ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic]ถ้าเกิดผ่านมา 12,000 ปี แล้วที่มาถึงนี้มันแตกต่างกับสิ่งที่เคยรู้จักมาละ...(Aquarion x MHA) (ปิดรับสมัครตัวละคร)

    ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 7 เปิดเรียนวันแรก

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 323
      23
      30 เม.ย. 63

    5เดือนผ่านไป

    โรงเรียนUA

    ตอนเช้า

    ห้อง1-A

    ตอนนี้โชเอะเข้ามาในห้องแล้ว

    โชเอะได้หันมองรอบๆห้องก่อนจะเลือกที่นั่ง

    'สงสัยคงมาเร็วไปหน่อยนะ'

    โชเอะได้เลือกที่นั่งเสร็จแล้วก่อนจะหยิบมือถือส่งเมล์ไปหาแฟนของเธอ

    'โซโกะคุงวันนี้ทำงานที่ Red-Deava เป็นยังไงบ้างหรอ?'

    'ก็สนุกดีนะครับ..จะว่าไปแล้วรูปที่คุณโชเอะถ่ายตัวเองส่งเมื่อเช้ามาชุดเครื่องแบบที่คุณใส่นั้นน่ารักมากเลยครับ!!'

    "!!!!"โชเอะหน้าเเดงออกมาก่อนจะพิมพ์ทักกลับ

    'โซโกะคุงเองก็หล่อเหมือนกันนะเวลาชมใครนะคะ'

    'จ จริงงั้นหรอครับ!!'

    'ใช่แล้วจ๊ะ~'

    'รักโซโกะคุงนะ~'

    'ผมก็รักคุณโชเอะเช่นกันครับ!!'

    'งั้นลาละ!'

    'เช่นกันครับ!!ขอให้คุณโชเอะสนุกกับการเรียน ม.ปลาย วันเเรกนะครับ!!'

    'ขอบคุณนะ โซโกะก็เช่นกัน'

    'ครับผม!!'

    ก่อนโชเอะจะปิดมือถือลงไป

    "เห้อ~"โชเอะได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะกลับมาทำนิสัยเย็นชาเหมือนเดิม

    'ถึงตลอด5เดือนที่ฉันกับโซโกะคุงคบเป็นแฟนกัน ถึงไอแก่นั้นยังโวยวายจนถึงตอนนี้ก็เถอะนะแต่อย่างน้อยไอแก่นั้นก็ไม่เคยเจอโซโกะคุงซักครั้งเลยถือว่าเป็นเรื่องดีแล้วละ..โซโกะคุงจะได้ไม่ต้องมาถูกไอแก่นั้นทำร้าย'

    โชเอะได้แบบมือขวาขึ้นมาดูแหวนที่โซโกะให้เธอ

    'จนถึงตอนนี้ฉันจะเป็นคนปกป้องโซโกะคุงเอง'

    หลังจากโชเอะเอามือลงก่อนจะมีคนเข้าห้องมา

    "นั้นโชเอะจังนี่น่า!!!"ฮานะตรงมาที่โต๊ะของโชเอะด้วยท่าทีที่มีความสุข

    "ไงฮานะ"โชเอะก็ทักทายตามประสาคนเย็นชาก่อนริวโตะจะมายืนข้างๆฮานะ

    "นี่ฮานะนั้นเพื่อนเธองั้นหรอทำไมถึงทักทายเธอแบบนั้นนะ!?"ริวโตะเหมือนจะไม่พอใจที่โชเอะทักทายเธอแบบนั้น

    "ไม่เป็นไรหรอกริวโตะ....อย่างน้อยโชเอะจังก็ดูเป็นมิตรมากเลยนะ~~"ฮานะทำหน้าตาหน้ากลัวใส่ริวโตะ

    "ขอบโทษครับ!!"ริวโตะยกมือไหว้ฮานะก่อนจะมีคนอื่นเข้าห้องตามมาทีหลัง

    หลังจากนั้นทุกคนได้แนะนำตัวในห้องพูดคุยกันอยู่นั้นเอง

    "ให้ตายสิ!กว่าจะเงียบได้ก็ล่อไปตั้ง8วิกว่า!!"ไอซาวะได้นอนอยู่ในถุงนอนที่อยู่หน้าห้องได้พูดขึ้นมา

