คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : บทที่ 9.3 - ศึกชิงนาง ( จบตอน )
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ
บทที่ 9
ศึกชิงนาง
กลับจากที่ทำงานปุ๊บก็ถามหาสาวน้อยหน้าหวานทันที
ปกติพิมพ์ชนกจะลงมารอรับเขา แต่ทำไมวันนี้ไม่เห็น…
“ออกไปข้างนอกค่ะ”
พุดซ้อนตอบเสียงเรียบ
หากแววตาสั่นไหวเหลือคณา
ลูเซียโน่ลอบมองปฏิกิริยาของหญิงชราที่ทำงานกับตนมานานอย่างจับผิด
“ไปกับใคร?”
พุดซ้อนรู้สึกกลัวแทนพิมพ์ชนก
“ฉันถามว่าไปกับใคร?!” คราวนี้น้ำเสียงเข้มข้นขึ้นชัดเจน
“ไปกับคุณออสตินค่ะ”
ร่างหนาชาวาบ
สองมือกำหมัดแน่น
“เวรเอ๊ย!!!”
เขาสบถลั่นบ้านท่ามกลางความตกใจของลูกน้อง
ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ แม้แต่ลมหายใจยังไม่กล้าส่งเสียงดังรบกวนผู้เป็นนาย
“ไปกันตั้งแต่กี่โมง”
ถามเพราะเวลานี้มันเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว
“ตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วค่ะ”
พุดซ้อนตอบ
แม้ท่าทีที่แสดงจะเรียบเฉยหากในใจกลับร้อนรุ่ม
นึกห่วงคนตัวเล็กที่ไม่รู้อยู่ที่ไหนเวลานี้
กลับถึงบ้านเมื่อไหร่จะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้
“สัตว์นรก!!!”
เขาตะโกนก้องก่อนจะก้าวเท้าหนักๆ
ขึ้นชั้นสอง เจมส์รีบวิ่งไปหาพุดซ้อนที่ยืนยกมือทาบอก
“ป้าๆ
เป็นอะไรไหม?”
“ป้าไม่เป็นอะไรหรอก
ห่วงก็แต่นายหญิงนี่แหละ อารมณ์ร้ายปานนั้นจะตายคามือหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“นั่นสิป้า
แล้วคุณออสตินพานายหญิงไปไหน ดึกดื่นป่านนี้ก็น่าจะพากลับได้แล้ว
ไม่รู้หรือไงว่านายเขารักเขาหวงของเขา”
“ก็เพราะว่ารู้ไงถึงได้พาออกไปจนมืดค่ำแบบนี้”
พุดซ้อนว่า
มั่นใจว่าออสตินจงใจทำเพื่อยั่วโทสะลูเซียโน่
สองพี่น้องเขาไม่ลงรอยกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“ผมว่า…”
เจมส์ยังไม่ทันพูดอะไรเสียงรถยนต์แสนคุ้นหูก็ดังขึ้นเสียก่อน
พุดซ้อนรีบวิ่งไปดูก็พบออสตินกำลังประคองพิมพ์ชนกลงจากรถ
และยังไม่ทันได้ออกไปต้อนรับ
ร่างสูงสง่าก็ก้าวเดินอาดๆ ไปถึงก่อนใครเพื่อน
“พิมพ์ชนก!!!”
เสียงเข้มตะโกนลั่นบริเวณ
สาวน้อยในอ้อมกอดออสตินสะดุ้งเฮือก สีหน้าของอีกฝ่ายดุดันมาแต่ไกล
หล่อนเผลอจับแขนออสตินแน่นเพราะหวาดกลัวต่อสายตาคู่นั้น
“มานี่!” ลูเซียโน่กระชากร่างบางไปยืนข้างตน
“ไปไหนมา หะ!!!”
เขาตะคอกถาม
“พี่ใจเย็นๆ
ก่อน” ออสตินพยายามห้าม
“มึงอย่าเสือก!”
หากคนบ้าที่กำลังหึงหวงชี้หน้าด่าทอ
เขาจับร่างบางหลบไว้ด้านหลัง แล้วสาวเท้าเข้าไปหาศัตรูหัวใจ
“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าห้ามยุ่งๆ
กูบอกแล้วใช่ไหม!!!”
เขากระชากคอเสื้ออีกฝ่าย
“อย่าค่ะ
อย่าทะเลาะกัน” พิมพ์ชนกร้องห้าม ร่างบางสั่นไปทั้งตัว ลำพังธรรมดาเขาก็น่ากลัวอยู่แล้ว
นี่กำลังโกรธ
ซึ่งเธอรู้ดีว่าเขาโกรธเรื่องอะไร…
“ผมไม่ได้พาเธอไปทำอะไรอย่างที่พี่เข้าใจนะ
ผมกับคุณข้าวเราแค่…”
“ข้าวงั้นเหรอ?” ลูเซียโน่ทวนคำ
“สนิทกันจนเรียกชื่อเล่นแล้วงั้นสิ” แววตาลุกโชน
“มันไม่ใช่แบบนั้น”
ออสตินไม่หยุดพยายามที่จะอธิบาย
“มึงพาเมียกูไปทำอะไรมา?”
