[Fic]ถ้าเกิดผ่านมา 12,000 ปี แล้วที่มาถึงนี้มันแตกต่างกับสิ่งที่เคยรู้จักมาละ...(Aquarion x MHA) (ปิดรับสมัครตัวละคร)

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 1 การตื่นขึ้นของจุดจบ

ตอนเช้า

โรงหนังเก่าแห่งหนึ่ง

ในห้องฉายหนังห้องหนึ่ง

ตอนนี้โซโกะกำลังคุมการฉายหนังในห้องฉายหนังอยู่นั้นเอง

ด้านในโรง

ตอนนี้หนังกำลังฉายอยู่นั้นเอง

"นี่...ยังจำได้หรือเปล่าววันที่โลกได้ถือกำเนิดขึ้นมา...หมู่ดาวมากมายในกาแล็กซีหลายพันล้านที่ทำให้เกิดปาฎิหาริย์..จากความว่างเปล่าวอันศักสิทธิ์และไร้รูปทรง"

"ปาฎิหาริย์หรอ?"

"ใช่..เกิดเป็นปาฏิหาริย์ที่ทำให้ฉันกับเธอมาพบกันบนดาวดวงนี้"

"ซิลเวีย!"

"บัดนี้พวกเราจะไปสูาเส้นทางใหม่!!×2"

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ยื่นมือขวามาแตะด้วยกัน

"แปะ!!!"

"ฟริ้ง~~~!!!"

"ย้าก!!"

อควาเรี่ยนได้ทำการยืดมือมายึดโลกที่แยกออกจากกันเอาไว้ก่อนจะดึงเข้ามาต่อกัน

"ตูมๆๆๆๆๆๆๆ!!"

ด้านที่ฉายหนัก

"เอียด~~!!ฟึบ~~"

"นภาร่ายรำแห่งอคาวเรี่ยนงั้นหรอ"ลุงที่ทำงานที่นี้ได้เข้ามาในก่อนก่อนจะหยิบก่อนฟิล์มฉายหนังขึ้นมาดูชื่อเรื่อง

"ขอโทษนะครับคุณลุงเดี๋ยวผมจะเก็บเดี๋ยวนี้เองนะครับ"โซโกะได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้มาบอกลุงที่ทำงานที่นี้ด้วยความร้อนรน

"เพราะเธอดึงดังขอเลยยังฉายให้อยู่นะ...ทั้งที่ไม่มีใครสนใจเรื่องนี้แล้วละนะ"ลุงที่ทำงานได้หยิบกล่องฟิล์มหนังขึ้นมาเรียงไว้กับที่ก่อนโซโกะจะนั่งลงเก้าอี้และดูหนังเหมือนเดิม

ด้านในโรง

"จะไม่ลืมกลิ่นอันแสนชนคิดถึงของเธอเลย"

ก่อนโลกทั้งสองมาชนกันพร้อมฝั่งอควาเรี่ยนไป

"ตูม~~~~!!"

ด้านในห้องฉายหนัง

"ไม่ดีตรงไหนนะหนังเรื่องนี้"ลุงที่ทำงานได้จัเรียงชื่อหนังต่อไปอยู่นั้นเอง"คงจะปลื้ม แคลร์ ที่เล่นสิท่า...ใช่ไหม?"

โซโกะไม่พูดอะไรก่อนจะหันไปดูหนังเหมือนเดิม

"อย่าปล่อยให้โชคชะตาหลุดลอยไป...คนที่มองเธอแบบนั้นคงคิดเหมือนกัน"โซโกะทำหน้าเศร้าก่อนจะพูดขึ้นมา

"อืม...แปลกจริงเลยนะ...เดี๋ยวหนังเรื่องต่อไปฉันจัดการเองนะ...เธอไปพักเถอะโซโกะ...แต่เธอช่วยไปเกิดกวาดขยะที่นั่งในโรงด้วยละ"ลุงที่ทำงานพูดเสร็จก่อนจะเดินออกจากห้องไป

"ขอบคุณมากนะครับ!"โซโกะได้ก้มขอบคุณ

ด้านในโรง

"ฉันจะรอเธอต่อไปไม่ว่าจะผ่านไป12,000ปีก็ตาม"

