คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 2.1 - สถานการณ์ฉุกเฉิน
เพื่อนแพงเปิดจองนิยายเรื่อง
พี่โรมคลั่งรัก #พี่โรมเถื่อนมาก แล้วนะคะ
ถ้าใครต้องการรูปเล่มพี่โรมคนแซ่บ
คนดุไปนอนกอดที่บ้าน
อย่าลืมมาลงชื่อจองกันน้า
เปิดจองตั้งแต่ วันนี้ – 9 เมษายน 2566
มีเวลาหยอดกระปุกกันได้ยาว ๆ เลยจ้า
ฝากพี่โรมคนดีย์ (แบบมี ย์ ด้วยนะคะ)
รายละเอียดการจองตามหน้าใบจองเลยจ้า
๒
สถานการณ์ฉุกเฉิน
จะว่าไป… ตั้งแต่เธอเริ่มทำงานเป็นติวเตอร์ เธอก็ไม่เคยแตะเงินเดือนที่สองผู้อุปการะจ่ายให้อีกเลย เงินทุกบาททุกสตางค์พริ้งพลอยเลือกที่จะเก็บเอาไว้เป็นเงินฉุกเฉินในอนาคต เผื่อวันหนึ่งเดือดร้อนต้องการใช้จะได้ไม่ต้องรบกวนโรมและเรนนี่
“ครูพริ้งครับ ผมไม่เข้าใจข้อนี้เลยครับ” เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีถือแบบฝึกหัดวิชาคณิตศาสตร์ปึกหนาเดินมาหาติวเตอร์สาว
“ไหนดูสิ” พริ้งพลอยรับกระดาษปึกหนามาวางบนโต๊ะ กวาดสายตาอ่านโจทย์ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็รู้ว่าต้องแก้สมการอย่างไรให้ได้คำตอบที่ถูกต้อง หญิงสาวอธิบายวิธีคิดให้นักเรียนในคลาสฟังอย่างละเอียด
“ไง ยากไหม” ครูสาวถามยิ้ม ๆ
“ยากครับ แต่พอฟังครูอธิบายแล้วผมเข้าใจขึ้นเยอะเลย ขอบคุณครับ” เด็กหนุ่มฉีกยิ้มกว้าง รู้สึกสมองโล่งคิดอะไรได้อีกเยอะ รีบขอตัวไปแก้โจทย์ที่เหลือให้เสร็จ
พริ้งพลอยมองดูเด็ก ๆ ที่ตัวเองสอนตั้งหน้าตั้งตาฝึกทำข้อสอบที่เธอนำมาแจกด้วยความขะมักเขม้นก็อดภาคภูมิใจไม่ได้
พริ้งพลอยเป็นคนฉลาด เรียนรู้ไวตั้งแต่เล็กจนโต บางคนจะเก่งได้อาจต้องเรียนเสริมหรือฝึกฝนอยู่เป็นประจำ แต่พริ้งพลอยจัดอยู่ในประเภทที่อ่านและฟังเพียงครั้งเดียวก็สามารถเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ นับเป็นพรสวรรค์ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด
อย่างน้อยเด็กกำพร้าอย่างเธอก็มีข้อดีให้ภาคภูมิใจ
“มีใครรู้บ้างว่าแยมเขาไปไหน ทำไมถึงไม่มาเรียน”
เสียงหวานของติวเตอร์สาวหยุดทุกการสนทนาเจี๊ยวจ๊าว ทุกคนพร้อมใจหันไปมองที่โต๊ะเรียนหลังห้อง ซึ่งเป็นโต๊ะประจำของ ปาหนัน หรือ แยม ที่คุ้นเคย
“ไม่รู้ค่ะ พวกหนูก็โทร.หาแยมไม่ติดเหมือนกัน” เด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งตอบ พริ้งพลอยถอนหายใจเป็นกังวล
อย่าว่าแต่เด็ก ๆ ติดต่อหาเพื่อนไม่ได้เลย เธอเองก็เช่นกัน ครั้นพอติดต่อไปที่เบอร์ผู้ปกครองกลับได้ความว่าไม่รู้ไม่เห็น ทั้งพ่อและแม่ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าแยมกลับไปเยี่ยมป้าที่ต่างจังหวัดตั้งแต่วันเสาร์เดือนที่แล้ว จนป่านนี้ก็ยังไม่กลับมา พอเธอขอเบอร์ป้าของแยมฝ่ายนั้นก็บ่ายเบี่ยง อ้างว่าแยมคงเรียนหนักเลยอยากพัก แต่พริ้งพลอยไม่คิดเช่นนั้น เธอสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง
ปกติแยมเป็นเด็กรักการเรียนมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดเรียนติดต่อกันหลายวันทั้ง ๆ ที่ใกล้ถึงช่วงสอบปลายภาคเข้าไปทุกที
พริ้งพลอยเลยตัดสินใจเข้าไปสอบถามความคืบหน้ากับครูประจำชั้นของเด็กสาว ถึงรู้ความจริงว่าปาหนันเป็นคนชอบเก็บตัวเวลาอยู่ที่โรงเรียน ไม่มีเพื่อนคบและไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร
เธอไม่อยากเชื่อเลย…
