ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic]ถ้าเกิดผ่านมา 12,000 ปี แล้วที่มาถึงนี้มันแตกต่างกับสิ่งที่เคยรู้จักมาละ...(Aquarion x MHA) (ปิดรับสมัครตัวละคร)

    ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 1 การตื่นขึ้นของจุดจบ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 787
      33
      14 มี.ค. 63

    ตอนเช้า

    โรงหนังเก่าแห่งหนึ่ง

    ในห้องฉายหนังห้องหนึ่ง

    ตอนนี้โซโกะกำลังคุมการฉายหนังในห้องฉายหนังอยู่นั้นเอง

    ด้านในโรง

    ตอนนี้หนังกำลังฉายอยู่นั้นเอง

    "นี่...ยังจำได้หรือเปล่าววันที่โลกได้ถือกำเนิดขึ้นมา...หมู่ดาวมากมายในกาแล็กซีหลายพันล้านที่ทำให้เกิดปาฎิหาริย์..จากความว่างเปล่าวอันศักสิทธิ์และไร้รูปทรง"

    "ปาฎิหาริย์หรอ?"

    "ใช่..เกิดเป็นปาฏิหาริย์ที่ทำให้ฉันกับเธอมาพบกันบนดาวดวงนี้"

    "ซิลเวีย!"

    "บัดนี้พวกเราจะไปสูาเส้นทางใหม่!!×2"

    หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ยื่นมือขวามาแตะด้วยกัน

    "แปะ!!!"

    "ฟริ้ง~~~!!!"

    "ย้าก!!"

    อควาเรี่ยนได้ทำการยืดมือมายึดโลกที่แยกออกจากกันเอาไว้ก่อนจะดึงเข้ามาต่อกัน

    "ตูมๆๆๆๆๆๆๆ!!"

    ด้านที่ฉายหนัก

    "เอียด~~!!ฟึบ~~"

    "นภาร่ายรำแห่งอคาวเรี่ยนงั้นหรอ"ลุงที่ทำงานที่นี้ได้เข้ามาในก่อนก่อนจะหยิบก่อนฟิล์มฉายหนังขึ้นมาดูชื่อเรื่อง

    "ขอโทษนะครับคุณลุงเดี๋ยวผมจะเก็บเดี๋ยวนี้เองนะครับ"โซโกะได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้มาบอกลุงที่ทำงานที่นี้ด้วยความร้อนรน

    "เพราะเธอดึงดังขอเลยยังฉายให้อยู่นะ...ทั้งที่ไม่มีใครสนใจเรื่องนี้แล้วละนะ"ลุงที่ทำงานได้หยิบกล่องฟิล์มหนังขึ้นมาเรียงไว้กับที่ก่อนโซโกะจะนั่งลงเก้าอี้และดูหนังเหมือนเดิม

    ด้านในโรง

    "จะไม่ลืมกลิ่นอันแสนชนคิดถึงของเธอเลย"

    ก่อนโลกทั้งสองมาชนกันพร้อมฝั่งอควาเรี่ยนไป

    "ตูม~~~~!!"

    ด้านในห้องฉายหนัง

    "ไม่ดีตรงไหนนะหนังเรื่องนี้"ลุงที่ทำงานได้จัเรียงชื่อหนังต่อไปอยู่นั้นเอง"คงจะปลื้ม แคลร์ ที่เล่นสิท่า...ใช่ไหม?"

    โซโกะไม่พูดอะไรก่อนจะหันไปดูหนังเหมือนเดิม

    "อย่าปล่อยให้โชคชะตาหลุดลอยไป...คนที่มองเธอแบบนั้นคงคิดเหมือนกัน"โซโกะทำหน้าเศร้าก่อนจะพูดขึ้นมา

    "อืม...แปลกจริงเลยนะ...เดี๋ยวหนังเรื่องต่อไปฉันจัดการเองนะ...เธอไปพักเถอะโซโกะ...แต่เธอช่วยไปเกิดกวาดขยะที่นั่งในโรงด้วยละ"ลุงที่ทำงานพูดเสร็จก่อนจะเดินออกจากห้องไป

    "ขอบคุณมากนะครับ!"โซโกะได้ก้มขอบคุณ

    ด้านในโรง

    "ฉันจะรอเธอต่อไปไม่ว่าจะผ่านไป12,000ปีก็ตาม"

