คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : (os) ฮวังมินฮยอน x คิมจงฮยอน : All of the Stars
I'm a grenade and at some point
I'm going to blow up and
I would like to minimize the casualties
ันเหมือนลูระเบิ
เมื่อถึุหนึ่ัน็ะระเบิออมา
และันอยาที่ะลำนวนนที่ะบาเ็บล
- The Fault in Our Stars –
เา ิมฮยอน
ผู้ป่วยโรมะเร็ทาอประสาทา
ที่ำลัะเ้ารับารผ่าัในอีสอเือน้าหน้า
และโลที่เยสว่าไสวสวยามอเา
ะลายเป็นวามมืมิลอไป
หลายๆรั้ที่เารู้สึสมเพัวเอ
น้อยใในัวเอ
เารู้สึผิับพ่อและแม่
ถ้าเาไม่ไ้ป่วยอยู่แบบนี้พ่อับแม่ะมีวามสุมาว่านี้ไหมนะ
เยิว่าถ้าเาหายไปาโลใบนี้ะเป็นอย่าไรนะ
พ่อับแม่ะสบายึ้นไหม
บ้านอเาอยู่ในานะปานลา
และแน่นอน่ารัษาไม่ใ่ถูๆ
พ่อับแม่้อทำานหนัมาเพื่อที่ะเอาเินมารัษาเา
และหลัาเาผ่าั
แม่ะ้อออาานมาูแลเาอย่าเ็มัว
เารู้ว่าแม่รัานที่ทำมาแ่ไหน
แ่แม่็ยอมทิ้านเพื่อเา
ส่วนเาทำอะไรให้เพื่อแม่ไม่ไ้เลย
ฮยอนเป็นนอบอ่านหนัสือ
เามัใ้เวลาทั้วันอยู่ับารอ่านหนัสือ
แ่ิว่าในอีสอเือน้าหน้า
ะไม่ไ้อ่านหนัสือแล้วมัน็โหวในใอย่าบอไม่ถู
วันนี้เามาที่ห้อสมุอีรั้
ผู้ายร่าสูในเสื้อเิ้ลายส็อสีำโบมือึ้นมาให้เา
ฮวัมินฮยอน
นที่มาห้อสมุในทุวันเสาร์และอาทิย์
เ้าัวบอเาว่าวันธรรมาทำานอยู่ที่บ้าน
็เลยมาห้อสมุไ้แ่เสาร์อาทิย์
มินฮยอนับเาเอันเมื่อหลายเือน่อน
พวเาอบอ่านหนัสือแนว
Young Adult เหมือนัน
อนเลือหยิบหนัสือเลยไุ้ยันถามเี่ยวับหนัสือบ้า
แล้ววันหนึ่นัวสูบอเาว่า
เรามาลอแนะนำหนัสือให้ันและันีไหม
นั่นแหละุเริ่ม้นที่ทำให้พวเาสนิทันมาึ้นเรื่อยๆ
ในอนแรเาไม่ล้าบอมินฮยอนว่าเาเป็นผู้ป่วยที่ำลัะาบอในอีสอเือน
แ่่วหลัๆมา
ุหมอ็นัเาบ่อย ทำให้เาไม่่อยไ้มาที่ห้อสมุ
มินฮยอน็ถามเาว่าเาไปไหนมา
และสุท้ายเาเอ็ไม่อยาะโหมินฮยอน
ฮยอนแอบทำใไว้แล้วว่าหลัามินฮยอนรู้
เราอาะไม่ไุ้ยันแล้ว
ใระอยามีเพื่อนเป็นนที่ำลัะาบอันล่ะ
แ่มินฮยอนลับอบเา้วยประโยที่เรียบ่าย
และรอยยิ้มที่อบอุ่น
เายัำเหุาร์ในวันนั้นไ้เสมอ
“นายไม่รัเียันหรอมินฮยอน”
