ตอนที่ 2 : บทที่ 1 - กระปุกเพื่อนเลิฟ… ตัวช่วยชั้นเยี่ยม ( 100% )
ขออนุญาตฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ ไปกดถูกใจกันเยอะๆ น้า
บทที่ 1
กระปุกเพื่อนเลิฟ… ตัวช่วยชั้นเยี่ยม
“หา!!! นี่แกคิดจะจีบเกย์นูโวเหรอไอ้เต่า O_O”
“ชู่ว์ ~ เบาๆ หน่อยสิยะ แกกลัวคนอื่นเขาจะไม่รู้เรื่องหรือไงหะ”
ฉันยกมือขึ้นมาจุ๊ปากเพื่อเป็นสัญญาณเตือนให้ยัยกระปุกเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวสงบปากสงบคำ ( สักที ) ตอนนี้เราทั้งสองกำลังอยู่ในช่วงพักกลางวันในห้องอาหารสุดหรูของโรงเรียน มีแอร์ติดเต็มรอบบริเวณแข่งกันให้ความเย็นแก่บรรดานักเรียนอย่างเต็มที่ ก็อย่างนี้แหล่ะโรงเรียนนานาชาติที่คิดค่าเทอมแพงจนหูแทบฉีกออกมาเต้นระบำ -_-^
โชคดีมากมายที่ตอนที่ยัยกระปุกเพื่อนรักมันแหกปากเสียงดังลั่น ทุกคนกำลังอยู่ในช่วงของการชุลมุนวุ่นวายแข่งกันตะโกนแย่งซื้ออาหารมานั่งทาน จึงไม่มีใครทันได้สนใจหรือสังเกตฟังอะไรกับสิ่งที่เราสองคนได้สนทนาซึ่งกันและกัน ยัยกระปุกทำหน้าตาเหมือนกับว่าสิ่งที่ได้รับรู้จากฉันนั้น เป็นเรื่องคอขาดบาดตายอย่างยิ่ง -_-^
“เรื่องจริงเหรอยะ”
เสียงของยัยนี่เริ่มลดเลเวลลงมาในระดับจนน่าพอใจ เราทั้งสองคุยกันแบบระมัดระวังมากขึ้นเพราะว่าถัดออกไปแค่ไม่กี่คืบ ได้มีนักเรียนรุ่นน้องมานั่งทานข้าวอยู่ใกล้ ๆ กลุ่มหนึ่ง
“เออ ก็จริงอ่ะดิ ฉันจะมาหลอกแกเพื่ออะไรหะ =_=&”
“กรี๊ดด!” เป็นเสียงกรี๊ดที่เบาที่สุดจากยัยกระปุกเพื่อนฉันคนนี้ “ให้ตายเถอะพระเจ้า! เรื่องนี้มันน่าตื่นเต้น น่าสะพรึงกลัวมากกว่าเรื่องโลกจะแตก แผ่นดินจะไหวอีกนะเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ >_<”
“เชื่อซะเถอะ ว่าฉันจำเป็นต้องทำมันจริง ๆ T_T”
ฉันทำสีหน้าตั้งท่าจะร้องไห้ ยัยกระปุกมองฉันด้วยความสงสัย ก่อนที่ยัยเพื่อนซี้คนนี้จะยิงคำถามออกมาได้ตรงประเด็นมากที่สุด
“จำเป็น? แกพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ ไอ้เต่า”
“ฉันโดนบังคับขู่เข็ญทางอ้อม”
“ชัดๆ สิ แกก็รู้ว่าสมองฉันมันกลั่นกรองอะไรที่เป็นแบบลับลมคมในไม่ค่อยจะเก่งสักเท่าไหร่ +O+”
“ฉันยอมเล่าให้แกฟังคนเดียวนะยัยกระปุก เพราะว่าแกเป็นเพื่อนรักของฉัน รู้แล้วก็เหยียบเอาไว้เลยนะยะ ห้ามแพร่งพรายความลับเด็ดขาด Get!”
“Ok My Friend จัดมา!”
