ตอนที่ 25 : บทที่ 11 - ฉันไม่ใช่คนเดิม... อีกต่อไปแล้ว... ( 50% )
ปล.ช่วงนี้เม้นหายไปเยอะพอสมควร อ่านแล้วคิดอย่างไร เม้นบอกกันด้วยจิ เก๋าอยากรู้ 555
รบกวนทุกคนช่วยเข้าไปกดไลค์แฟนเพจเพื่อนแพงด้วยนะคะ ลิ้งค์บล็อกแฟนเพจอยู่ในหน้าแรกของนิยายค่ะ
แต่ถ้าใครขี้เกียจย้อนกลับไปกดไลค์ที่หน้าแรกของนิยาย วันนี้เพื่อนแพงมีลิ้งค์มาฝากค่ะ
เข้าไปกดถูกใจกันเยอะๆ นะคะ FC ทุกท่าน จะได้ติดตามผลงานนิยายกันต่อไปเนอะ
ถ้าเกิดว่ามีคนกดถูกใจถึงเป้าที่ตั้งไว้ในขั้นแรก 50 คน
เพื่อนแพงจะตอบแทนด้วยการอัพนิยายเรื่องใหม่ให้ทันทีเลยค่ะ 1 เรื่อง !!!
รีบๆ ไปกดไลค์กันเต๊อะ ^^ อิอิ
https://www.facebook.com/DekDHayase/
บทที่ 11
ฉันไม่ใช่คนเดิม… อีกต่อไปแล้ว… ( 50% )
ไฮเฟลมาส่งฉันที่คอนโดฯ อย่างปลอดภัย ร่างสูงอาสาขึ้นมาส่งฉันที่บนห้อง แม้ว่าฉันจะพยายามปฎิเสธแต่เขาก็ไม่ยอมสถานเดียว
“ คุณไม่น่าลำบากเลยค่ะ ฉันเองก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก “ ฉันบ่นอุบ
ไม่ใช่อะไรหรอก เหตุผลที่ฉันไม่อยากให้เขาขึ้นมาส่งที่ห้องก็เป็นเพราะว่าคอนโดฯ ของฉันมันมีแต่พวกปากหอยปากปู แต่ละคนจ้องจับผิดฉันทุกฝีก้าว ไม่ว่าฉันจะย่างกรายไปทางไหนก็เป็นประเด็นให้ได้ซุบซิบนินทากันตลอด
ความจริงฉันก็ชินนะ… แต่ก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่
“ ผมอยากช่วยคุณให้ถึงที่สุด เพื่อขอโทษแทน… ซีโร่ “ เสียงเข้มเอ่ยแผ่วเบา
พอได้ยินชื่อของผู้ชายคนนั้น หัวใจของฉันก็เจ็บแปลบในทันที
“ ผมขอโทษครับ… ผมไม่ได้ตั้งใจ “
ราวกับรู้ตัวว่าตนได้พูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด ไฮเฟลก้มหน้าขอโทษต่อร่างบาง
“ ซีเรียสไปได้คุณ ฉันโอเค “ ฉันตอบด้วยรอยยิ้ม
“ แต่ถ้าคุณเข้มแข็งได้เร็วๆ ผมจะดีใจมาก “ ใบหน้าคมคายจริงจัง
“ มันก็คงต้องเป็นเช่นนั้นแล้วล่ะ “ ฉันถอนหายใจ “ ที่ผ่านมา… ฉันเองก็อ่อนแอมากเกินไป อ่อนแอ... จนทำให้ตัวเองต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำ “
ตั้งแต่อดีตมาฉันไม่เคยเข้มแข็งเลยแม้แต่น้อย คงเป็นเพราะว่าฉันมีปมหลังมากมายที่ยังคงฝังใจมาโดยตลอด ความเจ็บปวดเหล่านั้นจึงกลายมาเป็นหนามที่คอยทิ่มแทงใจฉันอยู่เรื่อยมา
“ ไอรีน… สายตาของคุณดูเจ็บปวดมาก “
ไฮเฟลมองเข้าไปในแววตาของหญิงสาว ชายหนุ่มเห็นแต่ความทรมานในนั้น
“ คุณจำสายตาในวันนี้ของฉันเอาไว้ให้ดีๆ นะคะ “ ฉันหันหน้าไปสบดวงตาคมเข้มอย่างจริงจัง “ เพราะนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณจะได้เห็นแววตาแบบนี้จากฉัน และหลังจากนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่ใช่ไอรีนคนเดิมอีกต่อไป “
มันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง !
