คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Fall In Love 1
Fall in love 1
จุดเริ่มต้นของความรัก
“ภายใต้ท้องฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่ ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ปกคลุมผู้คนทั้งผืนโลก บางคนคิดว่าท้องฟ้าสีครามนั้นไม่มีความหมายอะไร เป็นแค่สิ่งหนึ่งที่โลกเรามี แต่ใครจะรู้ว่า ท้องฟ้าสีครามนั้นได้เป็นตัวกำหนดโชคชะตาของมนุษย์ทั้งหลาย เป็นที่ให้กำเนิดคำว่า พรหมลิขิต ต้นกำเนิดของความรัก...”
“โรแมนติกจังเลย” ร่างบางที่นั่งอ่านหนังสือใต้ต้นไม้ใหญ่ เอ่ยขึ้น พลางเงยหน้ามองท้องฟ้า เพียงเงยหน้าขึ้นก็ทำให้หลายคนอดที่จะเชยชมใบหน้าของร่างบางไม่ได้ ใบหน้าที่หวานเกินกว่าจะเป็นชาย ผมที่ยาวสลวยถึงระดับคอ จมูกที่โด่งเป็นสันได้รูป เมื่อมีสายลมพัดผ่าน จึงทำให้คิดว่ามีนางฟ้าแสนสวยลงมายังโลกมนุษย์ เป็นภาพที่สวยงามยิ่งนัก
“อาอี้ กลับบ้านกันเถอะน่ะ” เสียงอ่อนหวานของคนตัวเล็กที่เดินมาตามร่างบางกลับบ้านเอ่ยบอก
“อาลู่ เรายังอยากอยู่ต่อน่ะ...ไม่ได้เหรอ” อี้ชิ้งเอ่ยบอกลู่หานพลางอ้อน ขออยู่ต่อ
“นี้มันเย็นมากแล้วน่ะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ดีไหม กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวคุณป้าเป็นห่วง”ลู่หานปฎิเสธพร้อมบอกเหตุผล
“ก็ได้... กลับก็ได้” อี้ชิ้งลุกขึ้นพลางทำหน้าเศร้า
“พรุ่งนี้ก็มาใหม่ก็ได้ ต้นไม้ไม่หายไปไหนซักหน่อยอาอี้” ลู่หานหัวเราะกับท่าทีของเพื่อนสนิทตน ก่อนจะเดินเข้าไปจูงมือกลับบ้าน
“ก็เรายังอยากอยู่ต่อนิ อาลู่” อี้ชิ้งพูดพลางจับมือกับลู่หานกลับบ้านของตน
ณ บ้านตระกูลอี้
“กลับมาแล้วฮะx2” อี้ชิ้งกับลู่หานเอ่ยบอกที่บ้าน
“กลับมาแล้วเหรอค่ะ คุณหนูเลย์ คุณหนูลู่หาน กลับมาซะเย็นเลยน่ะค่ะ ไปนั่งรอที่ห้องรับแขกก่อน เดี๋ยวป้าเอาน้ำไปให้” คุณป้าแม่บ้านซึ่งเป็นแม่นมของอี้ชิ้งเอ่ยบอกทั้งสอง
“ไม่เป็นไรฮะ นม เดี๋ยวเลย์ไปเอาเองฮะ” อี้ชิ้งบอกพลงยิ้มหวานให้
“เดี๋ยวลู่ไปช่วยเองฮะ นม”
“ไม่ได้ค่ะ คุณทั้งสองไปนั่งรอที่ห้องรับแขกเลยค่ะ เดี๋ยวป้าจัดการเอง” คุณนมเอ่ยบอกทั้งสอง
“แต่...” ทั้งสองกำลังจะขัด
“ถ้าไม่ไป ป้าจะโกรธน่ะค่ะ คุณหนูเลย์ คุณหนูลู่หาน” คุณนมเอ่ยดุทั้งสองที่ไม่ยอมเชื่อฟัง
“ฮะ นมอย่าพึ่งโกรธ เลย์กับลู่น่ะ ไปนั่งแล้วฮะ” ว่าแล้วทั้งสองก็รีบไปที่ห้องนั่งเล่น
จางอี้ชิ้งหรือคุณหนูเลย์เป็นที่รักของทุกคนในครอบครัวตลอดจนคนรับใช้ในบ้าน บิดาและมารดาห่วงอี้ชิ้งมาก เพราะตอนเด็กๆอี้ชิ้งเป็นเด็กที่มีร่างกายอ่อนแอมาก ไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะไม่ได้ไปเรียน มีแต่ลู่ห่านที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เล็กๆ คอยช่วยเหลืออี้ชิ้งทุกๆอย่าง ปัจจุบันลู่หานได้มาพักอาศัยที่บ้านตระกลูจางเพื่ออยู่เป็นเพื่อนอี้ชิ้งเนื่องจากพ่อแม่ของอี้ชิ้งต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ
ณ ห้องรับแขก
“ลู่หาน วันนี้เราเจอเรื่องหนึ่งในหนังสือ สนุกมากๆเลยล่ะ”อี้ชิ้งเอ่ยบอกลู่หานที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เรื่องอะไรล่ะ ”ลู่หานถามด้วยความสนใจ
“พรหมลิขิตน่ะ มันโรแมนติกมากๆเลย” อี้ชิ้งเอ่ยพลางทำหน้าเคลิ้ม
“เห๋ พรหมลิขิตนี้น่ะ เราคิดว่าอาอี้จะไม่สนใจเรื่องแบบนี้เสียอีก” ลู่หานเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ หรือว่า...
