คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 7.4 - เหยียบย่ำศักดิ์ศรี
เหยียบย่ำศักดิ์ศรี
“ไง อร่อยไหม” เสียงเข้มเอ่ยถาม
“ก็พอกินได้” ฉันตอบเสียงค่อย ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ซึ่งความจริงแล้วมันอร่อยมากเลยต่างหาก ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายลุคแบดบอยอย่างเขาจะมีฝีมือในการทำอาหารเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน
“อร่อยก็พูดมาเหอะ สายตาเธอมันบอกฉันแบบนั้น”
เขาว่าอย่างมั่นใจ ด้วยความรำคาญฉันจึงไม่อยากต่อปากต่อคำ เลยได้แต่ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต้มกุ้งในชาม หวังจะให้มันหมดเร็วๆ เพื่อที่ฉันจะได้กลับบ้านเสียที เย็นโพล้เพล้แบบนี้น้ำใสคงจะเป็นห่วงแย่แล้ว ไม่รู้ว่ากลับไปจะต้องเจอกับคำถามอะไรบ้าง
“ค่อยๆ กิน เดี๋ยวก็ติดคอตายพอดี” คนร่างสูงตำหนิ
“ฉันไม่…” เสียงของฉันขาดหายไป พร้อมกับกระแสร้อนวูบวาบที่เข้าแทรกซึมในร่างกาย ฉันวางช้อนลงกับชามแล้วเงยหน้ามองซีโร่ ใบหน้าหล่อคมคายกระตุกยิ้มร้ายในแบบที่เขาชอบทำ
อย่าบอกนะว่า!
“ไงที่รัก เป็นอะไรไปเหรอ” ชายหนุ่มถามพลางยิ้มยียวน
“นะ นาย”
ร้อน! เวลานี้ฉันร้อนไปทั้งตัว!
“นายเอาอะไรให้ฉันกิน” คนถูกถามหัวเราะร่ามีความสุข ราวกับต้องการจะยั่วประสาทฉันเล่น
“ก็สิ่งที่จะทำให้ที่รักมีความสุขยังไงล่ะ” ร่างสูงตอบพลางกับยิ้มชั่วร้าย
ความรู้สึกที่ฉันกำลังรับรู้ในตอนนี้มันเต็มไปด้วยความเร่าร้อน ทรมาน และ ต้องการ ในเวลาเดียวกัน อาการเหล่านี้มันชัดเจนร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าสิ่งที่คนใจร้ายได้ใส่ลงไปในชามข้าวต้มคือ
ยาปลุกเซ็กส์!
“ซะ ซีโร่” เสียงของฉันสั่นเกินกว่าที่จะควบคุมได้
“ว่า?” คนเจ้าเล่ห์ยิ้มตาวาว
“ฉัน ฉัน ฮึก” ฉันกัดริมฝีปากอวบอิ่มจนห้อเลือด สองมือกำชายกระโปรงพีทของตัวเองเอาไว้แน่น เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามไรผมเปียกชื้นไปทั่วกรอบหน้าหวาน ลมหายใจหอบถี่
เหมือนจะตายซะให้ได้
“ซีโร่ ฉะ ฉัน” สติของฉันเริ่มไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว ร่างสูงเห็นปฏิกิริยาของคนตรงหน้าก็พอจะเดาได้ว่าเธอต้องการอะไร ซีโร่ย่างกรายเข้าไปใกล้เจ้าตัวมากกว่าเดิม มือหนาค่อยๆ ลูบไล้ไปตามดวงหน้าหวานแล้วเลื่อนต่ำลงมายังลำคอระหง
“ซีโร่” ทันทีที่ได้รับสัมผัสจากฝ่ามือร้อน ร่างกายของฉันก็วูบวาบไปตามแรงปรารถนาที่ตอนนี้มันกรูเข้ามาเกาะกินในหัวใจ ฉันช้อนสายตาขึ้นสบกับนัยน์ตาคมดุจเหยี่ยว น้ำตาไหลรินลงอาบแก้ม
“นายทำแบบนี้กับฉันทำไม นายใจร้ายมาก ฮึก” ฉันต่อว่าเขาด้วยเสียงสะอื้น
และไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่า เพราะว่าฉันเห็นดวงตาแข็งกร้าวคู่นั้นมองฉันอย่างอ่อนโยน
“ไอรีน” ซีโร่เอ่ยชื่อฉันแผ่วเบา
“ซีโร่ ร้อน ฉันร้อน”
ไม่ว่าเปล่ามือของฉันก็เอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อเชิตของเขาออกทีละเม็ดสองเม็ด ร่างสูงไม่ไหวติงใดๆ เพียงแต่ยืนนิ่งๆ ให้หญิงสาวปลดเปลื้องอาภรณ์ช่วงบน จนกระทั่งถึงกระดุมเม็ดสุดท้าย
ความคิดเห็น