’สือคุง

‘ฮิบาริ  เคียวยะ จะเรียกอะไรก็ตามใจ’ฮิจัง

‘เคียวยะ…จัง’สึนะ

‘เพราะดีนะแต่คำด้านหลังช่วยเอาออกที’ฮิจัง

‘เธอ…เคียวยะ’

‘ถูกต้องแต่ช่วยเรียกว่านายแทนคำว่าเธอด้วยเข้าใจมั้ย’ฮิจัง

‘ครับ’สือคุงได้ตกอยู่ในอำนาจแห่งความโมเอะเรียบร้อย - -

‘ดีมาก’ฮิจัง

‘เคียวยะ’สือคุง

‘หืม?’ฮิจัง

‘เรียกชั้นว่า ที่รัก ได้มั้ย’สือออออออออออออ// ตาลุกจากรินยะ

‘ไม่หละ เรา2คนเป็นแค่ เจ้านายกับทาสเท่านั้น’ฮิจังนั่งบนเตียงพลางกอดอก แต่รู้สึกว่าฮิจังจะเป็นนายมากกว่าทาสนะดูสิเจอหน้ากันทำเอาเจ้านายเราอึ้งเลย - -

‘แล้วถ้าชั้นสั่งหละเคียวยะจะทำมั้ย’สือแกกำลังข่มขู่เสือขาวที่หลับไหลให้ตื่น T^T

‘ถ้าคำสั่งหละก็…ว่าไงครับที่รัก’เสียงหวานระรื่นหู

‘เฮือก!!!!!’

สภาพตอนนี้คือสึนะนั่งแบบที่สัตว์มันยืน4ขาอ่ะ - - นั่งคร่อมมั้ง เรียกไม่ถูก พร้อมกับเลือดกำเดาที่พรั่งพรู่ออกมาดั่งน้ำพุเลือด>>ดูมันเปรียบ

‘ไม่เอาครับ ขอค่ะได้มั้ย … นี่คือคำสั่ง’เริ่มกร่างอำนาจ ดูม๊านน

‘…’นิ่งไปสักพัก

‘เคียวยะพูดสิ’สึนะที่ตอนนี้พอมีสติแล้วลุกมาเช็ดเลือดกำเดาของตนแล้วเดินไปหยิบเหล็กแหลมแถวๆหลังตู้เสื้อผ้า

‘พูดสะ  เคียวยะ’สึนะเอาเหล็มแหลมคมมาจ่อบริเวณหัวใจของร่างบาง พลางเอาเหล็กแหลมนั้นค่อยๆเขี่ย
ยูกาตะออก

‘…’เงียบ

‘พูดสิ เคียวยะอยากให้เหล็กนี่แทงทะลุหัวใจรึไง’สึนะเริ่มเอาเหล็กแหลมไปจิ้มเบาๆบริเวณผิวเนียนที่ถูกบกปิดด้วยยูกาตะ

‘กล้ารึไง’ฮิบาริช้อนสายตาแห่งความหยิ่งพหยองให้สึนะพร้อมกับรอยยิ้มแสนเยอะเย้ย

‘จะลองหรอครับ’สึนะที่ตอนนี้เริ่มดารก์ขึ้นมาอย่างน่าใจหายยิ้มน้อยๆ

‘…ที่รักค่ะเคียวหนะเจ็บ’กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

‘แค่นี้ก็จบแล้วไม่ยากจริงมั้ย ต่อไปจงจำไว้ว่า เธอคือคนของชั้น เพราะงั้นอย่าขัดใจ โอเคมั้ย ที่รัก’

.

.

.

.

.

‘ค่ะที่รัก’

............................................................................

อ่าลงแล้วนะค่ะ ขอบคุณที่รอนะค่ะ