“รัเียนายทำไม”
“็ันำลัะลายเป็นนาบอ
แล้วัน็ะมาอ่านหนัสือับนายไม่ไ้แล้ว”
“ไม่ว่านายะเป็นยัไนาย็เป็นเพื่อนันอยู่ีฮยอน
แล้วถ้าถึวันนั้นริๆนะ”
มินฮยอนไม่ไ้พู่อ
เพียแ่ยิ้มมาหาเา
“ถ้าถึวันนั้นริๆะทำไม”
ะเินออไปอ่ะหรอ
“ันเอนี่แหละะเป็นนอ่านหนัสือให้นายฟั”
วันนี้็เป็นอีรั้ที่พวเามาแนะนำหนัสือให้ันและัน
“ฮยอน
เสร็แล้วออไปินไอิมับันไ้ไหม นายรีบลับป่าว”
“ไม่นะ
แ่ว่าเี๋ยวันอโทรบอแม่่อนไ้ไหม”
“ไ้สิ”
มือเรียวบาอฮยอนหยิบโทรศัพท์ออมา
เลือโทรออหาแม่
มือบายโทรศัพท์ึ้นแนบหู
“แม่รับ
ผมอไปินไอิมับมินฮยอนไ้ไหม”
“ไ้สิ
เสร็แล้วโทรมาบอแม่นะ เี๋ยวแม่ะไปรับ”
“อบุนะรับแม่”
เาวาสาย
เ็บโทรศัพท์เ้าระเป๋าาเยีนส์ัวโปร
่อนะสะิเรียมินฮยอนให้เินออไป้วยัน
“ว่าแ่เราะไปยัไหรอมินฮยอน”
“ันี่ัรยานมา
นาย้อนท้ายไ้ไหมฮยอน”
เามีประสบาร์ที่ไม่ีับัรยานสัเท่าไหร่
หลายๆรั้ที่เาี่มันแล้วล้มลนไ้แผลลอ
“ันไม่พานายล้มแน่นอน
สัา”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเาอยาินไอิมหรือว่าเพราะเาเื่อใมินฮยอน
วามัวัลถึไ้หายไปหลัาไ้ยินประโยนั้น
นัวสูึ้นไปนั่บนัรยานรอ
ฮยอน่อยึ้นไปนั่ลบนที่้อนท้าย
“ับแน่นๆนะรับุเ่า”
มือบาับที่เสื้อเิ้ลายส็ออนรหน้า
่อนะถูมืออมินฮยอนึมาให้อเอวอเาไว้
ฮยอนรู้ัวว่าเารู้สึีับมินฮยอน
และอาะิเินเลยับอีฝ่ายไปมาว่าเพื่อน
แ่เาไม่้อารให้มินฮยอนมามอยู่ับเา
มินฮยอนวระมีีวิที่ี
ไม่วร้อมาูแลเาในอนที่เาาบอ
พลานึถึประโยหนึ่าหนัสือเล่มสีฟ้า
บนปอหนัสือเล่มนั้นเป็น้อนเมสีาวและสีำ
ัวละรหลัสอนอเรื่อ็เป็นมะเร็เหมือนันับเา
“The Fault in Our Stars”
ในอนนั้นนาเออเรื่อเปรียบัวเอว่าเป็นระเบิที่รอเวลาะระเบิออมา
และนาเออเรื่อ็ไม่อยาให้พระเอ้อมาเ็บปวับัวเอ
ใ่
เาเอ็เป็นแบบนั้น เพียแ่ว่านี่ือีวิริไม่ใ่นิยาย
รถัรยานหยุลบนหน้ารถายไอิม
ร้านไอิมร้านนี้เป็นรถู้ที่ออยู่
มีโ๊ะอยู่ประมาสอัวั้อยู่รอบๆร้าน
“ันเยมาินอยู่รอบนึ
พอินแล้วนึถึนายน่ะเลยอยาพามาลอ”
“อบในะมินฮยอน”
พวเาเินเ้าไปสั่ไอิม่อนะมานั่ลที่โ๊ะ
