คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บทที่ 9.1 - ไฮเฟล
ไฮเฟล
[บันทึกพิเศษ: ซีโร่]
“อ๊า” เสียงเข้มคำรามลั่นห้องน้ำหลังจากที่มือหนาได้ทำการปลดปล่อยอารมณ์ดิบภายใน ร่างสูงใหญ่บึกบึนยกแขนแกร่งยันกระจกบานใสเอาไว้ ใบหน้าคมคายแหงนขึ้นเมื่อความเสียวซ่านเข้าเกาะกุม ให้ตายเหอะ! คนอย่างเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้
ผมกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าตั้งแต่เล็กจนโตผมไม่เคยต้องช่วยตัวเองเลยสักครั้ง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาถ้าหากว่าผมต้องการ ก็จะมีสาวสวยระดับดารานางแบบมานอนคอยบนเตียงเสมอ ไม่มีครั้งไหนที่ผมจะรู้สึกอดยากได้เท่าครั้งนี้
ผมเปิดฟักบัวจัดการชำระล้างเอาความเหนื่อยล้าออกจากร่างกาย พลันสมองก็เอาแต่คิดถึงใบหน้าหวานของคนตัวเล็กที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียง กลิ่นกายของเธอยังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจของผม สลัดยังไงก็ไม่หลุด ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าไอรีนจะหอมหวานได้มากถึงเพียงนี้
ผมเปิดประตูออกจากห้องน้ำก็เจอร่างน้อยกำลังพยายามจะหยัดกายลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง ร่างขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยสัมผัสอันเกิดจากน้ำมือของผม ผมยิ้มยกที่มุมปาก ไม่รู้ว่าทำไม… แต่ทันทีที่เห็นร่องรอยเหล่านั้นความภาคภูมิใจก็บังเกิดขึ้นกับตัวเอง
“ค่อยๆ ลุกสิ” ผมเดินเข้าหาร่างบาง ไอรีนรีบขยับตัวหนีทันที และนั่นก็ทำให้ผมรู้สึกไม่พอใจ
“กลัวอะไรฉันนักหนา”
ผมถามเสียงขุ่นแต่ก็ไม่ได้แสดงอารมณ์โกรธเกรี้ยวใส่เธอ ใบหน้าหวานตวัดมองผมด้วยหางตา สองมือกำหมัดแน่นพร้อมกับมีน้ำใสๆ เอ่อคลอในดวงตากลมโต เธอกำลังร้องไห้
“เลว!” น้ำเสียงสั่นเครือด่าทอ
หึ เลวงั้นเหรอ? ผมยิ้มหยันกับตัวเองเมื่อได้ยินคำสรรเสริญจากผู้หญิงที่นอนกอดอยู่เมื่อคืน
“อะไรล่ะที่เรียกว่าเลว” ผมขึ้นไปบนเตียงกว้าง ไล่ต้อนร่างบางที่กอบกุมผ้านวมผืนหน้าเอาไว้แน่น “เพราะฉันทำให้เธอครวญครางอย่างนั้นน่ะเหรอ ไอรีน”
ผมลากเสียงต่ำ จงใจยั่วอารมณ์คนตรงหน้า
เพียะ!
ใบหน้าคมคายสะบัดไปตามแรงตบ ดวงตาเข้มดุจเหยี่ยวลุกวาวเมื่ออารมณ์โกรธเข้ามาทักทาย
“ถ้านายไม่เอาไอ้ยานรกนั่นมาให้ฉันกิน อย่าหวังเลยว่าคนอย่างนายจะได้แตะต้องตัวฉัน!”
ผมตรงเข้าไปกระชากร่างบางให้ปะทะกับอกกว้าง บอกตามตรง เวลานี้ไอรีนกำลังทำให้ผมหมดความอดทนกับเธอลงเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่ผมพยายามจะใจดีกับเธอ ทนุถนอมเธอ แต่เธอกลับปลุกความบ้าดีเดือดในเลือดของผมให้พลุกพล่าน และถ้าคนอย่างผมเกิดบ้าขึ้นมาแล้ว อย่าหวังว่าจะมีอะไรหยุดผมได้
“ทำไมหะไอรีน ทำไมคนอย่างฉันมันถึงจะแตะต้องตัวเธอไม่ได้ ร่างกายของเธอมันหุ้มไปด้วยทองหรือไงห๊ะ!”
“ปล่อยนะไอ้บ้า!” หญิงสาวดิ้นรนอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง
“ไม่ปล่อย! หยุดออกคำสั่งกับฉันสักที” ผมบีบแขนเรียวทั้งสองข้างแน่น “อย่าลืมสิว่าเมื่อคืนนี้ฉันสัมผัสเธออย่างลึกซึ้งแค่ไหน”
“หยุดพูดนะไอ้คนเลว!” เสียงหวานตะคอกกลับ
“ฉันทั้งดูด ทั้งเม้ม ทั้งเลีย”
ผมรื้อฟื้นความทรงจำระหว่างเราสองคน
เพราะคำพูดหยาบโลนของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวสะบัดตัวหลุดออกจากการเกาะกุม ก่อนที่ฝ่ามือเล็กจะพิพากษาใบหน้าหล่อเหลาอีกครั้ง
“ไอรีน!” ผมตวาดเสียงดัง คราวนี้แรงของเธอทำให้ผมถึงกับมีเลือดซึมออกมาจากด้านใน
“สมน้ำหน้า! ผู้ชายกักขฬะอย่างนายโดนแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ” ผมกดร่างแน่งน้อยลงกับเตียงกว้างแล้วขึ้นทาบทับในทันที ใช้ร่างกายที่แน่นหนาของตัวเองปิดกั้นอิสรภาพของเธอ
“ปล่อยนะ จะทำบ้าอะไรอีก” ใบหน้าหวานตื่นตระหนกเมื่อตกต้องอยู่ภายใต้ร่างบึกบันเป็นครั้งที่สอง ผมกระตุกยิ้มร้าย
“เมื่อคืนฉันแค่ใช้นิ้ว แต่วันนี้…” ผมละคำพูดก่อนจะก้มหน้าลงมาประชิดใบหูขาวสะอาด “จะเป็นตัวตนของฉัน”
ผมย้ำเสียงดังฟังชัด สิ้นสุดกันทีกับความอดทนที่ผมพยายามอดกลั้นไม่ทำอะไรเธอไปมากกว่านี้ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมต้องช่วยตัวเองในห้องน้ำ เป็นคนแรกที่ผมยอมเล้าโลมทุกอย่างด้วยความปรารถนา ถ้าผมปล่อยให้เธอหลุดมือ ไอรีนคงได้หัวเราะเยาะในความโง่เขลาของผมแน่นอน
ความคิดเห็น