LOVE LOVE LOVE อุบายรักมัดหัวใจนายสุดหล่อ

ตอนที่ 7 : บทที่ 6 - รู้สึกว่าเป็นห่วง... ( 100% )

ขออนุญาตฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ ไปกดถูกใจกันเยอะๆ น้า

https://www.facebook.com/DekDHayase/

บทที่ 6

รู้สึกว่าเป็นห่วง...

“เรื่องอะไรกันเนี่ย >O< ฉันอยากจะบ้าตาย!”

ทันทีที่เข้าบ้านมาได้ฉันก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาแสนนุ่มด้วยความเหนื่อยล้า ไม่น่าเชื่อว่าเวลาเพียงแค่วันเดียวที่ฉันได้เจอกับนูโวเป้าหมายคนสำคัญ มันจะทำให้ชีวิตที่เคยสงบเรียบนิ่งของฉันมีชีวิตชีวามากขึ้นได้เป็นกอบเป็นกำ ไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจดีกันแน่

ดีใจ... ที่อย่างน้อยก็ได้มีโอกาสใกล้ชิดและเปิดศึกกับนูโว

เสียใจ... ที่หนทางแห่งการพิชิตใจนายนั่นมันยังไกลโขงยิ่งนัก

T_T ความทุกข์ที่ฉันต้องเจออยู่ในตอนนี้เป็นเพราะอีตาพี่ไก่ทองคนเดียว ความรักงี่เง่าของตัวเองก็ต้องเอามาแบ่งปันให้มันเป็นความซวยของน้องสาว นี่ถ้ามีการประกาศรางวัลพี่ชายจอมเห็นแก่ตัวที่สุดแห่งปี ฉันจะไม่รอช้าในการส่งชื่ออีตาพี่ไก่ทองตัวดีคนนี้เข้าชิงอย่างแน่นอน L

อย่างเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้ก็เหมือนกัน ฉันสาบานเลยว่าจะไม่มีทางเล่าให้ยัยกระปุกฟัง คิดดูสิ มีจูบแรกกับผู้ชายที่เป็นเกย์ มันน่าเศร้าน่าอับอายมากแค่ไหน ฉันทนไม่ได้หรอกถ้าจะให้ยัยกระปุกมาทำสีหน้าท่าทางล้อเลียนฉันน่ะ

กรี๊ดดด! แค่คิดถึงเรื่องในวันนี้มันก็สามารถทำให้ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ หรือว่าฉันจะกำลังชอบนายเกย์นูโวนั่น ไม่ใช่หรอก ไม่มีทางเป็นไปได้ คนอย่างฉันจะมีรสนิยมสุดแปลกอย่างนั้นได้ยังไง ที่หัวใจเต้นแรงมันก็เป็นเพราะว่าความอายความเขินที่มีอยู่ในตัวของมนุษย์ทุกคนตามธรรมชาติ

“อ้าว ~ เต่าตุ่นน้องเลิฟ กลับมาตั้งแต่ตอนไหนจ้ะ ^^”

ขวับ!

“ไอ้พี่บ้า!”

พี่ไก่ทองเดินเข้ามาในบ้านก็ส่งเสียงทักทายฉันเลยทันที ฉันหันกลับไปมองหน้าพี่ชายจอมป่วนที่กำลังยิ้มร่าอย่างกับคนแอบไปมีความสุขที่ไหนมา ก็อดไม่ได้ที่จะหมันไส้เลยด่าไปประโยคหนึ่งเรียกน้ำย่อย พี่ไก่ทองทำหน้างุนงงว่าฉันไปกินรังแตนจากไหนมา

“ซะงั้นน่ะ นี่พี่ชายนะเว้ยไอ้น้อง พูดกับพี่ให้มันดีๆ หน่อยไม่ได้หรือไง -_-^” พี่ไก่ทองทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาข้างๆ ฉัน

“กลิ่นน้ำหอมที่ไหนเนี่ยพี่” ฉันทำจมูกฟุตฟิตใกล้ตัวพี่ไก่ทอง

“เฮ้ยๆ อะไรเนี่ย อยู่ดีๆ อยากกลายพันธ์เป็นหมาหรือไง”

“ไม่ใช่น้ำหอมของพี่แน่นอน” ฉันเงียบและจ้องหน้าพี่ไก่ทอง “พี่แอบหนีไปเที่ยวมาอีกแล้วใช่ไหม หา!”