ก่อนหนังจะขึ้นชื่อเรื่องและจบไป

5นาทีผ่านไป

ด้านในโรง

หลังจากหนังจบไปโซโกะได้ลงมาเกิดขยะตามที่นั่งต่างอยู่คนเดียวนั้นเอง

"โห~~ขยะตรงนี้เยอะมากนะเนี่ย"โซโกะบ่นออกมาก่อนจะเก็บขยะใส่ถุงขยะที่เขาถือมาก่อนเขาจะสังเกตุเห็นลูกค้าที่มาดูหนังนั้นยังนั่งเก้าอี้อยู่ด้านหน้านั้นเอง

"ขอบโทษนะครับคุณลูกค้าหนัง...."โซโกะกำลังลงไปบอกแต่ทว่าว่าเขานั้นได้สดุดเกาะเก้าอี้อีกฝั่งเพราะโซโกะเหมือนได้เจอผู้หญิงในฝันของเขาเลย"เหวอ!!"

"......"โชเอะได้มีน้ำตาออกเพราะตอนจบของหนังทำให้เธอซึ้งมาก่อนเธอจะได้สติ

"ขอโทษค่ะ!!จะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!"โชเอะที่พึ่งได้สติเลยตกใจเช็ดน้ำตาของเธอก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินขึ้นบันเพื่อจะออกจากโรงหนังแต่

'ทำไมฉันถึงร้องไห้กับหนังเรื่องนี้ละ?'

"เดี๋ยวก่อนครับ!"โซโกะได้ลุกขึ้นมาห้ามเธอไว้ก่อน

'ทำไมฉันถึงห้ามเธอละ!'

"....."โชเอะได้หันมามองด้วยสีหน้าที่งงๆของเธอที่ถูกโซโกะที่เธอได้เจอครั้งเเรกเรียกให้เธอรอก่อน

"คือว่าคุณชื่ออะไรหรอครับ....ผม โทคิวะ โซโกะ ครับ"โซโกะได้เกาเเก้มซ้ายอายๆก่อนจะถามชื่อของเธอ

'ทำไมเขาถึงถามชื่อเราละ?'

"โทโดโรกิ โชเอะ ค่ะ...งั้นไปก่อนนะคะ"โชเอะได้พูดชื่อของเธอออกมาก่อนจะหันหนีแต่

"คุณชอบหนังเรื่องนี้มากเลยหรอครับ..."โซโกะได้ถามเธอออกไป

"ขอโทษค่ะพอดีเคยดูเป็นครั้งแรกค่ะ..."โชเอะได้ตอบโซโกะไป

"งั้นหรอครับ...ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะครับ"โซโกะได้ก้มหัวให้ก่อนจะไปทำงานต่อ

"เอ่อ...ไม่ทราบว่าพอจะมีโบชัวร์ขายไหมค่ะ..."โชเอะได้ถามโซโกะ

'นี่ฉันถามอะไรโง่ๆออกไปทำไมเนี่ย'

"ขอโทษด้วยนะครับ...หนังเรื่องนี้10ปีกว่ามาแล้ว...ไม่มีแล้วครับ"โซโกะได้หันมาบอกโชเอะ

"ถ้างั้นช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมค่ะ...เกี่ยวกับเรื่อวนภาร่ายรำแห่งอคาวเรี่ยนนะคะ"โชเอะได้กุมมือสองข้างไว้ที่อกก่อนจะยิ้มถามโซโกะออกไป

'ทำไมฉันถึงถามเขาออกไปละ'

"จริงหรอครับ...แต่ผมยังเก็บกวาดไม่เสร็จเลยนะครับ..."โซโกะได้พูดขึ้นมาเกี๋ยวด้วยท่าทีตกใจ

'หน้าเเตกต่อหน้าสาวน่ารักเลยเรา'

โชเอะได้เดินมาใกล้โซโกะตรงหน้าก่อนจะพูดขึ้นมา

"ฉันจะรอเธอต่อไปไม่ว่าจะผ่านไป12,000ปีก็ตาม....ก็ว่าไปนั้น"โชเอะได้อมขำออกมาเลยทำให้โซโกะได้ยิ้มตามเธอ

'ทำไมฉันถึงพูดประโยคนี้กับเขาทำไมละ!!?'

