คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : บทที่ 9.1 - ศึกชิงนาง
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ
บทที่ 9
ศึกชิงนาง!
สาวิกาแสดงสีหน้าเจ็บปวด…
แรงที่ผู้ชายตัวโตกดลงมานั้นหนักหน่วงจนน้ำตาเล็ด
แววตาของเขาแข็งกร้าวตามแรงอารมณ์ มาทันได้เห็นเหตุการณ์สำคัญพอดี
“คุณออสติน”
พิมพ์ชนกเรียกชื่อชายตรงหน้า
เขามองเธอชั่วครู่ก่อนจะเบนสายตาดุดันกลับไปจ้องผู้หญิงน่ารังเกียจอีกครา
“ถ้าคิดจะมาทำตัวเบ่งในบ้านของฉันก็ไสหัวออกไปซะ!”
ว่าแล้วก็ผลักร่างผู้หญิงใจร้ายลงกับพื้น
สาวิกาก้นกระแทกพื้นเพราะไม่ทันตั้งตัว
“อะไรกัน มาทำร้ายลูกฉันทำไม?”
นงลักษณ์รีบรุดไปดูบุตรสาว
“ฉันเป็นน้องชายของลูเซียโน่” ชายหนุ่มแสยะยิ้ม
มารตีกลืนน้ำลายลงคอ
ว่าแล้วเหมือนกันไม่มีผิด
แม้หน้าตาอาจไม่ละม้ายคล้ายคลึง แต่แววตานั้นใช่เลย ดิบเถื่อนและดุดันไม่ต่างกัน!
“ต่อไปห้ามพวกเธอเข้ามาเหยียบที่นี่อีก!”
ออสตินชี้หน้าเรียงคน
“แต่ยัยข้าวเป็นน้องสาวของพวกเรา
ถ้าฉันจะมาหาน้องมันผิดตรงไหนไม่ทราบ” มารตีทำใจดีสู้เสือ
ออสตินจ้องหน้าเธอพลางสาวเท้าเข้าใกล้สตรีแสนสวย
รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมกับท่าทางคุกคามของเขาสั่นประสาทหล่อนได้ดีนักเชียว
“เธอไม่ควรพูดถึงความสัมพันธ์เหล่านั้นตั้งแต่วันที่ขายน้องตัวเองให้กับผู้ชายแปลกหน้าแล้วนะ”
มารตีสะอึก พูดอะไรไม่ออกสักคำ
“ความเป็นญาติของเธอกับผู้หญิงคนนี้ขาดจากกันตั้งแต่วันที่พี่ชายฉันโยนเงินร้อยล้านเข้าไปแล้ว”
เขามั่นใจว่าลูเซียโน่เองต้องการเช่นนี้
พี่ชายจอมร้ายกาจคงไม่ปรารถนาให้พิมพ์ชนกอยู่กับครอบครัวเฮงซวยถึงได้ตัดสินใจซื้อเธอมาเคียงกาย
“เพราะฉะนั้นกลับออกไปซะ
เลิกยุ่งเลิกระราน เลิกวุ่นวายกับพิมพ์ชนกอีก
ถ้าไม่เชื่อฟังฉันก็ไม่รับประกันความปลอดภัย รู้ดีนี่ว่าคนอย่างลูเซียโน่เขาทำอะไรได้บ้าง”
วาจาดุดันเล็ดรอดจากเรียวปากหยัก นงลักษณ์หวาดกลัวเพราะตนนั้นเห็นอะไรต่อมิอะไรมามาก
โดยเฉพาะคราบเลือดที่ผู้ชายคนนั้นสร้างไว้ที่คาสิโน
มันมากพอที่จะการันตีความโหดร้ายของเขา
“แม่ว่าเรากลับกันเถอะลูก”
มารดากระตุกแขนบุตรสาวทั้งสอง
มารตีและสาวิกามองหน้ากัน
อีกทั้งนงลักษณ์ยังทำท่าทีหวาดกลัวจนเห็นได้ชัด แล้วพวกหล่อนจะเหลืออะไร
สามแม่ลูกเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับไปมองพิมพ์ชนกอีกเลย…
“ปล่อยผมไปเถอะครับ อ๊าค!!!”
เสียงร้องโหยหวนแสดงความเจ็บปวดอย่างสุดซึ้ง
แขนที่ถูกตรึงด้วยโซ่ตรวนขนาดใหญ่แทบฉีกขาด
ใบหน้าสะบักสะบอมเต็มไปด้วยรอยเลือดน่าสะอิดสะเอือน กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งมาพร้อมกลิ่นสาปเหงื่อไคล
ภายในห้องใต้ดินอันมืดมิดยิ่งทำให้บรรยกาศอึมครึมน่สะพรึงกลัว ราวกับอยู่ท่ามกลางนรกขุมสุดท้าย!
“ผมบอกความจริงไปหมดแล้ว
ทำไมไม่ปล่อยผมไป” น้ำเสียงจนตรอกเอ่ยกับผู้มาเยือน
ใบหน้าหล่อเหลาแสยะยิ้มร้ายกาจ
ยกนิ้วชี้ส่ายไปมาแล้วหัวเราะในลำคอ ทำราวกับเสียงร้องของเหยื่อเป็นเรื่องน่าขบขันเต็มประดา
“แกก็รู้ว่าคนอย่างฉันไม่มีวันปล่อยให้พวกสารเลวรอดพ้นไปได้ง่ายๆ”
ใช่… คนอย่างลูเซียโน่ถ้าลองได้ล่าแล้วจะไม่มีวันปล่อยให้เหยื่อน่าสมเพชคิดตีปีกหนีเด็ดขาด
“อย่าทำอะไรผมเลย ผะ ผมกลัวแล้ว”
หากแขนทั้งสองข้างไม่ได้ถูกตรึงไว้คงยกมือไหว้ขอชีวิต
“ถ้ารู้ตัวว่าขี้ขลาดทีหลังก็อย่ามาซ่าในถิ่นของฉันสิวะ!”
