คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Fall In Love 4
Fall in love 4
ได้ใกล้ชิด
หลังจากที่ทั้งสองเข้ามาให้โรงยิมเพื่อดูคริสแข่งขันบาส ปรากฎว่าทุกที่นั่งถูกจับจองหมดแล้ว
“แล้วที่นี้เราจะไปตรงกันอ่า อาลู่” อี้ชิ้งถามพลางมองหาที่นั่งเพื่อจะมีที่ว่าง
“คงต้องยืนแล้วล่ะ เราก็มาไม่สายกันน่ะ อีกตั้งครึ่งชั่วโมงการแข่งถึงจะเริ่ม”ลู่หานตอบพร้อมมองนาฬิกาข้อมือของตน
“เฮ้อ มีแต่สาวๆทั้งนั้นเลยอ่า” อี้ชิ้งถอดหายใจออกมา
“ยอมแพ้แล้วเหรออี้ชิ้ง แค่ผู้หญิงแค่นี้เองน่ะ”ลู่หานพูดให้กำลังใจเพื่อน
“แค่นี้อะไรกันอาลู่ ดูสิเกือบทั้งมหาลัยแล้วมั้งที่อยู่ที่นี้”
“แล้วจะมีสักคนไหมที่คริสมาชวนไปดูด้วยตัวเองน่ะ อาอี้~”
“ก็... อื้อ” อี้ชิ้งก้มหน้ามองพื้น ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่า...
“นี้ อาอี้เขินใช่ไหมล่ะ~~ คิๆ อาอี้น่ารักจังเลย”ลู่หานสวมกอดเพื่อนคนน่ารักของตนทันที ทำไมกันน่ะ ทั้งๆที่อาอี้น่ารักขนาดนี้แท้ๆ ถึงไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย
“อาลู่ง่า เราเขินน่ะ” ยิ่งลู่หานพูดชมแบบนี้ อี้ชิ้งยิ่งหน้าแดงขึ้นไปใหญ่ ระหว่างที่ทั้งสองกำลังกอดกันอยู่ก็มีแรงดึงบางอย่างทำให้ทั้งสองแยกออกจากกัน
“อ๊ะ... เซฮุนนายมาดึงพี่ทำไมนี้” ลู่หานตกใจที่อยู่ๆก็มีคนมาดึงจึงรีบหันไปมองก็พบว่าเซฮุนเป็นคนดึงตนนั้นเอง
“เอ่อ.... เสี่ยวลู่ไม่ไปดูบาสเหรอครับ เขาจะแข่งกันแล้ว” เซฮุนไม่ตอบคำถามที่ลู่หานถาม
“ก็มันไม่มีที่นั่งแล้วนิ คงต้องยืนดูตรงนี้แล้วล่ะ”อี้ชิ้งเป็นคนตอบ
“งั้นตามผมมา” เซฮุนบอกพร้อมดึงมือลู่หานและอี้ชิ้งตามตนไป
“เฮ้ๆ นายจะพาพวกเราไปไหนฮะ เซฮุน” ลู่หานเอ่ยถาม
“ก็พาเสี่ยวลู่กับพี่อี้ชิ้งไปที่นั่งดูการแข่งไงครับ”
“แล้วมันตรงไหนเหรอ เซฮุนนี้มันออกจากอัฒจันทร์แล้วน่ะ”อี้ชิ้งถามอย่างสงสัย
“ตรงนี้ไงครับบ”
ตรงนี้ที่ว่าของเซฮุนคือ... ที่นั่งของพวกนักกีฬาที่จะแข่งและก็พวกสตาฟ
“นั่งเลยครับพี่อี้ชิ้ง เสี่ยวลู่”
“มันจะดีเหรอเซฮุน ตรงนี้มันเป็นที่พักของนักกีฬาน่ะ” ลู่หานบอกอย่างลังเล
“นั่งได้สิครับ มีคนอนุญาติแล้ว” เซฮุนตอบพลางดึงมือให้ลู่หานนั่งลงข้างๆตน
“ใครเหรอเซฮุน” อี้ชิ้งถาม
“ผมไงครับ พี่อิ้ชิ้ง” เซฮุนตอบแล้วฉีกยิ้ม
“เฮ้ย แล้วแบบนี้โค้ชทีมบาสไม่ว่านายเหรอ เซฮุน”ลู่หานเอ่ยอย่างตกใจ
“ไม่ว่าหรอกครับ เชื่อผมสิพี่อี้ชิ้งนั่งได้แล้วครับ เดี๋ยวพวกนักกีฬาก็ออกมาแล้ว” ยังไม่มันที่เซฮุนพูดจบ อี้ชิ้งก็เห็นคริสและนักบาสคนอื่นๆเดินมาทางนี้
ฮือ ทำไงดี คริสกำลังมาทางนี้ อยากมุดดินจังเลย
“สวัดดี อี้ชิ้ง” คริสเอ่ยทักอี้ชิ้ง
“เอ่อ สวัดดี คะ...คริส” อี้ชิ้งตอบคริสแต่ยังห้มหน้ามองพื้นอยู่
“อี้ชิ้งเป็นอะไรหรือเปล่า ทำของหล่นเหรอ” คริสถาม เพราะเห็นอี้ชิ้งเอาแต่ก้มหน้า
