คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Into นิดๆ //นิดจริงๆ
.
.
.
.
.
“พี่ฮะ…โชคดีฮะ”น้ำเสียงอ่อนโยนถูกส่งผ่านมาจากริมฝีปากบางดั่งกลีบกุหลาบ เอ่ยลายามเช้ากับบุคคลตรงหน้า
“อื้อ…วันนี้พี่คงไม่กลับนะ ช่วงนี้งานเยอะ…”เสียงทุ้มของร่างสูงในรถสปอร์ตหรูสีดำเงา
กล่าวเสียงเรียบ พลางเอื้อมมือไปสัมผัสกับปอยผมสีดำทมิฬ ของผู้เป็นน้องชายของตนอย่างแผ่วเบา
“…ก็งานเยอะสะทุกวันนี่”ร่างบางบ่นอุบอิบเบาๆ แต่มีหรือจะพ้นหูที่แสนดีของ พี่ชายคนนี้ไปได้
“เอาหน่า…ซาสึเกะเดี๋ยวพรุ้งนี้พี่ก็กลับแล้ว”ผู้เป็นพี่ ยิ้มบางๆเล่นทำเอา ร่างบางหน้าขึ้นสีจางๆเลยทีเดียว
“เออๆไปเลยป่ะๆ”ซาสึเกะบอกห้วนๆ พลางปัดมือของพี่ชายของตนออก พลางทำสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย
“เอ้า…งอนหรือไง”อิทาจิ ขำเบาๆ พลางเปิดประตูลงจากรถคันหรู
“ไม่ม๊างงงคุณพี่ชาย”ร่างบางพูดเสียงสูงใส่ แล้วกำลังก้าวเดินไปจากตรงนั้นแต่ก็มีมือแกร่งมาคว้าเอวบางๆนั้นไว้แล้วฉุดเข้า
อ้อมกอดอบอุ่นอย่างรวดเร็ว
“ซาสึเกะ…เหงารึป่าว”ไม่ว่าปล่าวพลางเอามือหนาขึ้นมาลูบหัวร่างบางในอ้อมแขนอย่างสงสาร
“…ไม่หรอกฮะ…พี่ไปทำงานเถอะ”ร่างบางเอาหน้าเนียนทาบอกร่างสูงอย่างนอบน้อม ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้คนฟัง
ฟังแล้วชื้นใจ “ผมรักพี่นะ”พูดเสร็จร่างบางที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ตกใจเมื่อร่างของผู้เป็นพี่ของตนเชิยคางของตนแล้วประกบริม
ฝีปากของตนอย่างแผ่วเบา
“รักเหมือนกัน…ไปนะ”ร่างสูงถอนริมฝีปากออกก่อนก้มลงกระซิบข้างหูร่างบางเบาๆ เป็นคำพูดที่ทำให้ร่างบางหน้าแดง
จนต้องหันหน้าหนีอย่างเขินอาย ก่อนจะชิ้งหนีขึ้นรถแล้วสตาร์ทเครื่องออกไปอย่างรวดเร็ว
“คนบ้า…”ร่างบางที่เห็นรถของพี่ชายของตนแล่นไปเมื่อครู่พูดขึ้นพลางจับริมฝีปากของตนอย่างแผ่วเบา
“ถ้าไม่รัก…ผมจะยอมหรอ”
******************************************************
แค่เริ่มก็หวานจนมดเรียกเพ่แล้ว *W*
เดี๋ยวรอพรุ้งนี้เนอะ จะมาแต่งต่อ
อย่าเพิ่งราตีสวัสดีค่ะ เพระรินยะมิยังมะนอน
ขอหาโดอ่านเล่นไปพลางๆ มีอะไรก็เม้นท์มาได้นะค่ะ
ความคิดเห็น