"งั้นอีก10นาทีช่วยหรอผมที่หน้าโรงหนังได้ไหมครับ"โซโกะได้นัดหมายเวลากับโชเอะ

'ไชโย!!!ดีใจจนพูดไม่ออกเลยเรา'

"ได้สิ โซโกะคุง"โชเอะได้พูดชื่อของโซโกะพร้อมยิ้มให้เขาก่อนจะเดืนออกไปรอหน้าโรงหนัง

'หัวใจของฉันคิดอะไรอยู่กันเเน่'

"ดีใจจังเลย"ส่วนโซโกะได้พึมพัมออกมาก่อนจะตั้งสติได้และเก็บขยะตามเก้าอี้ต่อ

'สุดยอดเลยเรา!!'

10นาทีผ่านไป

โซโกะได้ออกมาหาโชเอะที่หน้าโรงหนังเเล้ว

"ขอโทษที่ทำให้รอนะครับ!"โซโกะได้วิ่งมาหาเธอ

"ไม่เป็นไรหรอก...โซโกะคุง...แค่นี้ฉันรอได้อยู่แล้ว"โชเอะได้หลับตายิ้มให้โซโกะ

'ว้าย!!!นี้ฉันยิ้มให้เขาอีกแล้วงั้นหรอ..ไม่จริงนะทำไมฉันถึงทำนิสัยแบบนี้ออกมาละ!!'

"งั้นหรอขอบคุณนะครับ...งั้นคุณโชเอะ...อยากจะฟังอธิบายเกี่ยวกับหนัง นถาแห่งอคาวเรี่ยนยังไงหรอครับ?"โซโกะได้ถามเธอออกไป

"งั้นเดินไปอธิบายไปแล้วกันนะคะโซโกะคุง"โชเอะได้พาโซโหะเดอนไปคุยไป

ระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินไปคุยไปอยู่นั้นเองทันใดนั้นก็มีเด็กผู้หญิงผมสีฟ้ามาแอบหลบอยู่หลังเสาด้วยอาการอยากรู้อยากเห็นเรื่องของชาวบ้านนั้นเอง

"หวานจังเลยนะ~~"นานากะที่แอบหลบอยู่หลังเสาได้ทำการแอบเดินสะกดลอยตามไปด้วยความเป็นคนที่ชอบยุ่งเรื่องรักๆของชาวบ้าน

หลายนาทีผ่านไป

โชเอะกับโซโกะได้มานั่งพักคุยกันในสวนสาธารณะนั้นเอง

"สุดยอดจังเลยนะเรื่องนี้ที่เอาตำนานรัก12,000ปีของอพอลโล่และซิลเวียมาดัดเเปลงเป็นหนังเรื่องนี้สุดยอดจริงเลยนะแถมคนเล่นบทซิลเวีย ที่ชื่อว่าแคลร์ที่เล่นเข้าบทบาทและเป็นทั้งคนร้องเพลงประกอบว่าไหมโซโกะคุง..."โชเอะได้หันมาคุยกับโซโกะแค่ทว่าโซโกะทำหน้าเหม่อลอยอยู่นั้นเอง

'ทำไมสีหน้าเขาถึงเศร้าจังเลยละ'

"อ่อ....จริงด้วยสินะครับคุณโชเอะ"โซโกะได้ตั้งสติหันมาตอบเธอ

'ทำไมตัวเรานึกถึงเรื่องนั้นอีกเเล้วละ'

"จะว่าไปแล้วพวกเราก็หายเนี่ยแล้วไม่ลองไปดูวีวเมืองหน่อยไหมค่ะ?"โชเอะได้ชวนโซโกะไปดผื่อยเธอจะช่วยอะไรโซโกะได้บ้าง

'ทำไมตอนโซโกะคุงเศร้าทำให้ฉันนึกถึงคุณแม่ตอนเศร้าเลยแล้วทำไมฉันถึงชวนเขาไปต่อละ'

"อืมได้สิครับคุณโชเอะ"โซโกะได้ยิ้มตอบรับคำชวนของเธอก่อนทั้งคู่จะพากันไปดูวิวเมืองที่ไหนซักที่หนึ่ง

