คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Fall In Love 2 100%
Fall in Love2
โชคชะตานำพา
2ปีต่อมา
หลังจากวันนั้น มาอี้ชิ้งก็ได้เจอคริสอีกครั้ง ในฐานะของนักศึกษาดีเด่นของมหาลัยและทายาทอันดับหนึ่งของตระกลูอู๋ ผู้เพียบพร้อมไปทุกด้าน ทั้ง ฐานะ หน้าตา แถมยังเป็นนักกีฬาบาสตัวจริงของมหาลัยด้วย
ซึ่งทำให้อี้ชิ้งไม่กล้าเข้าไปทักคริส และได้แต่แอบมองคริสจากด้านหลังสแตนสำหรับเชียร์บาสมาเป็นเวลา2ปีแล้ว เพราะหลังจากวันนั้นมาอี้ชิ้งก็ได้รู้ว่าตัวเองได้ตกหลุมรักคริส โดยไม่รู้ว่าทำไม เพราะอะไรถึงมีความรู้สึกแบบนี้ มันเหมือนเป็นความคุ้นเคย ความรู้สึกที่โหยหามานาน มันอาจจะไม่มีเหตุ แต่การรักใครสักคนไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลเสมอไป เพราะว่าทุกอย่างมันคือพรหมลิขิตที่อาจกำหนดให้เป็นแบบนั้น
วันนี้ก็เหมือนทุกวัน อี้ชิ้งแอบมาใต้ต้นไม้ ที่เป็นเป็นมุมมองเห็นชมรมบาสที่คริสเป็นกัปตันกำลังซ้อมเพื่อแข่งขันกันอย่
“อาอี้!” ลู่หานที่อยู่ๆก็โพล่งมา ทำให้ร่างบางตกใจจนสะดุ้ง
“อาลู่ ! เราตกใจหมด อยู่ๆก็มาข้างหลังเรา” ร่างบางตีแขนเพื่อนที่แกล้งตน
“ฮ่าๆๆ นี้แอบมาดูอีกแล้วเหรอ มาทุกวัน นี้ก็2ปีแล้วน่ะ ทำไมไม่เข้าไปทักเลยล่ะ” ลู่หานเอ่ยบอกเพื่อน่
“ไม่เอาหรอก เขาเด่นขนาดนั้น แถมคนก็ชอบเยอะ” อี้ชิ้งชี้ไปทางกลุ่มแฟนคลับของคริสที่อยู่เต็มแสตนเชียร์
“ก็จริง แต่อาอี้ไม่ลองเข้าไปทักล่ะ อย่างไงก็เพื่อนคณะเดียวกันน่ะ” ใช่เขากับคริสเรียนคณะเดียวกัน เจอกันทุกวัน แต่ร่างสูงอาจไม่รู้ด้วยว่า ในคณะที่เขาเรียนนั้นมีคนที่ชื่อจางอี้ชิ้งด้วย
“เขาไม่รู้จักเราหรอก” อี้ชิ้งเอ่ยเสียงเศร้า
“ก็ไปทักสิจะได้รู้จักไง” ลู่หานเสนอ
“ไม่เอา เรามองเขาแบบนี้ก็มีความสุขแล้วล่ะ” ร่างบางบอกเพื่อนตัวเล็กพร้อมยิ้มหวานให้
“เฮ้อ จะรอให้เขามาทักเองหรือรอพรหมลิขิตโชคชะตานำพาสิน่ะ” ลู่หานถอนหายใจกับเพื่อนร่างบาง
“ได้ก็ดีสิ เราเชื่อน่ะว่าสักวันโชคชะตาต้องเข้าข้างเราบ้าง แต่ถึงไม่เข้าข้างเราก้มีความสุขแล้วที่ได้มองเขาทุกวัน” ร่างบางเงยหน้ามองเพื่อนตัวเล็กที่ตอนนี้ตาเบิกกว้างไปแล้ว
“อาลู่เป็นอะไรอ่ะ ทำตาโตเชียว”อี้ชิ้งสงสัยว่าอะไรทำให้เพื่อนเขาตาโตเป็นไข่ห่าน ขนาดนั้น จึงหันไปมองบ้าง ก็พบว่า!!!!!