    ก่อนหนังจะขึ้นชื่อเรื่องและจบไป

    5นาทีผ่านไป

    ด้านในโรง

    หลังจากหนังจบไปโซโกะได้ลงมาเกิดขยะตามที่นั่งต่างอยู่คนเดียวนั้นเอง

    "โห~~ขยะตรงนี้เยอะมากนะเนี่ย"โซโกะบ่นออกมาก่อนจะเก็บขยะใส่ถุงขยะที่เขาถือมาก่อนเขาจะสังเกตุเห็นลูกค้าที่มาดูหนังนั้นยังนั่งเก้าอี้อยู่ด้านหน้านั้นเอง

    "ขอบโทษนะครับคุณลูกค้าหนัง...."โซโกะกำลังลงไปบอกแต่ทว่าว่าเขานั้นได้สดุดเกาะเก้าอี้อีกฝั่งเพราะโซโกะเหมือนได้เจอผู้หญิงในฝันของเขาเลย"เหวอ!!"

    "......"โชเอะได้มีน้ำตาออกเพราะตอนจบของหนังทำให้เธอซึ้งมาก่อนเธอจะได้สติ

    "ขอโทษค่ะ!!จะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!"โชเอะที่พึ่งได้สติเลยตกใจเช็ดน้ำตาของเธอก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินขึ้นบันเพื่อจะออกจากโรงหนังแต่

    'ทำไมฉันถึงร้องไห้กับหนังเรื่องนี้ละ?'

    "เดี๋ยวก่อนครับ!"โซโกะได้ลุกขึ้นมาห้ามเธอไว้ก่อน

    'ทำไมฉันถึงห้ามเธอละ!'

    "....."โชเอะได้หันมามองด้วยสีหน้าที่งงๆของเธอที่ถูกโซโกะที่เธอได้เจอครั้งเเรกเรียกให้เธอรอก่อน

    "คือว่าคุณชื่ออะไรหรอครับ....ผม โทคิวะ โซโกะ ครับ"โซโกะได้เกาเเก้มซ้ายอายๆก่อนจะถามชื่อของเธอ

    'ทำไมเขาถึงถามชื่อเราละ?'

    "โทโดโรกิ โชเอะ ค่ะ...งั้นไปก่อนนะคะ"โชเอะได้พูดชื่อของเธอออกมาก่อนจะหันหนีแต่

    "คุณชอบหนังเรื่องนี้มากเลยหรอครับ..."โซโกะได้ถามเธอออกไป

    "ขอโทษค่ะพอดีเคยดูเป็นครั้งแรกค่ะ..."โชเอะได้ตอบโซโกะไป

    "งั้นหรอครับ...ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะครับ"โซโกะได้ก้มหัวให้ก่อนจะไปทำงานต่อ

    "เอ่อ...ไม่ทราบว่าพอจะมีโบชัวร์ขายไหมค่ะ..."โชเอะได้ถามโซโกะ

    'นี่ฉันถามอะไรโง่ๆออกไปทำไมเนี่ย'

    "ขอโทษด้วยนะครับ...หนังเรื่องนี้10ปีกว่ามาแล้ว...ไม่มีแล้วครับ"โซโกะได้หันมาบอกโชเอะ

    "ถ้างั้นช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมค่ะ...เกี่ยวกับเรื่อวนภาร่ายรำแห่งอคาวเรี่ยนนะคะ"โชเอะได้กุมมือสองข้างไว้ที่อกก่อนจะยิ้มถามโซโกะออกไป

    'ทำไมฉันถึงถามเขาออกไปละ'

    "จริงหรอครับ...แต่ผมยังเก็บกวาดไม่เสร็จเลยนะครับ..."โซโกะได้พูดขึ้นมาเกี๋ยวด้วยท่าทีตกใจ

    'หน้าเเตกต่อหน้าสาวน่ารักเลยเรา'

    โชเอะได้เดินมาใกล้โซโกะตรงหน้าก่อนจะพูดขึ้นมา

    "ฉันจะรอเธอต่อไปไม่ว่าจะผ่านไป12,000ปีก็ตาม....ก็ว่าไปนั้น"โชเอะได้อมขำออกมาเลยทำให้โซโกะได้ยิ้มตามเธอ

    'ทำไมฉันถึงพูดประโยคนี้กับเขาทำไมละ!!?'