"ฟูม~~~"

นานากะได้โผล่ออกมาจากทุ่งหญ้า

"จะไปปี้กันหรือไงเนี่ย!"นานากะบ่นพึมพัมออกมาก่อนจะแอบตามไปต่อ

20นาทีผ่านไป

บนตึกสูงของโรงแรมที่หนึ่ง

โชเอะกับโซโกะได้เดินมาบนดาดฟ้าก่อนจะพากันมายืนดูวิวเมือง

"มองเมืองจากมุมนี้เป็นยังไงบ้างหรอโซโกะคุง?"โชเอะถามโซโกะออกไป

"รู้สึกดีและทุกข์ในเวลาเดียวกันละมั้ง"โซโกะทำหน้าเศร้าอีกครั้ง

"ขอโทษทีนะโซโกะคุง!"โชเอะก้มหัวขอโทษเพราะคิดว่าจะทำให้โซโกะหายเศร้าได้กลับทำให้เขาเศร้ากว่าเดิมอีก

'เพราะฉันแท้ๆเลย!'

"ไม่ต้องก้มหัวขอโทษผมหรอกนะคุณโชเอะ...ผมผิดเองที่ทำลายความหวังดีของคุณนะครับ"โซโกะพยายามจะขอโทษเธอ

'ฉันนี่มันแย่ชะมัดเลยต้องทำให้คุณโชเอะต้องรู้สึกผิดแทนฉันนะ!!'

ทันใดนั้นเองระหว่างที่ทั้งคู่กำลังพูดคุยปรับความเข้าใจผิดกันก็มีสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ประมาณ45เมตรขึ้นไปได้โผล่มาทำลายเมือง

"ตู้ม!!!!!!!!"

มันได้เตะตึกทุบตึกพังไปหลายตึกเลยทีเดียว

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!คราวนี้แหละพวกฮีโร่ก็ไม่สามารถทำอะไรฉันผู้นี้ได้แล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"ได้มีคนยืนอยู่บนไหล่ขวาของยักษ์นั้นอยู่นั้นเอง"เพราะสิ่งที่ฉันสร้างมันขึ้นมาไม่สูญเปล่าวหรอกนะ!!!!!!"

"นั้นวินเลินเเน่หรอ!!"

"ทำไมอัตลักษณ์ของมันถึงขยายใหญ่ขนาดนี้นะ!!"

"ใหญ่กว่าเมาว์เลดี้อีกนะเนี่ย!!!!!"

"หนีเร็ว!!"

"กรี้ด!!!!วินเลิน!!!!"

ผู้คนพากันแตกตื่นพากันหนีไปหาที่ปลอดภัยนั้นเอง

"จัดการเลยน้องพี่!!!!!"วินเลนนักวิทยาศาสตร์ได้สั่ง

"ย้าก!!!"วินเลินยักษ์ได้ทพการปล่อยแสงออกจากตาของมันนิงไปรอบเมือง

"ตู้ม!!!"

ด้านโซโกะ

"ตู้ม!!!"

ตึกที่พวกโซโกะอยู่จู่ๆก็โดนลูกหลงการโจมตีของมันขึ้นมา

"ว้าย!!!!"โชเอะได้ล้มลงกับพื้น"เจ็บจัง!"

"คุณโชเอะ!!ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ!"โซโกะได้ไปพยุงเธอขึ้นก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไร...แต่ต้องหนีออกจากที่นี้แล้วละ!โซโกะคุง!"โชเอะได้บอกโซโกะให้รีบลงจากตึก

"อืม!"โซโกะพยักนหน้าก่อนทั้งคู่จะลงจากตึกไปด้วยกัน

ชั้น1

โซโกะกับโชเอะได้ลงมาถึงชั้น1แล้วตอนนี้ทุกคนในโรงเเรมหนีออกกันหมดเเล้วเหลือแต่พวกเขาที่นังไม่ออก

"ตูบ!!!"

