ตอนที่ 8 : บทที่ 5 - เหยียบย่ำศักดิ์ศรี! ( 50% )
ขออนุญาตฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ ไปกดถูกใจกันเยอะๆ น้า
บทที่ 5
เหยียบย่ำศักดิ์ศรี!
“อย่าพูดถึงคนอื่นสิครับ ผมต้องการแค่คุณเท่านั้น!”
ถ้อยคำจากคนตัวโตส่งผลให้แก้มนวลแดงระเรื่อ หญิงสาวรู้สึกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งจ้องมองร่างสูงที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาหาอย่างช้าๆ เวลานี้ฐิติวรดากลับก้าวขาไม่ออกเสียนี่ เหมือนมีใครเอาเหล็กกล้ามายึดไว้ให้สองเท้ายืนนิ่งอยู่กับที่
“หญิงไม่ใช่ผมและผมก็ไม่ใช่หญิง เราเป็นคนละคนกัน ถ้าคุณจะยึดเหตุผลแค่นี้เพื่อปิดกั้นผมออกห่างจากคุณ มันไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือครับ” ชยกฤตตัดพ้อ
“ฉัน…” เสียงหวานเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก มันเหมือนถูกเขาควักเอาความมั่นใจออกไปจนหมดสิ้น
เธอเป็นอะไรกันนะ ทำไมถึงได้ไม่เป็นตัวของตัวเองได้ขนาดนี้…?
“ผมรู้ว่าคุณลำบากใจจากสิ่งที่พบเจอ แต่ผมขอคุณแค่เรื่องเดียวเท่านั้น ต่อไปนี้อย่าหลบหน้าผมอีก ได้ไหมครับ?” ชยกฤตเว้าวอนเหลือคณา หากเป็นสตรีอื่นคงรีบตอบรับไม่รีรอ แต่นี่เป็นเธอ ผู้หญิงที่สร้างความปั่นป่วนใจให้กับเขาอย่างต่อเนื่อง
“นะครับคุณนิด” สรรพนามที่ใช้เรียกราวกับสนิทสนมนั้นทำให้ฐิติวรดาขมวดคิ้ว
“คุณเรียกฉันว่านิดหรือคะ” คนตัวเล็กย้อนถาม
“ทำไมครับ หรือว่าชื่อนี้คุณให้เฉพาะคนสนิทเรียกเท่านั้น” ชยกฤตว่า
“ไม่ได้ค่ะ คุณเองก็เป็นคนในครอบครัว” ฐิติวรดายิ้มบางเบา คำว่า ‘คนในครอบครัว’ ทำให้เขาชะงักเล็กน้อย
เขาแสดงท่าทีชัดเจนถึงเพียงนี้เธอยังดูไม่ออกอีกหรือ?
“คุณเห็นผมเป็นแค่คนในครอบครัวเท่านั้นหรือครับ” เสียงเข้มถามต่อ นัยน์ตาคมจดจ้องดวงหน้าหวาน อยากรู้นักว่าถ้าเขารุกต่อเนื่องเธอจะมีปฏิกิริยาเช่นไร
“ค่ะ เราคือครอบครัวเดียวกัน”
หญิงสาวยังคงความนิ่งสงบไม่เปลี่ยน ร่างบางทิ้งถ้อยคำฝากไว้ให้อีกฝ่ายได้เศร้าสร้อยปนรอยยิ้ม ชายหนุ่มมองตามแผ่นหลังสาวเจ้าที่ค่อยๆ ลาลับ เห็นทีงานนี้คงต้องใช้ความพยายามมากเสียหน่อย หากหวังพิชิตใจแม่สาวจอมขรึมคนนี้
“ผมไม่ยอมแพ้คุณหรอกนะ”
เสียงเข้มเอ่ยพลางยิ้มกว้าง หมุนตัวเดินหายเข้าไปในเรือนหลังเล็กอันเป็นที่พักพิงส่วนตัว โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของเขาที่มีต่อฐิติวรดาตกอยู่ในสายตาของหญิงสาวอีกคนตลอดเวลา
มาริษากำหมัดแน่น! เรียวปากอิ่มสั่นระริก
“ดูสิคะคุณหญิง พอลับหลังทุกคนก็แอบมาจีบกันตามลำพัง นังคุณนิดกำลังท้าทายอำนาจของคุณหญิงอยู่นะคะ” สาวใช้ช่างยุเอ่ย หล่อนสนุกเวลาที่เห็นผู้เป็นนายดิ้นเร่าไปกับคำช่างฟ้องของตน
“หุบปากซะนังบุญ!” ภัคคิณีกระชากเสียงใส่ คนจอมสลอนหน้าสลดแทบไม่ทัน ถอยกายห่างเพื่อหลีกทางให้ผู้มีอำนาจ “อย่าไปฟังนังบุญมันพูดมากนะลูก รู้ๆ กันอยู่ว่าอีนังนี่มันช่างยุ ช่างประจบประแจง” ประโยคหลังคนพูดหันไปมองหน้าสาวใช้
“ที่นังบุญมันพูดก็ถูกค่ะคุณแม่” มาริษากัดฟันเอ่ย น้ำเสียงอันเล็ดรอดมานั้นกดต่ำในลำคอ “นังกาฝากมันคิดแย่งพี่กฤตไปจากหญิง!”