“อะไรกันยัยเต่า นี่พี่ไม่ใช่นักโทษของแกนะ จะมาถามเซ้าซี้ให้มันได้อะไรกัน =_=”

“จริงๆ ด้วย พี่แอบหนีไปเที่ยวจริงๆ ด้วย คอยดูนะฉันจะฟ้องป๊ากับม๊าว่าพี่หนีเที่ยว แล้วปล่อยให้น้องสาวตัวเล็กน่าสงสารอย่างฉันต้องอยู่บ้านเพียงคนเดียวในยามค่ำคืน!”

“โห! ไอ้เต่า เดี๋ยวนี้แกหัดกลายเป็นเด็กขี้ฟ้องไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ปกติพี่ก็เที่ยวแบบนี้เป็นประจำไม่เห็นแกจะเดือดร้อนหรือว่ายุ่งเรื่องของพี่เลยสักนิด >_<”

พี่ไก่ทองลุกขึ้นยืนเดินหนีฉันเข้าไปในครัว แต่ฉันก็เดินตามไปตอกย้ำความผิดของไอ้พี่ชายตัวดี ที่ไม่เคยสนใจน้องนุ่งมัวแต่เอาเวลาที่มีไปเที่ยวกลางคืน เข้าผับเข้าบาร์เป็นว่าเล่น ทำยังกับว่าสถานที่ยามดึกแบบนั้นเป็นบ้านหลังที่สองไปได้

“ก็ตั้งแต่ตอนที่พี่เล่นไม่ซื่อค้นห้องค้นเกรดของฉันออกมาประจานนั่นแหล่ะ นับตั้งแต่วันนั้นฉันก็ตั้งใจไว้แน่วแน่ว่าฉันจะต้องคอยจับตาดูพี่ทุกฝีก้าว”

“โอ้ ไอ้เต่าน้องรัก พี่นับถือน้องเสียยิ่งกระไร -_-&”

“เชอะ! พี่มันนิสัยไม่ดี นำพาความเดือดร้อนมาสู่ตัวน้องแล้วยังมีหน้าไปร่าเริงกับพวกผู้หญิงอีก” ฉันกอดอกยืนพิงกำแพงต่อว่าพี่ชายเริ่มมีสีหน้ารู้สึกผิดเพียงเล็กน้อย ย้ำว่าเล็กน้อยจริงๆ

“น่านะ พี่สัญญาว่านี่จะเป็นครั้งเดียวที่พี่หาเรื่องใส่หัวแก รับรองว่าคราวหน้ามันจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแล้ว อย่างอนไปเลยนะเต่าน้อยของพี่ เอางี้ล่ะกัน เดี๋ยวพี่ไก่ทองคนนี้จะขอไถ่โทษที่ทำผิดกับน้องสาวสุดน่ารักด้วยการทำกับข้าวให้กินดีไหมครับ”

“ไม่พอหรอก พี่ต้องเลี้ยงไอศกรีมฉันด้วย >O<”

“โอเค ไอศกรีมรสวานิลลาสักสิบถ้วยใหญ่ๆ เลยเป็นไง ^^”

“อร๊ายย >< จริงเหรอ หายงอนแล้วก็ได้”

“หายงอนแล้วใช่ม้า ~ งั้นไปนั่งรอที่โต๊ะเลยน้องสาว เดี๋ยวเชฟสุดหล่อนามว่าไก่ทองจะขอแสดงฝีมือในการทำอาหารให้ทานเองนะครับ รับรองว่าอร่อยเหาะอย่างแน่นอน!”

“จ้า ~ พี่ชายสุดหล่อ”

พี่ไก่ทองโยกศีรษะฉันเล่นไปมาก่อนจะไปเตรียมตัวเข้าครัวทำอาหารให้ฉันทาน ฉันมองพี่ไก่ทองด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ว่าในบางครั้งพี่ชายของฉันคนนี้จะชอบสร้างปัญหาให้ฉันอยู่เรื่อย แต่ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตามประสาพี่น้อง พี่ไก่ทองก็ดูแลและเอาใจใส่ฉันดี อาจจะไม่ค่อยแสดงออกมากนักแต่พี่ชายของฉันก็มีมุมอ่อนโยนกับน้องสาวอย่างฉันเหมือนกันน้า ^O^

