คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 4.2 - ผู้หญิงต้องห้าม
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ
บทที่ 4
ผู้หญิงต้องห้าม
“ไปไหนคะ?”
เสียงหวานร้องถามเมื่อเขาพาเธอมาที่ลานจอดรถ
ดูเหมือนเขาต้องการขับเองโดยไร้สารถีคนสนิทเช่นเคย
“นี่คุณ
โอ๊ย!” ร่างบางถูกจับยัดเข้าไปในรถคันหรู
“อยู่นิ่งๆ
อย่าทำให้ฉันหงุดหงิด”
เขาชี้หน้าสั่งเสียงเข้ม
พิมพ์ชนกไม่กล้าไหวติง
จำยอมนั่งสงบปากสงบคำจนกระทั่งคนตัวโตบังคับยานยนต์ออกสู่ท้องถนน
ลูเซียโน่ไม่พูดอะไรในขณะที่ร่างบางก็เอาแต่เงียบ
ต่างคนต่างเงียบจนกระทั่งฝ่ายชายทนไม่ไหว หักเลี้ยวพวงมาลัยรถจอดเข้าข้างทาง
ลมหายใจฟึดฟัดบ่งชี้ว่าอารมณ์นั้นพร้อมปะทุแตกได้ทุกเมื่อ
พิมพ์ชนกเหลือบตามองเขาอยู่ชั่วครู่ก็รีบหลบ
เขาไม่พอใจเรื่องอะไร เธอทำอะไรผิดงั้นหรือ
“คุยกับมันนานหรือยังก่อนที่ฉันจะมาเจอ”
“คะ?” ร่างบางขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเอ่ยถาม
“ไอ้ออสตินไง
เธอคุยกับมันนานหรือยัง” ครั้นพอพูดชื่ออีกฝ่ายเขาก็ยิ่งหงุดหงิด
“ฉันยังไม่ทันได้พูดคุยอะไร
คุณก็มาเจอเสียก่อน”
“อ๋อ… หมายความว่าอยากคุยสินะ ถ้าฉันไม่มาเจอเธอคงดีใจใช่ไหม?” คนตัวโตคิดไปไกล ยิ้มหยันบนความร้อนรน
“ไม่ใช่นะคะ
ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น ฉันแค่…”
“อย่าคุยกับมันอีก!” เขาไม่รอให้เธอพูดจบ แทรกคำสั่งอย่างเอาแต่ใจ
พิมพ์ชนกเม้มปากแน่น
“ทำไม
หรือไม่พอใจ?” ลูเซียโน่เห็นท่าทางเจ้าหล่อนดูเบื่อหน่าย
“รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนักโทษ”
พิมพ์ชนกพูดตามตรง
“เธอไม่ใช่นักโทษแต่เธอเป็นผู้หญิงของฉัน!”
แววตาของเขาชัดเจน
มุ่งมั่นราวกับสิ่งที่พูดจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
“ฉันไม่ใช่…”
หญิงสาวทำท่าจะเถียง
ทว่าพอเจอกับสีหน้าถมึงทึงของอีกฝ่ายก็เงียบทันควัน
ยอมรับว่าไม่กล้าขัดใจคนข้างกาย
“อย่าคิดนะว่าภายในหนึ่งอาทิตย์ฉันจะไม่กล้าทำอะไรเธอ
ถ้าหมดความอดทนเมื่อไหร่ ฉันก็ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น!”
พูดจบก็ขับเคลื่อนรถคันหรูออกสู่ท้องถนนกว้างใหญ่อีกครั้ง
พิมพ์ชนกนั่งตัวเกร็งจนหายใจไม่ทั่วท้อง เขาปาดแซงแทบทุกคันที่ขวางหน้า
หล่อนเชื่อเหลือเกินว่าคงมีคนก่นด่ารถของเธออยู่ไม่น้อยแน่ ทว่าลูเซียโน่กลับไม่สน
ความแรงที่เขาเหยียบคันเร่งใส่เต็มที่ส่งให้ทั้งคู่ถึงที่หมายเร็วกว่ากำหนด
“ลง”
เขาบอกเพียงสั้นๆ พิมพ์ชนกงุนงง มองซ้ายขวาพลางขมวดคิ้ว “ลงสิ!” ชายหนุ่มสั่งอีกครา
“ไม่ต้องค่ะ”
เธอรีบร้องห้ามเมื่อเขาทำท่าจะโน้มตัวมาปลดเข็มขัดนิรภัยออกให้
“ลง!”
ลูเซียโน่พูดสั่งเสียงเข้มอีกครั้ง
ก่อนเปิดประตูลงจากรถเป็นคนแรก รอให้อีกฝ่ายออกมาแต่ก็ไร้วี่แวว ปากหยักสบถคำหยาบ มือหนากระชากประตูรถเปิดออกอย่างแรง
เป็นเหตุให้สาวเจ้าถึงกับสะดุ้งสุดตัว
“เธอจะลีลาอีกนานไหม
บอกให้ลงก็ลงสิ!”
