คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1.3 - สาวน้อยผู้อ่อนไหว ( จบตอน )
เม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ
บทที่ 1
สาวน้อยผู้อ่อนไหว
เสียงหวานตะโกนร้องตลอดทางเมื่อถูกชายหนุ่มฉุดกระชากเข้าสู่คฤหาสน์หลังโต
ไม่มีใครกล้าช่วยหล่อนสักคน พวกเขาเป็นเพียงแค่ลูกน้องกระจอกๆ
จะมีใครหน้าไหนกล้าเสี่ยงไปขัดความสุขของเจ้านาย
“แหกปากร้องให้ตายก็ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอกพิมพ์ชนก
พวกเขาเป็นคนของฉัน” น้ำเสียงของผู้ชนะเอ่ย
“สารเลวที่สุด
ปล่อยฉันนะ!”
หล่อนขืนตัวสุดฤทธิ์
ลูเซียโน่ถอนหายใจ ตัดปัญหาโดยการช้อนร่างเล็กขึ้นสู่อ้อมแขนแกร่ง
สร้างความตกตะลึงต่อบรรดาสาวใช้และคนงานให้อึ้งไปตามๆ กัน
“ปล่อยฉันลงนะ
ไม่ไป ช่วยด้วยค่ะ ช่วยหนูด้วย ไอ้ผู้ชายสารเลว ปล่อยฉันนะ!”
เสียงหวานร้องขอความช่วยเหลือไม่หยุด
แม้จะไม่มีใครช่วยเธอได้เลยสักคนก็ตาม
“ใครกัน… นายพาใครมา?”
พุดซ้อน
หัวหน้าแม่บ้านที่อยู่รับใช้ลูเซียโน่มานานเอ่ยถามกับบอดี้การ์ดคนสนิท
“นายหญิงครับป้า”
เจมส์บอกเสียงทุ้ม ทว่าคนฟังไม่อยากเชื่อ
“อะไรกัน
ไหนว่าไม่คิดจริงจังกับใครไง แล้วทำไม…” พุดซ้อนยังคงส่ายหน้าไม่อยากเชื่อ
“จริงๆ
ป้า นายพูดเองว่าผู้หญิงคนนี้จะเข้ามาเป็นนายหญิงของที่นี่ พวกมันก็ได้ยิน
ใช่ไหมพวก” เจมส์หันไปหาแนวร่วมกับเพื่อนๆ ซึ่งทุกคนต่างพยักหน้ารับคำ
เป็นการยืนยันว่าสิ่งที่พุดซ้อนได้ยินคือความจริง
“หน้าตายังละอ่อนอยู่เลย
อายุอานามเท่าไหร่กันนี่” ใบหน้าสวยหวานสุกปลั่งแรกแย้มสะดุดสายตามาแต่ไกล
“ยี่สิบครับ”
“ว่าไงนะ?” พุดซ้อนตาโตร้องลั่น “อย่าบอกนะว่า”
“ใช่ป้า เรียนจบแค่มอหก อายุเพิ่งบรรลุนิติภาวะนายก็ไปขอซื้อตัวมาจากครอบครัวที่เลี้ยงดูเลย”
คนฟังยกมือทาบอก…
“ห่างกันเป็นรอบเลยนะนั่น”
ลูเซียโน่ในวัยสามสิบสามปีกับเด็กสาววัยเพียงยี่สิบปีเท่านั้น
อะไรดลใจให้คว้าผู้หญิงที่อ่อนเยาว์มาเคียงกาย พุดซ้อนรู้สึกเวทนาเด็กสาวขึ้นมาฉับพลัน
ดูจากท่าทางก็รู้ว่าไม่ได้เต็มใจมา คงไม่แคล้งถูกอำนาจมืดของชายหนุ่มบังคับเป็นแน่
“เฮ้อ
เวรกรรมจริงๆ”
ปัง!