    "งั้นอีก10นาทีช่วยหรอผมที่หน้าโรงหนังได้ไหมครับ"โซโกะได้นัดหมายเวลากับโชเอะ

    'ไชโย!!!ดีใจจนพูดไม่ออกเลยเรา'

    "ได้สิ โซโกะคุง"โชเอะได้พูดชื่อของโซโกะพร้อมยิ้มให้เขาก่อนจะเดืนออกไปรอหน้าโรงหนัง

    'หัวใจของฉันคิดอะไรอยู่กันเเน่'

    "ดีใจจังเลย"ส่วนโซโกะได้พึมพัมออกมาก่อนจะตั้งสติได้และเก็บขยะตามเก้าอี้ต่อ

    'สุดยอดเลยเรา!!'

    10นาทีผ่านไป

    โซโกะได้ออกมาหาโชเอะที่หน้าโรงหนังเเล้ว

    "ขอโทษที่ทำให้รอนะครับ!"โซโกะได้วิ่งมาหาเธอ

    "ไม่เป็นไรหรอก...โซโกะคุง...แค่นี้ฉันรอได้อยู่แล้ว"โชเอะได้หลับตายิ้มให้โซโกะ

    'ว้าย!!!นี้ฉันยิ้มให้เขาอีกแล้วงั้นหรอ..ไม่จริงนะทำไมฉันถึงทำนิสัยแบบนี้ออกมาละ!!'

    "งั้นหรอขอบคุณนะครับ...งั้นคุณโชเอะ...อยากจะฟังอธิบายเกี่ยวกับหนัง นถาแห่งอคาวเรี่ยนยังไงหรอครับ?"โซโกะได้ถามเธอออกไป

    "งั้นเดินไปอธิบายไปแล้วกันนะคะโซโกะคุง"โชเอะได้พาโซโหะเดอนไปคุยไป

    ระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินไปคุยไปอยู่นั้นเองทันใดนั้นก็มีเด็กผู้หญิงผมสีฟ้ามาแอบหลบอยู่หลังเสาด้วยอาการอยากรู้อยากเห็นเรื่องของชาวบ้านนั้นเอง

    "หวานจังเลยนะ~~"นานากะที่แอบหลบอยู่หลังเสาได้ทำการแอบเดินสะกดลอยตามไปด้วยความเป็นคนที่ชอบยุ่งเรื่องรักๆของชาวบ้าน

    หลายนาทีผ่านไป

    โชเอะกับโซโกะได้มานั่งพักคุยกันในสวนสาธารณะนั้นเอง

    "สุดยอดจังเลยนะเรื่องนี้ที่เอาตำนานรัก12,000ปีของอพอลโล่และซิลเวียมาดัดเเปลงเป็นหนังเรื่องนี้สุดยอดจริงเลยนะแถมคนเล่นบทซิลเวีย ที่ชื่อว่าแคลร์ที่เล่นเข้าบทบาทและเป็นทั้งคนร้องเพลงประกอบว่าไหมโซโกะคุง..."โชเอะได้หันมาคุยกับโซโกะแค่ทว่าโซโกะทำหน้าเหม่อลอยอยู่นั้นเอง

    'ทำไมสีหน้าเขาถึงเศร้าจังเลยละ'

    "อ่อ....จริงด้วยสินะครับคุณโชเอะ"โซโกะได้ตั้งสติหันมาตอบเธอ

    'ทำไมตัวเรานึกถึงเรื่องนั้นอีกเเล้วละ'

    "จะว่าไปแล้วพวกเราก็หายเนี่ยแล้วไม่ลองไปดูวีวเมืองหน่อยไหมค่ะ?"โชเอะได้ชวนโซโกะไปดผื่อยเธอจะช่วยอะไรโซโกะได้บ้าง

    'ทำไมตอนโซโกะคุงเศร้าทำให้ฉันนึกถึงคุณแม่ตอนเศร้าเลยแล้วทำไมฉันถึงชวนเขาไปต่อละ'

    "อืมได้สิครับคุณโชเอะ"โซโกะได้ยิ้มตอบรับคำชวนของเธอก่อนทั้งคู่จะพากันไปดูวิวเมืองที่ไหนซักที่หนึ่ง