“ปะ...เปล่าๆ เราไม่ได้ทำอะไรหล่นหรอก” อี้ชิ้งเงยหน้าขึ้น แต่เป็นจังหวะเดียวที่คริสก้มหน้าลง จึงทำให้ตอนนี้หน้าของทั้งอยู่ใกล้กันมาก
“อ๊ะ...ขอโทษน่ะ” อี้ชิ้งรีบถอยออกห่าง
“ไม่สบายหรือเปล่า หน้านายแดงๆ น่ะ” คริสถาม แล้วเดินมาจับหน้าผากของร่างบาง
“ปะ...เปล่าๆๆเราไม่ได้เป็นอะไร เราสบายดี” ไม่...ไม่เลย ไม่สบายสักนิด ตื่นเต้นจนหัวใจจะวายแล้ววว
“แล้ว..” ก่อนที่คริสจะได้พูดอะไร เสียงประกาศให้ผู้แข่งขันไปรายงานตัว
“ไปก่อนน่ะ ตั้งใจดูผมเล่นด้วยน่ะ” คริสบอกแล้ววิ่งไปรายงานตัว ปล่อยให้ร่างบางที่ตอนคริสอยู่หน้าแดง ตอนนี้ยิ่งแดงกว่ามะเขือเทศสดๆอีก
“ แหม มีการบอกให้ตั้งใจดูด้วยแหะ”
“อาลู่!!! มาตอนไหนนี้เราตกใจหมด”
“ตอนที่อาอี้กำลังยืนหน้าแดงไง~ เราว่าคริสต้องคิดอะไรกับนายแน่ๆ”
“บ้าเหรอ คนอย่างคริสเขาไม่สนใจเราหรอก”
“ไม่สนใจอะไรกัน ชวนมาดูบาสขนาดนี้”
“เขาไม่ได้สนใจเราเสียหน่อย เราไม่ได้น่ารักแบบอาลู่น่ะ” ไม่น่ารัก โอ้ว อาลู่อยากเป็นลม ถ้าแบบนี้ไม่น่ารักแล้วใครที่ไหนจะน่ารัก เจ้าตัวเคยรู้บ้างไหมว่าตัวเองเคยโดยหลายคนเข้ามาจีบน่ะ
“โอ้ย อาอี้ มั่นใจในตัวเองหน่อยสิ อาอี้น่ะน่ารักที่สุดแล้วน่ะ” ลู่หานบอกพลางหยิกแก้มเพื่อนด้วยความหมั่นไส้เบาๆ
“เจ็บน้า อาลู่ปล่อยๆๆ เขาจะแข่งบาสกันแล้วว” ลู่หานรีบปล่อยมือจากแก้มของร่างบางแล้วดึงให้นั่งดูการแข่ง
ระหว่างการแข่งนั้น คริสชู้ตลูกเข้าได้หลายลูกมา แต่ล่ะครั้งที่ชู้ตได้ก็จะมีเสียงตามอย่างดัง
ปริ๊ด หมดเวลาแข่ง
พอหมดเวลาแข่ง อี้ชิ้งรีบหยิบผ้าและแก้วหวังจะไปให้คริสแต่ไม่กล้าเอาออกไปให้จน ลู่หานต้องผลักให้อี้ชิ้งออกไป
“เฮ้ย อาลู่ผลักเราทำไมอ่ะ”อี้ชิ้งตกใจที่ลู่หานผลักตนออกไปตรงที่มีคริสยืนอยู่
“รีบๆเอาไปให้สิ เดี๋ยวก็มีคนเอาไป แล้วจะเสียใจ”
“แต่เรา...”
“ไม่มีแต่ นู้นน ยัยเชีรย์ลีดเดอร์กำลังจะเอาไปให้คริสแล้ว” เมื่อได้ยินดังนั้นร่างบางหันไปอย่างรวดเร็ว แล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม
“อ้าว กลับมาทำไม เอาไปสิ” ลู่หานถามอย่างแปลกที่อยู่ๆอี้ชิ้งก็กลับมานั่ง
“ก็...เขามีคนเอาน้ำมาแล้วนิ” แถมผู้หญิงสวยซะด้วย
“อี้ชิ้ง ผมขอน้ำที่นายถืออยู่ได้ไหม” อยู่ๆก็มีเสียงทุ้มเอ่ยขอน้ำ
อี้ชิ้งสะดุ้งตกใจ รีบยื่นแก้วน้ำให้ คริสรับน้ำจากมือร่างบางยกขึ้นดื่ม
“ผมเห็นอี้ชิ้งจะเอาน้ำไปให้ผม แล้วทำไมไม่เดินเอาไปให้ล่ะครับ” นี้เขาเห็นด้วยเหรอ หรือว่าเขาสนใจเราอย่างที่อาลู่บอกจริงๆ คงไม่ล่ะมั้ง คนอย่างเขาจะมาชอบเราได้อย่างไงกัน
“ก็...เราเห็นมีคนเอาไปให้คริสแล้วนิ เราเลยคิดว่าไม่จำเป็นแล้ว”อี้ชิ้งตอบตามความจริง
“ที่หลังเอาไปให้ผมน่ะครับ” คริสบอกแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“เอ่อ...ได้ที่คราวหน้าเราจะเอาไปให้คริสน่ะ” อี้ชิ้งอยากระเบิดกตัวเองจัง ไม่คิดว่าจะมีวันนี้กับเขาด้วยซ้ำ
ประกาศๆ ต่อไปนี้จะเป็นการประกาศผลการแข่งขันบาสเก็ตบอล ผู้ชนะคือ..