คำถามนี้ของเขาสร้างบาดแผลลึกให้กับร่างบาง
พิมพ์ชนกมองลูเซียโน่อย่างไม่อยากเชื่อสายตา
เขาคิดอกุศลกับเธอได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ
“พี่ไม่ควรถามแบบนี้นะ”
ออสตินเริ่มโกรธขึ้นมาบ้าง
เขาเห็นสีหน้าสาวเจ้าจวนจะร้องไห้อยู่แล้ว
“แล้วมึงจะให้กูถามแบบไหน
หรือต้องให้กูถามว่ามึงเอาเมียกูไปแล้วกี่ยกงั้นเหรอ?!”
ผลั้วะ!
ทนไม่ไหวอีกต่อไป
ออสตินสาวหมัดใส่พี่ชายจนร่างหนาเซถลาไปไกล กลิ่นคาวเลือดไหลซึมตรงมุมปาก
ลูเซียโน่ใช้หลังมือเช็ดเลือดที่คนตรงหน้าเป็นผู้กระทำ สายตาแข็งกร้าวจ้องมองอีกฝ่ายอย่างแค้นเคือง
“อย่าอยู่เลยมึง!!!”
ทั้งสองแลกหมัดกันยกใหญ่
ไม่มีใครยอมใครเลยสักคน
“กรี๊ด!” พิมพ์ชนกกรีดร้องลั่น ลนลานทำอะไรไม่ถูก
“หยุดนะ
ใครก็ได้ห้ามเขาที หยุดเขาที ใครก็ได้!” เสียงหวานตะโกนก้องร้องบอกลั่นคฤหาสน์
หากไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งเพราะเป็นเรื่องของเจ้านาย
“หยุดสักที
อย่าทะเลาะกัน หยุด!”
พิมพ์ชนกพยายามจะแทรกกลางเข้าห้าม
แต่ความชุลมุนตรงหน้าทำให้เธอเข้าไม่ถึงคนบ้าเลือดทั้งสอง
“อย่าค่ะนายหญิง”
พุดซ้อนรีบมาห้าม
“เราจะปล่อยให้เขาตีกันจนตายหรือไง
ฮืออ หยุดนะ ฉันบอกให้หยุด!”
หญิงสาวร้องตะโกนทั้งน้ำตา
“ไม่มีใครกล้าห้ามหรอกค่ะ
ทุกคนกลัวบทลงโทษกันทั้งนั้น” พุดซ้อนว่าอย่างปลงตก
สองพี่น้องเตะต่อยจนล้มไปกองกับพื้น
สภาพใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยรอยแตกเลือดหากไม่มีใครยอมใคร
จังหวะที่ออสตินกำลังจะพุ่งทยานเข้าใส่ลูเซียโน่อีกครั้งนั้น
ชายหนุ่มก็ชักปืนที่เหน็บอยู่หลังเอวจ่อไปที่อีกฝ่ายอย่างอุกอาจ
พิมพ์ชนกแทบสิ้นสติ
หล่อนผละตัวจากพุดซ้อนแล้วรีบวิ่งไปห้ามเขาอย่างไว
“อย่านะคะ
ฮึก อย่าทำแบบนี้” คนตัวเล็กจับแขนเขาพลางอ้อนวอน
“เธอปกป้องมันเหรอ?!” เขาตะคอกถาม สาวเจ้าส่ายหน้า
“ไม่
ฉันไม่ได้ปกป้องใครทั้งนั้น ฮืออ คุณจะทำแบบนี้ทำไม กะ เก็บปืนเถอะค่ะ อย่าทำ”
พิมพ์ชนกร้องไห้โฮ
“ไม่!” ลูเซียโน่โกรธจัด คิดไปไกลว่าเมียรักห่วงใยออสติน
“กูเคยเตือนมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่ายุ่งกับเธอ
มึงไม่ฟังกูเลย ต่อให้มึงเป็นน้องกูก็ไม่ละเว้น ถ้ามายุ่งกับดวงใจกูมึงไม่ตายดีแน่!”
น้ำเสียงเหี้ยมโหดประกาศกร้าว…
“เอาสิ! ยิงเลย ยิงกูให้ตายๆ ไปเลย มึงถนัดนักนี่
ยิงสิ! ยิงเหมือนที่มึงยิงเพื่อนรักของกูไงไอ้เลว ยิงสิวะ!!!”
ตอนหน้ามีดราม่าหนักหน่วงกว่านี้อี๊กกกกกก โอ๊ย ><
อัพให้อ่านเป็นตัวอย่างก่อน E-Book
จะวางจำหน่ายประมาณ 50% ของเนื้อเรื่องนะคะ ฝากติดตามด้วยน้า
อัพนิยายทุก
จ - ส และ
หยุดอัพวันอาทิตย์นะคะ
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เก๋าด้วยน้าตะเอง จุ๊บๆ
ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ
รับรองว่า แซ่บ สนุก จ้า
กดเข้ามาที่ลิ้งค์นี้เลยค่ะ
จะเจอนิยายทุกเรื่องของเพื่อนแพง
โปรโมรชั่นนิยายทุกเรื่องลดราคาเหลือเพียง
62
บาท
เท่านั้นจ้า รีบไปโหลดกันเด้อ
ความคิดเห็น