    ทุกคนในห้องตกใจก่อนไอซาวะจะออกมาจากถุงนอน

    "ยินดีที่ได้รู้จักฉันชื่อ ไอซาวะ โชตะ เป็นครูประจำชั้นของพวกเธอ ให้ใส่เสื้อพละแล้วลงไปที่สนามซะ!!"ไอซาวะพูดขึ้นมาก่อนนักเรียกทุกคนจะเปลี่ยนเสื้อพละ

    10นาทีผ่านไป

    ตอนนี้ทุกคนได้มาหาไอซาวะที่สนามแล้ว

    "วันนี้เราจะมาทดสอบอัตลักษณ์กัน"ไอซาวะพูดขึ้นมาจนทำให้ทุกคนตกใจมากๆ

    "แล้วพิธีเปิดละคะ!!"อูรารากะได้ถามไอซาวะ

    ''พวกเธอคงเข้าใจดีสินะว่าจุดขายของUAคือ อิสระ!!!''ไอซาว่าได้พูดขึ้นมาและก็อธิบายไปเลื่อยๆ

    ''เอาละงั้นเรามาเริ่มทดสอบปาระยะไกลกันเลย''ไอซาวะพูดเสร็จก็หยิบบอลให้บาคุโก''รับนี้ไปซะ''

    "ตอน​ ม.ต้มขว้างบอลได้เท่าไหร่" ไอซาวะถามขึ้นมา

    "61เมตร"บาคุโก

    "งั้นเดินไปในวงนั้นแล้วใช้อัตลักษณ์​ในการขว้างบอลซะ"ไอซาวะพูดจบพร้อมชี้จุดที่ต้องการให้บาคุโกมายืนขว้างบอล

    บาคุโกที่ยืนในวงกลมพร้อมเตรียมขว้างบอล

    "ไปตายซะ!!!!!!!!!!"บาคุโกที่ตะโกนขึ้นก่อนจะขว้างบอลไป

    "ตู้ม!!!!!ฟิว~~~!!"

    "705.2 เมตร"ไอซาวะได้หยิบเครื่องวัดมาโชว์ให้ทุกคนดู

    "สามารถใช้อัตลักษณ์​ได้ยังงั้นหรอ" 

    "น่าสนุกจัง!" 

    นักเรียนบางส่วนเริ่มพูดขึ้นมา

    "น่าสนุกงั้นหรอ!!"ไอซาวะที่ได้ยินอย่างนั้นจึงพูดขึ้นมา

    "พวกเธอคิดว่าจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่3ปีโดยเพื่อสนุกกับชีวิตการเป็นฮีโร่งั้นหรอ"ไอซาวะได้ทำหน้าจริงจัง

    "งั้นในการทดสอบใครได้ที่โหล่จะถูกไล่ออกทันทีเข้าใจไหม!!!" ไอซาวะพูดจริง

    "เอ๋!!!!!!"เกือบทุกคนในห้อง​Aตกใจกันยกใหญ่เลยทีเดียว

    การทดสอบที่1 การวิ่ง

    ถึงคิวของโชเอะแล้วที่จะใช้อัตลักษณ์ของเธอ

    "โทโดโรกิ โชเอะ กับ ฮานาโซโนะ คากามิ มาประจำตำแหน่งได้แล้ว!"ไอซาวะพูเสร็จก่อนโชเอะดับคากามิจะมาประจำจุดที่วิ่ง

    "ฉันคงวิ่งไม่ทันแหงๆเลย~~"คากามิรู้ตัวทันทีเลยว่าเธอรั้นที่มีอัตลักษณ์กระจกวิ่งทำเวลาไม่ทันแน่นอน

    โชเอะที่ได้ยินคากามิบ่นเลยคิดขึ้นมา

    "อัตลักษณ์ของคนที่ชื่อ ฮานาโซโนะ คากามิเป็นอัตลักษณ์สายซับงั้นหรอ?"

    ก่อนไอซาวะจะให้สัญญาณ

    "เข้าที่...เตรียมตัว...ระวัง...ไปได้!!"ไอซาวะให้สัญญาณเสร็จก่อนทั้งสองจะเริ่มวิ่ง

    "ฟริ้ง~~~~!!!"