“ ไอรีน… “
“ คุณส่งฉันแค่นี้เถอะค่ะ เดี๋ยวฉันเดินไปเอง “ ฉันบอกเขาหลังจากที่เราทั้งสองออกมาจากลิฟต์
“ แต่ว่าผม… “
“ ฉันอยู่กับเพื่อนค่ะ ฉันขี้เกียจตอบคำถามว่าทำไมถึงมากับผู้ชายและ “ ฉันก้มมองสภาพตัวเอง “ ยิ่งอยู่ในชุดแบบนี้ด้วย มันคงดูไม่เหมาะเท่าไหร่ “ ฉันยิ้มแหยๆ
แอบหวั่นเหมือนกันนะว่าจะปั้นคำพูดยังไงกับน้ำใสดี ยัยนั่นต้องโกรธมากแน่ๆ เลยที่ฉันหายเล่นไปทั้งคืน ทั้งหมดมันเป็นเพราะผู้ชายสารเลวคนนั้นคนเดียว !
“ งั้นก็โอเคครับ แค่รู้ว่าคุณไม่ได้อยู่เพียงลำพัง ผมก็สบายใจ “ ร่างสูงพูดยิ้มๆ “ ถ้างั้น… ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ คุณไอรีนจะได้พักผ่อน “ ชายหนุ่มกล่าว
“ ขอบคุณมากนะคะ สำหรับทุกอย่าง “
“ ผมยินดีครับ “
ไฮเฟลยิ้มละไมให้กับร่างบางอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังกดลิฟต์และรอไม่ถึงสองวินาทีประตูลิฟต์ก็เปิดออก ร่างสูงเดินเข้าไปด้านในหันหน้ามาส่งยิ้มอบอุ่นให้กับฉันอีกครั้ง และก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดลง
ปึก
มือบางยันประตูลิฟต์เอาไว้ได้ทัน…
“ คุณไอรีน มีอะไร… “ เสียงเข้มยังพูดไม่ทันจบ
“ ฉันจะบอกว่า ขอเวลาอีกสามวันแล้วฉันจะเข้าไปเซ็นสัญญากับทางบริษัทค่ะ “ ฉันเอ่ยอย่างมั่นใจ
“ คุณไอรีน ! “ ใบหน้าคมคายดูอึ้งและตกใจไม่น้อย
“ คุณเตรียมเอกสารไว้ให้พร้อมนะคะ แล้วเจอกันค่ะ “ ฉันยิ้มอวดฟันขาว
“ ครับ ผมจะเตรียมทุกอย่างไว้สำหรับคุณ “ ไฮเฟลตอบรับด้วยความดีใจ
ประโยคสุดท้ายก่อนที่ประตูลิฟต์จะค่อยๆ ทำการปิดลง…
ฉันยืนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพราะรู้ดีว่าหลังจากนี้ต้องเผชิญหน้ากับเพื่อนรักแล้วสถานการณ์จะเป็นแบบไหน น้ำใสต้องซักไซ้ฉันหมดไส้หมดพุงแน่นอน แต่สิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุดก็คือ
กลัว… ว่ายัยนั่นจะรู้ความจริงเรื่องซีโร่ ! ฉันไม่อยากให้น้ำใสทุกข์ใจเพราะเรื่องนี้อีกแล้ว ฉันต้องการจัดการเรื่องราวเหล่านี้ด้วยตัวของฉันเอง โดยที่ไม่ให้มันเข้าถึงหูของน้ำใส
“ เอาน่า… โกหกขาวจะเป็นอะไรไป “ ฉันพูดกับตัวเอง หัวสมองตระเตรียมคำพูดมากมายไว้สำหรับเอามาพูดกับเพื่อนรัก ที่ตอนนี้คงกำลังวิ่งวุ่นเป็นหนูติดจั่นอยู่ภายในห้อง
ฉันพาตัวเองมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของตัวเอง… สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ อีกครั้ง พยายามทำสีหน้าและแววตาให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้
ก๊อกๆ
และแล้วฉันก็ตัดสินใจเคาะประตูห้อง
