คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1.1 - สาวน้อยผู้อ่อนไหว
บทที่ 1
สาวน้อยผู้อ่อนไหว
“อย่าคิดทำร้ายคนของฉัน แม้แต่ปลายเล็บก็ห้ามเด็ดขาด!!!”
แววตาผู้พูดทรงอำนาจดุจดั่งพญามัจจุราช
มารตรีกลืนน้ำลายลงคอ
พยายามขยับข้อมือให้หลุดพ้นจากผู้ชายตัวโตก็ทำได้ยากเหลือเกิน
หล่อนหันไปมองมารดาอย่างต้องการความช่วยเหลือ
“คุณคะ ปะ
ปล่อยลูกของดิฉันเถอะค่ะ”
ชายหนุ่มยอมปล่อย
เขาเช็ดมือข้างที่จับหล่อนราวกับรังเกียจ มารตีหน้าเสีย
เกิดมาไม่เคยถูกใครดูถูกด้วยการกระทำเช่นนี้มาก่อน
“ปล่อย!” เสียงเข้มบอกสาวิตรีที่ยังจับแขนของหญิงสาวอีกคนอยู่
“ปล่อยค่ะปล่อย”
คนถูกสั่งรีบชูมือขึ้นทั้งสองข้าง สามแม่ลูกไปยืนรวมกันอยู่ทางด้านหลัง
นัยน์ตาหวานปนเศร้ามองผู้ชายร่างสูงด้วยความหวาดหวั่น
“พิมพ์ชนก”
เขาเรียกชื่อจริงของเธอพลางยิ้มมุมปาก สาวเท้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก
“คะ
คุณเป็นใคร?”
พิมพ์ชนก
ถามออกไปเสียงสั่น เธอหันไปมองป้าที่เคารพคล้ายกับรอคำตอบ
“เขาคือคนที่ซื้อแกไง”
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง
มองขายหนุ่มตรงหน้าแล้วพาลน้ำตาไหล
ร่างบางสั่นเทิ้มไม่ต่างอะไรกับลูกนกที่กำลังถูกไล่ต้อนให้จนมุม
เท้าเล็กถอยหนีคนตัวโตที่ก้าวขยับเข้ามาใกล้
“ลูเซียโน่
ฉันชื่อลูเซียโน่” เขาแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ
“ฉันไม่ต้องการรู้จักผู้ชายใจหยาบอย่างคุณ!”
พิมพ์ชนกตวาดกร้าว
สามแม่ลูกตกใจไปตามๆ กัน
ไม่มีใครคาดคิดว่าเด็กสาวที่เคยอ่อนน้อมมาตลอดอย่างเธอจะกล้าขึ้นเสียงกับผู้ชายมากล้นด้วยอำนาจ
“นังใบข้าว
แกพูดอะไรของแก” ผู้เป็นแม่กระซิบเสียงสั่น
ถ้าเกิดชายหนุ่มไม่พอใจแล้วพาลไม่ให้เงินส่วนที่เหลือขึ้นมาหล่อนจะทำยังไง
“หึๆ”
ทว่าเจ้าตัวกลับไม่โกรธสักนิด
เขาชอบใจเสียด้วยซ้ำ รู้สึกถูกชะตาเจ้าหล่อนเพิ่มทวีคูณ
“ไปกับฉัน”
ลูเซียโน่สั่งเสียงเข้ม ตั้งท่าจะคว้าข้อมือเล็กแต่พิมพ์ชนกหลบเลี่ยงอย่างไว
ดวงตาคมกล้าเริ่มทอแสง
ไม่พอใจที่หล่อนต่อต้าน
“ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น
ฉันไม่ได้เต็มใจ ฉันไม่ไป!”
สาวเจ้าตวาดทั้งน้ำตา
“แต่ผู้หญิงคนนี้ขายเธอให้ฉันแล้ว”
น้ำเสียงเข้มกดนิ่ง เบนสายตามองไปยังหญิงวัยกลางคน
“ป้าขายฉันแล้วยังไง
ฉันไม่เต็มใจแล้วก็ไม่มีวันเต็มใจด้วย” พิมพ์ชนกไม่ยอมง่ายๆ
“นังใบข้าว
ไปกับคุณเขาเดี๋ยวนี้!”