"ช ช่วยด้วยค่ะ!!!!"นานากะถูกกำแพงจากทางออกพังลงมาทับตัวเธอนอนคว่ำอยู่จนมีเลืดอาบหัวเธอและเธอก็สลบไป

"แย่แล้ว!!!×2"ทั้งโซโกะและโชเอะได้พากันไปช่วยขนหินออกจากตัวของนานากะ

"ทำใจดีๆไว้ก่อนนะเดี๋ยวพวกพี่จะช่วยเธอเองนะ!!"โชเอะได้ใช้อัตลักษณ์ด้านขวาของเธอแช่เเข็งซากหินที่ทับตัวนานากะเอาไว้

"เพร้ง~~~!!"

โซโกะที่เห็นอย่างนั้นจึงไปยกท่อเหล็กขึ้นมาทุบน้ำเเข็งต่อนั้นเอง

"เพร้งๆๆๆๆ!!"

น้ำแข็งแตกออกมาก่อนโชเอะจะค่อยดึงตัวนานากะออกมา

"แย่แล้วโซโกะคุงเด็กคนนี้เสียเลือดไปเยอะมากเลย!!พวกเราจะพาเธอไปรักษาไม่ทันแน่เลย!!"โชเอะทำสีหน้าเคร่งเครียดปนความเสียใจ

'จะปล่อยให้เด็กคนนี้ตายไม่ได้!!'

"เพร้ง!!"

โซโกะทิ้งท่อก่อนจะมาดูอาการของนานากะ

"ก่อนอื่นต้องห้ามเลือดเด็กคนนั้นก่อนนะ"โซโกะได้พูดขึ้นมาก่อนโชเอะกับโซโกะจะหาผ้าที่อยู่แถวนั้นมาทำแผลให้นานากะ

"เเบบนี้น่าจะพอห้ามเลือดได้อยู่นะ"โชเอะที่พึ่งทำแผลเสร็จได้อุ้มนานากะมาขี่หลังของโซโกะ

"แล้วทางออกจะออกตรงจุดไหนดีละ?"โซโกะที่แบกนานากะได้ถามโชเอะ

แต่ทว่าทันใดนั้เองจู่ๆพื้นที่ที่พวกโซโกะอยู่นั้นก็พังขึ้นมา

"ว้าย!!!×2"โซโกะ โชเอะ และนานากะที่นอนหมดสติได้ล่วงลงไปข้างล่าง

ทั้งสามได้ล่วงลงมาลึกมาก่อนพวกเขาจะกระเเทกถึงพื้นกันหมดทั้ง3คนเลย

"ตูบๆๆๆ!!"

"เจ็บๆๆ!!"โซโกะได้ลุกขึ้นมาก่อนจะหันไปมองหาโชเอะและนานากะ

"คุณโชเอะ!!!!"โซโกะได้ตระโกนเรียกถามหา

"ฉันไม่เป็นไร!!"โชเอะๆด้ลุกขึ้นมาก่อนจะอุ้มนานากะมาด้วย

"พวกเราลงมาลึกมากเลยละโซโกะคุง"โชเอะได้เงยหน้ามองข้างบนแต่ไม่เห็นแสงอะไรเลย

'พวกเราโดนปิดตายแล้วงั้นหรอ?'

"แต่โชคดีนะครับที่พวกเราลงมาได้คริสตัลช่วยส่องแสงไว้ให้นะครับ"โซโกะได้ชี้ไปที่คริสตัลหลายสีที่ให้แสงอยู่ในที่นี้นั้นเอง

"อืม~~"นานากะจู่ๆก็ตื่นขึ้นมาที่อ้อมแขนของโชเอะนั้นเอง"นี่ฉันยังไม่ตายงั้นหรอ...."

"พื้นแล้วหรอ"โซโกะได้มาดูอาการนานากะ

"อืม...."นานากะพยักหน้าให้ก่อนโชเอะจะพูดต่อ

"แล้วเธอชื่ออะไรงั้นหรอ?...พี่ชื่อ โทโดโรกิ โชเอะ นะ"โชเอะได้ถามชื่อของนานากะอยู่นั้นเองพร้อมวางเธอให้นั่งลงคุยกับพื้น

"คิชูระ นานากะ ค่ะ"นานากะได้พูดชื่อของตัวเองออกมา

"งั้นนานากะจัง พี่ชื่อ โทคิวะ โซโกะ นะ"โซโกะได้แนะนำตัวเอง

"ที่นี้ที่ไหนหรอค่ะ?"นานากะได้มองรอบๆก่อนจะถามพวกโซโกะ

"ตอนนี้พวกเราติดอยู่ส่วนลึกของตึกนี้นะ"โซโกะได้ตอบเธอไป

"ไม่จริงนะ!?"นานากะตกใจมากๆที่ตัวเองตึกอยู่ส่วนลึกของตึกนี้

ทันใดนั้นเอง

"ฟริ้ง~~~!!"