    "ฟูม~~~"

    นานากะได้โผล่ออกมาจากทุ่งหญ้า

    "จะไปปี้กันหรือไงเนี่ย!"นานากะบ่นพึมพัมออกมาก่อนจะแอบตามไปต่อ

    20นาทีผ่านไป

    บนตึกสูงของโรงแรมที่หนึ่ง

    โชเอะกับโซโกะได้เดินมาบนดาดฟ้าก่อนจะพากันมายืนดูวิวเมือง

    "มองเมืองจากมุมนี้เป็นยังไงบ้างหรอโซโกะคุง?"โชเอะถามโซโกะออกไป

    "รู้สึกดีและทุกข์ในเวลาเดียวกันละมั้ง"โซโกะทำหน้าเศร้าอีกครั้ง

    "ขอโทษทีนะโซโกะคุง!"โชเอะก้มหัวขอโทษเพราะคิดว่าจะทำให้โซโกะหายเศร้าได้กลับทำให้เขาเศร้ากว่าเดิมอีก

    'เพราะฉันแท้ๆเลย!'

    "ไม่ต้องก้มหัวขอโทษผมหรอกนะคุณโชเอะ...ผมผิดเองที่ทำลายความหวังดีของคุณนะครับ"โซโกะพยายามจะขอโทษเธอ

    'ฉันนี่มันแย่ชะมัดเลยต้องทำให้คุณโชเอะต้องรู้สึกผิดแทนฉันนะ!!'

    ทันใดนั้นเองระหว่างที่ทั้งคู่กำลังพูดคุยปรับความเข้าใจผิดกันก็มีสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ประมาณ45เมตรขึ้นไปได้โผล่มาทำลายเมือง



    "ตู้ม!!!!!!!!"

    มันได้เตะตึกทุบตึกพังไปหลายตึกเลยทีเดียว

    "ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!คราวนี้แหละพวกฮีโร่ก็ไม่สามารถทำอะไรฉันผู้นี้ได้แล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"ได้มีคนยืนอยู่บนไหล่ขวาของยักษ์นั้นอยู่นั้นเอง"เพราะสิ่งที่ฉันสร้างมันขึ้นมาไม่สูญเปล่าวหรอกนะ!!!!!!"

    "นั้นวินเลินเเน่หรอ!!"

    "ทำไมอัตลักษณ์ของมันถึงขยายใหญ่ขนาดนี้นะ!!"

    "ใหญ่กว่าเมาว์เลดี้อีกนะเนี่ย!!!!!"

    "หนีเร็ว!!"

    "กรี้ด!!!!วินเลิน!!!!"

    ผู้คนพากันแตกตื่นพากันหนีไปหาที่ปลอดภัยนั้นเอง

    "จัดการเลยน้องพี่!!!!!"วินเลนนักวิทยาศาสตร์ได้สั่ง

    "ย้าก!!!"วินเลินยักษ์ได้ทพการปล่อยแสงออกจากตาของมันนิงไปรอบเมือง

    "ตู้ม!!!"

    ด้านโซโกะ

    "ตู้ม!!!"

    ตึกที่พวกโซโกะอยู่จู่ๆก็โดนลูกหลงการโจมตีของมันขึ้นมา

    "ว้าย!!!!"โชเอะได้ล้มลงกับพื้น"เจ็บจัง!"

    "คุณโชเอะ!!ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ!"โซโกะได้ไปพยุงเธอขึ้นก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง

    "ไม่เป็นไร...แต่ต้องหนีออกจากที่นี้แล้วละ!โซโกะคุง!"โชเอะได้บอกโซโกะให้รีบลงจากตึก

    "อืม!"โซโกะพยักนหน้าก่อนทั้งคู่จะลงจากตึกไปด้วยกัน

    ชั้น1

    โซโกะกับโชเอะได้ลงมาถึงชั้น1แล้วตอนนี้ทุกคนในโรงเเรมหนีออกกันหมดเเล้วเหลือแต่พวกเขาที่นังไม่ออก

    "ตูบ!!!"