50%
คริสกำลังเดินมาทางที่อี้ชิ้งนั่งอยู่ มันจะไม่ตกใจเลย ถ้าไม่ใช่ว่าคริสกำลังเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น
“อาลู่ บอกเราหน่อยสิว่า คริสไม่ได้เดินมาทางนี้” อี้ชิ้งรีบหันหน้ากลับไปหาลู่หาน ด้วยสีหน้าตาตื่นสุดๆ
“คะ...คงใช่แล้วล่ะ อาอี้ เขากำลังจะถึงตัวนายแล้ว” ลู่หานตอบอย่างตกใจไม่แพ้อี้ชิ้งที่อยู่ๆคริสก็เดินมาทางนี้
“เอ่อ... อี้ชิ้งใช่ไหม” คริสเอ่ยถามร่างบางที่ยังหันหลังให้เขาอยู่ โดยไม่รู้ว่า ร่างบางตรงหน้าเขาตอนนี้ได้นิ่งเป็นรูปปั้นไปซะแล้ว
“อาอี้ อาอี้ อี้ชิ้งๆ” จนลู่หานเห็นอี้ชิ้งเงียบไปจึงสะกิดเรียก
“ห๊ะ อะไรๆ” อี้ชิ้งตกใจที่ลู่หานเรียกเสียงดัง จนหลุดออกมาจากภวังค์
“อี้ชิ้งใช่ไหมครับ” คริสเอ่ยถามร่างบางอีกรอบเพื่อความแน่ใจ
“เอ่อ..ใช่ฮะ คะ.. เอ๊ย คุณมีอะไรกับผมหรือเปล่าฮะ” อี้ชิ้งยังคงตกใจอยู่ เป็นใครใครก็ตกใจ อยู่คนที่แอบชอบมา2ปีเดินเข้ามาตนแบบนี้
“ผมชื่อคริสครับ คือว่า วันนี้ผมมีแข่งบาสตอนหลังเลิกเรียน ถ้าอย่างไงผมอยากให้คุณไปดูผมแข่ง จะได้ไหมครับ”
“ห๊ะ!! เอ่อ...คือว่า...” โอ้ย เขามาชวนเราไปดูเขาแข่ง ทำไงดีๆๆ
“ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรน่ะครับ” คริสบอกอย่างเศร้าๆ
“สะดวกสิ ผมจะไปดูคุณแข่งน่ะฮะ” อี้ชิ้งรีบตอบรับ พร้อมส่งยิ้มหวานให้คริส
“เรียกผมว่าคริสได้ไหม เรียกคุณมันดูแปลกๆน่ะครับ”
“เอ่อ... งั้นเจอกันตอนเย็นน่ะ...คริส” อี้ชิ้งพูดกับคริสแล้วรีบดึงลู่หานที่นั่งอยู่ให้เดินตามไปอย่างรวดเร็ว ถ้าคริสได้เห็นหน้าอี้ชิ้งตอนนี้ คงจะคิดว่าอี้ชิ้งเป็นไข้แน่ๆ เพราะตอนนี้หน้าของอี้ชิ้งแดงยิ่งกว่า มะเขือเทศแดงสดเสียอีก ด้วยความเขินจักทำให้อี้ชิ้งรีบลากลู่หานให้พ้นจากจุดที่คริสยืนอยู่
“อี้ชิ้งๆ จะไปไหนนี้” ลู่หานเอ่ยเรียกเพราะ อยู่ๆเพื่อนร่างบางก้ลากตนออกมาดื้อๆงั้น
“อาลู่ๆ บอกเราที เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม”
“อาอี้ นายไม่ได้ฝันไปหรอก เพราะถ้านายฝันฉันจะเห็นเหตุการ์ณที่คริสมาชวนนายไปดูเขาแข่งบาสได้ไงล่ะ” ลู่หานจับไหล่อี้ชิ้งแน่น เพื่อบอกว่าอี้ชิ้งไม่ได้ฝันไปแน่นอน
“ทำไมๆๆ ทำไมเขารู้ชื่อเราได้อ่ะ แล้วมาชวนเราไปดูเขาแข่งบาสด้วย” อี้ชิ้งถามอย่างสงสัย
“เราก็ไม่รู้หรอกน่ะ อาจจะเป็นโชคชะตานำพาก็ได้ ใครจะไปรู้” นั้นสิน่ะ โชคชะตา... คราวนี้โชคชะตาเข้าข้างเราแล้วสิน่ะ ขอบคุณน่ะฮะ คุณโชคชะตา
“นี้ อาอี้ จะไม่ขึ้นไปเรียนเหรอ คาบสุดแล้ว จะได้ไปดูคริสของนายแข่งบาสไง” ลู่หานเรียกอี้ชิ้งที่ยืนจ้องมองท้องฟ้าอยู่นาน
“บ้า! เขาไม่ใช่ของเราเสียหน่อย อาลู่”
“ก็อยากให้เป็นใช่ไหมล่ะ คิๆ”
“อาลู่ง่า เราไม่คุยด้วยแล้ว” อี้ชิ้งรีบเดินหนีลู่หานอย่างเร็วเพราะเขินที่ลู่หานพูดออกมา
“คิๆๆ อาอี้ของเราเขินซะด้วย ดีจังน่ะที่โชคเข้าข้างอาอี้แล้ว โชคดีจริงๆ” ถึงแม้ลู่หานจะไม่เชื่อในเรื่องโชคชะตานำพาความรักมาหา แต่สักวันหนึ่งคนคนนั้นที่โชคชะตาได้นำพาเขาคนนั้นมาหาลู่หานก็จะมา อาจะเป็นปี เดือน หรือวัน ก็ต้องมีสักวันที่เขาต้องมา หรืออาจจะตอนนี้...
To be connext
ฮ๋าๆๆ มาแล้วจ้าาา คิดว่าลู่เจอฮุนใช่ไหมล่ะ ยังๆๆ ^^
ขอบคุณทุกคอมเม้นมากเลยน่ะค่ะ พอเห็นว่ามีคนอ่านแล้วมีคนคอมเม้นไรเตอร์ดีใจมากเลยค่ะ มีกำลังใจแต่งต่อเยอะเลย อย่างไงก็ติดตามฟิคเรื่องนี้ของไรเตอร์ด้วยน่ะค่ะ รักคนอ่านจังเลยยยย
ความคิดเห็น