แอด
ไม่ต้องให้รอนาน ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอย่างรีบร้อนด้วยน้ำมือของคนคุ้นเคย
“ ไอรีน ! “
ทันทีที่เห็นใบหน้าของเพื่อนรัก น้ำใจก็รีบพุ่งตัวเข้าสวมกอดร่างบางเอาไว้แน่น
“ ไอรีน แกหายไปไหนมา ทำไมแกหายไปทั้งคืนแบบนั้น ทำไมแกไม่ติดต่อฉัน ทำไมแกไม่รับโทรศัพท์ฉัน ทำไม ฮึก ฉันเป็นห่วงแกมากรู้มั้ย ไปแจ้งความตำรวจเขาก็ยังไม่รับแจ้งเขาบอกมันยังไม่ครบยี่สิบสี่ชั่วโมง ฮือๆ “
คำพูดมากมายถูกพรั่งพรูออกมาพร้อมกับหยดน้ำตา น้ำใสกินไม่ได้นอนไม่หลับตั้งแต่เพื่อนรักหายไปครึ่งค่อนคืน หญิงสาวเครียดจนลงกระเพาะเป็นห่วงแต่ไอรีน
“ ฮึก ฮือ… “ เสียงสะอื้นไห้ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง
“ เห้ย ! พอแล้วแก จะร้องอะไรเยอะแยะ ฉันก็กลับมาแล้วนี่ไง “
ฉันจัดการดันร่างบางให้พ้นตัว ฉีกยิ้มกว้างให้เพื่อนสาว
“ ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ แกหายไปไหนมา ฮือๆ “
เอาอีกแหละ ร้องไห้เป็นเด็กน้อยไปได้…
“ ใจคอแกจะยืนร้องไห้อยู่ตรงนี้เหรอ ไม่เข้าห้องหรือไง ฉันเริ่มจะอายคนเขาแล้วนะ “ ฉันว่าแล้วกวาดสายตามองผู้คนที่เดินไปมา “ เข้าห้องเถอะ ฉันอยากทิ้งตัวลงนอนกับเตียงจะแย่แล้ว “
“ เข้ามาสิ “
น้ำใสหลีกทางให้ฉันเดินเข้าห้อง ยัยนี่ยังคงสะอึกสะอื้นตลอดเวลา ฉันทิ้งตัวนั่งลงกับโซฟาที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางห้องโถง น้ำใสเดินหายเข้าไปในครัว ก่อนจะเดินกลับมาหาฉันพร้อมกับถือแก้วน้ำส้มคั้นสีสวยสดอยู่ในมือ
“ ว้าว ! น่ากินจัง “ ฉันยิ้มร่า
“ อ่ะ ฮึกๆ “ น้ำใสยื่นแก้วน้ำส้มคั้นส่งให้ฉันพร้อมกับเสียงสะอื้น
ยิ่งเห็นยัยนี่ร้องไห้ฉันก็ยิ่งรู้สึกผิด…
“ อ๊า ! ชื่นใจ “ ฉันดื่มจนหมดเกลี้ยง ไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว “ หยุดร้องไห้ได้แล้วแกน่ะ ฉันก็มาแล้วนี่ไง “
“ ก็ฉันยังไม่หายตกใจนี่ แกหายไปแบบนั้นทั้งคืน ไหนบอกจะไปบริษัทไงแล้วทำไมถึงกลับมาเอาป่านนี้ “ น้ำใส่ว่าเป็นชุด มือเรียวเล็กปาดน้ำตาออกจากแก้มใสแรงๆ
พอเจอคำถามนี้ของน้ำใส ฉันก็แทบจะไปไม่เป็น
“ กะ ก็ไปบริษัทนั่นแหละ แต่พอดีว่าเกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะ เลยทำให้ต้องหายไปแบบนั้น “ ฉันตอบยิ้มๆ
แต่มันเป็นยิ้มแหยๆ ซะมากกว่า ! ให้ตายเหอะ ฉันไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ความรู้สึกที่ต้องมานั่งโกหกเพื่อนรักของตัวเองน่ะ ไม่ใช่ตัวตนฉันเลยสักนิด
“ มีเรื่องอะไรเหรอ ? “ น้ำใสทำหน้าตาอยากรู้
นั่นสิ… จะเอาเรื่องอะไรดี ?