ฉันเริ่มตั้งท่าเล่าความจริงทุกอย่างให้ยัยกระปุกได้ฟัง ระหว่างการที่รับฟังเรื่องราวที่ฉันเล่าขานนั้น ยัยกระปุกก็ไม่ปริปากพูดอะไรเลยสักคำ นอกจากพยักหน้ารับฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ และในเวลาไม่นานฉันก็เล่าเรื่องราวความเป็นมาทุกอย่างจนหมดเปลือก ยิ่งกว่าเปิดอกคุยกันอีกนะเนี่ย
ยัยกระปุกมีสีหน้าท่าทางเห็นอกเห็นใจอย่างเห็นได้ชัด น่าซาบซึ้งใจยิ่งนัก TOT
“OMG! นี่เพื่อนฉันน่าสงสารมากเลยนะเนี่ย >O<”
“เดี๋ยวๆ อะไรคือ OMG อ่ะ ฉันงง @ _ @” ฉันขมวดคิ้วใส่ยัยกระปุก ยัยกระปุกมองหน้าฉันด้วยความเหนื่อยใจ ก่อนจะไขข้อข้องใจให้ฉันได้กระจ่างในบัดดล
“Oh My God น่ะ มันคือคำย่อนะ เข้าใจไหมยะ”
อ้อ! บอกกันตั้งแต่แรกก็จบแล้วยัยเพื่อนบ้า ทำเอาฉันแลดูเหมือนโง่เลย ( ซึ่งความจริงก็โง่ -_-^ )
“เข้าเรื่องแกดีกว่า แล้วตกลงแกจะทำจริงๆ ใช่ไหม”
“บอกแล้วไงว่าฉันไม่มีทางเลือก หมดปัญญา หมดหนทาง ไม่มีทางออก ซึ่งทางออกเพียงทางเดียวก็คือ ฉันต้องยอมทำตามที่พี่ไก่ทองสั่งนั่น เพราะถ้าไม่ทำมีหวังเกรดเฉลี่ยเน่าๆ ของฉันได้ออกมาลั้นลาสมใจไอ้พี่บ้าเป็นแน่ T^T”
พูดแล้วแค้นไอ้พี่ไก่ทองนัก คอยดูนะ ถ้าวันใดที่สวรรค์เข้าข้างพรมลิขิตเป็นใจเมื่อไหร่ล่ะก็ วันนั้นแหล่ะที่ฉันจะได้ลงมือประหารชีวิตไอ้พี่ชายจอมแสบนี่สักที ฮึ่ย!
“ก็จริงของแกว่ะ เฮ้อ ~ แต่บอกตามตรงเลยนะ ว่าฉันเองก็แทบจะมองไม่เห็นหนทางที่แกจะเอาชนะใจนายนูโวอะไรนั่นได้เลย ผู้ชายที่เป็นเกย์นิยมชายรักชายแบบนั้นน่ะ แทบไม่เห็นหนทางที่นายนั่นเขาจะยอมหันมาสนใจผู้หญิงอย่างแก”
“แต่อย่างน้อยฉันก็หน้าตาน่ารักนะ สาวสวยหมวยอึ๋ม ( แน่ใจเหรอ ) สโลแกนประจำตัวฉันยังคงเป็นที่ยอดฮิตในบรรดาผู้ชายอย่างหนาแน่นไม่เคยเปลี่ยน ไม่เห็นหนทางเลยเหรอแก O.O”
ฉันเองก็เป็นที่นิยมยอดฮิตในบรรดาผู้ชายในโรงเรียนนี้ไม่น้อยหน้าใครๆ เหมือนกัน พิสูจน์ได้จากดอกไม้ช่วงเทศกาลวันวาเลนไทน์ที่ต่างก็มีคนเอามามอบให้ฉันอย่างไม่หวั่นไม่ไหว นอกจากนั้นยังมีบรรดาพวกของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คอยลอยมาตามลมแบบไม่เว้นแต่ละวันอีกต่างหาก บางคนถึงกลับใจกล้าหน้าด้านเดินเข้ามาขอความรักจากฉันอย่างเปิดอกกันไปเลยก็มี
และส่วนใหญ่เจ้าพวกผู้ชายเหล่านั้น ก็ต่างโดนฉันปฏิเสธไปตามๆ กัน ไม่ใช่เพราะฉันคิดว่าตัวเองสวยน่ารักแล้วต้องทำตัวหยิ่งหรอกนะ แต่มันเป็นเพราะว่าฉันยังไม่คิดอยากจะมีแฟน ไม่คิดที่อยากจะมีความรักในตอนนี้ บอกตามตรงว่าฉันเองก็ค่อนข้างไม่ค่อยปลื้มสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้ชายสักเท่าไหร่ เนื่องจากสมัยนี้บรรดาพวกผู้ชายทั้งหลายต่างมีนิสัยที่ไม่น่าภิรมย์ชมชอบกันยิ่งนัก -_-^
ไม่ไหวจะเคลียร์ ขออยู่เป็นโสดเกาะคานทองสีอร่ามแบบนี้ไปชั่วนิรันดร์ยังจะดีซะกว่า
