คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปะทะ!
หลังจากที่พวกเรา3คนจักกัน พวกเราก็แอบหนีออกมาจากหอประชุมกัน ฮิๆ� ทำไมพวกเราถึงหนีออกมาน่ะเหรอ เหตุข้อนี้ง่ายมากกก “มันน่าเบื่อ” ^O^
“ซึง ออกแล้วพวกเราไปไหนกันดีล่ะ?” โยซอบถามผม อือนั้นสิไปไหนดีน้า~
“ไปกินไอติมกันไหม>W< ” กีกวังเป็นคนเสนอ ไอติมเหรอก็ดีแหะ-..-
“ไปๆๆ >W< ไ ปกินไอติมกันน้าซึง”โยส่งสายตาแบ๊วมาหาผม น่ารักอ่า><
“ป่ะ ไปกันๆ” ว่าแล้วพวกเราก็วิ่งพากันไปร้านไอติมข้างมหาลัย
ยินดีต้อนรับค๊า~~
ว้าวที่นี้ก็สวยน่ะนี้ ตกแต่งร้านด้วยโทนสีชมพูอ่อน มีโมบายน่ารักๆด้วย ซึงชอบอ่า><�
“เอาอะไรดีน้า อะ ได้แล้ว>W< เอาสตรอเบอร์รี่ฟาเฟต์ฮะ ” โย สั่ง ซึงเอาอะไรดีน้า
“ขอช็อกโกแลตฟาเฟต์ฮะ^^” กีกวังสั่ง งั้นก็เหลือซึงคนเดียวอ่ะด่ะ –w- เอานี้ล่ะกัน
“เอามะนาวซันเดย์ฮะ –w-” มะนาวซันเดย์ จะมีใครสั่งแบบซึงบ้าง ฮุๆ
หลังจากสั่งเสร็จพวกเราก็นั่งคุยกัน อยู่ๆโยซอบก็พูดเรื่องหนึ่งขึ้นมา
“นี้ๆ เห็นเขาเล่าว่า ที่มหาลัยเรามีกลุ่มมาเฟีย หล่อกันอ่า >W< ” เอิ่มโย ทำไมรู้สึกเหมือนนายอยากรู้จักพวกเขาน่ะ
“ อื้อ ใช่เห็นว่าหล่อกันมาก โดยเฉพาะคนที่ชื่อจุนฮยองน่ะ สาวๆชอบกันเต็ม-w-”� มันหล่อขนาดนั้นเลยเหรอ-w- ชิ
“ขี้เก๊กด้วยป่ะ –w-” พวกที่หล่อขี้เก็กทั้งนั้น มาเฟียงั้นเลย คนอย่างซึงไม่กลัวหรอก ฮิๆ
“แต่เขาหล่อน้า� ฉันเคยเจอครั้งนึง หล่อแบบเทพบุตรเลย >< ” กีกวัง นายเป็นเอามากอ่ะ-o-
“ พอเลยพวกนาย ไอ้ที่ว่าหล่อจะหล่อขนาดไหนเชียว ป่ะ ไปจ่ายเงินกัน” ผมเอ่ยขึ้น ค่อยจากที่พวกเรากินกันเสร็จ หลังจากจ่ายเงินพวกเราก็ชวนกันไปซื้อของที่ห้าง แต่แล้ว...
ผลัก!
“โอ้ย! ใครชนฉันนี้!” เจ็บชะมัด ใครมันบังอาจนซึงหะ ขอดูหน้ามันหน่อยเถอะ
“นายเดินไม่ดูเอง จะโทษใคร ” น้ำเสียงเย็นชา เบื่อหน่าย เอ่ยขึ้น
“อะไรของนายหะ นายเดินชนฉันแล้วมาโทษฉันนี้น่ะ คำว่าขอโทษน่ะ ขอโทษสะกดเป้นไหม ” คน� อะไรชนคนอื่นแล้วไม่ขอโทษนิสัยแย่ชะมัดเลย
“…” ยังเงียบอีก -- ปากนายนี้มันมีไหม
“จะขอโทษฉันไหม นายหน้าตาย” �ผมเอ่ยขึ้นหลังจากที่หมอนี้เงียบใส่
“ไม่!” โอ้ว คำตอบมันชัดเจนมากก ได้!
“ซึงพอเถอะ ไปกันเร็ว ” โยกับกวังเอ่ยห้ามผม พอเหรอไม่มีคำนี้ในสมองของฮยอนซึง !
“ไม่ จนกว่านายนี้จะขอโทษฉัน ” เอาสิ ฉันจะทำให้นายขอโทษฉันให้ได้ !
“กวัง ช่วยลากซึงไปเร็ว” ว่าแล้ว ทั้งสองคนก็ลากผมออกจากตรงนั้น เฮ้ย รอให้ไอ้หมอนั้นขอโทษซึงก่อนเด้
“ฝากไว้ก่อน นายหน้าตาย! ”� ผมตะโกนไปหาหมอนั้น� จำไว้น่ะ ฉันจะทำให้นายขอโทษฉันให้ได้
To be conntex
ความคิดเห็น