คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พี่ ลวน ลาม ผม !!! NC นิสๆๆๆๆ
รุ่งเช้า
.
.
.
.
“…”ร่างบางที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ร่าว หันตัวพลิกไปมาเพราะความหนาวจากเครื่องปรับอากาศ 23 องศานั้นเอง ที่ทำให้ร่างบางพยามควานหาผ้าห่มมาปกปิดร่างกายเพื่อให้ความอบอุ่น
“ซาสึเกะ…ตื่น”เสียงนุ่มทุ้มของบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าร่างบางพูดขึ้นพร้อมเขย่าตัวร่างบางเบาๆ
“อือ…จะนอน”ร่างบางเริ่มรู้สึกตัวแต่ว่าอาการอยากหลับก็ผุดขึ้นมาสะงั้น ทำให้ร่างบางหันอีกที แล้วเอาผ้าห่มคลุมหัวแสดงความรำคาญ
“เฮ้อ…ซาสึเกะตื่น”เสียงนั้นยังคงเรียกร่างบางต่อไป อย่างพยายาม
“…”เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก กรุณาโทรใหม่อีกครั้งค่ะ - -
“ซาสึเกะ…”เสียงนั้นยังคงดังต่อไป
“โว้ย!!คนจะหลับจะนอนปลุกอยู่นั้นแหละโว้ย!!!”ร่างที่ชักจะเริ่มโมโหลุกพรวดออกมาก่อนจะตะโกนเสียงดัง แสดงความรำคาญออกมาเต็มเหนี่ยว
“เอ่อ…พี่เอง”อิทาจิที่เงิบน้อยๆ พูดเสียงค่อย ก่อนจะยกมือขึ้น2ข้าง ความหมายนัยๆว่า /ยอมแล้วๆ/
“เอ่อ…พี่กลับมาแล้วหรอ”ร่างบางตกใจมากจนกระทั้งเอามือไปตบหน้าตัวเองเบาๆ
“ขอโทษฮะ”ก่อนที่ร่างบางจะกล่าวขอโทษแก่พี่ชายที่นั่งอยู่บนเตียงของตนที่ทำหน้ายังเงิบไม่หาย
“แล้วทำไมนายถึง…”อิทาจิเอานิ้วชี้ ซาสึเกะที่ตอนนี้ไม่มีอะไรปกปิดร่างกายของตนอย่าง งง
“อ๊ะ!!...พี่ทำอะไรผมอ่ะ!!”ซาสึเกะหันมามองตัวเองก็ต้องตกใจแล้วรีบเอาผ้าห่มมาปิดตัวทันที
“พี่เปล่…”อิทาจิ ส่ายหน้าเบา แต่โดนซาสึเกะเอาหมอนปาหน้า
“พี่บร้า!!!...พี่ลวมลามผมหรอ พี่ลักหลับน้องชายตัวเองได้ไงอ่ะ ทำไมพี่ทำงี้อ่ะ ออกไปเลย!!! พี่บ้า!!”ซาสึเกะที่ทำท่าทีแบบหญิงสาวเสีย เวอร์จิ้นไล่อิทาจิ เสียงดัง - -
“เฮ้ยๆ!!ซาสึเกะเดี๋ยวๆ พี่เปล่าทำอะไรนะ!!”อิทาจิที่พยามหลบหลีกสิ่งของสาระพัดที่ซาสึเกะมาปาใส่ตนไม่หยุด
“โกหก!!พี่บ้า ไมพี่เป็นคนแบบนี้ ไอพี่โลลิค่อน!!!”ซาสึเกะร่ายด่าต่อ
“…”>>แทงใจ 1000 ดาเมจ
“อ๊ากกกกพี่ ลวมลามผ๊มมมมมมม ผมไม่นึกเลยนะฮะว่าพี่ชอบไม้ป่าเดียวกันแถมพี่ยังจะมา จับผมเป็นคู่พี่น้องโฮโมอีกหรอไม่เอาน้า ผมยอมไปอยู่ในฮาเร็ม คุณโอโรจิมารุยังจะดีสะกว่า พี่พรากเวอร์จิ้นผ๊มมมม”ซาสึเกะที่ยังด่าพี่ชายของตนไม่หยุดแม้แต่สักวินาทีเดียวต้องตกใจมากกก เมื่ออยู่ดีๆอิทาจิ ก็วิ่งเข้ามาแล้วจับข้อมือทั้ง2ข้างของเขากดลงกับเตียง
“พี่…”ซาสึเกะ สตั้น 3วิ - -
“พี่-ไม่-ได้-ทำ-อะ-ไร-นาย”อิทาจิพูดเสียงแข็งก่อนจะใช้แรงกดข้อมือซาสึเกะอีกครั้ง
“เอ่อ…”งั้นเปลี่ยนเป็น สตั้น 10 วิแล้วกัน
“พี่เข้ามาก็เห็นนายนอนแบบ ไม่มีอะไรปกปิดตัวนายแล้ว จะดูรูปม่ะ ”อิทาจิยิ้มเมื่อตัวเองกำลัง นึกถึงสภาพ ที่เขาเข้ามาเจอน้องชายของตนนอนในท่าที่ แบบ ผ้าห่มผืนหนานั้นก็ไม่ได้ช่วยอะไรนักหรอกแค่ปิดส่วนศลีธรรมเอาไว้ ร่างของน้องชายที่นอนก่ายขาสองข้าง แล้วมือทั้งสองมือมารวมกันตรงหัวเตียงราวกับมีคนมามัดไว้ มันทำให้คราแรกตัวเค้าเองก็แทบอยากจะกระโจนใส่ซาสึเกะแล้ว…เหมือนกัน แต่มันยังเร็วไปเพราะไม่อยากลัหลับของตรงๆเลยดีกว่า เข้าจึงเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปไว้ก่อน (เห้ย!!)