“ฉันไม่เถียงเรื่องแกน่ารักหรอก แต่ความน่ารักของแกมันไม่สามารถพิชิตใจนายเกย์นั่นได้หรอกนะ ดีไม่ดีนายนั่นมันอาจจะหมันไส้ในความน่ารักของแก จนทำร้ายร่างกายแก ตบแกจนเลือดกบปากก็เป็นได้”
ละ...เลือดเลยเหรอ O_o
อ๊ากก! แค่คิดก็ปวดใจ นี่ชีวิตฉันมันยิ่งกว่าแขวนอยู่บนเส้นด้ายอีกนะเนี่ย ตั้งแต่เกิดจนโตไม่เคยโดนใครตบตีมาก่อนเลย แล้วนี่อะไรยะ ฉันต้องมาโดนพวกตุ๊ดเกย์ตบตีเอาตอนเข้าสู่วัยสาวเต็มตัวเนี่ยนะ หรือว่าฉันจะเปลี่ยนใจยอมให้ไอ้พี่ไก่ทองเอาเกรดไปฟ้องป๊าม๊าดีไหม อย่างน้อยคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อแม่ก็คงจะไม่ใจร้ายใจดำถึงขนาดทำร้ายลูกตัวเองได้ลงคอหรอก ( มั้ง )
ไม่เลยสักนิด! L
ป๊าม๊าของฉันเป็นสุดยอดของความโหดร้ายในทั่วทุกมุมโลกมารวมตัวกันเลยต่างหาก แค่ลำพังฉันฉี่รดกระโปรงนักเรียนสมัยเป็นเด็กอนุบาล แม่ยังจับฉันตีซะจนก้นแดงแถมยังบังคับให้ฉันใส่กระโปรงตัวเดิมไปเรียนเพื่อดัดนิสัยฉันอีกต่างหาก จำได้ว่าตอนนั้นกลิ่นฉี่ฉันเหม็นคละคลุ้งจนคุณครูและเพื่อนๆ ต่างก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ฉันเลยสักคนเดียว
แล้วนับประสาอะไรกับเรื่องเกรดที่น่าสลดหดหู่เยี่ยงนี้…
ไม่เหลือซากแน่ฉัน TT_TT
“ฮือๆๆ กระปุกฉันเครียดมากเลย จะทำยังไงดี ตายแน่เลยงานนี้ ไม่เห็นหนทางรอดเลยนอกจากตายกับตายเท่านั้น ฮือๆๆ”
ฉันเริ่มเบ้ปากน้ำตาซึมใกล้จะร้องไห้เต็มทน ยัยกระปุกไม่รอช้ารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาให้ฉันซับน้ำตาแห่งความเศร้าโศกเสียใจ ฉันรับผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าอ่อนลายโดเรม่อนมาเช็ดน้ำตาและสั่งน้ำมูกออกมาเต็มที่ สายตาเหลือบขึ้นไปมองเจ้าของผ้าเช็ดหน้าเล็กน้อย ยัยกระปุกมองฉันด้วยสายตารังเกียจในการกระทำ
“หยี้! แล้วไม่ต้องเอามาส่งคืนให้ฉันนะยะ เอาไปเลยฉันยกให้ =_=”
เพื่อนบ้า ทำท่ารังเกียจซะจนออกนอกหน้า >_<
“แกต้องช่วยฉันนะกระปุกเพื่อนเลิฟ >3<”
“ช่วยอะไรยะ เรื่องอะไรที่มันเกี่ยวกับเกย์กับตุ๊ดไปไกลๆ ฉันเลยนะ แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ”
“รู้... ฉันรู้ว่าแกไม่ชอบ แต่แกไม่สงสารฉันเหรอ เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลหนึ่ง เป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายสิบปี ยามแกเจอปัญหาฉันก็คอยช่วยเหลือ ยามแกทุกข์ฉันก็ยืนเคียงข้างแกไม่เคยห่าง ยามแกมีขนมฉันก็จ้องแย่งแกกิน เฮ้ย ไม่ใช่ ฉันหมายความว่ายามเราทั้งคู่มีอะไรๆ เราก็แบ่งปันซึ่งกันและกัน ไหนเราสัญญาแล้วนี่ว่าเราทั้งสองคนจะไม่ทิ้งกันไง กระปุกจ๋า *O*”
ฉันรื้อฟื้นความหลังทั้งหมด ยัยกระปุกเริ่มมีสีหน้าที่อ่อนโยนขึ้นมากหลังจากที่ได้ฟังคำพูดเหมือนจะซึ้งของฉัน
“แกจะให้ฉันช่วยอะไรเล่า >O<”