พูดจบก็สาวหมัดหนักหน่วงใส่ใบหน้าแสนยับเยินของศัตรู
บรรดาลูกน้องต่างยืนมองด้วยท่าทีหื่นกระหายในคาวเลือด
ไม่มีใครมองว่าการกระทำของนายเกินไปสักนิด
ทุกคนทราบดีว่าคาสิโนแห่งนี้เป็นยิ่งกว่าชีวิตและจิตวิญญาณของชายหนุ่ม
เขาทำทุกอย่างเพื่อให้มันยืนหยัดอย่างถูกกฏหมาย และทำทุกอย่างเพื่อให้มันยิ่งใหญ่จนครองใจนักลงทุนเป็นอันดับหนึ่ง
และแน่นอน…
ธุรกิจเสี่ยงดวงที่เล่นกับความรู้สึกของคนสร้างกำไรมหาศาลให้แก่ลูเซียโน่
“ผมทำตามคำสั่ง ฮึก ปะ ปล่อยผมไปเถอะครับ
ผะ ผมต้องดูแลลูกเมีย ผมมีภาระที่ต้องดูแล”
“ฮ่าๆ พอจะตายก็เอาผู้หญิงมาอ้างเลยนะมึง”
ลูเซียโน่ยิ้มสมเพช อีกฝ่ายส่ายหน้า
“ผมมีลูกมีเมียแล้วจริงๆ ครับ
ลูกผมเพิ่งคลอดส่วนเมียก็ยังเด็กอยู่มาก ธะ เธอเพิ่งจะอายุแค่สิบแปดเท่านั้น
ถ้าผมตายแล้วเธอจะอยู่ยังไง ได้โปรดเถอะครับ ไว้ชีวิตผมสักครั้ง
แล้วผมจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีก”
คำพูดของเหยื่อสะกิดใจคนฟังอย่างแรง
“เฮ้ย”
ลูเซียโน่กระดิกนิ้วเรียกเจมส์ให้เข้ามาใกล้
มือขวาคนสนิทรีบสาวเท้าไปยืนเคียงข้างร่างสูงสง่าทันที
“มันมีลูกมีเมียจริงไหม?”
“จริงครับนาย ลูกเพิ่งอายุได้แปดเดือน
ส่วนเมียก็อย่างที่มันว่าครับ อายุแค่สิบแปดเท่านั้น พ่อแม่ตายหมดแล้ว
ไม่มีใครเหลือนอกจากมัน”
เจมส์ทำหน้าที่สืบหาข้อมูลล่วงหน้ามาเป็นอย่างดี
เพราะเขารู้ใจลูเซียโน่ว่าชอบคนที่ทำงานเป็นและว่องไว
ซึ่งเจมส์ทำหน้าที่ตรงนี้ได้ดีเสมอมา…
พอได้ฟังความจากปากของลูกน้องลูเซียโน่ก็บังเกิดความสงสาร
ไม่ใช่สงสารผู้ชายขี้ขลาดตรงหน้า แต่เขาสงสารเด็กน้อยตาดำๆ
กับผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของมัน แล้วพลันนึกถึงใบหน้าหวานของพิมพ์ชนก
อายุอานามเท่ากัน ไม่เหลือใครแล้วในชีวิตเหมือนกัน หากวันหนึ่งมีใครมาพรากลมหายใจของเขาไปแล้วเธอจะอยู่อย่างไร?
พอคิดถึงตรงนี้ความโหดเหี้ยมที่มีในใจก็ลดลงจนแทบไม่เหลือ
หันหน้าส่งสัญญาณให้ลูกน้องปล่อยร่างน่าสมเพชออกจากพันธนาการ
เจมส์ขมวดคิ้วไม่เข้าใจอยู่ชั่วครู่ แต่พอสายตาดุดันของเจ้านายมองจ้องก็รีบเรียกเพื่อนๆ
ให้มาช่วยกันทำตามคำสั่งอย่างไว
“ไปซะ แล้วอย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก แล้วถ้ามึงยังไม่เข็ด”
ลูเซียโน่ควักปืนที่เหน็บข้างเอวจ่อไปที่ศัตรู…
“ได้แดกลูกตะกั่วแทนข้าวแน่!”
บอกแล้วว่าเฮียเราโหดกับทุกคนยกเว้นนางเอกกกกก
อัพให้อ่านเป็นตัวอย่างก่อน E-Book
จะวางจำหน่ายประมาณ 50% ของเนื้อเรื่องนะคะ ฝากติดตามด้วยน้า
อัพนิยายทุก
จ - ส และ
หยุดอัพวันอาทิตย์นะคะ
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เก๋าด้วยน้าตะเอง จุ๊บๆ
ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ
รับรองว่า แซ่บ สนุก จ้า
กดเข้ามาที่ลิ้งค์นี้เลยค่ะ
จะเจอนิยายทุกเรื่องของเพื่อนแพง
โปรโมรชั่นนิยายทุกเรื่องลดราคาเหลือเพียง
62
บาท
เท่านั้นจ้า รีบไปโหลดกันเด้อ
ความคิดเห็น