ได้มีแสงสว่างสีทองสว่างขึ้นมาจากด้านข้างขวาของพวกเขา

"นั้นแสงอะไรนะ!"โชเอะได้เอามือมาบังเเสง

'ทำไมแสงสีทองนี้มันทำให้ฉันคิดถึงสิ่งที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยในเวลาเดียวกันนั้นคืออะไรกัน?'

"สว่างมาก"นานากะได้ยกมือมาบังแสง

"ทำไมฉันถึงได้คุ้นเคยกับแสงนั้นดีเลยนะ!?"โซโกะได้เดินไปหาเเสงสว่างนั้นก่อนจะเอื้อมือขวาไปแตะมันนั้นทำให้โซโกะได้เห็นว่าสิ่งที่เขาแตะอยู่นั้นมันคือส่วนหัวส่วนใดส่วนหนึ่งของสิ่งที่เขาแตะอยู่นั้นเอง

"ฟริ้ง~~~!!!!"

จู่ๆเเสงก็สว่างขึ้นก่อนจะดูดพวกเขาทั้งสามเข้าไป

ด้านบน

"ตู้ม!!!!!!!!!!!!"

ตอนนี้วินเลินยักษ์ทุบพื้นตรงที่มีฮีโร่ยื่นอยู่เป็นคณะนั้นเอง

"อ้าก!!!!!"

"ไม่จริงนะ!!"

"แข็งแกร่ง!!"

พวกฮีโร่กระเด็นนอนลงกับพื้นหลายคน

"ฮ่าๆๆๆๆๆ!!!!!พวกฮีโร่กระจิกชะมัดเลย!!!!"วินเลินนักวิทยาศาสตร์ได้หัวเราะออกมา"คิดถูกจริงๆที่ฉันได้ทำน้ำยายอดมนุษน์นี้ขึ้นมา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!"

"ฟริ้ง!!!!"

แต่ทันใดนั้นเองก็มีแสงสว่างสีแดง เขียว และน้ำเงิน สว่างขึ้นมาต่อหน้าพวกมัน

"นั้นอะไรนะ!"วินเลินนักวิทยาศาสตร์ได้ตกใจกับเเสงที่สว่างขึ้นมา

ก่อนแสงสว่างนั้นจะหายไปพร้อมมียานบินสามเครื่องที่ยังเป็นหินอยู่ตกลงมากับพื้น

"ตู้ม!!×3"

Vector Sol โซโกะอยู่ข้างใน

Vector Luna โชเอะอยู่ด้านใน

Vector Mars นานกะอยู่ข้างใน

(ตอนนี้ Vector ทั้งสามยังอยู่ในสภาพหินอยู่นะครับ)

Vector ทั้ง3เครื่องตกลงมาถึงพื้นพร้อมสร้างความตกใจให้กับทุกคนที่เห็นตกลงมานั้นเอง

"อะไรนะทำไมฉันอยู่ในนี้ได้นะ!"โชเอะตกใจมากที่ตนเองถูกดูดเข้ามาใน Vector Luna

'ทำไมฉันถึงคุ้นเคยกับเจ้านี้นะ!?"

