ตอนที่ 4 : บทที่ 1.3 - ความสุขแรกในชีวิต ( จบตอน )
เมนต์ๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ
บทที่ 1
ความสุขแรกในชีวิต
“เธอมาทำอะไรที่นี่ ?!”
เสียงทรงอำนาจของใครคนหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลัง เป็นเหตุให้หญิงสาวถึงกับสะดุ้งจนตัวโยน ร่างบางหันไปมองเจ้าของเสียง
ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น
เซน แกริค
ร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ตรงระเบียง…
“ฉันถามว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ ?!” เสียงเข้มถามย้ำ ดวงตาคมกริบจับจ้องใบหน้าหวานไม่วางตา
เธอดูโตขึ้นมาก และ สวยขึ้นมากเช่นกัน !
“นะ หนู…” เสียงหวานสั่นคลอน
“ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบให้เธอเรียกแทนตัวเองแบบนี้” ชายหนุ่มไม่วายดุอีกตามเคย
นาเดียรู้สึกอยากจะหายออกไปจากตรงนี้เหลือเกิน ทำไมต้องมาเจอเขาด้วยนะ ทั้งที่อุตสาห์หนีมาพักที่นี่ก่อนแล้วเชียว
สวรรค์จะแกล้งเธอไปถึงไหนกัน !
“คุณแม่ให้เธอมาอยู่ที่นี่เหรอ ?” เซนถามเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นกระเป๋าใบโตของเธอ “คุณแม่ไม่ได้บอกเธอเหรอว่าที่นี่มันกลายเป็นของฉันไปแล้ว”
“ไม่ได้บอกค่ะ” นาเดียก้มหน้าตอบ
“เหอะ !” ชายหนุ่มหงุดหงิด
“แต่ถ้าพี่เซน…” หญิงสาวหลุดปากด้วยความเคยชิน แต่พอเจอกับสายตามหาโหดเข้า เธอจึงต้องรีบเปลี่ยนสรรพนามทันที “แต่ถ้าคุณอยู่ที่นี่ ฉันไปอยู่ที่อื่นก็ได้ค่ะ”
“ทำไม ? เธอรังเกียจที่จะอยู่กับฉันหรือไง” คำพูดไม่พอใจ
คนถูกถามทำตัวไม่ถูก ก็เป็นเขาเองไม่ใช่หรือที่ทำเหมือนไม่ชอบที่เธอจะมาอยู่ที่นี่
“ไม่ใช่ค่ะ ฉะ ฉันแค่ไม่อยากให้คุณลำบากใจ” เสียงหวานตอบเบาๆ
“ฉันไม่พอใจตั้งแต่รู้ว่าคุณแม่ให้เธอมาที่นี่แล้ว”
น่าหงุดหงิดชะมัด ! แม่นะแม่ รู้ก็รู้ว่าเขาไม่ชอบยัยน้องสาวนอกไส้คนนี้ ยังจะพาหล่อนให้มาเป็นเสี้ยนหนามในชีวิตเขาอีก
“เอ่อ… งั้นฉันไปอยู่ที่อื่นนะคะ” นาเดียพยายามหาทางออก
“ถ้าเธอไปอยู่ที่อื่นคุณแม่ก็ต้องมาเล่นงานฉันสิ” เซนว่า ก่อนจะหรี่ตามองหญิงสาว “อ้อ… หรือว่าลึกๆ แล้วเธอก็อยากให้ฉันถูกท่านต่อว่า ใช่ไหม ?”
“มะ ไม่ใช่นะคะ !” ร่างบางรีบปฎิเสธ
“อย่ามาโกหก ! เธอน่ะเกลียดฉัน ชอบทำให้ฉันโดนคุณแม่ดุอยู่ตลอดเวลา” ชายหนุ่มเดินหน้าหาเรื่องต่อเนื่อง
ไม่รู้เป็นอะไร แต่พอเห็นหน้าเธอก็พลอยอารมณ์เสียทุกครั้ง เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน รู้เพียงแต่ว่า… เมื่อไหร่ก็ตามที่ได้เห็นใบหน้าหวานเรียว พร้อมกับดวงตากลมโต มันก็ทำให้เขารู้สึกหมันไส้จนอยากฆ่าให้ตายคามือ !