“จริงอ่ะ”ซาสึเกะที่หายค้าง ถามเบาๆ
“จะดูมั้ยหละ อยู่ในโทรศัพท์พี่อ่ะ มีหลายท่าเชียว หึหึ”อิทาจิยิ้มอย่างได้ใจ
“…”แดงถึงหู - - ควรอยู่หรอก
“ว่าแต่ยังไง พี่กับนายก็มาอยู่ในท่านี้ด้วยกันทั้งคู่แถมนายก็ไม่ได้ใส่อะไร ดีจะได้ไม่เสียเวลาถอด พี่ก็แค่เสื้อเชิ้ต กับกางเกง คงไม่เสียเวลาเท่าไหรหรอก หึหึ”อิทาจิยิ้มเย็นทำเอาซาสึเกะเสียวสันหลังไปทั้งตัวเชียว
“อ่ะ…ไม่เอาฮะพี่ ผ…ผมจะไปอาบน้ำ”ซาสึเกะที่ตอนนี้ใบหน้าร้อนผ่าวพูดขึ้นก่อนจะหันไปมองมือที่อิทาจิบีบเขาจนข้อมือแดง
“ปล่อยผมหน่อยสิฮะ”ซาสึเกะทำตาหวานๆเสมือนลูกแมว (อ๊ากกกกมา3Pกันเถอะเพ่!!!// รินยะมิโดนถีบ)
“…ทำก่อนได้ป่ะเดี๋ยวค่อยอาบ”อิทาจิพูดพลางเหงื่อตก (ใจเย็นลูกเก็บอาการๆ//โดนถีบอีกรอบ)
“เอ่อ…ตามใจแล้วกันฮะ”ซาสึเกะค้างสักพัก แล้วอิทาจิก็ได้คำตอบที่น่าพอใจเป็นบ้า - -
“อื้อ…อ่า…พี่ฮะ”เมื่อซาสึเกะกล่าวจบ อิทาจิก็ก้มลงมาโลมเลียซอกคอนั้นอย่างกระหาย
(คือพี่น้องคู่นี้มันเล่นจ้ำจี้กันมาตั้งแต่เด็กแล้ว - -)
“อุ๊ป!...อื้อ…อืม”ซาสึเกะตกใจเมื่ออิทาจิลากลิ้นนั้นมาตรงปากของตนก่อนจะประกบจูบอันร้อนแรงมอบให้ตน
“อืม…”อิทาจิครางในลำคออย่าพึงพอใจในความหวานนั้น ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ร่างบาง ฟังแล้วปวดสะโพกมาเลยทีเดียว
“พี่กินแล้วข้าวชงข้าวเช้า กินนายนี่แหละอร่อยที่สุดแล้ว”ว่าเสร็จก็ค่อยๆ เลื่อนมือไปบดขยี้ยอดอกของซาสึเกะอย่างมันส์มือ
“อ่ะ…อ๊า…พี่ฮะ…อื้ออ่ะ…อ๊า”
เสียงครางของซาสึเกะดังระงมทั่วห้องก่อนที่ทั้งสองจะดำดิ่งห้วงแห่งตัญหา ราคะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“อื้อ…ซาสึเกะวันนี้ไปไหนมั้ย”ซาสึเกะที่ลุกขึ้นมานั้งบนเตียงถามน้องชายของที่ที่นอนอยู่ข้างๆ
“อยากไป ที่นั้น อีกฮะ”ซาสึเกะพูดเบาๆเพราะตัวเอง เหนื่อยเหลือเกิน เจ็บสะโพกคร๊าบบบ
“…แต่มันมีแต่พวก”อิทาจิที่กำลังจะพูดแต่โดนน้องชายของตนดักคอสะก่อน
“นะฮะ นะๆๆๆ”ซาสึเกะอ้อนพี่ชายของตนอย่างปกติ แล้วทุกครั้งก็สำเร็จสะด้วย หึหึ เสร็จโจรหละ!!
