คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท - พี่โรมคนดุ! (100%)
ปฐมบท
เสียงพูดคุยหยาบคายตามประสากลุ่มผู้ชายนิสัยดิบเถื่อนเงียบสงบราวกับถูกกาลเวลาแช่แข็ง ทุกสายตาหันมองสาวน้อยร่างบอบบางที่เปียกปอนอยู่ในชุดนักศึกษาสุดเรียบร้อย คนถูกจ้องอย่างมีเลศนัยทำตัวไม่ถูก รู้สึกประหม่ามากขึ้นเมื่อเผลอสบตาชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา เธอรู้ตัวทันทีว่าไม่ควรยืนอยู่ตรงนี้ เมื่อตั้งสติได้ก็รีบเร่งฝีเท้าเดินขึ้นบันไดหมายตรงไปยังห้องนอนส่วนตัว
“เดี๋ยวกูมา”
โรม บอกกับเพื่อน ๆ ที่เริ่มส่งเสียงหัวเราะในลำคอขณะลอบมองปฏิกิริยาของเขา ชายหนุ่มคว้าแก้วเหล้ากระดกดื่มเพียว ๆ หนึ่งแก้ว กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามแม่นิสิตสาวหน้าหวานไปติด ๆ
“พริ้งพลอย!” น้ำเสียงกัมปนาทดังขึ้น ร่างเล็กหยุดชะงักฝีเท้าทันที
“คะ?” ใบหน้าหวานใสซื่อหันมองบุคคลที่เรียกชื่อเธอ
โรมรู้สึกไม่พอใจที่อีกฝ่ายแสดงสีหน้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาไล้ฝ่ามือจับราวบันไดไม้สักแท้ขณะเดินเท้าขึ้นข้างบน เว้นระยะห่างระหว่างเธอและเขาหนึ่งขั้น
พริ้งพลอย ตัวสั่นเนื่องจากเพิ่งวิ่งฝ่าหยาดฝนมาสด ๆ ร้อน ๆ แต่ถึงอย่างนั้นความหนาวสะท้านยังไม่เย็นยะเยือกเท่ากับดวงตาสีเขียวมรกตที่กำลังจ้องมองเธออยู่ในขณะนี้
โรมดุนลิ้นดันกระพุ้งแก้มเคาะปลายนิ้วชี้กระทบราวบันไดช้า ๆ เขานิ่งเงียบนานเป็นนาที ราวกับว่าต้องการสร้างสงครามจิตวิทยากับคนตรงหน้า
“ทำไมเพิ่งกลับบ้าน” น้ำเสียงที่เอ่ยถามค่อนข้างราบเรียบ ขัดแย้งกับแววตาที่แสดงออกถึงความไม่พอใจ
“พริ้งติวหนังสือให้เพื่อนค่ะ” ตอบออกไปตามความจริง ที่กลับช้าเพราะเธอมีนัดติวหนังสือให้เพื่อนในกลุ่ม อีกสัปดาห์เดียวก็จะถึงช่วงสอบปลายภาคแล้ว พริ้งพลอยที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนักศึกษาเรียนดีที่สุดของรุ่น ย่อมเป็นที่ต้องการของคนในหมู่คณะมากที่สุด
“ติวอะไรดึกดื่น” โรมยกข้อมือข้างซ้ายดูเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาเรือนหรู เวลาเกือบห้าทุ่มกว่าทำให้ความโกรธที่คลายลงในช่วงแรกเริ่มตีตื้นขึ้นมาอีกครั้ง
“พริ้งขอโทษที่กลับช้าค่ะ แต่พริ้งแจ้งให้คุณเรนนี่ทราบแล้วว่าช่วงนี้จะกลับดึก”
เรนนี่ คือพี่สาวของโรม หล่อนเป็นคนใจดีมาก เป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือ เป็นคนที่พริ้งพลอยให้ความเคารพมากที่สุดคนหนึ่ง การที่เธอหยิบยกชื่อของเรนนี่ขึ้นมากล่าวอ้างก็เพื่อต้องการให้โรมหยุดตั้งคำถามไร้สาระกับเธอเสียที เธอโตพอที่จะไม่จำเป็นต้องมาตอบคำถามยิบย่อยพวกนี้อีกแล้ว เธอบรรลุนิติภาวะแล้ว ดังนั้นเธอมีสิทธิ์ใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการได้อย่างเต็มที่