ดูโรคจิตใช่ไหม ?
“คุณคิดไปเองทั้งนั้น ฉันไม่เคยทำแบบนั้น” นาเดียเถียงกลับ
“เธอทำ !” เสียงเข้มตวาดลั่น ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว มือหนากระชากเอากรอบรูปที่เธอถืออยู่ในมือขึ้นมาชูตรงหน้าเธอ
“หึ คงกำลังฝันอยู่กับความหลังอยู่สินะ คิดเหรอว่าฉันจะกลับไปเป็นพี่ชายที่แสนดีให้กับเธออีก !” ดวงตาคมแข็งกร้าว
นาเดียไม่เข้าใจเลยว่าเขาทำแบบนี้ทำไม…
“ขอรูปฉันคืนด้วยค่ะ” เมื่อไม่อยากเถียง หญิงสาวจึงใช้น้ำเย็นเข้าลูบ แต่หารู้ไม่ ว่าน้ำเย็นที่ตนใช้เปรียบเสมือนเป็นน้ำมันชั้นดีที่ไปราดรดกองเพลิงให้ลุกพรือขึ้นมา
“ไม่ให้” คนตัวโตกว่าตอบยียวน
“ในเมื่อมันเป็นความหลังแล้วคุณจะสนใจมันทำไมคะ ? ปล่อยให้คนบ้าอย่างฉันจมอยู่กับความหลังคนเดียวเถอะ อย่างน้อยๆ ฉันก็จะได้ไม่ต้องเกลียดคุณไปมากกว่านี้”
ด้วยความโกรธปนกับความน้อยใจ จึงผลักดันให้เธอกล้าพูดในสิ่งที่ไม่ควรจะพูด โดยเฉพาะ… พูดต่อหน้าเขา !
“นาเดีย !” เซนตะคอกใส่ร่างบาง
หล่อนกล้าดียังไงมาบอกว่าเกลียดเขา มันจะมากเกินไปแล้ว… มากเกินไปแล้ว !
“คะ ?” คนตัวเล็กลอยหน้าลอยตาใส่
การกระทำของเธอยิ่งทำให้ชายหนุ่มโมโหจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ มือหนาเขวี้ยงกรอบรูปขึ้นไปบนเตียงกว้าง แล้วกระชากร่างบางให้เข้ามาใกล้ ลมหายใจของคนทั้งคู่สัมผัสซึ่งกันและกัน
“ปล่อยนะคะ !” นาเดียดิ้นขลุกขลักไปมาในอ้อมกอดแกร่ง หญิงสาวรู้ตัวว่าตอนนี้เธอกำลังเสียเปรียบทุกทาง แต่พอเห็นเขาพูดจาแบบนั้นมันก็อดไม่ได้ที่จะต่อกร
“ตั้งแต่ไปอยู่เมืองไทย รู้สึกว่าจะปากกล้าขึ้นเยอะเลยนะ ทำไม ? หรือว่าที่นั่นมีผู้เชี่ยวชาญคอยติวเข้มให้” เซนย้อนถามด้วยสายตาดูถูก
คิดว่าเขาไม่รู้หรือไงว่าเธอมีผู้ชายมาพัวพันด้วยเยอะแค่ไหน สายของเขารายงานตลอดว่าแม่สาวหน้าหวานมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มาเที่ยวขายขนมจีบตลอดเวลา
“ถ้าจะมีคนติวให้คงไม่ได้ติวแค่เรื่องนี้หรอกค่ะ สำหรับฉันมันต้องลงดีเทลมากกว่าแค่ริมฝีปาก…” คำพูดยั่วยุอารมณ์ฝ่ายตรงข้าม
มือหนาบีบแขนเรียวเล็กจนแทบจะแหลกคามือ…!