“แล้วคุณพาฉันมาที่ไหนเล่า”
พิมพ์ชนกสวนกลับ
“มีตาไหมพิมพ์ชนก
ที่นี่ร้านเสื้อผ้า ฉันคงพาเธอมานั่งกินข้าวหรอกมั้ง”
ความหงุดหงิดที่สะสมมาตั้งแต่ตอนคุยกับออสตินยังไม่ทันจาง
แม่กวางน้อยยังมาขัดใจอีก
“ลงมา!” ไม่รออีกต่อไป
ลูเซียโน่ดึงข้อมือพิมพ์ชนกให้เดินตามตนเข้าไปในร้านสุดหรู
“สวัสดีค่ะท่าน”
พนักงานต้อนรับรีบยกมือไหว้ด้วยท่าทีสุภาพ พวกหล่อนต่างฉีกยิ้มเต็มที่
ระดับแขกวีไอพีมาเยือนทั้งทีก็ต้องพิถีพิถันกันหน่อย
“วันนี้ต้องการเสื้อสูทแบรนด์ไหนเป็นพิเศษคะ?” ปกติเขามักจะมาหาซื้อสูทสำหรับใช้ใส่ออกงานที่ร้านนี้เป็นประจำ
“ไม่ครับ
วันนี้ผมพาแฟนมาซื้อเสื้อผ้า”
พิมพ์ชนกตวัดตามองคนพูดทันที
แฟนงั้นหรือ? เขากล้าใช้คำๆ นี้ต่อหน้าคนอื่นได้ยังไงกัน
ทำแบบนี้เธอเสียหายนะ
“แฟนเหรอคะ?” พนักงานสาวมองหน้ากันอย่างงุนงง
ปกติไม่เคยเห็นควงใครเป็นพิเศษ แล้วทำไมถึงมีแฟนได้
ซึ่งตามข่าวแวดวงนักธุรกิจก็ไม่มีหลุดออกไปแม้แต่น้อย
“ครับ”
ลูเซียโน่ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“เชิญค่ะคุณผู้หญิง
ทางร้านของเรามีเสื้อผ้าหลากหลายแบรนด์ดังที่นำเข้าจากต่างประเทศ
ชอบแบบไหนเลือกได้ตามสบายเลยนะคะ หรือถ้าอยากจะลองชุดก่อนก็เชิญที่ห้องลองได้ค่ะ”
พนักงานสาวสามสี่คนกรูเข้ามาหาพิมพ์ชนก
ผายมือเชื้อเชิญร่างบาง เธอหันไปสบตากับผู้ชายด้านหลัง
“เลือกเอาตามที่อยากได้”
เขาบอกเพียงแค่นั้น
“แต่ว่า…”
คำพูดถูกกลืนหายลงลำคอ
สายตาที่เขาทอดมองนั้นพร้อมหาเรื่องทุกเวลา ซึ่งเธอไม่ควรเสี่ยง
พิมพ์ชนกจึงเดินตามพนักงานสาวไปอย่างเงียบๆ ภายในร้านกว้างใหญ่อบอวลไปด้วยเสื้อผ้าและเครื่องประดับหรูหรา
ร่างบางแอบดูราคาชุดเดรสสีแดงเพลิงตัวหนึ่งแล้วแทบช็อค
“สองแสนแปดหมื่น!” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?” พนักงานสาวคนหนึ่งเอ่ยถาม
“ปะ
เปล่าค่ะ” พิมพ์ชนกส่ายหน้าพลางยิ้มบางเบา “เอ่อ ขอตัวสักครู่นะคะ”
หญิงสาวเดินออกมาหาชายหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างดูมือถืออยู่ตรงมุมรับรองลูกค้า
ลูเซียโน่เก็บเครื่องมือสื่อสารยัดใส่กระเป๋ากางเกงทันใด
ดวงตาคมคายหรี่มองสาวน้อยที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหา
“มีอะไร?”
“นี่คุณจะบ้าเหรอ
พาฉันมาซื้อเสื้อผ้าอะไรไม่ทราบ รู้ไหมว่าราคาตัวต่อตัวเป็นแสนๆ เชียวนะ” หล่อนกระซิบกระซาบให้ได้ยินกันเพียงลำพัง
ลูเซียโน่แทบหลุดขำออกมา
ดีที่เขาไหวตัวทันจึงแสดงสีหน้าเรียบเฉยแทน
“รู้
แล้วยังไง?”