“อาอี้ กำลังมีความรักเหรอ ” ลู่หานเอ่ยถามตามสิ่งที่ตนคิคอยู่
“บ้า เรายังไม่ได้ชอบใครสักหน่อย แค่เห็นว่ามันน่าสนใจดีออก” อี้ชิ้งบอกปฎิเสธ พลางยู่ปากใส่ลู่หานอย่างน่ารัก
“ฮ่าๆๆ ก็เห็นทำหน้าซะเคลิ้มเลย เราก็คิดว่าอาอี้มีความรักนิ” อาอี้นี้น่ารักจริงๆเลย คิๆ
“นมอุ่นๆกับขนมมาแล้วค่ะ คุณหนู ทานเสร็จแล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำ นอนน่ะค่ะ ป้าจำได้ว่าพรุ่งนี้คุณหนูทั้งสองต้องไปมหาลัย” ใช่แล้ว อี้ชิ้ง และลู่หาน อยู่มหาลัยปี1 ซึ่งพรุ่งนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของมหาลัย
“ฮะนม~” ทั้งสองขานรับ แล้วจึงค่อยทานขนมและนม หลังจากทานเสร็จแล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำและเข้านอนตามที่คุณนมบอก
ภายในห้องนอน
“ตื่นเต้นจัง พรุ่งนี้จะได้ไปเรียนแล้ว”อี้ชิ้งบอกลู่หานอย่างตื่นเต้น
“อาอี้ ไม่ค่อยได้ไปโรงเรียนใช่ไหมล่ะ เลยตื่นเต้น พรุ่งนี้มันต้องสนุกมากๆเลยล่ะ”
“นั้นสิ ขอให้มันสนุกมากๆ ขอให้เราได้เจออะไรที่ดี”อี้ชิ้งพูดพร้อมแระสานมือขอพร ลู่หานเห็นดังนี้จึงทำตาม เวลาผ่านไปซักพัก
“เอาล่ะ เพื่อให้พรุ่งนี้มีแรงไปเรียน เราต้องรีบนอนซะ ฝันดีน่ะอาชี้”
“ฝันดีน่ะ อาลู่” อี้ชิ้งบอกฝันดีเพื่อนพร้อมเอื้อมมือไปปิดโคมไฟ
รุ่งเช้า
“อาอี้ๆๆ” ลู่หานเรียกพร้อมเขย่าปลุกอี้ชิ้งที่ยังนอนอยู่
“มีอะไรเหรออาลู่ เรายังง่วงอยู่เลยน่ะ”ร่างบางเอ่ยบอกเพื่อน พร้อมขยี้ตาอย่างงัวเงีย
“ลืมไปแล้วเหรอว่าวันนี้ วันเปิดเรียนวันแรกน่ะ แล้วเรากำลังจะสาย ถ้าอาอี้ไม่ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้” คำพูดของลู่หานทำให้ร่างบางเบอกตาโตกว้าง แล้วรีบลุกจากที่นอนเข้าไปอาบน้ำ
“อาลู่ไปรอเราข้างล่างน่ะ เดี๋ยวเราตามไป แปปนึง” เสียงอี้ชิ้งดังออกมาห้องน้ำ ทำให้ลู่หานส่ายหัวขำๆกับปฎิกิริยาของเพื่อนตน
“เราเตรียมชุดให้แล้วน่ะ เจอกันข้างล่างน่ะอี้ชิ้ง” พูดพลางวางเสื้อผ้าของร่างบางบนเตียงแล้วเดินลงไปข้างล่าง
5นาทีต่อมา
“มาแล้วๆๆ มาแล้วอาลู่ แฮกๆ” อี้ชิ้งรีบวิ่งลงมาจากห้องนอนของตน
“ใจเย็นๆ ไม่เห็นตอนรีบขนาดนี้เลยอาอี้ เดี๋ยวก็ล้มหรอก” ลู่หานดุเพื่อนที่รีบร้อนเกินไป
“แหะๆ ก็เราอยากรีบไปอ่า นี้กี่โมงแล้วอ่า”
“7.45ค่ะ คุณหนู” คุณนมบอก
“เฮ้ย รั้วปิด8โมง” ว่าแล้วทั้งสองรีบวิ่งออกจากบ้านไปที่รถที่จอดรอทั้งคู่อยู่หน้าบ้าน
“ไปน่ะฮะนม บะบายฮะ” ทั้งคู่เอ่ยลาคุณนมแล้วบอกให้คนขับรถออก
ณ มหาลัย
“ เกือบมาสายแล้วไหมล่ะ ดีน่ะที่รถไม่ติด แฮกๆ” เพราะทั้งคู่วิ่งจากหน้าประตูมายังหอประชุมเลยทำให้เหนื่อยมาก
“เราขอโทษอาลู่T^T” อี้ชิ้งเอ่ยขอโทษอย่างสำนึกผิด
“ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าอี้ชิ้งตื่นสายอีกเราจะทิ้งแล้วน่ะ คิๆ” ว่าแล้วก็เดินหนีร่างบางไป
“อาลู่อ่า” อี้ชิ้งรีบวิ่งตามลู่หานจนไม่ได้มองทางข้างหน้า เลยทำให้...