“คงจะกร้านโลกเลยสิท่า !” เสียงเข้มเย้ยหยัน
นาเดียเองก็รู้สึกเจ็บไม่น้อยกับน้ำคำดูถูกของคนตรงหน้า แต่เวลานี้เธอกลับอยากเอาชนะเขามากกว่า ในเมื่อเขาพูดจาร้ายๆ ใส่ เธอก็ไม่จำเป็นต้องพูดดีๆ ด้วย
“ก็พอตัวค่ะ” ว่าแล้วยกยิ้มมุมปาก
“สำส่อน !” เซนแทบจะบ้าไปกับคำพูดของคนตัวเล็ก
“เขาเรียกว่าหาประสบการณ์ค่ะ” หญิงสาวตอบด้วยรอยยิ้ม
หมดสิ้นความอดทน…!!!
ชายหนุ่มผลักร่างบางลงกับเตียงกว้าง ก่อนจะรีบพาตัวเองเข้าไปทาบทับปิดกั้นอิสรภาพของเธอ
“จะทำอะไร ?!” คนอวดดีเมื่อครู่ตกใจสุดขีด พยายามดีดดิ้นให้หลุดพ้นจากปีศาจร้าย แต่ไม่ว่าเธอจะดิ้นไปทางไหน คนที่มีพละกำลังเหนือกว่าก็ตามไปทุกที่ !
“ฉันก็จะทดสอบไงล่ะ” ใบหน้าคมเข้มตอบ สายตาเริ่มมีประกายแห่งความปรารถนา
“ทดสอบอะไร ?” นาเดียเริ่มกลัวจนเหงื่อตก
ขอร้องล่ะ… อย่าให้เกิดเรื่องราวแบบคืนนั้นอีกเลย เธอไม่อยากเจออะไรแบบนั้นอีกแล้ว
“ก็ทดสอบประสบการณ์ที่เธอเก็บสะสมมายังไงล่ะ” คนพูดเหยียดยิ้ม “ไหนบอกว่ามีพอตัว ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพอตัวของเธอมันจะแน่สักแค่ไหน”
“ฉันไม่คิดจะเอาประสบการณ์ที่มีมาใช้กับคุณหรอกนะ ปล่อย !” นาเดียตวาดลั่น
“ใช้หน่อยซี้…” ชายหนุ่มลากเสียงยาว “อย่างน้อยๆ เธอก็พอจะรู้มาบ้างว่าฉันน่ะเทพมากแค่ไหน หาประสบการณ์จากคนอื่น ไม่เท่ากับหากับฉันแค่คนเดียวหรอกนะ น้องสาว…” รอยยิ้มของผู้ชนะ
ซึ่งมันเป็นรอยยิ้มที่ตัวเธอรู้สึกเกลียดมากที่สุด !
“ฉันไม่ใช่น้องสาวของคุณ !”
ด้วยความกลัวคำๆ นี้จึงหลุดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่ม
“ใช่สินะ เธอไม่ใช่น้องสาวของฉัน” เซนมองคนใต้ร่างด้วยสายตาดุดัน ก่อนที่เจ้าตัวจะพูดในสิ่งที่ทำให้ร่างบางต้องสั่นสะท้านไปทั้งตัว
“แต่เธอ… กำลังจะเป็น เมีย ฉัน !!!”
เสียงเข้มประกาศกร้าว…
คุยกันหน่อยนะคะ
เพื่อนแพงมารีอัปนิยายเรื่อง SO BAD LOVE รักสุดร้ายของนายจอมมาร ให้อีกรอบนะคะ เผื่อว่าบางท่านยังไม่ได้อ่าน ยังไงถ้าใครหลงเข้ามาแล้วก็ฝากติดตามนิยายด้วยนะคะ เมนต์ๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ ติ ชม ได้เต็มที่ค่ะ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นจ้า
ปล. นิยายเรื่องนี้แต่งเมื่อนานมาแล้ว ดังนั้นภาษาอาจยังไม่สละสลวยเท่ากับเรื่องอื่นๆ ในปัจจุบัน ต้องขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
อัพนิยาย วัน เว้น วัน นะคะ ฝากติดตามด้วยจ้า ^_^
SO BAD LOVE รักสุดร้ายของนายจอมมาร
ฉบับ E-Book ราคา 139 บาท ฝากด้วยนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