“มันแพงมากนะคุณ”
พิมพ์ชนกอยากจะบ้าตาย
รู้ว่ารวยแต่ไม่จำเป็นต้องใช้เงินฟุ่มเฟือยขนาดนี้ไหม
“แล้วเธอจะซีเรียสไปทำไม
ฉันเป็นคนออกเงินนะไม่ใช่เธอ” คนถามสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง
ยืนมองเธอด้วยแววตาเอ็นดู
“แต่ฉันไม่ชอบ
มันแพงเกินไป ฉันไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร คุณพาฉันกลับเถอะ”
อารมณ์สุขสันต์พลันหายวับไปกับตา
ประโยคที่ว่าไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใครมันหมายความว่ายังไง เธอเป็นคนของเขานะ
เขาแค่อยากให้เธอแต่งตัวดีๆ จะได้ไม่มีใครกล้าดูถูก
“มานี่เลย”
เขากระชากข้อมือเล็กให้เดินตาม “เอาตัวนี้ ตัวนี้ ตัวนี้ แล้วก็ตัวนี้ด้วย”
ชายหนุ่มชี้เสื้อผ้ามากมายพลางบอกกับพนักงาน
“ค่ะ”
บรรดาหญิงสาวสามสี่คนรีบกุลีกุจอหยิบชุดที่เขาเลือกมาถือไว้
“คุณพอได้แล้ว” พิมพ์ชนกร้องบอก
“ยังไม่พอ!” เสียงเข้มกล่าว ก่อนเดินไปอีกฝั่งหนึ่งของร้าน
“เอาทั้งหมดนี่เลยแล้วกัน”
เมื่อเลือกไม่ได้เขาจึงใช้วิธีเหมาทุกตัวที่แขวนอยู่บนราวไม้มีระดับ
พิมพ์ชนกเบิกตากว้าง มองการกระทำเอาแต่ใจแล้วอยากกรีดร้องเหลือเกิน
“เรื่องมากนักเดี๋ยวฉันเลือกให้เอง!” เขาพูดลอดไรฟัน
“คุณทำบ้าอะไรเนี่ย
มัน…” เธอยังพูดไม่ทันจบก็ถูกขัดขึ้นเสียก่อน
“นี่ครับ
แล้วช่วยส่งทั้งหมดไปตามที่อยู่เดิมด้วย”
ลูเซียโน่ยื่นบัตรแข็งสีทองอันมีมูลค่าไม่จำกัดวงเงินให้กับพนักงานสาว
“ค่ะๆ
รบกวนท่านเซ็นชื่อตรงด้านนี้ด้วยนะคะ”
มือขวาที่ว่างอยู่จรดปากกาลงลายมือชื่อโดยไม่คิดลังเล
ทั้งๆ ที่เสื้อผ้าที่กว้านซื้อนั้นมีราคาเทียบเท่ากับบ้านหลังโตสี่ห้าหลังรวมกัน
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
พนักงานสาวกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณครับ”
พูดจบชายหนุ่มก็โอบเอวร่างบางออกไปจากร้านทันที
บรรดาพนักงานสาวรีบวิ่งมาจับกลุ่มเมาท์มอยกันอย่างสนุกสนาน
“น่าอิจฉาเนอะ
ได้เป็นแฟนกับคนหล่อแถมเปย์หนักอีก โอ๊ย! ทำบุญด้วยอะไรเนี่ย”
“นั่นสิ
แต่ฉันสงสัยนะว่าไปมีแฟนตอนไหน ปกติก็ไม่เห็นคุณเขาจะจริงจังกับใครเลยสักคน
มีแต่ซื้อกินไปวันๆ”
คนพูดว่าไปตามข่าวที่ได้ฟังมาอีกที
“ผู้หญิงยังดูเด็กอยู่เลยนะจะว่าไปน่ะ
ไม่น่าเชื่อว่าคุณลูเซียโน่มีรสนิยมกินเด็กใสแบ๋วแบบนี้ด้วย
ไหนใครว่าสเปกของเขาต้องเซ็กซี่อกโตเท่านั้นไง”
หลากหลายความคิดเห็นที่ร่วมวงสนทนา
สุดท้ายทุกคนก็ลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าหญิงสาวปริศนาที่ชายหนุ่มเพิ่งประกาศกร้าวว่าเป็นแฟนนั้นช่างน่าอิจฉาจริงๆ
และดูท่าฝ่ายชายจะรักมากเสียด้วย…
งานเปย์ก็มา ฮ่าๆๆๆ ชอบจังเลยผู้ชายสายเปย์
อัพให้อ่านเป็นตัวอย่างก่อน E-Book จะวางจำหน่ายประมาณ
50% ของเนื้อเรื่องนะคะ ฝากติดตามด้วยนะคะ
อัพนิยายทุก จ - ส และ หยุดอัพวันอาทิตย์นะคะ
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เก๋าด้วยน้าตะเอง จุ๊บๆ
ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ
รับรองว่า แซ่บ สนุก จ้า
กดเข้ามาที่ลิ้งค์นี้เลยค่ะ
จะเจอนิยายทุกเรื่องของเพื่อนแพง
โปรโมรชั่นนิยายทุกเรื่องลดราคาเหลือเพียง
62
บาท
เท่านั้นจ้า รีบไปโหลดกันเด้อ
ฝากแฟนเพจด้วยนะคะทุกคน
ความคิดเห็น