ภัคคิณีส่ายหน้าพลางโอบไหล่บางของบุตรสาว…
“ไม่เอาน่าหญิง ตากฤตเขาไม่ตาต่ำไปคว้าผู้หญิงไร้สกุลอย่างมันหรอกลูก” มารดาไม่คิดเช่นเดียวกับเธอ
“แล้วคุณแม่จะแน่ใจได้ยังไงคะ อย่าลืมนะคะว่านังกาฝากมันมีแม่เป็นโสเภณี มันย่อมมีวิธีหลอกล่อผู้ชายให้ติดกับได้ไม่ยาก!” หญิงสาวประณามอีกฝ่าย
“ต่อให้มันใช้เล่ห์เลี่ยมนับพันเพื่อหลอกล่อตากฤต แม่ก็มั่นใจว่ามันไม่มีวันทำสำเร็จ เพราะแม่นี่แหละที่จะเป็นคนขัดขวางมันทุกวิถีทาง!” แววตาของมารดาแข็งกระด้าง ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ใครหน้าไหนก็อย่าหมายจะสร้างความเจ็บปวดให้ลูกของเธอ!
“คุณแม่…”
“แม่รู้ว่าลูกหญิงรักตากฤตมากแค่ไหน แม่สัญญาว่าชยกฤตจะต้องเป็นของลูกแต่เพียงผู้เดียว!”
มาริษายิ้มไปกับวาจาอันแน่วแน่ของมารดา…
--------------------------------------------------------
ฐิติวรดามองเรือนร่างของตัวเองผ่านกระจกบานใสภายในห้องนอน ชุดเดรสสีชมพูหวานแหวเปิดไหล่ส่งผลให้เธอดูสวยงดงามราวกับเทพธิดา เครื่องหน้ารูปไข่ประทินโฉมเพียงเล็กน้อยพอให้มีสีสัน ผิวเนื้อเนียนละเอียดตาของเธอนั้นช่างน่าภิรมย์ชมชอบ ผู้ใดพบเห็นเป็นต้องเหลียวมองแทบทุกราย
“โอ้โห… คุณนิดสวยจังเลยค่ะ”
กระถินเอ่ยพลางมองตาค้าง ปกติมักเห็นหญิงสาวในชุดธรรมดา ไม่หวือหวาอันใด พอได้มาเห็นเจ้าหล่อนแต่งองค์ทรงเครื่องครบครัน มันเลยอดที่จะประหลาดใจไม่ได้
“ถ้าไม่แต่งก็คงไม่รอดเหมือนกันนะ” ฐิติวรดาว่า
“ไม่จริงเลยค่ะคุณนิด ถึงไม่แต่งอะไรเยอะแยะเหมือนคุณหญิง คุณนิดของนังกระถินก็ยังสวยกว่าอยู่ดีค่ะ” สาวใช้คนสนิทอดไม่ได้ที่จะค่อนแคะอีกฝ่าย
“ไม่เอาน่ากระถิน เกิดใครมาได้ยินเข้ามันจะไม่ดีนะ”
ฐิติวรดาตำหนิ แม้หล่อนเองจะรู้ฤทธิ์เดชของลูกพี่ลูกน้องร่วมสายเลือดว่าไม่ค่อยจะลงรอยกับบรรดาบ่าวไพร่มากนัก หากเธอก็ไม่อยากให้กระถินสาวใช้ที่รักและเอ็นดูเหมือนน้องพูดจาไม่น่ารักกับผู้เป็นนาย