………………………………

@ โรงเรียน

“เล่าให้ฉันฟังบ้างสิ ว่าเรื่องเมื่อวานเป็นยังไงบ้าง”

ระหว่างที่รออาจารย์เข้าสอนในชั่วโมงแรกนั้นเด็กนักเรียนทั้งหลายก็ต่างพากันเล่น แหกปาก เสียงดังไปเรื่อยเปื่อย ฉันกับยัยกระปุกนั่งหันหน้าเข้าหากันเพราะว่าชื่นชอบเรื่องการเมาส์มอยเป็นที่สุด ไอ้เรื่องไปเล่นกระโดดโลดเต้นแบบคนอื่นไม่ทำเด็ดขาด

“NO! ไม่มีอะไรจะเล่าย่ะ”

“ได้ไงอ่ะ จะไม่มีอะไรเล่าได้ยังไงกัน ก็ในเมื่อเมื่อวานแกนั่งรถกลับบ้านไปพร้อมกับนายนูโวนั่น ว่าไปเขาก็ใจดีเหมือนกันนะที่ขับรถวกกลับมารับแกน่ะ อิอิ ^O^”

O_O

“นี่หมายความว่าเมื่อวานแกเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างยังนั้นเหรอ แกไม่ได้หนีฉันกลับบ้านไปก่อนใช่ไหม!”

“แฮะๆๆ ก็หลบมุมอยู่แถวๆ นั้นแหล่ะจ้า >O<” ยัยกระปุกตอบเสียงอ่อย

“หึ นิสัยอ่ะ ><”

“ก็ฉันอยากให้แกกับนายนูโวได้มีช่วงเวลาดีๆ ด้วยกัน ก็เลยต้องทำแบบนั้น ^3^”

ยัยกระปุกพูดเสียงอ่อยซะจนฉันอดสงสารไม่ได้ มันก็จริงอย่างที่ยัยนี่พูด กระปุกพยายามอย่างเต็มที่ในการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือฉันในภารกิจครั้งนี้ ความจริงฉันไม่ควรที่จะรู้สึกโกรธยัยนี่ด้วยซ้ำ

“อืม... เข้าใจล่ะ ยังไงก็ต้องขอบใจแกมากนะที่อุตสาห์ช่วยฉันน่ะ”

“ไม่เป็นไรจ้ะ แล้วตกลงแกจะยอมเล่าให้ฉันฟังได้หรือยัง ว่าเมื่อวานน่ะมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างเอ่ย” ยัยกระปุกยังไม่ละความพยายาม

ไม่มีทางซะหรอกที่ฉันจะยอมเล่าเรื่องเมื่อวาน >O<

“ก็ไม่มีอะไรหรอก นายเกย์นั่นก็ยังคงทำตัวแย่ๆ กับฉันเหมือนเดิม -_-^”

“ไม่มีอะไรพัฒนาบ้างเลยเหรอ กลับบ้านด้วยกันเชียวนะ O_o”

“โอ๊ย! เลิกพูดเรื่องนี้สักทีเถอะ >_< ยามเช้าฟ้าสดใสแบบนี้ฉันไม่อยากพูดเรื่องอะไรที่มันเกี่ยวข้องกับอีตาเกย์นั่น พูดแล้วมันหงุดหงิดน่ะ เข้าใจปะ!”

ยิ่งบวกเรื่องเมื่อวานด้วย ก็ยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดเข้าไปใหญ่

“ตกลงแกยังจะอยากจีบเขาอยู่ไหมล่ะ”

“อยาก -_-^”

“งั้นแกก็ต้องเริ่มแผนการต่อไป”

“เริ่มเลยเหรอแก ฉันขอพักสักวันหนึ่งก่อนเหอะ”

เพิ่งจะผ่านร้อนผ่านหนาวมาไม่ ยัยกระปุกตัวช่วยชั้นเยี่ยมเจ้าแม่จอมวางแผนก็เตรียมหางานให้ฉันทำอีกแล้ว นี่กะจะให้ฉันเล่นจีบแต่อีตาเกย์นูโวนั่นแบบไม่ต้องพักกายพักใจเลยใช่ไหม T^T