พี่นายเอาไอิมมาวาไว้บนโ๊ะ
เาสั่ไอิมรสมิ้นท์็อิพ
ส่วนมินฮยอนสั่รสาแฟ
วามนุ่มนวลอไอิมที่ัเาไปในปา
ทำให้เารู้สึี
มินฮยอนหยิบทิู่ึ้นมา่อนะเอื้อมมือมาับที่มุมปาอเา
เหมือนทั้โลหยุหมุน
เวลาไ้หยุลั่วะ
รู้สึเหมือนมีผีเสื้อทั้ฝูบินวนเวียนันอยู่ในท้อ
“มินฮยอนอ่า”
มินฮยอนเอานิ้วี้แะที่ปาอเา
พลาบอให้เาฟัมินฮยอน่อน
“ฮยอน
ันิมานานแล้วว่าันวรพูมันออไปไหม แ่ว่า”
มินฮยอนมอ้อเ้ามาในวาอเา
อล่ะนะมินฮยอน
อย่าพูมันออมา
“ันน่ะรันายนะฮยอน
ั้แ่เมื่อไหร่ันอ็ไม่รู้ รู้ัวอีทีัน็อยาะูแลนายไปทุวัน”
“มินฮยอน
ันำลัะาบอ” อบาเาเริ่มร้อน รู้สึมีม่านน้ำใสๆอยู่ในวา
“ันรู้
และารที่นายำลัะาบอไม่ไ้ทำให้ันรู้สึไม่อยาูแลนายเลยฮยอน”
ฮยอนรู้ัวว่าน้ำาอเาเริ่มไหลลมาแล้ว
นิ้วเรียวอมินฮยอน่อยๆเลี่ยนมันออาใบหน้าอเา
“ฮยอนไ้โปรเื่อมั่นในใัวัน
ันรันายโยไม่มี้อแม้อะไรทั้นั้น
ารที่นายะาบอหรือว่าเป็นอะไร มัน็ไม่ไ้ทำให้ันรันายน้อยล
ันอยาะเป็นนที่ื่นมา้าๆนายในทุๆวัน ันอยาะบอรันายในทุๆวัน”
“นายะลำบามินฮยอน”
“ฮยอนันทำานอยู่ที่บ้าน
มีลูน้ออย่วยทำแทนไ้เสมอ
ันูแลนายไ้ลอ และันมั่นใว่าารูแลนายไม่ไ้ทำให้ันลำบา”
“มินฮยอน...”
“ในวันนั้นวันที่นายอาะใ้สายามอไม่เห็น
แ่ันอยาให้นายรู้ว่า
ถ้านายใ้ใมอ
นายะเห็นันอยู่้าๆ นายเสมอ ไ้โปรให้โอาสันไู้แลนายนะฮยอน”
นัวเล็่อยๆลุึ้นยืนาเ้าอี้
มินฮยอนรีบลุึ้นามนัวเล็
ฮยอนเยหน้าึ้นมอมินฮยอนอีรั้
สายาอมินฮยอนที่เ็มไป้วยวามริใ
วามแน่วแน วามอบอุ่น
็เหมือนับไฟที่่อยๆหลอมละลายใอเา
หวัว่าารัสินใในรั้นี้อเาะเป็นารัสินใที่ถู
มินฮยอนึเาเ้าไปอ
อ้อมอที่อบอุ่นเทียบอะไรับวามอบอุ่นในใอเาไม่ไ้เลย
เสียที่แผ่วเบาอนัวเล็ถูล่าวออมา
“ันเอ็รันายนะมินฮยอน”
มินฮยอนึนัวเล็ออาอ้อมอ
่อนะ้มหน้าลไปมอบูบที่แสนะอ่อนโยนให้นัวเล็
หัวใอพวเาะไม่มีวันมืมิอย่าแน่นอน
P.S. เพลสุ่มเพลประอบอภาพยนร์เรื่อ The Fault in Our Stars ึ้นมา็เลยไ้เป็นแรบันาลใมาเียนเรื่อนี้ หวัว่าทุนะอบนะะ
อย่าลืมไปพูุยันใน #hcinhcinOLS นะะ
ความคิดเห็น