“กระถินขอโทษค่ะคุณนิด เพียงแต่กระถินไม่ชอบที่คุณหญิงรังเกียจคุณนิด นี่ทำชวนออกไปข้างนอกก็ไม่รู้ว่าจะมีแผนอะไรอีกหรือเปล่า”
คำพูดของกระถินทำให้ร่างบางชะงักงัน ความกังวลที่มีมาตั้งแต่แรกเริ่มตีรวนขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าหล่อนไม่คิด… ปกติฝ่ายนั้นมักตั้งแหง่รังเกียจรังงอนตลอดเวลาที่พบหน้า มาวันนี้กลับอยากชวนไปออกงานสังคม ถ้าเป็นเมื่อก่อนมีแต่เหยียดหยันว่าเธอนั้นไม่ควรได้ออกไปเชิดหน้าชูตาที่ไหน นอกจากอยู่ในก้นครัวเท่านั้น
“คิดมากน่ากระถิน” เสียงหวานบอกกับสาวใช้ พยายามปลอบตัวเองไปในตัว
“กระถินว่าคุณหญิงต้องมีแผนไม่ดีแน่เลยค่ะ คนอย่างคุณหญิงน่ะหรือคะจะชวนคุณนิดไปงาน กระถินว่า…”
“แกนินทาอะไรคุณหญิงของฉันนังกระถิน!”
เสียงของบุญมีดังขึ้นก่อนที่กระถินจะเอ่ยจบ ดวงตาสองดวงสบมองกันด้วยความเกลียดชัง บุญมีมองร่างบางแสนสวยของฐิติวรดาแล้วอึ้งพอสมควร หญิงสาวพอได้แต่งองค์ทรงเครื่องเข้าหน่อยก็สวยหรูจนเจ้านายของเธอเทียบไม่ติด
“ไม่ได้นินทาเสียหน่อย” กระถินว่าพลางเบ้ปาก
“ถ้าไม่ได้นินทาแล้วแกจะพูดถึงคุณหญิงทำไมนังกระถิน” บุญมีเองก็ไม่ยอมแพ้ ความจริงหล่อนไม่ได้รักใคร่เจ้านายสาวจอมเหวี่ยงถึงขั้นอยากออกโรงปกป้องนักหรอก เพียงแต่มีความชังน้ำหน้าสาวใช้รุ่นน้องเป็นเดิมทุน
พอเห็นช่องทางได้หาเรื่องสักหน่อย หล่อนก็ต้องคว้าโอกาสนี้เอาไว้
“แค่พูดถึงไม่ได้แปลว่าจะต้องนินทานะพี่บุญมี วันก่อนฉันเห็นพี่พูดถึงคุณนิดตั้งเยอะแยะ ฉันยังไม่เห็นต้องว่าพี่นินทาคุณนิดเลย” กระถินว่าเสียงหยัน คนถูกพาดพิงตกใจพลางมองนายสาวที่ตนไม่ชื่นชอบ
“นังกระถิน นังเด็กปากมอม แกหาว่าฉันนินทาคุณนิดหรือ?!” บุญมีชี้หน้าต่อว่า
“ฉันพูดแบบนั้นตอนไหน ฉันแค่อธิบายให้พี่เข้าใจก็แค่นั้น ถ้าพี่ไม่ได้นินทาจริงๆ จะเดือดร้อนทำไมคะพี่บุญมี” คนพูดว่าแล้วยิ้มร่า ความกวนประสาทยกให้หล่อนเถอะ ไม่เป็นสองรองใครแน่นอน
“นังกระถิน!”
