คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro Step
เสียงดนตรีที่ดังออกมาจากห้องซ้อมของวงธันเดอร์ทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต้องหยุดการเคลื่อนไหว จังหวะที่ร้อนแรงราวกับมีมนต์สะกดให้คนที่ได้ฟังหลุดไปให้โลกของดนตรีร็อกของพวกเขา เสียงเบสที่ควบคุมจังหวะของเพลงได้อย่างดีเยี่ยม เสียงกลองที่ตีรวดบวกกับกีต้าร์ไฟฟ้าเกิดเป็นจังหวะที่ร้อนแรงยิ่งขึ้น เสียงแหบทุ้มทรงพลังของนักร้องนำดังก้องไปทั่วห้องซ้อม พวกเขาทำให้ใครหลายๆคนหลุดไปอยู่ในช่าวเวลาที่สร้างขึ้นด้วยเสียงดนตรีได้เพียงไม่กี่นาที ไม่แปลกหรอกที่ในตอนนี้วงดนตรีที่กำลังมาเป็นอันดับหนึ่งจะเป็นวงธันเดอร์
“เฮ้! ธีโอวันนี้ไปกับพวกฉันไหม” เสียงทุ้มของแซมนักร้องนำถามร่างสูงเจ้าของตำแหน่งมือเบสที่กำลังก้มเก็บอุปกรณ์อยู่
“ไม่ล่ะ ไว้คราวหน้า” ธีโอตอบกลับอย่างไร้อารมณ์ ไม่ใช่ว่าไม่อยากไปแต่เขามีเรื่องสำคัญที่ต้องไปหลังจากนี้
“ไรว่ะ ไม่ไปกับพวกเราอีกแล้ว”
“ไว้คราวหน้า ฉันติดธุระ ไปล่ะ” พูดจบร่างสูงสะพายกระเป๋าเบสเดินออกจากห้องซ้อมไป ทิ้งให้สามคนที่เหลือนั่งงงๆต่อไป ไอ้หมอนี้มาเร็วไปเร็วจริงๆ
ดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติที่ธีโอไม่ค่อยไม่ไปมาไหนกับพวกเขา ไม่ใช่ว่าเจ้าตัวรังเกียจหรือไม่อยากคบพวกเขาหรอกแต่ดูเหมือนมีบางอย่างที่มือเบสของวงไม่อยากให้รู้และพวกเขาที่เหลือก็ไม่คิดจะถามเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว คงต้องให้เจ้าชายน้ำแข็งเป็นคนพูดเองล่ะน่ะ
ด้านธีโอที่ออกมาจากห้องซ้อมกำลังเดินไปที่จอดรถชั้นใต้ดินของบริษัท ร่างสูงใส่หมวกแก็ปปิดบังใบหน้าเอาไว้เดินมาหยุดตรงรถสปอต์ยี่ห้อดังคันหรูสีดำมันวาว มือเรียวหยิบรีโมตขึ้นมากดเปิดก่อนที่จะขับมันออกไปอย่างรวดเร็ว
โรงบาลเซ็นต์โรแอร์
ร่างสูงเพรียวในชุดเสื้อกล้ามสีดำทับด้วยเสื้อฮู้ดแขนยาวสีดำ กางเกงขาเดฟสีแดงเลือดหมู ในตอนนี้ใบหน้าเรียวคมราวกับเจ้าชายกลับถูกปิดคุมด้วยหมวกแก็ปสีดำ ขายาวก้าวไปตามทางเดินอย่างเร่งรีบจนถึงที่หมายร่างสูงหยุดอยู่ห้องพักคนไข้สักพัก ถอดหมวกที่ใส่ออกก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องสีขาวสว่างตาที่มีเตียงคนไข้ตั้งอยู่กลางห้อง บนเตียงมีหญิงสาวนอนหลับตาพริ้มราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยายใบหน้าสวยถูกปิดบังด้วยเครื่องช่วยหายใจแต่ก็ไม่ทำให้ความสวยของเธอลดลง ธีโอทรุดตัวนั่งบนเก้าฮี้ข้างเตียงใบหน้าที่ปกติไร้อารมณ์กลับมีรอยยิ้มบางๆปรากฎขึ้นมือหนาค่อยๆเกี่ยผมที่ยาวลงมาปรกหน้าเรียวของหญิง
“โอมาแล้วน่ะพาย ขอโทษน่ะที่วันนี้มาช้า”เสียงทุ้มเอ่ยบอกร่างบางที่นอนอยู่อย่างอ่อนโยน เขารู้ว่าถึงพูดไปร่างบางตรงหน้าก็ไม่ยินหรือรับรู้ได้ แต่อย่างไงเขาก็เลือกที่จะพูดให้คนที่หลับอยู่รับรู้ แม้จะไม่มีเสียงหวานคอยตอบเหมือนเมื่อก่อนก็ตาม สักวันพายจะต้องตื่นขึ้นมายิ้มให้เขา คุยกับเขาเหมือนเดิม
“วันนี้ผู้หญิงคนนั้นจะกลับแล้วน่ะพาย” เสียงทุ้มที่เอ่ยอย่างอ่อนโยนในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ ผู้หญิงคนที่ทำลายทั้งชีวิตและอนาคตของพายกำลังจะกลับมาให้เขาแก้แค้นแทนพาย
“โอจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นได้รับโทษอย่างสาสม มันต้องทรมานมากกว่าพายเป็นร้อยเท่า!!”
TBC.
comment วันละนิดจิตใจแจ่ม เป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะค่ะ>m<
ความคิดเห็น