“เฮ้อ…ตกลงแต่ห้ามดื่มเยอะนะ”อิทาจิท้วงก่อนจะหันมาชี้นิ้วสั่ง
“ฮะ!!!”ซาสึเกะตอบเสียงดั่ง ก่อนจะยิ้มร่าอีกครา
“3ทุ่มที่นั่นถึงจะเปิด นอนพักเอาแรงไปก่อนแล้วกัน”ว่าเสร็จอิทาจิก็ล้มตัวลงนอนก่อนจะไม่ลืมเอาร่างเล็กมากอดอย่างหวงแหน
“พี่ฮะ…”ซาสึเกะที่อยู่ในอ้อมกอดของอิทาจิเงยหน้าขึ้นมาหาอิทาจิ
“…”อิทาจิทำหน้าแกมว่าให้ถามได้ ซาสึเกะจึงเปิดปากถาม
“พี่ทำงานอะไรหรอ”มันเป็นคำถามสั้นๆแต่ทำให้อิทาจิถึงกับสะอึก
“…ก็พนักงานบริษัทธรรม…ดา”อิทาจิตอบแต่ต้องหยุดเสียงให้เบาลงเมื่อน้องชายของตนหันมามองหน้าตนอย่างเอาเรื่อง
“พนักงานบริษัท อะไรกันพกปินไปทุกเช้ากันฮะ”ซาสึเกะรีบสวนกลับ เพราะทุกเช้าที่ซาสึเกะเดินไปส่งอิทาจิไปทำงาน เข้ามักจะเห็นอิทาจิพกปืน2-3กระบอกไว้เสมอ
“ช่วยหาเหตุผลดีๆด้วยนะฮะ ไม่เอาบอกว่าของเพื่อน เจ้านาย มันเป็นแค่ปืนของเล่น”ซาสึเกะพูด ที่พูดแบบนี้เพราะ ทุกครั้งที่ซาสึเกะถามอิทาจิมักจะได้คำตอบซ้ำๆกันแบบเดิมๆ ประมาณว่าของเพื่อน เพื่อนพี่ฝากมา ไม่ก็ของเจ้านาย บ้างก็บอกปืนปลอมบ้างอะไรบ้าง ต่างๆนานจนเขาไม่เคยเชื่อเลยสักครั้ง
“พี่…ยังบอกนายตอนนี้ไม่ได้ซาสึเกะ”ว่าเสร็จอิทาจิก็กอดซาสึเกะไว้แน่นทำเอาคนในอ้อมกอดหายใจไม่ออก กอดแน่นจนราวกับว่าไม่อยากให้ใครมาทำให้คนในอ้อมแขนหายไป
“พี่ฮะ…ผมหายใจไม่ออก”ซาสึเกะท้วงเมื่อตนเริ่มหายใจไม่ออก
“โอเคๆ…ผมไม่ถามแล้วฮะ นอนเถอะ ผมอยากไปจะแย่แล้ว”ซาสึเกะพูดบอกปัดๆ ก่อนจะหลับตาลงภายในอ้อมกอดของพี่ชายของตน
“…”อิทาจิยังคงนิ่งเงียบ ก่อนจะยอมหลับลงและเข้าสู่ห้วงนิทราตามซาสึเกะไปอีกคน
******************************************************************************
เสร็จไปอีกหนึ่งตอน ตอนแรกลืม พอนึกได้รีบมาอัพเลย เหอะๆ - -
เอาหละ เดียววันเสาร์กะอาทิตย์ ไรเตอร์ไม่มาอัพนะค่ะ พา
คุณยายไปตกปลาที่ ระยอง เดียววันจันทร์มาอัพให้นะค่ะ รอกัน
สักนิสสส นิงนะค่ะ หาฟิคอื่นๆอ่านก่อนก็ได้ค่ะ
แจ้งเรื่องไว้แค่นี้นะค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพต่อนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น