คนตัวโตใช้เท้าปิดประตูเสียงดังสนั่น
ลูเซียโน่โยนร่างบางลงบนเตียงกว้างแสนนุ่ม พิมพ์ชนกรีบเด้งตัวนั่งหลังตรงทันที
หวาดกลัวกับท่าทางคุกคามของเขา
“จะ
จะทำอะไร ยะ อย่าเข้ามานะ” หญิงสาวคว้าหมอนใบโตมากอดแนบอก
ชายหนุ่มมองแล้วก็ยิ้มหยัน
“แค่หมอนใบเดียวไม่ได้ช่วยให้เธอรอดจากเงื้อมมือฉันได้หรอกนะสาวน้อย” ลูเซียโน่ก้าวขึ้นเตียงช้าๆ ไม่ละสายตาจากดวงหน้าหวาน
พิมพ์ชนกถอยหนีจนแผ่นหลังติดหัวเตียง ครั้นจะกระโจนลงจากเตียงก็ช้าไปกว่ามือหนาที่รีบตระครุบร่างอรชร
เขาพลิกให้เธอนอนหงายแล้วคร่อมทับทันที
“อย่านะคะ ได้โปรด ยะ อย่าทำแบบนี้”
น้ำหูน้ำตาไหลทะลัก หางเสียงสั่นเครือน่าสงสาร
หัวใจของผู้ชายร้ายกาจสั่นไหว
“ร้องไห้มากๆ เธอไม่เบื่อหรือไง”
เขาถามติดคล้ายเอ็นดู นิ้วโป้งเกลี่ยเช็ดน้ำตาให้กับเธอ “อย่าร้อง”
น้ำเสียงเข้มมีความอ่อนโยนอยู่ในท่าที
สาวเจ้ารู้สึกวูบไหวแปลกๆ
“คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ”
เมื่อเห็นว่าเขาโอนอ่อน เธอจึงพยายามพูดจาดีๆ ด้วย
“พิมพ์ชนก ฉันซื้อเธอมาในราคามหาศาล
นั่นเท่ากับว่าฉันมีสิทธิ์ทำอะไรกับเธอก็ได้
และเธอก็โตพอที่จะรู้โดยสัญชาตญาณว่าฉันซื้อเธอมาเพื่ออะไร แน่นอน…
ฉันไม่ได้ซื้อเธอมาเพื่อเล่นบทโศกบีบน้ำตาให้ฉันดูไปวันๆ”
ลูเซียโน่จริงจัง
ทุกคำพูดล้วนต้องการบอกให้เธอยอมรับความจริง พิมพ์ชนกได้ฟังแล้วยิ่งอดสู
“ฉันรู้ว่าคุณซื้อฉันมาเพราะอะไร”
พูดไปน้ำตาก็ยิ่งไหล เรียวปากอิ่มเม้มสนิทเป็นเส้นตรง
“แต่คุณช่วยสงสารฉันหน่อยได้ไหมคะ
ฉันยังเด็ก ตลอดชีวิตฉันไม่เคยคิดต้องมาเจอสภาพแบบนี้
ป้าของฉันทำในสิ่งที่ฝืนใจฉัน คุณก็รู้ว่าฉันไม่เต็มใจ คุณจะทำร้ายฉันได้ลงหรือคะ?”
