คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : บทที่ 10.5 - ลุกขึ้นสู้
“ไม่เชื่อเหรอ” คนถูกถามย้อนถามกลับ ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบ มันดูไม่น่าเชื่อด้วยประการทั้งปวง นิสัยต่างกันสุดขั้วขนาดนี้ และไหนจะท่าทางราวกับอยากฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่งอีก ดูยังไงก็ไม่ใช่คนเป็นพี่น้องกัน ถึงจะต่างมารดาก็เถอะ ก็ฉันจำได้ที่ซีโร่บอกว่าเขาเป็นลูกเมียน้อย
“ซีโร่เป็นน้องผม แต่สำหรับเขา ผมคงไม่ใช่พี่ชายของเขาหรอก” เสียงเข้มเอ่ยราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ได้มีท่าทีซีเรียสอะไร
“ทำไมล่ะ เกลียดกันมากขนาดนั้นเลยเหรอ” ฉันยังคงถามต่อ ฉันรู้ว่ามันดูไม่ควรที่ฉันจะละลาบละล้วงเรื่องในครอบครัวของเขา แต่ความอยากรู้มันก็ชนะความยับยั้งชั่งใจทุกอย่าง
“ผมไม่เคยเกลียดเขานะ แต่เขาเกลียดผมกับ…” พูดถึงตรงนี้ เจ้าของใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มก็พลันเศร้าขึ้นมา “แม่”
“ซีโร่เขาเกลียดแม่ของผมมาก เพราะว่า…”
“พะ พอเถอะค่ะ” ฉันรีบห้ามก่อนที่เขาจะพูดจบ “อย่าเล่าให้ฉันฟังเลย แค่ฉันถามมันก็มากเกินไปแล้ว” ฉันว่าอย่างเกรงใจ เรียกเสียงหัวเราะได้ดีจากคนข้างกาย
“คุณหัวเราะทำไม” ฉันขมวดคิ้วถาม
“ก็คุณทำหน้าตาแบบนั้นจะไม่ให้ผมขำได้ยังไง ฮ่าๆ”
ร่างสูงพูดไปก็หัวเราะไป
“ฉันทำหน้าแบบไหนกันเล่า” ฉันทำเสียงขึ้นจมูก
“ผมไม่ถือหรอกกับสิ่งที่คุณถาม คุณเห็นการกระทำทุกอย่างระหว่างเราสองคน ก็ไม่แปลกที่จะอยากรู้ความสัมพันธ์ที่แท้จริง แต่ก็อย่างที่คุณบอก มันยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้คุณฟัง”
“เห หมายความว่ายังไงที่ว่ายังไม่ถึงเวลา”
เขาดูพูดมีลับลมคมในอะไรสักอย่าง
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมมันก็แบบนี้แหละ พูดไปเรื่อยเปื่อย”
ไฮเฟลเลี่ยงคำถามจากร่างบาง “ว่าแต่คุณเถอะ จะเอายังไงต่อไป” สายตาเข้มมองหญิงสาว พอเจอคำถามนี้เข้าไปหัวสมองของฉันก็แน่นไปหมด
“ฉัน…” ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
“ผมไม่รู้หรอกนะครับ ว่าเรื่องราวระหว่างคุณกับซีโร่มีความเป็นมายังไง แต่ว่าผมอยากให้คุณรู้ไว้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างของการกระทำ มันมักมีเหตุผลเสมอ”
“ฉันว่าฉันเริ่มไม่เข้าใจในคำพูดของคุณแล้วล่ะ”
“ฮ่าๆ เอาเป็นว่า ไม่ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ผมอยากขอให้คุณลุกขึ้นสู้ อย่ายอมแพ้ในสิ่งที่พบเจอ ตกลงไหมครับ” ไฮเฟลเหลือบมองคนข้างกายอย่างจริงจัง
“ฉันคงไม่มีอะไรจะไปสู้กับคนอย่างเขา”
เชื่อเถอะ คนพาลอย่างซีโร่ไม่มีทางหยุดอยู่แค่นี้แน่ จนกว่าฉันจะตายกันไปข้างหนึ่งแหละ คนอย่างเขาถึงจะพอใจ หรือไม่… เขาก็อาจจะไม่มีวันพอใจแม้ว่าฉันจะตายลงตรงหน้า!
ไม่รู้ว่าเขาจงเกลียดจงชังอะไรฉันนัก ถึงได้จ้องทำร้ายกันได้ถึงเพียงนี้
“คุณมีทุกอย่างที่จะสู้ อยู่ที่ใจของคุณเท่านั้น”
“เหอะ คนอย่างฉันน่ะเหรอ ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่มีปมในอดีต มีชนักติดหลังมากมาย จะเอาปัญญาที่ไหนไปต่อกรกับน้องชายของคุณ คุณไม่รู้หรอกว่าซีโร่เขาทำอะไรกับฉันไว้บ้าง!”
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาทำตั้งแต่อดีต สองมือบางก็กำหมัดแน่น
“คุณคิดผิดแล้วล่ะ คุณไอรีน” ริมฝีปากหยักหนาอมยิ้ม
“อะไร ฉันคิดผิดอะไร” ฉันถามอย่างสงสัย
“คนที่ไม่มีอะไรจะต่อกร คือซีโร่ต่างหาก ไม่ใช่คุณ”
ซีโร่เนี่ยนะ ไม่มีอะไรจะต่อกรกับฉัน
ความคิดเห็น