“มั่วแต่พักมีหวังเกรดเน่าๆ ของแก ได้โดนพี่ไก่ทองสุดหล่อเอาไปฝากป๊าม๊าแกแน่นอน”

ฮือๆๆ ปมเพียงอย่างเดียวในชีวิตที่คอยตามหลอกหลอนฉัน ทำไมพอพูดถึงเรื่องเกรดที่ไหร่ ความรู้สึกเกลียดพี่ชายตัวเองก็พุ่งปรี๊ดเหมือนปรอทที่ใกล้ระเบิดแตกเป็นเสี่ยง มันเจ็บจี๊ดที่หัวใจยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง

“อยากตายยย TT_TT”

ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียนอย่างคนหมดหวังทุกสิ่งอย่าง จะว่าไปตอนนี้มันไม่ใช่แค่เพียงเรื่องเกรดอย่างเดียวแล้วล่ะสิ ภารกิจครั้งนี้มันแอบแฝงไปด้วยศักดิ์ศรีของความเป็นลูกผู้หญิง ความหวังที่จะเอาชนะใจนูโวฉันยังอยากที่จะทำต่อไปให้มันสำเร็จ

อยากให้นายนั่นได้รู้ว่าผู้หญิงอย่างเต่าตุ่นน้อยคนนี้มีดีแค่ไหน!

ชอบมาหาว่าฉันสรกปรกอยู่เรื่อย L

“อย่าเพิ่งตายเต่าตุ่น รีบลงไปดูนายนูโวของเธอก่อนเถอะ จะโดนกระทืบตายคาที่อยู่แล้ว!!!”

ขวับ!

“ว่าไงนะกะทิ นูโวโดนรุมกระทืบเหรอ O_O!”

ฉันรีบผงกศีรษะขึ้นมาอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินสิ่งที่กะทิเพื่อนร่วมห้องบอก นูโวกำลังโดนทำร้ายร่างกาย อีตานั่นไปมีศัตรูที่ไหนถึงได้ต้องมาโดนรุมกระทืบในโรงเรียนแบบนี้ด้วย

“ฉันเห็นมีนักเรียนจากสถาบันอื่นเข้ามาลากตัวนายนูโวไปที่หลังโรงเรียน ตอนนี้เริ่มมีนักเรียนคนอื่นๆ ลงไปดูสถานการณ์กันหมดแล้ว ฉันเห็นท่าไม่ดีจึงรีบมาบอกเธอ”

ให้ตายเถอะ! ถึงฉันจะไม่ค่อยปลื้มนายนั่นเท่าไหร่ แต่ก็ขอให้พระเจ้าช่วยคุ้มครองเขาด้วยเถิด อย่าให้เป็นอะไรไปเลย T^T

“หลังโรงเรียนใช่ไหม” ฉันถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ใช่”

“โอเค ขอบคุณมากนะกะทิที่มาบอก”

ฉันรีบวิ่งออกจากห้องด้วยความเร็วแสง นี่ฉันกำลังรู้สึกอะไรกันแน่ ปากก็บอกว่าไม่ชอบอีตานั่นแต่ทำไมตอนนี้ วินาทีนี้ฉันถึงได้รู้สึกเป็นห่วงเขาขนาดนี้ ขณะที่วิ่งไปยังสถานที่เกิดเหตุใจของฉันก็สั่นราวกับกำลังระเบิดออกมา ปากของฉันเริ่มซีดด้วยความกลัวอย่างบอกไม่ถูก

เป็นห่วงมากที่สุด... นี่คือสิ่งเดียวที่ฉันรู้สึกในเวลานี้!

“ขอทางหน่อยค่ะ!”

ทันทีที่มาถึงจุดเกิดเหตุฉันก็ไม่รอช้าที่จะแหวกตัวเข้าไปยังท่ามกลางฝูงชนมากมาย เสียงโหวกเหวกโวยวายดังเข้ามากระทบโสตประสาท ฉันพยายามแทรกกายเข้าไปเต็มที่ จนในที่สุดฉันก็สามารถแหวกเข้ามายืนอยู่ข้างหน้าของบรรดานักเรียนทุกคน และสายตาทั้งสองข้างก็เห็นชัดเจนว่าเหตุการณ์ตรงหน้ามันเป็นอย่างไร

O_O

ภาพที่ปรากฏคือ…

นูโวกำลังต่อสู่กับพวกผู้ชายที่มีประมาณเจ็ดแปดคนด้วยตัวคนเดียว แต่นั่นก็ดูเหมือนกับว่าจะไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเขา เพราะว่าเขาสามารถล้มทุกคนที่มารุมเขา ให้นอนราบไปกับพื้นดินเรียบร้อย ส่วนตัวเขานั้นมีบาดแผลพอประมาณ

พระเจ้า... เห็นที่คงไม่ต้องคุ้มครองนายคนนี้แล้วแหล่ะค่ะ!