เสียงหวานต่อรอง
และหล่อนเข้าใจพูดเสียด้วย…
“เธอกำลังใช้หลักจิตวิทยากับฉันเหรอ?” ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ
พลางจดจ้องคนตัวเล็กใต้อาณัติ
“เปล่าค่ะ ฉันเพียงแต่กำลังอ้อนวอนคุณ”
มันได้ผล… ลูเซียโน่ยอมรับว่าท่าทางอ่อนหวานบวกกับน้ำเสียงเล็กๆ
ของเจ้าหล่อนนั้นทำได้ดีเกินคาด จากคราแรกที่ตั้งใจจะมอบบทสวาททันทีที่มาถึงก็เป็นอันต้องยกเลิก
เพราะไม่อาจทำร้ายร่างบางที่กำลังร้องห่มร้องไห้อยู่ได้
“งั้นฟังฉันนะสาวน้อย
ฉันให้เวลาเธอแค่หนึ่งอาทิตย์เท่านั้น รีบยอมรับและทำใจกับการเปลี่ยนแปลงนี้ซะ”
พิมพ์ชนกกลืนน้ำลายลงคอ
หนึ่งอาทิตย์ก็ยังน้อยไปสำหรับเธอ
แต่ก็ถือว่าบุญนักที่เขายังพอมีเมตตาให้เวลาทำใจอยู่บ้าง
“อยู่กับฉันมันไม่ยากหรอกพิมพ์ชนก
แค่เชื่อฟังและไม่ดื้อเท่านั้น ไม่ว่าเธออยากได้อะไรฉันจะหาให้ทุกอย่าง
เวลาฉันกลับมาเหนื่อยๆ คอยดูแลปรนนิบัตรฉัน อย่าให้ฉันต้องหงุดหงิดใจ
แค่นี้เธอทำได้ไหม?”
นัยน์ตาคมกล้าสบลึกมองผู้ฟัง
หญิงสาวพยักหน้าแทนคำตอบ
“และที่สำคัญ…”
ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปคลอเคลียแก้มใส
ร่างบางผวาเฮือก อยากหลีกหนีก็ทำไม่ได้ เขากระซิบเสียงเข้มชิดใบหูเล็ก
“อย่าคิดหนีเด็ดขาด
สิ่งเดียวที่ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคือเธอคิดตีตัวออกห่างจากฉัน!”
น้ำเสียงดุดันบ่งบอกให้รู้ว่าข้อนี้ห้ามโดยเด็ดขาด
หญิงสาวยอมรับว่ากลัว จากสภาพความเป็นอยู่ที่มีแต่ลูกน้องเต็มคฤหาสน์ก็พอทราบว่าเขามีอำนาจเพียงใด
อีกทั้งท่าทางสง่างามที่เป็น ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่ควรต่อกรด้วยเลย
“อย่าทำให้ฉันโกรธเพราะฉันไม่ใช่คนใจเย็น
แล้วฉันก็ไม่ใช่คนดี แต่ฉันเลือกที่จะดีกับเธอคนเดียวเท่านั้น”
คนตัวโตกระซิบบอกข้อห้ามที่ตนนั้นถือกำหนด
“แต่ถ้าความใจดีของฉันทำให้เธอเหลิง
ฉันก็จะเปิดเผยด้านเลวร้ายที่สุดให้เธอดูเป็นขวัญตาเช่นกัน!”
ลูเซียโน่หยัดกายลุกขึ้นยืน
ปล่อยให้ร่างบางได้เป็นอิสระอีกครั้ง
พิมพ์ชนกรีบลุกขึ้นนั่งกอดเข่ามองเขาอย่างหวาดกลัว
“เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?” เขาถามเสียงเข้ม ทว่าคนตัวเล็กกลับนิ่ง
คนรอคำตอบขมวดคิ้ว
“ฉันถามว่าเข้าใจไหมพิมพ์ชนก”
แววตาเริ่มแปรเปลี่ยน เพิ่งบอกไปหยกๆ ว่าอย่าทำให้เขาหงุดหงิด
หรือไม่ทันข้ามวันหล่อนก็คิดจะลองดีเสียแล้ว
“ขะ
เข้าใจค่ะ”
พิมพ์ชนกรีบตอบเมื่อเห็นคนตัวโตทำท่าจะก้าวขึ้นเตียงอีกครั้ง
เรียวปากหยักยิ้มกว้าง
“ก็แค่นี้”
เขายกมือเสยผมที่ตกลงปรกหน้าอย่างลวกๆ
ทุกกิริยาบถช่างหล่อเหลาดุจเทพเจ้ากรีก
“อาบน้ำให้เรียบร้อย