    โชเอะใช้อัตลักษณ์ของเธอสร้างทางน้ำเเข็งขึ้นมาก่อนเธอจะสไลด์ตามทางน้ำเเข็งไป

    โชเอะได้ 4.8 วิ

    คากามิได้ 10.9. วิ

    "เร็วขึ้นกว่าเก่าหน่อย"โชเอะที่รู้คะเเนนก็แอบดีใจนิดหน่อย

    'ก็ต้องขอบคุณคนในองค์กร Red-Deava ละระที่ช่วยฝึกให้ตลอด10เดือนที่ผ่านมานี้'

    "ไม่ไหวเรื่องแบบนี้เลยเรา!"คากามิดูคะเเนเลนเกาหัวตนเอง

    การทดสอบที่2 วัดแรงบีด

    "คงได้แค่นี้ละนะ"โชเอะได้บีบเครื่องวัดเรียบร้อย

    'เเรงเราก็ใช่ได้'

    โชเอะได้ 50 กิโล

    แต่โชเอะต้องตกใจเมื่อได้ยิรคนบีบเครื่องวัดแตกระเบิด2ครั้ง

    "ตู้ม!!!×2"

    "ระเบิดงั้นหรอ!!"โชเอะได้หันมามองตามเสียงก่อนจะเจอ

    ชิบะ ทัตสึยะที่บีบเครื่องจนระเบิดด้วยพลังของเขาและ คัทซึราบะ โคจิ ที่บีบเครื่องรัเบิดโดยมือทั้งสองข้างเขากลายสภาพเป็นเกราะใหญ่สีดำนั้นเอง

    "!!!"โชเอะอึ้งกับพลังจองทั้งสอง

    'พวกเขาเเข็งเเกร่งมาก!!'

    ก่อนจะได้ยินเสียงระเบิดขึ้นมาอีก

    "ตู้ม!!!!!"

    "น่ารพคาญชะมัดเลย!!"ริวโตะได้ใช้ปีกออกมาควบคุมในการบีบจนเครื่องวัดระเบิด

    "ริวโตะก็เป็รแบบนี้แหละไม่ต้องสนใจหรอกนะโชเอะจัง!"ฮานะได้เดินมาบอกข้าง

    "อืม!"โชเอะก็หน้านิ่งตอบฮานะกลับไป

    "!!!"ฮานะได้หันตาลงไปมองมือขวาของโชเอะก่อนจะสังเกตุแหวนที่โชเอะสวมอยู่จนทำให้ฮานะตาเบิกกว้างขึ้นมาแต่โชเอะก็เดินไปทดสอบอยู่อื่นก่อนจะโดนฮานะถามแล้ว

    "55 กิโลงั้นหรอ!อย่างน้อยก็ไม่น่าเกลียดมากละนะ"ยูที่บีบเป็นคนสุดท้ายได้ดูผลงานของตัวเองก่อนโมโมะจะกอดแขนของยู

    "ยูทำดีแล้วละ~~!"โมโมะได้ยิ้มแบบจะทำอะไรซักอย่างกับยู

    "ขอตัวก่อนนะ!!"ยูได้พยายามเเกะมือออกจากโมโมะทัน

    "โถ่ยู!"โมโมะได้เอาหน้าอกแนบแขนมากขึ้น

    "พวกเราเอาบ้างดิค่ะ!"ฮานะเอากับเขาบ้างโดนกอดเเขนของริวโตะ

    "เอ๋!!"ริวโตะตกใจ

    "อิจฉาเว้ย!!!!×2"คามินาริกับมิเนตะตะโกนออกมาพร้อมกันแบบเจ็บใจ

    "โซโกะคุง...."โชเอะที่เห็นคู่อื่นหวานกันเลยลูปแหวนที่มือขวาของเธอและนึกถึงแฟนของเธอ

    'อยากจะโชว์แฟนจังเลย'

    "เอื้อ!!!!×2"มิเนตะกับคามินาริเลือดกำเดาพุ่งออกมาจนเป็นลมกับพื้นเพราะเห็นโชเอะลูปแหวนของเธอ

    "ฟู่ม!!!!ตูบ!!!!×2"