“พอเถอะบุญมี…” เสียงหวานเอ่ยหลังจากนั่งฟังอยู่นาน “ถ้าเธอไม่ได้เป็นอย่างที่กระถินว่าก็ไม่เห็นต้องเดือดร้อนอะไร” ฐิติวรดามองหน้าสาวใช้ รู้ดีว่าบุญมีขึ้นตรงกับฝ่ายใด
และไม่ชอบเธอตามผู้เป็นนาย…
“ไม่เดือดร้อนไม่ได้หรอกค่ะคุณนิด นังกระถินมันปากมอมแบบนี้เกิดคุณนิดเข้าใจผิดคิดว่าบุญนินทาคุณนิด บุญมีก็ซวยสิคะ” น้ำเสียงกระแทกกระทั้น
“ฉันไม่ตัดสินใครดีใครชั่วที่คำพูดของปากคนหรอกนะ ของแบบนี้มันมองเห็นได้ด้วยการกระทำมากกว่า”
พูดจบหญิงสาวที่มีศักดิ์สูงกว่าก็ลุกเดินจากไปทันที ทิ้งให้คนถูกต่อว่าทางอ้อมนั่งกำหมัดแน่น ถ้าไม่ติดว่าเป็นหลานของคุณท่านล่ะก็หล่อนจะไม่ไว้หน้าเลยสักนิด อย่างมากก็เป็นแค่ลูกผู้ดีครึ่งเดียวทำเป็นหยิ่งผยองวางตัวเป็นหงส์ เชอะ!
กระถินหัวเราะพลางมองคู่อริที่ถูกนายสาวตอกกลับอย่างเจ็บแสบ บุญมีถลึงตาใส่เจ้าหล่อน
“แหม… คุณนิดของนังกระถินนี่ฉลาดใช่เล่นเลยนะจ้ะพี่บุญมี ถึงเธอจะดูอ่อนโยนแต่เธอก็รู้ว่าใครดีใครชั่ว!”
“นังกระถิน!”
กระถินไม่อยู่ให้อีกฝ่ายได้พ่นคำด่าทอ สาวใช้รุ่นน้องรีบวิ่งตามผู้เป็นนายไปติดๆ
“คอยดูเถอะ ถ้าคุณหญิงของฉันขึ้นเป็นใหญ่เมื่อไหร่ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่นังฐิติวรดา!”
บุญมีมองตามแผ่นหลังบางด้วยความชิงชัง
ttttttttttttttt
สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักของเพื่อนแพงทุกคน ^^ วันนี้เพื่อนแพงเปิดฤกษ์งามยามดีอัพนิยายเรื่อง ‘คฤหาสน์สีทอง’ ให้แล้วนะคะ เพื่อนแพงจะอัพ 2 ตอนเลยนะคะ อยากให้อ่านกันเยอะๆ ติ ชม ได้เต็มที่เลยนะคะ เพื่อนแพงยินดีรับฟังค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นอีกแนวที่ตั้งใจแต่งมากๆ ตัวละครทุกตัวมีความเป็นมนุษย์ รัก โลภ โกรธ หลง ไม่ได้ขาว 100% และไม่มีใครเทา 100% เช่นกันค่ะ ยังไงเพื่อนแพงต้องขอฝากให้ติดตามด้วยนะคะ อ่านแล้วก็เม้นๆ โหวตๆ ให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ เพื่อนแพงอยากอ่านคอมเม้น อยากรู้ว่าทุกคนชอบหรือไม่ชอบ
ปล, นิยายเรื่องนี้ เพื่อนแพงอัพให้อ่าน วัน เว้น วัน นะคะ
ฝากติดตามแฟนเพจและ E-Book ทุกเรื่องของเพื่อนแพงด้วยนะคะ ตอนนี้มีเรื่องจัดโปรฯ อยู่ ถ้าสนใจก็ไปอ่านกันได้นะคะ สนุกทุกเรื่องจ้า
ฝากนิยาย E-Book เรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ สนุก แซ่บ ทุกเรื่องจ้า
( หลายๆ เรื่องกำลังโปรฯ อยู่นะคะ ภายในเดือนนี้เท่านั้น รีบหน่อยน้า โหลดเลย ^^ )
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