"ทำไมมีของเเบบนี้อยู่ใต้ดินได้นะ?!"นานากะยังไม่เข้าใจอยู่ดีจู่ๆเธอก็ถูกดูดเข้ามาใน Vector Mars แล้ว

"ทำไมคุ้นๆจังเลย"โซโกะรู้สึกถึง Vector Sol ที่เขาอยู่นั้นเอง

ทันใดนั้นเอง

วินเลินยกษ์ได้เดินมาจับ Vector Luna และ Vector Mars ขึ้นมา

"เกิดอะไรขึ้นนะ!!!"โชเอะยังไท่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะตอนนี้ทุก Vector ยังเป็นหินอยู่พวกเขาทั้ง3เลยไม่สามารถมองเห็นข้างนอกได้

"เหมือนมีบางอย่างกำลังจับอยู่"นานากะตกใจมาก

"ความรู้สึกแบบนี้คุณโชเอะ กับ นานกะจัง กำลังอยู่ในอันตราย!!"โซโกะสัมผัสได้

'ทำไมฉันถึงสัมผัสถึงทั้ง2ได้ละ!?'

ด้านพวกฮีโร่

ตอนนี้พวกเขาได้พากันมาตั้งหลักก่อนจะมองวินเลินยักษ์กำลังจับ Vector ทั้งสองเครื่องมาดูอยู่นั้นเอง

"ทำไมจู่ๆมีรูปปัน3รูปลงมาได้ละ!!"

"ฉันไม่รู้เหมือนกัน!!"

"แล้วออลไมล์มาหรือยังค่ะ!!"

"เห็นว่าออลไมล์กำลังไล่ล่าวินเลินคนอื่นอยู่นะ"

"เอาจริงดิ!!!"

พวกฮิโร่ต่างกันพาพูดคุยอย่างจริงจัง

ด้านโซโกะ

โซโกะได้รู้สึกอะไรบางอย่างได้

"ต้องเอ่ยนามสินะ.....ถึงจะทำให้เจ้านี้ขยับได้!!"โซโกะเหมือนจะจำอะไรได้ก่อนจะพูดขึ้น"รวมร่างศักสิทธิ์ Go Aquarion!!!!!!"

Sousei no Aquarion op Genesis no Aquarion 

"ฟริ้ง~~~!!!×3"

Vector ทั้งสามเครื่องจู่ๆก็ส่องแสงขึ้นมาก่อนจะกลับไปเป็นสภาพเดิมพร้อมระบบของเครื่องที่เปิดทำงานเเล้ว

"เกิดอะไรขึ้นะทำไมฉันถึงเห็นข้างนอกได้ละ!"โชเอะตกใจก่อนจะหันไปมอง Vector Sol ที่โซโกะอยู่

"ฟี่~~~~~~!!"

Vector Sol เริ่มเปลี่ยนสภาพเล็กน้อยก่อนจะบินมาหา Vector ที่เหลือ

"ฟู่ม~~~~!!!!!!!!!!"

"ตู้ม!!!!!"

"อ้าก!!!"วินเลินยักษ์โดน Vector Sol ชนเข้าตัวเต็มจนล้มลงส่วนวินเลินนักวิทยาศาสตร์ได้เกาะได้ทัน

"ตูบ!!!!"

"ช็อตๆๆๆๆๆๆ~~!!!"

Vector ทั้งสามได้ทำการประกอบกัน

ด้านในการรวมร่าง

"ฉันรู้สึกถึงพลังที่ไหลผ่านที่ชวนแสนคิดถึงนี่คืออะไรกัน!!"โชเอะรับรู้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่

"มันทำให้ฉันรู้สึกจะเเตกสลายเลยค่ะ!!"นานากะรู้สึกถึงการระเบิดของพลังของเธอคนอื่นก็เช่นกัน

"นี้นะหรอ ปีกแห่งสุริยันต!!!!!"โซโกะได้อ้าแขนรับพลัง

ด้านนอก

นักข่าวที่กำลังถ่ายทอดสดอยู่ได้ถ่ายการประกอบร่างของ Vector ทั้ง3เครื่องบนท้องฟ้า

ท้องฟ้ามีสีรุ้งและการประกอบร่าง

Vector Mars มาต่อเป็ขาให้ Vector Sol และ Vector Luna มาต่อเป็นปีกให้ ก่อนทั้งสามส่วนจะเเปลงสภาพเครื่องให้เข้ากัน

"เพร้ง~~เพร้ง~~~เพร้ง~~!!"

"Solar Aquarion!!!!!!!!!!!!"โซโกะได้พูดชื่อของอควาเรี่ยนร่างนี้ออกมา

"ตูบ!!!!!"