    หลังจากนั้นการทดสอบก็ทดสอบไปเลื่อยๆจนมาถึงการทดสอบสุดท้ายนั้นคือการขว้างนั้นเอง

    โชเอะขว้างได้ 290 เมตร ก็ไม่น่าเกลียดอะไรมาเพราะฝึกที่ Red-Deava มาดีพอสมควรเลย(ฝึกดีกว่าพ่อของเธอซะอีก)

    จนมาถึงคนที่ปาก็คือ คัทซึราบะ โคจิ

    "ลุยละนะ!!!!"โคจิได้แปลงสภาพมือขวาเป็นมือของ Mazinkaiser ก่อนจะตั้งยิงขึ้นไปบนฟ้า"Rocket Punch!!!!!!!!!!"

    "ฟู่ม!!!!!!!!!!!!!"

    มือขวาของโคจิถูกยิงขึ้นฟ้าไปพร้อมกับลูกบอล

    "2.3 กิโลเมตร "ไอซาวะได้โชว์คะเเนนให้ทุกคนดู

    ก่อนมือจะบินกลับมาต่อโคจิเหมือนเดิม

    "สุดยอด!!!!!!!"

    "เป็นอัตลักษณ์ที่เจ๋งจริงๆ!!!!"

    นักเรียนบางส่วนพากันชมโคจิ

    ก่อน ชิบะ ทัตสึยะ จะมาปาต่อจากโคจิ

    "ลูกไฟบรรลัยกัล!!!!!"ทัตสึยะได้ออกเเรงปาลูกบอลออกไปจนท้องฟ้าจะแหวกทันที

    "ฟู่ม!!!!!!!!!!!!"

    "2.0 กิโลเมตร"ไอซาวะโชว์คะแนนให้ดู

    ก่อนจะมีคำชมอีกรอบแล้ว

    "....."โชเอะยืนอึ้งโดยยังทำหน้านิ่งไว้อยู่

    'นี้พวกเขาเผลอๆมีแรงมากกว่าออลไมล์แล้วนะเนี่ย!!!'

    ทุกคนปาไปกันเกือบหมดแล้วจนมาถึงคนสุดท้าย

    "มิโดริยะ อิสึกุ ต่อไปตาเธอแล้วนะ"ไอซาวะพูดชื่อขึ้นมา

    "ครับ!!"มิโดริยะรับบอลก่อนจะไปยืนประจำที่ก่อนจะเริ่มปา

    "ฟิว~~ตูบ~"

    "43เมตร"เสียงสุดเย็นชาของไอซาวะ

    ''ทำไมละใช้อัตลักษณ์​ไปแล้วนิ'

    นั้นคือสิ่งที่มิโดริยะคิดและไอซาวะก็พูดขึ้นแก้ข้อสงสัยให้

    "ชั้นลบอัตลักษณ์​ของเธอเองแหละ" ไอซาวะพูดเสร็จก่อนจะใช้ผ้าที่คอดึงมิโดริยะเข้าไปใกล้

    ''ลบอัตลักษณ์!!!''​เหมือมิโดริยะจะคิดบางอย่างก่อนจะพูดออกมา"อีเรเซอร์​เฮ้ด​ ฮีโร่กลางคืน​ ที่แค่มองก็ลบอัตลักษณ์​คนอื่นได้!!" 

    "อีเรเซอร์เฮ้ดหรอ​ ไม่เคยได้ยินนะ"

    "เคยได้ยินนะเหมือนจะเป็นฮีโร่ที่ทำหน้าที่ตอนกลางคืน"

    คนในห้องที่ได้ยินและเริ่มพูดออกมา
    ไอซาวะหรี่ตาลงและพูดกับมิโดริยะ

    "เท่าที่ดูควบคุมอัตลักษณ์​ไม่ได้สินะ" ไอซาวะ

    "ค​ ครับ"มิโดริยะที่ตอบกลับไปไอซาวะที่พูดต่อ

    "คิดจะทำให้ตัวเองหมดสภาพแล้วรอให้คนอื่นมาช่วยรึไง"ไอซาวะต่อว่า

    "ม ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยนะครับ!!"มิโดริยะที่บอกกลับไป