    "ช ช่วยด้วยค่ะ!!!!"นานากะถูกกำแพงจากทางออกพังลงมาทับตัวเธอนอนคว่ำอยู่จนมีเลืดอาบหัวเธอและเธอก็สลบไป

    "แย่แล้ว!!!×2"ทั้งโซโกะและโชเอะได้พากันไปช่วยขนหินออกจากตัวของนานากะ

    "ทำใจดีๆไว้ก่อนนะเดี๋ยวพวกพี่จะช่วยเธอเองนะ!!"โชเอะได้ใช้อัตลักษณ์ด้านขวาของเธอแช่เเข็งซากหินที่ทับตัวนานากะเอาไว้

    "เพร้ง~~~!!"

    โซโกะที่เห็นอย่างนั้นจึงไปยกท่อเหล็กขึ้นมาทุบน้ำเเข็งต่อนั้นเอง

    "เพร้งๆๆๆๆ!!"

    น้ำแข็งแตกออกมาก่อนโชเอะจะค่อยดึงตัวนานากะออกมา

    "แย่แล้วโซโกะคุงเด็กคนนี้เสียเลือดไปเยอะมากเลย!!พวกเราจะพาเธอไปรักษาไม่ทันแน่เลย!!"โชเอะทำสีหน้าเคร่งเครียดปนความเสียใจ

    'จะปล่อยให้เด็กคนนี้ตายไม่ได้!!'

    "เพร้ง!!"

    โซโกะทิ้งท่อก่อนจะมาดูอาการของนานากะ

    "ก่อนอื่นต้องห้ามเลือดเด็กคนนั้นก่อนนะ"โซโกะได้พูดขึ้นมาก่อนโชเอะกับโซโกะจะหาผ้าที่อยู่แถวนั้นมาทำแผลให้นานากะ

    "เเบบนี้น่าจะพอห้ามเลือดได้อยู่นะ"โชเอะที่พึ่งทำแผลเสร็จได้อุ้มนานากะมาขี่หลังของโซโกะ

    "แล้วทางออกจะออกตรงจุดไหนดีละ?"โซโกะที่แบกนานากะได้ถามโชเอะ

    แต่ทว่าทันใดนั้เองจู่ๆพื้นที่ที่พวกโซโกะอยู่นั้นก็พังขึ้นมา

    "ว้าย!!!×2"โซโกะ โชเอะ และนานากะที่นอนหมดสติได้ล่วงลงไปข้างล่าง

    ทั้งสามได้ล่วงลงมาลึกมาก่อนพวกเขาจะกระเเทกถึงพื้นกันหมดทั้ง3คนเลย

    "ตูบๆๆๆ!!"

    "เจ็บๆๆ!!"โซโกะได้ลุกขึ้นมาก่อนจะหันไปมองหาโชเอะและนานากะ

    "คุณโชเอะ!!!!"โซโกะได้ตระโกนเรียกถามหา

    "ฉันไม่เป็นไร!!"โชเอะๆด้ลุกขึ้นมาก่อนจะอุ้มนานากะมาด้วย

    "พวกเราลงมาลึกมากเลยละโซโกะคุง"โชเอะได้เงยหน้ามองข้างบนแต่ไม่เห็นแสงอะไรเลย

    'พวกเราโดนปิดตายแล้วงั้นหรอ?'

    "แต่โชคดีนะครับที่พวกเราลงมาได้คริสตัลช่วยส่องแสงไว้ให้นะครับ"โซโกะได้ชี้ไปที่คริสตัลหลายสีที่ให้แสงอยู่ในที่นี้นั้นเอง

    "อืม~~"นานากะจู่ๆก็ตื่นขึ้นมาที่อ้อมแขนของโชเอะนั้นเอง"นี่ฉันยังไม่ตายงั้นหรอ...."

    "พื้นแล้วหรอ"โซโกะได้มาดูอาการนานากะ

    "อืม...."นานากะพยักหน้าให้ก่อนโชเอะจะพูดต่อ

    "แล้วเธอชื่ออะไรงั้นหรอ?...พี่ชื่อ โทโดโรกิ โชเอะ นะ"โชเอะได้ถามชื่อของนานากะอยู่นั้นเองพร้อมวางเธอให้นั่งลงคุยกับพื้น

    "คิชูระ นานากะ ค่ะ"นานากะได้พูดชื่อของตัวเองออกมา

    "งั้นนานากะจัง พี่ชื่อ โทคิวะ โซโกะ นะ"โซโกะได้แนะนำตัวเอง

    "ที่นี้ที่ไหนหรอค่ะ?"นานากะได้มองรอบๆก่อนจะถามพวกโซโกะ

    "ตอนนี้พวกเราติดอยู่ส่วนลึกของตึกนี้นะ"โซโกะได้ตอบเธอไป

    "ไม่จริงนะ!?"นานากะตกใจมากๆที่ตัวเองตึกอยู่ส่วนลึกของตึกนี้

    ทันใดนั้นเอง

    "ฟริ้ง~~~!!"