“ว้าว ~ เดี๋ยวนี้เกย์เขาบู๊เก่งขนาดนี้แล้วเหรอ”

เสียงยัยกระปุกดังขึ้นที่ข้างหูของฉัน หากมันก็ไม่ได้ทำให้ฉันสนใจไปมากกว่าภาพตรงหน้าที่ได้เห็น นี่ถ้าไม่เคยได้รับรู้เรื่องข่าวลือที่ว่าเขาเป็นเกย์ ฉันจะไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดเลยว่าผู้ชายที่กำลังชกต่อยอยู่ตอนนี้จะไม่แมนร้อยเปอร์เซ็น จะเป็นไรไหมถ้าฉันจะบอกว่า

เขาเท่ห์มาก!

“พวกแกจำไว้ ว่าต่อไปนี้อย่ามาเหยียบที่นี่อีก ไม่งั้นฉันฆ่าพวกแกแน่ จำใส่สมองเอาไว้!!!”

O_O

หะ... โหด

พวกที่มาหาเรื่องนูโวรีบลุกรีบคลานออกไปอย่างเร็ว สภาพของแต่ละคนนั้นแทบไม่อยากจะเอ่ยเลยว่ามันเละมากแค่ไหน ให้คิดสภาพว่าคนๆ หนึ่งที่โดนรถสิบล้อเหยียบตายคาที่นั่นแหล่ะ มันใช่เลย >O<

ความจริงที่ฉันค้นพบอีกข้อหนึ่งก็คือ เวลาที่นายนูโวโกรธเขาจะน่ากลัวมาก มากจนฉันอดย้อนไปนึกถึงเรื่องราวต่างๆ นานาไม่ได้ว่าที่ผ่านมาฉันคอยสร้างแต่ความรำคาญใจให้กับเขา ฉันไม่โดนกระทืบจมดินแบบไอ้พวกนั้นก็ถือว่าบุญโขมากมายแล้ว TTOTT

“ยืนมองอะไร ไม่มีเรียนกันเหรอไง หา!!!”

นูโวหันมาเล่นงานกับบรรดานักเรียนทุกคนที่มาทำหน้าเป็นไทยมุ่งอยู่รอบตัวเขา พอเจอเข้ากับเสียงประกาศิตทุกคนก็พากันวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง ฉันเองก็กำลังตั้งท่าจะวิ่งหนีด้วยเช่นกัน ยอมรับจากก้นบึ้งหัวใจเลยว่า เพลานี้อิฉันหวาดกลัวพ่อคุณยิ่งนัก 

ยัยกระปุกเพื่อนรักก็ไม่เคยคิดจะรอฉันเลย มีเรื่องทีไหร่คุณเธอหายหัวไปก่อนทุกที >_<

“เดี๋ยว! ยัยบื้อ เธอน่ะไม่ต้องไป”

กึก !

“ฉะ... ฉันน่ะเหรอที่ไม่ต้องไป >O<” ฉันชี้ที่ตัวเอง

“แล้วยัยบื้อมันจะมีใครได้อีกล่ะ นอกจากเธอน่ะหะ!” นูโวตวาดใส่หน้าฉัน

“แล้วทำไมนายต้องตวาดฉันด้วยเล่า !” ฉันเองก็เผลอตวาดใส่เขาเช่นกัน

“แล้วเธอจะตวาดฉันกลับทำไมล่ะ!” เขาก็ไม่ยอมแพ้ ทำหน้าโหดใส่อีกต่างหาก

“ไม่ตวาดแล้วจ้า YOY” แต่ฉันต้องยอมแพ้แล้วล่ะ T_T

กลัวค่ะกลัว… ฉันยังไม่อยากเป็นกระสอบทรายให้นูโวเตะเล่นเหมือนไอ้พวกนั้นหรอกนะ นาทีนี้ต้องพยายามทำตัวดีๆ ไม่ดื้อไม่ซนเข้าไว้ หากทำตัวมีปากเสียง อีตานี่อาจจะฉุนเฉียวจนทนไม่ไหวแล้วมากระทืบฉันระบายความแค้นก็เป็นได้