ภายนอกแยมดูเป็นเด็กร่าเริง หัวเราะเสียงดัง ยิ้มเก่ง ทุกครั้งที่เธอเดินเข้าห้องเพื่อมาสอน เธอมักได้ยินเสียงหัวเราะของแยมเสมอ
“ชีทที่ครูให้ไป อาทิตย์หน้านำมาส่งด้วยนะคะ ห้ามลอกกันนะ ทำด้วยตัวเอง ผิดถูกยังไงจะได้รู้ว่าเข้าใจหรือไม่เข้าใจตรงไหน”
“ครับ/ค่ะ” ทุกคนตอบรับเป็นเสียงเดียว พริ้งพลอยส่งยิ้มหวานให้นักเรียนหนึ่งทีก่อนเดินออกจากห้อง
ร่างบางตัดสินใจโทร.หาปาหนันอีกครั้ง และผลลัพธ์ก็ไม่ต่างจากเดิม คืออีกฝ่ายไม่ยอมรับสาย พริ้งพลอยไม่อยากรออีกต่อไป วันนี้เธอจะไปตามหานักเรียนของเธอที่บ้านของพ่อแม่แยม ไปถามให้รู้เรื่องว่าลูกสาวของพวกเขาอยู่ที่ไหน ทำไมถึงขาดการติดต่อนานขนาดนี้
“พริ้ง พริ้ง!” ร่างสูงโปร่งที่คุ้นตากำลังวิ่งตรงมาที่เธอ
“จะไปไหน พี่เรียกตั้งนาน”
โรมเท้าเอวถามหน้าบึ้ง ขนาดเขาวิ่งมาตั้งไกลยังไม่มีท่าทีเหนื่อยหอบเลยสักนิด บ่งบอกว่าสุขภาพร่างกายของเขาแข็งแกร่งเพียงใด
“จะกลับบ้านเหรอ?” หางตาคมชำเลืองมองมือของน้องที่ยังจับประตูรถเอาไว้ พริ้งพลอยทำหน้าไม่ถูก
“เอ่อ คือ…”
“กลับกับพี่” เขาดันประตูปิดเสียงดัง เดินอ้อมร่างบางไปยังด้านหน้าฝั่งคนขับ หงายหลังมือเคาะกระจกรถเรียกคนด้านใน
“ครับ” คนขับลดกระจกลงเหลือครึ่งเพื่อมองหน้าลูกค้า
“ผมให้พี่สองพันนะ กลับไปได้เลย” โรมหยิบเงินยื่นให้คนขับ
“สองพัน แล้ว…” อีกฝ่ายทำหน้างง เบนสายตามองพริ้งพลอย “น้องผู้หญิงไม่ไปเหรอครับ”
“งั้นเอาไปสามพัน ส่วนพี่ก็ไปรับลูกค้าคนอื่นแทนแล้วกัน”
โรมตัดความรำคาญ ควักแบงค์พันออกมาอีกหนึ่งใบรวมเป็นเงินสามพันบาทถ้วน คราวนี้คนขับไม่คลางแคลงใจสิ่งใดอีกต่อไป รีบรับเงินจากชายหนุ่มทันที
“ครับ ๆ ขอบคุณมากครับ” วิ่งงานมาทั้งวัน ลาภปากก็คราวนี้
พริ้งพลอยมองตามรถเก๋งสีดำขับออกไปต่อหน้าต่อตา
“ไป” โรมเดินนำหน้าเธอไปที่รถหรูเปิดประทุนของเขา เปิดประตูรถให้เสร็จสรรพ์ พริ้งพลอยถอนหายใจ
“ทำไม ไม่อยากกลับกับพี่เหรอ”
“เปล่าค่ะ”
“แล้ว?” ดันลิ้นดุนกระพุ้งแก้มมองคนตัวเล็กนิ่ง สถานการณ์เริ่มตึงเครียด พริ้งพลอยจึงตัดสินใจบอกเขาไปตรง ๆ
“พริ้งไม่ได้จะกลับบ้านค่ะ”
โรมขมวดคิ้ว… กำลังจะอ้าปากถามต่อว่าน้องจะไปไหน ทว่าอีกฝ่ายรู้ทันรีบชิงตอบ
“พริ้งจะไปตามหาคนค่ะ” เสียงหวานเอ่ย โรมขมวดคิ้วหนักขึ้นไปอีก “นักเรียนคนหนึ่งของพริ้งไม่มาเรียนได้สองอาทิตย์แล้วค่ะ โทร.ไปก็ไม่รับสาย โรงเรียนก็ไม่ไป เพื่อน ๆ ก็ติดต่อไม่ได้ พริ้งเป็นห่วงก็เลยจะไปตามหาค่ะ” หญิงสาวอธิบายให้เขาฟังอย่างละเอียด
“งั้นเหรอ” โรมพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเอียงคอไปที่รถ
“ก็ไปสิ เดี๋ยวพี่ไปด้วย” ดีเหมือนกัน เขาเองก็รู้สึกเบื่อ ๆ ยังไม่อยากกลับบ้าน ถือโอกาสนี้ขับรถเล่นไปในตัว
แถมมีตุ๊กตาหน้ารถเป็นยัยเด็กหน้าหวาน ได้ใช้เวลาอยู่กับน้องสองต่อสองโดยปราศจากสายตาผู้อื่น มีหรือที่เขาจะพลาดนาทีทอง!
แวะคุยกันหน่อยนะคะ ^_^
พี่โรมนี่เขานิสัยดีนะคะ นิสัยรวย >O< 555 ใช้เงินแก้ปัญหาให้มันจบ ๆ ไปซะ แต่คุ้มนะ เพราะกำลังจะได้นั่งรถไปกับน้องพริ้งสองต่อสอง มาลุ้นกันนะคะว่าพี่โรมคนดุ คนแซ่บจะหาเรื่องแกล้งอะไรน้องพริ้งหรือเปล่า อิอิ ^^
ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ รับประกันความแซ่บจ้า
กดเข้าที่ภาพได้เลยจ้า
กดเข้าที่ Link ด้านล่างเลยจ้า
E-Book พี่โรมคลั่งรัก
ราคาโปรโมรชั่น 140 บาท
ฝากความรักแซ่บๆ แบบฉบับพี่โรมด้วยจ้า
ไปโหลดกันน้า
ความคิดเห็น