    ได้มีแสงสว่างสีทองสว่างขึ้นมาจากด้านข้างขวาของพวกเขา

    "นั้นแสงอะไรนะ!"โชเอะได้เอามือมาบังเเสง

    'ทำไมแสงสีทองนี้มันทำให้ฉันคิดถึงสิ่งที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยในเวลาเดียวกันนั้นคืออะไรกัน?'

    "สว่างมาก"นานากะได้ยกมือมาบังแสง

    "ทำไมฉันถึงได้คุ้นเคยกับแสงนั้นดีเลยนะ!?"โซโกะได้เดินไปหาเเสงสว่างนั้นก่อนจะเอื้อมือขวาไปแตะมันนั้นทำให้โซโกะได้เห็นว่าสิ่งที่เขาแตะอยู่นั้นมันคือส่วนหัวส่วนใดส่วนหนึ่งของสิ่งที่เขาแตะอยู่นั้นเอง

    "ฟริ้ง~~~!!!!"

    จู่ๆเเสงก็สว่างขึ้นก่อนจะดูดพวกเขาทั้งสามเข้าไป

    ด้านบน

    "ตู้ม!!!!!!!!!!!!"

    ตอนนี้วินเลินยักษ์ทุบพื้นตรงที่มีฮีโร่ยื่นอยู่เป็นคณะนั้นเอง

    "อ้าก!!!!!"

    "ไม่จริงนะ!!"

    "แข็งแกร่ง!!"

    พวกฮีโร่กระเด็นนอนลงกับพื้นหลายคน

    "ฮ่าๆๆๆๆๆ!!!!!พวกฮีโร่กระจิกชะมัดเลย!!!!"วินเลินนักวิทยาศาสตร์ได้หัวเราะออกมา"คิดถูกจริงๆที่ฉันได้ทำน้ำยายอดมนุษน์นี้ขึ้นมา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!"

    "ฟริ้ง!!!!"

    แต่ทันใดนั้นเองก็มีแสงสว่างสีแดง เขียว และน้ำเงิน สว่างขึ้นมาต่อหน้าพวกมัน

    "นั้นอะไรนะ!"วินเลินนักวิทยาศาสตร์ได้ตกใจกับเเสงที่สว่างขึ้นมา

    ก่อนแสงสว่างนั้นจะหายไปพร้อมมียานบินสามเครื่องที่ยังเป็นหินอยู่ตกลงมากับพื้น

    "ตู้ม!!×3"



    Vector Sol โซโกะอยู่ข้างใน



    Vector Luna โชเอะอยู่ด้านใน



    Vector Mars นานกะอยู่ข้างใน

    (ตอนนี้ Vector ทั้งสามยังอยู่ในสภาพหินอยู่นะครับ)

    Vector ทั้ง3เครื่องตกลงมาถึงพื้นพร้อมสร้างความตกใจให้กับทุกคนที่เห็นตกลงมานั้นเอง

    "อะไรนะทำไมฉันอยู่ในนี้ได้นะ!"โชเอะตกใจมากที่ตนเองถูกดูดเข้ามาใน Vector Luna

    'ทำไมฉันถึงคุ้นเคยกับเจ้านี้นะ!?"