“เรนนี่ไม่ใช่ผู้ปกครองคนเดียวของพริ้ง เผื่อลืม"
น้ำเสียงเรียบนิ่งกดต่ำในลำคอ สายตาดุกร้าวหรี่แคบลง แสดงออกชัดว่าไม่พอใจที่เธอมองข้ามเขา ทำเหมือนเขาเป็นหัวหลักหัวตอทั้ง ๆ ที่เขาก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ปกครองอีกคนหนึ่ง
“พริ้งขอโทษค่ะ”
พริ้งพลอยยอมลดทิฐิยกมือไหว้เพื่อตัดปัญหา ที่เขาพูดมาก็มีส่วนถูก เธออยู่ภายใต้การดูแลของสองพี่น้องคู่นี้ ไม่ใช่ใครคนใดคนหนึ่ง และเธอรู้นิสัยของโรมดี เขาไม่ชอบให้คนในปกครองทำอะไรข้ามหน้าข้ามตา เธอพลาดเองที่ไม่ได้แจ้งเขาล่วงหน้า คิดแค่ว่าอยากหลีกเลี่ยง แต่ลืมนึกถึงความเป็นจริงที่ว่าอย่างไรเสียก็ต้องพบเจอเขาอยู่ดี ตราบใดที่เธอยังอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกับเขา โรมไม่มีวันปล่อยน้องสาวในอุปการะเล็ดลอดสายตาเป็นอันขาด
และคำพูดของเขาในคืนนั้น พริ้งพลอยจำได้ไม่เคยลืม
“ต่อไปจะทำอะไร บอกพี่ด้วย”
ชายหนุ่มทิ้งท้ายก่อนหันหลังเดินกลับเข้าไปรวมกลุ่มเพื่อนที่ห้องรับแขกตามเดิม เสียงแซวดังกระหึ่มทันทีที่ร่างสูงสง่าทิ้งตัวกระแทกนั่งบนโซฟา พรูลมหายใจระบายความหงุดหงิด กระดิกนิ้วสองสามที แก้วน้ำสีอำพันที่ถูกรินถึงครึ่งแก้วก็ถูกเสิร์ฟใส่มือเขาราวกับสั่งได้ เขายกดื่มรวดเดียวหมดแก้วเหมือนเช่นเคย ดีกรีความร้อนแรงของฤทธิ์แอลกฮอล์ที่ไหลผ่านลำคอไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเมามายจนถึงกับควบคุมตัวเองไม่ได้ โรมมีสติเต็มร้อยแม้จะดื่มเข้าไปมาก แต่อุณหภูมิในร่างกายเริ่มขับเคลื่อนความต้องการเบื้องลึกออกมาเรื่อย ๆ
เขาตัดสินใจถอดเสื้อออกกลางวงเพื่อน บรรดาลูกผู้ชายอกสามศอกผิวปากโห่ร้องกันยกใหญ่
“ไงมึง ให้กูเรียกเด็กไหม โมรุ่นน้องกูมีนางแบบหน้าใหม่เข้ามาหลายคนเลยนะเดือนนี้”
คำถามสุดได้ใจของแซมเรียกเสียงฮือฮาจากกลุ่มเพื่อน โรมคว่ำปากพลางยักคิ้วหนึ่งข้าง
“ถ้ามึงอยาก ก็เรียกมา” นิสัยอย่างหนึ่งของโรมที่เพื่อนฝูงต่างรู้ดีคือความเย่อหยิ่ง เขาจะไม่พูดออกมาตรง ๆ ว่าอยากได้ ถ้าสิ่ง ๆ นั้นไม่ใช่เขาเป็นผู้จัดหามา
“เออ เอาหน่อยเว้ย ไหน ๆ คืนนี้ก็รวมดาวทั้งที มีสุราแล้วจะขาดนารีได้ยังไงวะ”
ต้นกล้าเห็นด้วยกับความคิดที่จะเรียกสาวสวยมานั่งคลอเคลีย นานทีปีหนเพื่อนฝูงจะสละเวลาอันมีค่ามานั่งดื่มพร้อมหน้าพร้อมตา ชีวิตปกติแทบไม่ได้เจอกันเลย ต่างคนต่างทำงาน ต่างมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ มีโอกาสได้รวมตัวกันครบทีมทั้งที เขาก็อยากสนุกสนานให้เต็มที่
“แต่เดี๋ยวนะ” แซมยกมือปรามเสียงตื่นเต้นของกลุ่มเพื่อนสุดห่าม สบตามองโรมจริงจัง