เดี๋ยวอีกสองชั่วโมงฉันจะให้คนตามลงไปทานข้าว”
ลูเซียโน่มองแล้วสงสาร
เนื้อตัวสั่นเทาเริ่มมอมแมมเพราะถูกลากถูมาตลอดทั้งวัน
“เสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ
ฉันเตรียมไว้ให้หมดแล้ว”
พิมพ์ชนกเงยหน้ามองผู้พูด
ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ ห้อง โต๊ะเครื่องแป้งสลักลวดลายงามวิจิตรเต็มไปด้วยผลิตภัณฑ์บำรุงผิวนานาชนิด
ขวดน้ำหอมเรียงรายหลากสีสัน
มองปราดเดียวก็รู้ว่ามีราคามากเพียงใด
“แล้วเจอกันมื้อค่ำที่รัก”
แววตาเจ้าเล่ห์มองแม่กวางน้อย
ยกยิ้มมุมปากทรงเสน่ห์ก่อนเดินออกจากห้อง ไม่ลืมกดลงกลอนให้สาวเจ้าเสร็จสรรพ
พิมพ์ชนกรีบวิ่งไปดูประตูให้แน่ใจว่าเขาเล่นแหง่อะไรอีกไหม เมื่อทุกอย่างปกติหล่อนก็โล่งอก
เป่าปากไล่ความกังวล
“ทำไม
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย…”
สาวน้อยทิ้งตัวนั่งร้องไห้พิงแผ่นหลังกับบานประตูกว้างใหญ่
เธอไม่ได้ต้องการแบบนี้
เบื้องบนใจร้ายเหลือเกิน ที่ผ่านมาชีวิตของเธอลำบากไม่พอใช่ไหม ถึงต้องส่งคนร้ายกาจอย่างผู้ชายคนนั้นลงมา
“เขาต้องการแค่ร่างกายของฉันเท่านั้น
ฉันเกลียดเขา เกลียด”
มือเรียวกำหมัดแน่น
ปากอิ่มกัดเม้มจนห้อเลือด!
คุยกันหน่อยนะคะ
เพื่อนแพงมาอัพให้เพิ่มแล้วนะคะ เป็นไงบ้างคะ สนุกไหมเอ่ย งานแล้วเม้นๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนแพงด้วยนะคะ น้อมรับทุกคำ ติ ชม จากใจจริงค่ะ อยากให้ทุกคนร่วมแสดงความคิดเห็นไปด้วยกันเพื่อพัฒนางานเขียนนะคะ และเนื่องในวรโอกาสขึ้นศักราชใหม่นี้ เพื่อนแพงก็ขออวยพรให้นักอ่านของเพื่อนทุกคนมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ อายุยืนยาว คิดหวังสิ่งใดก็ขอให้สมหวังดั่งปรารถนานะคะ ขอให้มีแต่สิ่งดีๆ ผ่านเข้ามา สิ่งร้ายจงอย่าบังเกิด ก้าวข้ามผ่านทุกปัญหาไปได้อย่างเข้มแข็ง และขอให้ทุกคนอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนานๆ นะคะ อยู่อ่านนิยายของเพื่อนแพงไปนานๆ ปีหน้าเพื่อนแพงมีนิยายใหม่ๆ ออกมาให้รับชมอีกมากค่ะ และที่สำคัญจะมีนิยายปล่อยแจกฟรีให้อ่านเยอะด้วยเช่นกัน ติดตามกันในแฟนเพจนะคะ
ขอบคุณทุกการติดตามของทุกคนที่มีให้เสมอมาค่ะ เพื่อนแพงดีใจทุกครั้งที่มีคนชื่นชอบงานของเพื่อนแพง แม้จะติหรือชมก็ตาม แค่มีคนอ่านแล้วให้ความสนใจเพื่อนแพงก็ปลื้มสุดๆ แล้วค่ะ รักนักอ่านที่แสนดีทุกคนนะคะ พบกันในปี 2019 ค่ะ
ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ
รับรองว่า แซ่บ สนุก จ้า
กดเข้ามาที่ลิ้งค์นี้เลยค่ะ จะเจอนิยายทุกเรื่องของเพื่อนแพง
ฝากแฟนเพจด้วยนะคะทุกคน
ความคิดเห็น