อ๊ากกกก! แค่คิดก็เจ็บปวดรวดร้าว >O<

“นะ... นายมีอะไรกับฉันหรือเปล่า” เสียงฉันสั่นมากจนจับกระแสได้

“เป็นอะไรทำไมทำเสียงเหมือนคนใกล้ตายอย่างนั้น”

ใกล้จะตายก็เพราะนายนั่นแหล่ะ ><

“แล้วตกลงนายมีธุระอะไรกับฉันกันเล่า”

“ทำแผลให้ฉันหน่อย”

“เห? ทำแผลเหรอ”

“อืม น่าตกใจตรงไหน” ทำไมเขาหงุดหงิดง่ายจังฟะ

“งั้นก็ไปที่ห้องพยาบาลสิ”

ฉันกำลังจะเดินนำหน้าเขาเพื่อไปทำแผลที่ห้องพยาบาล แต่เสียงของนูโวก็ทำให้ฉันต้องชะงักอีกแล้ว ฮือๆๆ ฉันเดาใจเดาอารมณ์อีตาเกย์คนนี้ไม่ถูกแล้วนะ จะเอายังไงกับเต่าอย่างฉันกันแน่เนี่ย Y_Y

“ฉันไม่ทำแผลที่ห้องพยาบาล”

“งั้นเหรอ นายจะไปทำที่โรงพยาบาลใช่ไหม”

“แผลเท่าขี้มดเธอจะให้ฉันไปเสียค่ายาที่โรงพยาบาลทำไมกัน ถามอะไรโง่ๆ”

“งั้นนายก็ช่วยบอกหน่อยว่าถ้าไม่ไปทำแผลที่ห้องพยาบาลหรือโรงพยาบาล แล้วนายจะไปทำที่ไหน”

“คอนโดฯ ฉัน”

“O_O คะ...คอนโดฯ นาย ฉันต้องไปด้วยเหรอ แต่ว่าฉันมีเรียนนะไปไม่ได้หรอก T^T”

พาไปคอนโดฯ คิดจะฆ่าฉันหมกห้องหรือเปล่าวะ >O<

“ต้องไปทำแผลให้ฉัน มีเรียนก็โดดไง ยากตรงไหน”

มันยากมากเลยต่างหาก _*_

“จะไปไม่ไป บอกมาสิ!” โมโหอีกแล้วพี่น้อง บอกทีว่าฉันทำอะไรผิด

“ไปก็ได้”

vvvvvvvvvvvv

สวัสดีค่ะ เพื่อนแพงจะลงอัพให้อ่านเป็นตัวอย่างนะคะ จำนวน 10 บท ด้วยกัน นิยายเรื่องนี้มีวางจำหน่ายในรูปแบบของ E-Book แล้วนะคะ ราคาเพียงแค่ 99 บาทเท่านั้น ( ราคาน่ารักเนอะ ^O^ ) เป็นเรื่องราวความรักปนฮาในโรงเรียน หวังว่าทุกคนจะชื่นชอบนะคะ สามารถเม้น ติ ชม ได้เต็มที่นะคะ เพื่อนแพงยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะคะ

        เพื่อนแพงฝากแฟนเพจของเพื่อนแพงด้วยนะคะ แล้วก็ขอฝากนิยาย E-Book เรื่องอื่นๆ ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ

เรื่อง 'Love Love Love อุบายรักมัดหัวใจนายสุดหล่อ' มีในรูปแบบ E-Book แล้วนะคะ ไปโหลดกันเล้ยย ^O^ 

ราคาเพียงแค่ 99 บาท เท่านั้นจ้า 

ฝากนิยาย E-Book เรื่องอื่นๆ  ด้วยนะคะ สนุก แซ่บ ทุกเรื่องจ้า

( บางเรื่องกำลังโปรฯ อยู่นะคะ ภายในเดือนนี้เท่านั้น รีบหน่อยน้า โหลดเลย ^^ )