    "ทำไมมีของเเบบนี้อยู่ใต้ดินได้นะ?!"นานากะยังไม่เข้าใจอยู่ดีจู่ๆเธอก็ถูกดูดเข้ามาใน Vector Mars แล้ว

    "ทำไมคุ้นๆจังเลย"โซโกะรู้สึกถึง Vector Sol ที่เขาอยู่นั้นเอง

    ทันใดนั้นเอง

    วินเลินยกษ์ได้เดินมาจับ Vector Luna และ Vector Mars ขึ้นมา

    "เกิดอะไรขึ้นนะ!!!"โชเอะยังไท่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะตอนนี้ทุก Vector ยังเป็นหินอยู่พวกเขาทั้ง3เลยไม่สามารถมองเห็นข้างนอกได้

    "เหมือนมีบางอย่างกำลังจับอยู่"นานากะตกใจมาก

    "ความรู้สึกแบบนี้คุณโชเอะ กับ นานกะจัง กำลังอยู่ในอันตราย!!"โซโกะสัมผัสได้

    'ทำไมฉันถึงสัมผัสถึงทั้ง2ได้ละ!?'

    ด้านพวกฮีโร่

    ตอนนี้พวกเขาได้พากันมาตั้งหลักก่อนจะมองวินเลินยักษ์กำลังจับ Vector ทั้งสองเครื่องมาดูอยู่นั้นเอง

    "ทำไมจู่ๆมีรูปปัน3รูปลงมาได้ละ!!"

    "ฉันไม่รู้เหมือนกัน!!"

    "แล้วออลไมล์มาหรือยังค่ะ!!"

    "เห็นว่าออลไมล์กำลังไล่ล่าวินเลินคนอื่นอยู่นะ"

    "เอาจริงดิ!!!"

    พวกฮิโร่ต่างกันพาพูดคุยอย่างจริงจัง

    ด้านโซโกะ

    โซโกะได้รู้สึกอะไรบางอย่างได้

    "ต้องเอ่ยนามสินะ.....ถึงจะทำให้เจ้านี้ขยับได้!!"โซโกะเหมือนจะจำอะไรได้ก่อนจะพูดขึ้น"รวมร่างศักสิทธิ์ Go Aquarion!!!!!!"

    Sousei no Aquarion op Genesis no Aquarion 



    "ฟริ้ง~~~!!!×3"

    Vector ทั้งสามเครื่องจู่ๆก็ส่องแสงขึ้นมาก่อนจะกลับไปเป็นสภาพเดิมพร้อมระบบของเครื่องที่เปิดทำงานเเล้ว

    "เกิดอะไรขึ้นะทำไมฉันถึงเห็นข้างนอกได้ละ!"โชเอะตกใจก่อนจะหันไปมอง Vector Sol ที่โซโกะอยู่

    "ฟี่~~~~~~!!"

    Vector Sol เริ่มเปลี่ยนสภาพเล็กน้อยก่อนจะบินมาหา Vector ที่เหลือ

    "ฟู่ม~~~~!!!!!!!!!!"

    "ตู้ม!!!!!"

    "อ้าก!!!"วินเลินยักษ์โดน Vector Sol ชนเข้าตัวเต็มจนล้มลงส่วนวินเลินนักวิทยาศาสตร์ได้เกาะได้ทัน

    "ตูบ!!!!"

    "ช็อตๆๆๆๆๆๆ~~!!!"

    Vector ทั้งสามได้ทำการประกอบกัน

    ด้านในการรวมร่าง

    "ฉันรู้สึกถึงพลังที่ไหลผ่านที่ชวนแสนคิดถึงนี่คืออะไรกัน!!"โชเอะรับรู้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่

    "มันทำให้ฉันรู้สึกจะเเตกสลายเลยค่ะ!!"นานากะรู้สึกถึงการระเบิดของพลังของเธอคนอื่นก็เช่นกัน

    "นี้นะหรอ ปีกแห่งสุริยันต!!!!!"โซโกะได้อ้าแขนรับพลัง

    ด้านนอก

    นักข่าวที่กำลังถ่ายทอดสดอยู่ได้ถ่ายการประกอบร่างของ Vector ทั้ง3เครื่องบนท้องฟ้า

    ท้องฟ้ามีสีรุ้งและการประกอบร่าง

    Vector Mars มาต่อเป็ขาให้ Vector Sol และ Vector Luna มาต่อเป็นปีกให้ ก่อนทั้งสามส่วนจะเเปลงสภาพเครื่องให้เข้ากัน

    "เพร้ง~~เพร้ง~~~เพร้ง~~!!"



    "Solar Aquarion!!!!!!!!!!!!"โซโกะได้พูดชื่อของอควาเรี่ยนร่างนี้ออกมา

    "ตูบ!!!!!"