“...”ทั้งสนามเงียบรอฟังผล
“ทีมมหาลัยเจ้าภาพครับ”
“เย้!!”ทั้งสนามโห่ร้องออกมาความดีใจ คริสรีบดึงร่างบางเข้ามากอดด้วยความดีใจอย่างเผลอตัว
“อ๊ะ...”ร่างบางตกใจที่อยู่ๆก็ถูกดึงไปกอด หัวใจเต้นเร็วจนจะทะลุออกมาข้างนอกได้อยู่แล้ว
“ขอเชิญกัปตันทีมมารับถ้วยรางวัลด้วยครับ”เสียงกรรมการประกาศเรียก
“เดี๋ยวผมมาน่ะ” คริสรีบวิ่งออกไปรับถ้วยรางวัล
นี้เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม คริสกอดเรา... ถ้าฝันคงเป็นฝันที่ดีจนไม่อยากตื่นเลยล่ะ...
“อี้ชิ้ง” เสียงเรียก ของคริสทำให้อี้ชิ้งหลุดออกมาจากโลกส่วนตัว
“ห๊ะ มีอะไรเหรอคริส”
“ผมให้อี้ชิ้งน่ะ” คริสบอกแล้วสวมเหรียญทองที่ได้มาให้ร่างบาง
“เอ๊ะ คริสให้เราทำไมน่ะ มันเป็นของคริสไม่ใช่เหรอ เอาคืนไปเถอะ” ร่างบางจะถอดออก แต่คริสห้ามไว้
“มันสมควรเป็นของอี้ชิ้งครับ”
“ทำไมล่ะคริส เราไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ”
“ผมอยากให้นิครับ เก็บรักษาไว้ดีๆล่ะ”
“อือ เราจะเก็บรักษาไว้อย่างดีเลยล่ะ ขอบคุณมากน่ะคริส”ร่างบางยิ้มกว้างให้ร่างสูงอย่างน่ารัก
“เดี๋ยวผมไปเก็บของก่อนน่ะครับ รอผมมแปป เดี๋ยวผมจะไปส่งที่บ้าน”
“ไม่เป็นไรหรอกๆ เดี๋ยวเรากลับกับลู่หานน่ะ” ร่างบางโบกมือปฎิเสธ
“ผมว่าลู่หานคงกลับบ้านกับอี้ชิ้งไม่ได้แล้วล่ะครับ”ร่างสูงเอ่ยบอก ทำให้อี้ชิ้งทำหน้าตาสงสัย คริสเรลยชี้ให้อี้ชิ้งหันไปดูลู่หานที่ถูกเซฮุนลากออกไปนอกโรงยิมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“อ้ะ..อ้าว”
“รอแปปน่ะ เดี๋ยวผมมา” คริสรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง
“มาแล้วครับ กลับกันเลยไหม” คริสเอ่ยถาม
“แล้วลู่หานล่ะ เซฮุนจะทำอะไรลู่หานน่ะ” อี้ชิ้งถามเพราะเป็นห่วงลู่หาน
“เดี๋ยวไอ้ฮุนมันพาไปส่งบ้านเองครับ เรากลับกันเถอะ” ว่าแล้วคริสก็จับมือร่างบางไปที่ลานจอดรถ
To be con next
ตัดฉับบบบ เดี๋ยวมาต่อตอนกลับน่ะค่ะ มีใครอยากรู้ไหมเอ่ย ว่าเสี่ยวลู่ของเราถูกเซฮุนลากไปไหนน คุๆ
ไรเตอร์หายไปหลายวันมีใครคิดถึงไหมค่ะนี้(กลัวแป้กจัง)
กำลังใจที่ทำให้ไรเตอร์แต่งต่อคือคอมเม้นน่ะค่ะ ให้คำแนะนำได้น่ะ ขอบคุณทุกคนน่ะค่ะ^___^
ปล.ต่อนี้ยาว เพราะชดเชยที่ไม่มาอัพหลายวัน แหะๆ
ความคิดเห็น