อควาเรี่ยนได้ลงมาถึงพื้นและพับปีกก่อนจะมองวินเลินยักษ์

ด้านในอควาเรี่ยน

"อควาเรี่ยน....หมายถึงสิ่งที่พวกเราขับอยู่งั้นหรอ!!"โชเอะตกใจมาที่ได้ยินชื่ออควาเรี่ยนออกมาจากปากของโซโกะ

'ตำนานมีอยู่จริงงั้นหรอ!!'

"อควาเรี่ยนคืออะไรหรอค่ะ!!"นานากะยังไม่เข้าใจเลยว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันเเน่

"ไว้ค่อยคุยกันทีหลังพวกเราจัดการเจ้านั้นกันเลยดีกว่า!!"โซโกะพูดเสร็จก่อนจะขับอควาเรี่ยนไปสู้

ด้านนอกหุ่น

"ลุยละนะ!!"อควาเรี่ยนได้วิ่งไปหาวินเลินยักษ์

"ทำอะไรซักอย่างสิน้องพี่!!!!!!"วินเลินนักวิทยาศาสตร์ได้กลัวอควาเรี่ยนก่อนจะสั่ง

"ย้าก!!!!"วินเลินยักษ์ได้ทำการยิงเลเซอร์

"ปิว~~~!!!"

"ฟึม~~~!!!"

"ตู้ม!!!"

อควาเรี่ยนได้วิ่งหลบออกข้างก่อนจะวิ่งตรงมาหาวินเลินยักษ์พร้อมใช้หมัดขวาชกเข้าที่หน้าของมัน

"ฟูม!!!ตูม!!!!!!!!"

วินเลินยักษ์โดนต่อยเข้าที่หน้าเต็มๆก่อนอควาเรี่ยนจะกางปีกส่องเเสงขึ้นมา

"ฟริ้ง~~~~!!!"

"ฟูบ~~~!!!"

"อ้าก!!!"วินเลินยักษ์ถูกเเสงของอควาเรี่ยนส่องใส่จนสลายหายไปจะกลับไปเป็นปกติเหมือนเดิมและวินเลินนักวิทยาศาสตร์ก็สลบจากแสงของอควาเรี่ยนด้วยเช่นกัน

ด้านในอควาเรี่ยน

"สำเร็จ!!"นานากะดีใจมาก

"สุดยอด...."โชเอะแทบจะพูดไม่ออกเลยทีเดียว

'นี้นะหรออควาเรี่ยน'

"นี้นะหรอพลังของอควาเรี่ยน"โซโกะยังอึ้งในพลังจองควาเรี่ยน

ด้านนอกหุ่น

ตอนนี้ได้มีประชาชนกับนักข่าวมากมายมาถ่ายรูปอควาเรี่ยนกับคลิปที่ต่อสู้อีกด้วย

ส่วนพวกฮีโร่ก็พากันไปจับวินเลินที่อควาเรี่ยนสู้ชนะมา

ด้านฐานทัพ Red-Deava 

ด้านห้องบัญชาการ

จอมอนิเตอร์ได้ถ่ายทอดสดภาพของอคาวเรี่ยนได้

"นี้นะหรอควาเรี่ยน"เน็ตต้ายังแปลกใจกับพลังของอควาเรี่ยนมาก

"จะให้ส่งคนไปพาพวกเขามาเลยไหมครับท่าผู้บัญชาการ ชาร์ อัสนาเบิล"คาเคียวอินได้หันมาถามชาร์

"ฉันอนุญาต....ไปเชิญพวกเขาพร้อมหุ่นมาอย่างสุภาพด้วยละ"ชาร์ที่นั่งเก้าอี้ดูอยู่ได้อนุญาติ

"ครับผม"คาเคียวอินรับสั่งก่อนจะออกไปเชิญพวกโซโกะที่อยู่ข้างนอกมา

"ฟิบ~~~ฟึบ~~"

"พวกเขาจะยอมมาหรอค่ะ"เน็ตต้าได้ถามชาร์

"ต้องมาอยู่แล้ว"ชาร์ได้พูดอย่างมั่นใจขึ้นมา

จบตอน

***เปลี่ยนใจลงวันนี้เลยแล้วกัน555+***