    "มีฮีโร่คนนึงที่​ช่วนคน​เป็น​ พันๆคนและกลายเป็นตำนานถึงเธอจะมีอัตลักษณ์​เหมือนแต่เธอก็เป็นแค่คนไร้ประโยชน์​เท่านั้นแหละ​ พลังของเธอนะช่วยคนอื่นไม่ได้หรอก​"ไอซาวะพูดพร้อมปล่อยมิโดริยะลงและคลายยกเลิกการลบให้"ฉันคืนอัตลักษณ์​ให้เธอแล้ว"

    "ขว้างบอลรอบที่สองซะ..ไวๆด้วยละ" ไอซาวะ​ 

    "เหมือนจะให้คำแนะนำอะไรบางอย่างนะ"อีดะ

    "เชอะ!!​โดนไล่ออกซะมากกว่า!!"บาคุโก

    มิโดริยะที่คิดอะไรบางอย่างอยู่ก่อนจะขว้างบอลออกไป

    "สแมช!!!!!!!"มิโดริยะใช้พลังส่งไปนิ้วชี้และใช้ดันบอลออกไปทำให้บอลพุ่งไปไกล

    "ตู้ม!!!!!!ฟู่ม!!!"

    " 705.3เมตร"ไอซาวะวัดคะเเนนได้

    "อาจารย์​คะ​ ผม ผมยังไหวอยู่นะครับ!!"มิโดริยะที่น้ำตาไหลพูดกัดฟันเพราะตอนนี้นิ้วของเขานั้นช้ำจนม่วงเลย

    ไอซาวะสแยะยิ้มขึ้นมา

    'เจ้าเด็กนี่'​

    "ตู้ม!!"

    "เฮ้ย!!!!!​ เดกุนี่มันหมายความว่ายังไงหะ!!!"บาคุโกที่ตะโกนออกมาก่อนจะพุ่งไปใส่มิโดริยะ

    แต่ทว่าก็มีผ้าบางอย่างมามัดบาคุโกไว้และบาคุโกพยายามจะระเบิด

    "ผ้าอะไรวะแข็งชะมัด!!!!"บาคุโกสละไม้หลุด

    "อาวุธ​ที่ฉันใช่จับกุมทำมาจากเส้นด้ายโลหะผสมใยคาร์บอนนะ" ไอซาวะ​จ้องเขม็ง​ไปที่ทั้งสองคนก่อนจะพูดต่อ

    "ให้ตายสิอย่าให้ฉันใช้อัตลักษณ์​บ่อยได้มั้ยยิ่งตาแห้งง่ายๆอยู่" 

    "อัตลักษณ์​เจ๋งๆเสียของหมด!!!!" 

    ทุกคนเกือบหมดในห้อง​ A​ ต่างพากันพูดขึ้นมา

    ก่อนทุกคนจะพากันกลับห้องไปเรียนชั่วโมงต่อไป

    ตอนเย็น

    หลังเลิกเรียน

    ที่โรงเเรมม่านรูด

    ห้อง120

    "อ้า!!!!!ช่วยฉันด้วย!!!"ยูร้องออกมาโหยหวน"ไม่นะ อ้า~~"

    "ตูบๆๆๆ!"

    "อ้า~อ้า~สุดยอดเลย~!!"โมโมะจับยูมัดเตียงก่อนจะข่มขืนยูนั้นเอง"ซิงของฉันยูเอาไปได้เลยนะ~อ้า~อ้า~!"

    "ตูบๆๆๆ!!"

    "ไม่ต้องห่วงถุงยางฉันทำได้เลื่อยๆเลยละยูคุงมาสนุกกันเลื่อยๆเลยนะยู~~"โมโมะใช้อัตลักษณ์ของเธอสร้างถุงยางออกมาเป็นกองก่อนขย่มยูต่อ"อ้า~อ้า~!"

    "ไม่!!!ปล่อยฉันไปที!!!"ยูตัวซีดทันที

    ด้านโชเอะ

    ตอนนี้เธออยู่บ้านกำลังดูหนังนภาร่ายรำแห่งอควาเรี่ยนอยู่คนเดียวในห้องนั้นเอง

    "หือ~"โชเอะก็ร้องไห้กับตอนจบของหนังอยู่ดี


    จบตอน
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×