“ใช่ๆ
ไปกับเขาสินังเด็กโง่” สาวิตรีพูดอีกคน
สามแม่ลูกอยากได้เงินส่วนที่เหลือจะแย่อยู่แล้ว
“หนูไม่ไป
คุณป้ากับพี่ใจร้าย มีสิทธิ์อะไรมาขายหนูให้กับคนพรรณนี้ หนูไม่ไป ให้ตายก็ไม่ไป”
“แต่เธอต้องไป!”
มือหนาคว้าข้อมือเรียวทันทีโดยไม่ให้สาวเจ้าตั้งตัว
ออกแรงกระชากร่างบางลอยละลิ่วไปกับตน พิมพ์ชนกตกใจแทบสิ้นสติ
หล่อนดิ้นเร่าราวกับถูกของร้อนแตะกาย เป็นเหตุให้สะดุดขาตัวเองล้มลงกับพื้น
“ปล่อยนะ
ฉันไม่ไป!”
รอยเลือดบนเข่าขวาเด่นชัด
ลูเซียโน่นั่งลงสำรวจรอยแผลทันที
“เธอจะดิ้นทำไมหะ
ได้เลือดเลยเห็นไหม” น้ำเสียงดุดันหงุดหงิด
“อย่ามายุ่งกับฉัน
ปล่อยนะ” พิมพ์ชนกป่ายปัดมือหนาออกอย่างรังเกียจ สายตาชิงชังปิดไม่มิด
กรามแกร่งบดเบียดเดือดดาล
ชายหนุ่มกระชากแขนสาวเจ้าพลางดึงขึ้นอย่างแรง
ไม่สนว่าบาดแผลที่อีกฝ่ายเพิ่งได้รับจะส่งผลให้เจ็บปวดอย่างไร
“ฉันเจ็บนะ
ปล่อย อย่ามายุ่งกับฉัน!”
พิมพ์ชนกทุบตีไปตามอกหนาบึกบึน
ลูเซียโน่ดึงรั้งร่างบางมาจนถึงรถลีมูซีนคันหรู
ลูกน้องเปิดประตูเตรียมพร้อมสำหรับเจ้านาย
“อย่าเพิ่งไปค่ะ”
เสียงแหบแห้งที่ดังขึ้นส่งผลให้เขายังไม่ก้าวขาขึ้นรถ
สายตาคมจดจ้องไปยังผู้ทักท้วง
“คะ
คือว่า อะ เอ่อ อย่า…” พอตาสบตา ความกล้าก็พลันหายไปหมด
“เงินใช่ไหม?” ลูเซียโน่ถามเสียงเย็น อีกฝ่ายพยักหน้ารับ
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะโอนเข้าบัญชีให้ตามที่ตกลงกันไว้”
พูดจบลูเซียโน่ก็อุ้มร่างบางของพิมพ์ชนกเข้าไปในรถคันหรูทันที
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เหงื่อแตกเต็มกรอบหน้าหวาน
ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่ได้ช่วยให้ร่างกายหายร้อนรุ่มได้เลย
“คะ
คุณจะพาฉันไปไหน?”
น้ำเสียงที่เปล่งออกไปนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
คนฟังรู้สึกไม่ชอบใจเล็กน้อย เขาไม่ได้ต้องการให้เธอมองตนเป็นผู้ร้าย
ลูเซียโน่รั้งร่างเน่งน้อยมากอดแนบอก
พิมพ์ชนกดิ้นรนขัดขืน
“จะทำอะไร
ปล่อยฉัน อย่ามายุ่งกับฉันนะ” เนื้อตัวสั่นเทิ้มน่าสงสาร
เกิดมาไม่เคยถูกชายใดแตะเนื้อต้องตัวมากขนาดนี้มาก่อน
“ถ้าเธอทำตัวดีๆ
ฉันจะเมตตาเธอพิมพ์ชนก”
เสียงเข้มกระซิบชิดใบหูขาวสะอาด
หญิงสาวส่ายหน้าพลางร้องไห้ แก้มนวลเปียกชื้นเต็มคราบน้ำตา
“ไม่
ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง”
เพียงแค่คิดว่าถูกขายเพื่อมาบำเรอตัณหาให้กับเขา
หัวใจดวงน้อยก็ปวดร้าว เจ็บเสียยิ่งกว่าตายทั้งเป็น
“อย่าปฎิเสธความปรารถนาดีที่ฉันมีให้
ฉันไม่ชอบให้ใครขัดคำสั่งฉัน”
ไม่พูดเปล่า
ลูเซียโน่ถือวิสาสะหอมแก้มแดงระเรื่อ
หักห้ามใจไม่อยู่เมื่อกลิ่นกายเจ้าหล่อนนั้นเย้ายวนเกินใคร
“คนเลว!” พิมพ์ชนกตวัดหางตามอง คนถูกด่ากลับยิ้มชอบใจ
“ต้องให้กระตุ้นสินะถึงจะเลิกทำท่าหงอเป็นแมว”
เขาหัวเราะในลำคอ พิมพ์ชนกอยากฆ่าเขานัก
“ฉันไม่ได้เต็มใจ
ทำไมคุณไม่ไปหาคนอื่น ไดโปรดเถอะค่ะ”
“ถ้าฉันต้องการคนอื่น
ฉันคงไม่บ้ามาซื้อเธอตั้งร้อยล้านหรอกสาวน้อย”
“ระ
ร้อยล้าน!”
