คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 3.1 - ภาพบาดตา (แค้นรัก)
เมนต์ๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ
๓
ภาพบาดตา
“ว่าไงนะ! ปลายรุ้งไปภูเก็ตกับครอบครัวทับทิมงั้นเหรอ?”
น้ำเสียงเหี้ยมดุตะคอกถามปลายสายที่โทร. เข้ามารายงานความเคลื่อนไหวจากประเทศไทย จอมทัพร้อนรนประหนึ่งถูกไฟแผดเผา ผุดลุกผุดนั่งพลางกุมขมับแล้วกัดปากด้วยสีหน้าเคร่งเครียด นับว่าโชคดีที่เขารู้เรื่องนี้หลังจากเข้าร่วมประชุมเรื่องสำคัญเสร็จสิ้น ไม่เช่นนั้นคงไม่มีสมาธิทำงานแน่
แต่มันจะต่างอะไร… ในเมื่อตอนนี้เขาเดือดดาลจนแทบควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
“จับตาดูไว้ให้ดี คอยถ่ายรูปส่งมาให้ฉันดูเป็นระยะๆ เข้าใจไหม!”
สั่งเสียงเข้มก่อนตัดสายทิ้ง จอมทัพบันดาลโทสะปามือถืออัดกำแพงแตกกระจายเกลื่อนห้อง
“ปลายรุ้ง เธอลองดีใช่ไหม” นัยน์ตาสีเพลิงดุดัน ภาพที่คนของเขาถ่ายส่งมาให้ดูคือรอยยิ้มของปลายรุ้งยามพูดคุยกับชายอื่น ซึ่งไม่ต้องคาดเดาให้เสียเวลา ผู้ชายที่ปรากฏอยู่ในรูปภาพเป็นแทนคุณอย่างไม่ต้องสงสัย
เวลาอยู่กับมันปลายรุ้งดูมีความสุขต่างจากตอนที่อยู่กับเขาโดยสิ้นเชิง!
ทั้งๆ ที่เขาสั่งห้ามแต่หล่อนยังกล้าขัดคำสั่ง คงรักชอบมันมากถึงขั้นยอมแข็งข้อกับเขา
“ในเมื่อกล้าลองดี ฉันก็จะให้เธอได้เจอดีสมใจ!”
บรรยกาศท้องทะเลสดชื่นพัดพาความทุกข์ออกไปจากใจ ปลายรุ้งยืนรับแสงแดดอ่อนๆ ผ่านสายลมที่ปะทะใบหน้า หล่อนสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด กางแขนทั้งสองข้างเหยียดตรงยิ้มรับพลังงานธรรมชาติที่หาไม่ได้จากเมืองหลวงแสนวุ่นวาย ไม่แปลกใจที่การท่องเที่ยวในประเทศไทยจะครึกครื้นเป็นพิเศษ ในเมื่อปัจจุบันมีแต่ความเร่งรีบและความเครียดสะสม มนุษย์เราเลยต้องหาที่สงบสุขไว้พักผ่อนหย่อนกาย เพื่อปลดปล่อยความเหนื่อยล้า
“พี่ไม่ได้มาที่นี่ซะนาน ทะเลยังสวยเหมือนเดิมเลย”
น้ำเสียงรื่นรมย์ของแทนคุณดังขึ้น เขาเดินมาหยุดยืนเคียงข้างเธอ ปลายรุ้งเว้นระยะห่างจากเขาเล็กน้อย
“น้องรุ้งรังเกียจพี่เหรอ?”
“ไม่ใช่นะคะ” ปลายรุ้งรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธพัลวัน “ทำไมพี่แทนถึงคิดแบบนั้นล่ะคะ” เธอน่ะหรือจะรังเกียจเขา ความรู้สึกแบบนั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
“ก็น้องรุ้งดูไม่ค่อยอยากอยู่ใกล้พี่เท่าไร” แทนคุณพอจะทราบสาเหตุว่าทำไมปลายรุ้งถึงมีท่าทีห่างเหินแบบก้าวกระโดด คงเพราะเหตุการณ์เมื่อวาน น้องคงยังไม่ชินซึ่งต้องให้เวลาปรับตัว ลำพังจับมือถือแขนปลายรุ้งยังหวงห้าม แต่ ณ ขณะนั้นเขาและเธอเกือบจูบกัน คงไม่มีผู้หญิงดีๆ ที่ไหนจะทำใจยอมรับได้ภายในวันสองวัน
“เรื่องเมื่อวาน…”
ปลายรุ้งเกร็งเท้าจิกผืนทรายขณะลุ้นให้เขาเอ่ยจบประโยค หล่อนไม่กล้าปรายตามองเขา รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องยามเขาเกริ่นถึงเรื่องเมื่อวาน สองมือชื้นเหงื่ออย่างห้ามไม่อยู่
“พี่ขอโทษนะครับ”
แทนคุณเห็นปลายรุ้งหลับตาปี๋ก็อดขำไม่ได้
“พี่แทนขำอะไรคะ” เสียงหัวเราะของเขาเรียกสติกลับคืน เห็นรอยยิ้มอบอุ่นเธอก็พลอยใจชื้น เหมือนยกภูเขาออกจากอก
แทนคุณไม่ได้มีท่าทีแปลกไปอย่างที่เธอนึกกังวล เขายังคงเป็นพี่ชายที่แสนดี คอยมอบพลังงานด้านบวกให้เธอเสมอ
“น้องรุ้งคิดมากไปนะครับ”
“ก็รุ้ง…” ทำท่าจะพูดแต่ก็เงียบไป
“พี่ไม่ทำลายเกียรติยศของผู้หญิงที่พี่รักหรอกครับ”
น้ำเสียงหนักแน่นทุกถ้อยคำ ถือเป็นการสารภาพรักที่แนบเนียนที่สุด เขาพูดอย่างสบายๆ ไร้ความเคอะเขิน ผิดกับร่างบางที่สติเตลิดไปไกล
“พะ พี่แทน”
“พี่ว่ามันถึงเวลาแล้วที่พี่จะทำตามหัวใจตัวเอง”
แทนคุณหยิบสร้อยข้อมือคริสตัลออกจากกระเป๋าเสื้อ เอื้อมมือไปคว้าข้อมือเรียวของหญิงสาวมากุมไว้หลวมๆ ปลายรุ้งยืนนิ่งเป็นหุ่นยนต์ไร้ชีวิต แทบไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองยังหายใจอยู่หรือเปล่า
แทนคุณบรรจงสวมใส่สิ่งของมีค่าให้กับเธออย่างอ่อนโยน เขากุมมือนุ่มไม่ยอมปล่อย
“พะ พี่แทน” มีคำพูดมากมายที่อยากเอ่ยแต่ลำคอแห้งตีบ
“ให้เกียรติเป็นแฟนกับพี่นะคะ”
“ระยำ!!!”