    อควาเรี่ยนได้ลงมาถึงพื้นและพับปีกก่อนจะมองวินเลินยักษ์

    ด้านในอควาเรี่ยน

    "อควาเรี่ยน....หมายถึงสิ่งที่พวกเราขับอยู่งั้นหรอ!!"โชเอะตกใจมาที่ได้ยินชื่ออควาเรี่ยนออกมาจากปากของโซโกะ

    'ตำนานมีอยู่จริงงั้นหรอ!!'

    "อควาเรี่ยนคืออะไรหรอค่ะ!!"นานากะยังไม่เข้าใจเลยว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันเเน่

    "ไว้ค่อยคุยกันทีหลังพวกเราจัดการเจ้านั้นกันเลยดีกว่า!!"โซโกะพูดเสร็จก่อนจะขับอควาเรี่ยนไปสู้

    ด้านนอกหุ่น

    "ลุยละนะ!!"อควาเรี่ยนได้วิ่งไปหาวินเลินยักษ์

    "ทำอะไรซักอย่างสิน้องพี่!!!!!!"วินเลินนักวิทยาศาสตร์ได้กลัวอควาเรี่ยนก่อนจะสั่ง

    "ย้าก!!!!"วินเลินยักษ์ได้ทำการยิงเลเซอร์

    "ปิว~~~!!!"

    "ฟึม~~~!!!"

    "ตู้ม!!!"

    อควาเรี่ยนได้วิ่งหลบออกข้างก่อนจะวิ่งตรงมาหาวินเลินยักษ์พร้อมใช้หมัดขวาชกเข้าที่หน้าของมัน

    "ฟูม!!!ตูม!!!!!!!!"

    วินเลินยักษ์โดนต่อยเข้าที่หน้าเต็มๆก่อนอควาเรี่ยนจะกางปีกส่องเเสงขึ้นมา

    "ฟริ้ง~~~~!!!"

    "ฟูบ~~~!!!"

    "อ้าก!!!"วินเลินยักษ์ถูกเเสงของอควาเรี่ยนส่องใส่จนสลายหายไปจะกลับไปเป็นปกติเหมือนเดิมและวินเลินนักวิทยาศาสตร์ก็สลบจากแสงของอควาเรี่ยนด้วยเช่นกัน

    ด้านในอควาเรี่ยน

    "สำเร็จ!!"นานากะดีใจมาก

    "สุดยอด...."โชเอะแทบจะพูดไม่ออกเลยทีเดียว

    'นี้นะหรออควาเรี่ยน'

    "นี้นะหรอพลังของอควาเรี่ยน"โซโกะยังอึ้งในพลังจองควาเรี่ยน

    ด้านนอกหุ่น

    ตอนนี้ได้มีประชาชนกับนักข่าวมากมายมาถ่ายรูปอควาเรี่ยนกับคลิปที่ต่อสู้อีกด้วย

    ส่วนพวกฮีโร่ก็พากันไปจับวินเลินที่อควาเรี่ยนสู้ชนะมา

    ด้านฐานทัพ Red-Deava 

    ด้านห้องบัญชาการ

    จอมอนิเตอร์ได้ถ่ายทอดสดภาพของอคาวเรี่ยนได้

    "นี้นะหรอควาเรี่ยน"เน็ตต้ายังแปลกใจกับพลังของอควาเรี่ยนมาก

    "จะให้ส่งคนไปพาพวกเขามาเลยไหมครับท่าผู้บัญชาการ ชาร์ อัสนาเบิล"คาเคียวอินได้หันมาถามชาร์

    "ฉันอนุญาต....ไปเชิญพวกเขาพร้อมหุ่นมาอย่างสุภาพด้วยละ"ชาร์ที่นั่งเก้าอี้ดูอยู่ได้อนุญาติ

    "ครับผม"คาเคียวอินรับสั่งก่อนจะออกไปเชิญพวกโซโกะที่อยู่ข้างนอกมา

    "ฟิบ~~~ฟึบ~~"

    "พวกเขาจะยอมมาหรอค่ะ"เน็ตต้าได้ถามชาร์

    "ต้องมาอยู่แล้ว"ชาร์ได้พูดอย่างมั่นใจขึ้นมา


    จบตอน


    ***เปลี่ยนใจลงวันนี้เลยแล้วกัน555+***
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×