ฉันยิ้มกว้างให้กับความสำเร็จตรงหน้า ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของยัยกระปุกจะออกแนวห้วนชวนไม่น่าฟังก็ตามเถอะ แต่แค่นี้ก็เป็นสัญญาณอันดีว่าตลอดการปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ของฉัน จะมีตัวช่วยชั้นเลิศอย่างยัยกระปุกอยู่เคียงข้างจนกว่าเรื่องนี้จะสิ้นสุดลงอย่างแน่นอน
สองหัวก็ดีกว่าหัวเดียวล่ะหว้า ^O^
“ไหนๆ แกก็จะช่วยฉันแล้ว แกก็ช่วยคิดหน่อยล่ะกันว่าฉันต้องทำยังไงบ้าง แหะๆๆ +O+”
“-_-^” สีหน้าของยัยกระปุก
“แกจะไม่คิดอะไรเลยว่างั้น”
“คิดจ้ะ ^_^” ฉันยิ้มก่อนจะพูดต่อ “คิดว่าจะทำตามที่แกแนะนำ”
“พูดเหมือนจะดูดีเนอะ” น้ำเสียงขึ้นสูงออกแนวประชดประชัน
“โถ ~ แกก็อย่าประชดฉันเลยนะ ก็ฉันมืดสิบเจ็ดด้านแล้วนี่น่า มีแต่แกเนี่ยแหล่ะที่จะช่วยฉันได้ -O-“
ยัยกระปุกส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ก่อนที่ยัยนี่จะนั่งคิดอะไรเงียบๆ อยู่สักพักหนึ่ง เพียงเวลาไม่นานกระปุกเพื่อนรักก็มีสีหน้าและแววตาที่แสดงถึงความฉลาดขึ้นมาฉับพลัน ยัยนั่นใช้นิ้วชี้ของตัวเองกระดิกเรียกฉันให้ยื่นใบหน้าเข้าไปหาตนใกล้ๆ ฉันรีบทำตามด้วยใจที่เบิกบาน
ต้องมีแผนเด็ดดวง สะท้านโลกอย่างแน่นอน อิ อิ ^^
O_O
หลังจากที่ได้ฟังแผนการจากเพื่อนรักจบสิ้น ตาที่โตอยู่แล้วของฉันก็ยิ่งโตมากขึ้นกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า ฉันขยับใบหน้าออกห่างจากยัยกระปุกแล้วจ้องมองเพื่อนรัก ที่เอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับแผนการของตัวเอง
แต่ฉันเป็นคนที่จะต้องทำ!
“เอางั้นเลยเหรอแก! กรี๊ดด ฉันกลัวมันล่มอ่ะ”
มันเสี่ยงต่อการขายขี้หน้าอย่างรุนแรง >O<
“ก็เอาแบบนี้แหล่ะ คิดจะจีบคนประเภทนี้มันก็ต้องทุ่มเทกันหน่อยสิยะ”
จริงทุกประการมันต้องทุ่ม ต้องลงทุน!
“ก็ได้! ฉันจะยอมทุ่มเทกับแผนการของแก ฉันต้องทำให้สำเร็จให้ได้”
ฮึกเหิมแล้วนะฮึกเหิม ^O^
“จัดไปลูกแม่ J”
vvvvvvvvvvvv
สวัสดีค่ะ เพื่อนแพงจะลงอัพให้อ่านเป็นตัวอย่างนะคะ จำนวน 10 บท ด้วยกัน นิยายเรื่องนี้มีวางจำหน่ายในรูปแบบของ E-Book แล้วนะคะ ราคาเพียงแค่ 99 บาทเท่านั้น ( ราคาน่ารักเนอะ ^O^ ) เป็นเรื่องราวความรักปนฮาในโรงเรียน หวังว่าทุกคนจะชื่นชอบนะคะ สามารถเม้น ติ ชม ได้เต็มที่นะคะ เพื่อนแพงยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะคะ
เพื่อนแพงฝากแฟนเพจของเพื่อนแพงด้วยนะคะ แล้วก็ขอฝากนิยาย E-Book เรื่องอื่นๆ ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ
ฝากนิยาย E-Book เรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ สนุก แซ่บ ทุกเรื่องจ้า
( บางเรื่องกำลังโปรฯ อยู่นะคะ ภายในเดือนนี้เท่านั้น รีบหน่อยน้า โหลดเลย ^^ )
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