จอมทัพปาไอแพดอัดกำแพงจนชิ้นส่วนแตกกระจายเกลื่อนพื้น เขายกมือกุมขมับทั้งสองข้างอย่างคนเครียดจัด ทุบกำปั้นลงบนโต๊ะทำงานจนแตกยับ หยดเลือดไหลซึมเป็นทางยาว ร่างกายชาวาบไปทุกส่วนหลังเห็นรูปที่ปลายรุ้งสวมกอดกับชายอื่น หัวใจดวงแกร่งปวดร้าวแทบระเบิด ทรมานเหมือนตายทั้งเป็น ประหนึ่งตกนรกอเวจีขุมที่ลึกที่สุด น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินอาบแก้มสาก กัดเม้มริมฝีปากจนได้กลิ่นคาวของเลือดติดอยู่ที่ปลายลิ้น นัยน์ตาดุจราชสีห์บัดนี้แดงก่ำไม่ต่างอะไรกับปีศาจร้ายที่พร้อมทำลายโลกใบนี้ให้สิ้นซาก
“เธอเป็นคนบีบบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้เองนะปลายรุ้ง ถ้าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้อย่ามาหาว่าฉันใจร้าย”
จอมทัพคำรามลอดไรฟัน สองมือกำหมัดแน่น
“ในเมื่อเธอ… เลือกที่จะใจร้ายกับฉันก่อน!”
ว่ากันว่าช่วงเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ ปลายรุ้งเองก็คิดเช่นนั้น เธอและณิชารวมไปถึงแทนคุณต้องเก็บสัมภาระกลับกรุงเทพฯ ก่อนกำหนดถึงสองวันด้วยกัน เนื่องจากแทนคุณมีงานด่วนต้องรีบบินไปร่วมเปิดตัวผลิตภัณฑ์น้ำหอมที่เขาเป็นพรีเซ็นเตอร์ที่ประเทศญี่ปุ่น ณิชาบ่นพี่ชายยกใหญ่ว่าไม่ยอมเคลียร์คิวงานให้รอบคอบ สองพี่น้องทะเลาะกันเป็นเด็กๆ พลอยทำให้บรรยกาศเอือยๆ บนรถครื้นเครงขึ้นมาบ้าง
“ไว้มีโอกาสเราไปเที่ยวด้วยกันอีกนะครับ” แทนคุณพูดกับปลายรุ้งหลังส่งเธอลงหน้าคอนโดฯ
“ค่ะ”
“แต่โอกาสหน้าที่พี่ว่า กรุณาเช็กตารางงานของตัวเองให้ถี่ถ้วนก่อนนะคะ” น้ำเสียงประชดประชันไม่ยอมหยุด
“พี่ขอโทษ เรานี่ยังไงหะไอ้หมู”
แทนคุณถอนหายใจพลางอมยิ้ม เขาไม่ได้จริงจังกับการต่อล้อต่อเถียงเพราะรู้จักนิสัยน้องสาวตัวเองดี ณิชาเป็นคนประเภทโกรธง่ายหายเร็ว เดี๋ยวก่อนกลับบ้านเขาพาแวะไปทานของอร่อยๆ ขี้คร้านจะยิ้มแก้มปริ
“ขับรถกลับดีๆ นะคะ ถึงบ้านแล้วไลน์บอกด้วยนะ” ประโยคหลังพูดกับเพื่อนรักแสนงอน ณิชาพยักหน้ารับแต่ไม่วายทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ มองตามแผ่นหลังบอบบางจนลับสายตา ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“พี่ชาย”
“ว่า?”
“ตกลงได้ขอรุ้งเป็นแฟนไหม?”
E-Book เทพบุตรร้ายคลั่งรัก มาแล้วค่า
ฝากติดตามความรักแซ่บๆ หวานๆ
ของ คุณทัพ ♥ น้องรุ้ง ด้วยนะคะ
ฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ
ความคิดเห็น