“อุ๊บ ขอโทษฮะผมไม่ทันได้ระวัง” ชนกับใครบ้างจนตัวเองเซ จะล้ม
“ไม่เป็นไรครับ” ร่างสูงบอกพลางก้มลงเก็บกระเป๋าของร่างบางที่หล่นไปกองกับพื้น
“นี้ของคุณครับ” อี้ชิ้งเงยหน้ามองร่างสูง ร่างสูงที่มีใบหน้าที่หล่อดังเทพบุตร ผมสีทองสว่าง ร่างบางจ้องมองใบหน้านั้นอย่างลืมตัว
“คุณ...คุณครับ นี้กระเป๋าครับ” เมื่อเห็นร่างบางเงียบ จึงลองเรียกอีกครั้ง
“เอ่อ ... ขอบคุณน่ะฮะ” ร่างบางรับกระเป๋ามาพลางยิ้มขอบคุณให้
“คุณไม่เป็นไรน่ะ” ร่างสูงเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นฮะ ขอบคุณน่ะฮะที่ช่วยผม”
ร่างสูงมองร่างบางตรงหน้าอย่างประหลาดใจ ผู้ชายเหรอ สวยจนคิดว่าผู้หญิง แถมน่ารักมากซะด้วย... แต่ทำไมรู้สึกคุ้นๆจัง
“เอ่อ เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าครับ” ร่างสูงตัดสินใจเอ่ยถาม
“เอ๋ะ ผมว่าไม่น่ะฮะ จำไม่ได้เลย” ร่างบางตอบ
“อ่า ผมคงจำคนผิดน่ะครับ ผมคุ้นๆหน้าคุณ”
“งั้นเหรอฮะ...” อี้ชิ้งกำลังจะเอ่ยตอบ
“อาอี้ ! เป็นอะไรไหม ทำไมไม่ตามเรามาล่ะ” ลู่หานรีบวิ่งมาหาอี้ชิ้งเมื่อเห็นว่าร่างบางไม่ตามตนมาสักที
“ก็ เพราะอาลู่วิ่งหนีเรานั้นแหละ เราเลยชนคนคนนี้ แล้วเขาก็ช่วยเราด้วย” อี้ชิ้งชี้ทางร่างสูง
“ขอบคุณที่ช่วยเพื่อนผมน่ะฮะ คุณ...”
“ผมคริสครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ร่างสูงตอบ
“ผมชื่อลู่หาน แล้วนี้อี้ชี้งเพื่อนผม ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันฮะ” ลู่หานแนะนำตัวเองและอี้ชิ้ง
“พวกเราต้องไปแล้ว ไปก่อนน่ะคริส” ลู่หานบอกพร้อมลากอี้ชิ้งไปทางหอประชุม โดยมีร่างบางหันกลับไปมองคริส
คริสงั้นเหรอ ทำไมชื่อนี้มันถึงคุ้นจัง ใบหน้านั้นด้วย ทำไมรู้สึกเหมือนกับว่าเราคิดถึงเขาจัง ถ้าได้เจอกันอีกก็ดีสิน่ะ
To be con next
มาแบบงงๆ จากไปแบบงงๆๆ ฮ่าๆๆ ไม่รู้ว่าแต่งเป็นไงบ้าง ช่วยเม้นแนะนำหน่อยน่ะค่ะ ไรเตอร์ไม่มั่นใจเลย แต่ก็จะแต่งต่อน่ะ
ความคิดเห็น