พิมพ์ชนกตกตะลึงกับจำนวนเงินที่ได้รู้จากปากหยัก
“ทำไม
ถึงกับพูดไม่ออกเชียวหรือ ค่าตัวเธอไม่ใช่ถูกๆ เลยนะพิมพ์ชนก” เขาพูดแล้วยิ้มกว้าง
ทว่าคนฟังกลับคิดว่าเขากำลังดูถูก
“ฉันไม่เคยอยากได้เงินของคุณ
ฉันไม่ได้เต็มใจขายตัว!”
สาวน้อยตะโกนทั้งน้ำตา
สามแม่ลูกคงมีความสุขบนกองเงินกองทอง
ผิดกับเธอที่ต้องทนทุกข์ทรมานแทบขาดใจ
“แต่ป้าเธอขายเธอให้กับฉันแล้ว”
“แต่ฉันไม่เต็มใจ”
หล่อนยืนกรานคำเดิม
“ฉันไม่สนว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่
ขายคือขาย ต่อไปนี้เธอคือผู้หญิงของฉันโดยสมบูรณ์!”
คำว่า ผู้หญิงของฉัน
ไม่ต่างอะไรกับมัจจุราชที่กระชากวิญญาณออกจากอก พิมพ์ชนกส่ายหน้า
ไม่ยอมรับสถานะที่เขายัดเหยียดให้
“อย่ามาต่อต้าน
เพราะเธอไม่มีวันหลีกหนีฉันพ้น” เขาย้ำด้วยแววตาจริงจัง
“ได้โปรดเถอะค่ะ”
น้ำเสียงแข็งกระด้างแปรเปลี่ยน สองมือเรียวยกไหว้ผู้ชายตัวโต “ปล่อยฉันไปเถอะนะ”
ภาพตรงหน้าบาดหัวใจลูเซียโน่เหลือเกิน
เขาไม่ได้อยากให้เธอมองเขาเป็นผู้ร้าย เขาแค่ต้องการเธอมาเคียงข้างกายเท่านั้น
"อย่างที่บอกพิมพ์ชนก
ถ้าเธอทำตัวดีๆ ฉันจะเมตตาเธอ”
คุยกันหน่อยจ้า
เย้ๆ ได้ฤกษ์อัพแล้วจ้า สำหรับ “กรงรักเถื่อนสวาท” นี้แค่ชื่อก็น่าจะพอเดาได้ว่าเนื้อหาจะแซ่บเพียงใด ฮ่าๆ ตามสไตล์เพื่อนแพงเลยค่ะ พระเอกต้องสุดโต่งจริงๆ อิอิ สาย SM ห้ามพลาดนะคะเรื่องนี้ พระเอกของเรามาแนว รักแรง หึงแรง ขั้นสุด!!! เรียกได้ว่าหวงภรรเมียยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ซะอีก
ฝากติดตาม “กรงรักเถื่อนสวาท” ด้วยนะคะ แล้วก็ฝากติดตามนิยายทุกเรื่องของเพื่อนแพงด้วยนะคะ ไปตำ กันได้น้า สนุกๆ ทุกเรื่องเลย จุ๊บๆ
อัพให้อ่านทุกวันจนกว่านิยายจะออกเป็น E-Book นะคะ อัพ 50% ของเนื้อเรื่องจ้า
ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ
รับรองว่า แซ่บ สนุก จ้า
กดเข้ามาที่ลิ้งค์นี้เลยค่ะ จะเจอนิยายทุกเรื่องของเพื่อนแพง
ช่วงนี้แต่ละเรื่องกำลังโปรฯ ลดราคาค่า
ฝากแฟนเพจด้วยนะคะทุกคน
ความคิดเห็น