“ถ้าเรียกเด็กมา น้องมึงจะโอเคไหมวะ”
ในเมื่อ ณ เวลานี้ไม่ได้มีเพียงเสือป่าอย่างพวกเขาตามลำพัง อย่าลืมว่าน้องสาวหน้าหวานของโรมกลับมาแล้ว จะทำอะไรก็ต้องเกรงใจหล่อนหน่อย อย่างไรพริ้งพลอยก็เป็นผู้หญิง
แซมคิดอย่างสุภาพบุรุษ แต่โรมและชายล้วนอีกห้าหกคนกลับไม่คิดเช่นนั้น
“เอาน่า มึงก็จริงจังไปได้ ทำอย่างกับพริ้งไม่รู้สันดานพวกเรา น้องมันดูออกว่าอะไรเป็นอะไร”
“ตามนั้น” โรมเห็นด้วยกับต้นกล้า และแน่นอนว่าเพื่อนที่เหลือก็เห็นพ้องต้องกัน
“โอเค ถ้ามึงยืนยันว่าไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง งั้นกูจัดเลยนะ”
แซมชูมือถือพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“จัดไปเพื่อนรัก”
ต้นกล้าตบบ่าเพื่อน แซมหัวเราะชอบใจรีบกดสายตรงหารุ่นน้องคนสนิทเพื่อดีลสาวสวยมาประดับปาร์ตี้ให้ค่ำคืนนี้มันครื้นเครงยิ่งขึ้น ทางนั้นส่งรูปหญิงสาวมาให้แซมเลือก บรรดาเสือร้ายที่กำลังหิวกระหายต่างกรูเข้ามาเลือกเหยื่อที่ตนถูกใจ
ผิดกับโรมที่นั่งนิ่งอยู่กับที่ นิ้วชี้เรียวยาวหมุนรอบปากแก้วคริสตัลขณะกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว ซึ่งแน่นอนว่าสิ่งที่ตกผลึกอยู่ในใจเขาไม่ใช่เรื่องงานหรือเรื่องไร้สาระในชีวิตประจำวัน แต่เป็นเรื่องของน้องสาวบุญธรรมที่เขาไม่สามารถสลัดใบหน้าหวาน ๆ ออกไปจากใจได้เลย
“โรม มึงชอบคนไหนเลือกมา” แซมโยนมือถือของตัวเองไปที่ตักของเพื่อน
“คนไหนเด็ดก็เอาคนนั้น” โรมพูดแบบไม่ยี่หระ หางตาของเขาไม่แม้แต่จะปรายมองรูปภาพของบรรดาสาวสวยที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอสี่เหลี่ยมเลยสักนิด
จะต้องสนใจไปทำไมกัน ในเมื่อคนที่จะมานั่งเอาใจเขามีหน้าที่แค่ดับความร้อนในร่างกายให้มันทุเลาลงเท่านั้น เพราะถ้าไม่หาที่ระบายให้จบ ๆ ซะตั้งแต่ตอนนี้ เขากลัวความคลั่งไคล้ที่อัดแน่นอยู่ในอกจะระเบิดออกมา กลัวตัวเองหอบเอาสันดานดิบที่พยายามกดเอาไว้ไปละเลงใส่ร่างของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่บนห้องนอนชั้นสอง!
แวะคุยกันหน่อยนะคะ ^_^
เป็นไงกันบ้างคะ สาว ๆ เปิดตัวพี่โรมคนดุ ชอบกันไหมเอ่ย? ถ้าชอบ เมนต์บอกกันด้วยน้า รับประกันความสนุกเข้มข้นค่ะเรื่องนี้ พี่โรมของเราเด็ดทุกเรื่อง สุดจัดของรุ่นแน่นอน ขึ้นแท่นเป็นพระเอกที่ท๊อปฟอร์มของเพื่อนแพงไปแล้ว ณ ตอนนี้ ขนาดยังแต่งไม่จบนะ อิอิ
อัป วันเว้นวัน นะคะ ฝากคอมเมนต์ให้ด้วยน้า ถ้าชอบหรือไม่ชอบ เพื่อเป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงจ้า
ฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ
E-Book พี่โรมคลั่งรัก
ราคาโปรโมรชั่น 140 บาท
ฝากความรักแซ่บๆ แบบฉบับพี่โรมด้วยจ้า
ไปโหลดกันน้า
ความคิดเห็น