“ เอ่อ… คือ “ ฉันกลอกตาไปมา ก่อนจะตัดใจแสร้งทำโวยวายกลบเกลื่อน “ โอ๊ย แกอย่าสนใจเลย เรื่องไร้สาระน่ะ ไม่มีอะไรหรอก “ ฉันโบกไม้โบกมือประกอบคำพูด
“ ไอรีน… “ เสียหวานเรียกชื่อเพื่อนสาว
“ หาว… ง่วงแหละ ฉันไปนอนก่อนนะ เหนื่อยชะมัดยาด “ ฉันยกมือขึ้นป้องปากทำท่าหาวนอนเต็มแก่
เมื่อดูท่าว่าจะเพลี่ยงพล้ำในหลายๆ อย่าง ฉันก็รีบตัดบทเตรียมชิ่งหนีไปก่อน
“ ไอรีน… “ น้ำใสเรียกชื่อเพื่อนรักอีกครั้ง
หญิงสาวมองร่างบางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า !
“ ฉันไปนอนก่อนนะ มีไรเดี๋ยวไว้ค่อยคุยกัน “
ฉันลุกขึ้นจากโซฟาเตรียมตั้งท่าจะเดินเข้าห้องนอนของตัวเอง แต่ทว่า…
“ ทำไมแกถึงใส่ชุดนี้กลับมาล่ะ… ไอรีน ! “
วันนี้พาอิมเมจของน้ำใสมาแนะนำตัวค่ะ : คริสตัล วง FX
สวัสดีค่า ^^ มาอีก 1 ตอนแล้ว >< ขอโทษที่มาช้านะคะ ช่วงนี้เรียนก็หนัก เปื่อยอีกต่างหากนั่งจ้องคอมนานๆ ก็ชอบเบลอค่ะ 555 แก่แว้ววว >< เช่นเดิมนะคะ เม้นๆ โหวตๆ ให้กันด้วยนะคะ แล้วก็เรื่องนี้ เพื่อนแพงจะลงให้อีกเพียงแค่ 3 ตอนหลัก ( แบบครบ 100% ) เท่านั้นนะคะ ไม่ได้ลงจนจบ เพราะจะขาย E BOOK ถ้าใครไม่ชอบหรือไม่โอเคเพื่อนแพงก็ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ แต่เพื่อนแพงก็ถือว่าเพื่อนแพงแจ้งแล้วนะคะ เอาเป็นว่าตามนี้เนอะ 555 เดี๋ยวอีตาซีโร่คลอดเป็น E BOOK เมื่อไหร่ มีหน้าปก ได้เห็นหน้านาง มันจะฟินขึ้นนะแกรรร >< 555 โอเคค่ะ ก็มาเท่านี้ก่อนเนอะ ส่วนอีกเรื่องที่อยากฝากก็คือ ตอนนี้เพื่อนแพงขายนิยายเรื่องแรก “ เพียงใจรัก “ ใน E BOOK แล้วนะคะ ถ้าใครสนใจก็ไปอุดหนุนกันได้น้า 259 บาทเองจ้า >< ( ไม่แพงๆๆ ) รับประกันความสนุกน้า เพื่อนแพงมีตัวอย่างให้ลองโหดอ่านประมาณ 70 กว่าหน้าจ้ะ ลองไปหาอ่านกันได้น้า จะได้เอาไว้ตัดสินใจว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อ เนอะๆๆๆ >< จุ๊บๆ ปล.เม้นๆ ให้กันด้วยจิ หลายๆๆๆๆ วันมานี้ เม้นหดหายไปเยอะมาก 555 ทำไมอ่ะ อีตาซีโร่ไม่แซ่บเหยอออออ
ลิ้งค์ E BOOK นะคะ ยังไงก็ลองไปอ่าน ตย.กันก่อนได้น้า ฝากไว้พิจารณาด้วยจ้ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

114 ความคิดเห็น
-
#103 จิตร (จากตอนที่ 25)วันที่ 4 ธันวาคม 2558 / 14:34นำ้ใสจะโกรธไหม#1030
-
#72 411nidtop (จากตอนที่ 25)วันที่ 12 ตุลาคม 2558 / 21:46น้ำใส นางเป็นอะไร ห่วงจริงใช่มั้ย รึเป็นเลส#720