คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
เสียงแตรรถดังสนั่นหวั่นไหวเป็นนาฬิกาปลุกชั้นดีให้เด็กสาววัยมัธยมปลายอย่าง “ มิยูกิ “
“ เฮ้อ... เช้าแล้วสิ ปิดเทอมทั้งทีทำไมต้องตื่นแต่เช้าด้วยเนี่ย!!! “ มิยูกิสบถอย่างอดไม่ได้ “...ถ้าไอ้เสียงบ้านี้มันมีเฉพาะตอนเปิดเรียนก็ดีอยู่หรอก จะได้ไม่รบกวนการนอนของช้านนนน !!! “
“ นมสดจ๋า นมสด รับอรุณพี่หน่อยสิ... “ หลังจากอาบน้ำทำภารกิจส่วนตัวเสร็จมิยูกิก็มาเปิดตู้เย็นหานมสดอาหารเช้าที่เธอต้องดื่มทุกวันแต่ทว่า “ ไม่มี ! ไม่มี ! เป็นไปได้ไงอ่า ก็ว่าซื้อมาแล้วนี่ ....อ๋อนึกออกแล้ว! ต้องวันนั้นแน่ๆ เลย วันที่เจอไอหน้าหล่อนิสัยแย่นั่น โอ๊ย! นึกถึงไปก็ปวดประสาทซื้อของเข้าบ้านดีกว่า “ เมื่อคิดได้ก็คว้าเสื้อโค้ดหยิบกระเป๋าเดินฉับๆ ออกจากบ้าน ไม่วายทิ้งอารมณ์โกรธไว้ที่ประตู
รถสปอร์ตคันหรูสีดำเงาวับค่อยๆ เคลื่อนตัวมาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ที่บัดนี้เจ้าของบ้านได้เดินเชิดออกจากบ้านไปเมื่อครู่ เพื่อซื้อของเข้าบ้าน
“ บ้านหลังนี้ ... ไม่ผิดแน่นะ “ เสียงทุ้มนุ่มนวลเอ่ยถามลูกน้องคนสนิท อยู่ภายในรถคันหรู
“ ครับคุณชาย “ ลูกน้องคนสนิทตอบพลางเปิดกระจกให้ผู้เป็นนายจากทางฝั่งคนขับ
ผู้ถูกเรียกว่า คุณชาย เอ่ยขึ้นพลางมองตัวบ้าน สลับกับมองเอกสารที่มีรูปแอบถ่ายของเจ้าของบ้านโดยมีตัวบ้านเป็นพื้นหลัง รอยยิ้มเย็นค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้าเรียว“ ซากุระ มิยูกิ เราคงมีชะตาต้องกันแล้วหละ “ ดวงตาเรียวสบกับกับใบหน้าเด็กสาวในรูปถ่าย
“ เอาเป็นว่า..วันพรุ่งนี้เราจะมารับทายาทคนสุดท้ายของตระกูลซากุระกัน “
“ ครับคุณชาย “ สิ้นสุดบทสนทนารถสปอร์ตคันหรูก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไปเหมือนดั่งตอนมา รอยยิ้มเย็นปรากฏให้เห็นเด่นชัดบนใบหน้าคุณชายอีกครั้ง
“ มิยูจางงงง “ เสียงพี่ชายข้างบ้านผู้เป็นสาเหตุแห่งเสียงแตรรถที่ดังลั่นทุกเช้าตะโกนเรียกมิยูกิทันทีเห็น
“ มะ...มี..มีอะไร “ มิยูกิตกใจกับท่าทีของพี่ชายจนเผลอพูดติดๆ ขัดๆ
“ ก็เมื่อกี้เนี่ย.....เปปนะขอหายใจก่อน ” พูดแล้วก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ปล่อยออกมาพร้อมกับคำพูดยาวเหยียดจนต้องขอให้พูดช้าๆ ชัดๆ “ ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า มีรถสปอร์ตสีดำจอดอยู่ที่บ้านมิยูหลังจากที่มิยูออกไป แล้ว... “
“ แล้ว.... แล้วอะไรล่ะพี่ฮิค “
“ แล้วตอนนี้ไม่อยู่แล้ว “
“ อ่าว? ทำตกอกตกใจหมด “
“ มาองมาอ่าวอะไรเล่าพี่อุตส่าห์เป็นหูเป็นตาให้นะ “
“ ค่า ค่า ขอบคุณค่ะที่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ แต่ก็คงไม่มีอะไรหรอกมั้งนอกจากจำบ้านผิด “
“ คงจะใช่ เพราะว่ามาจอดพักเดียวก็ไป “
“ ต้องใช่แน่ๆ รถหรูแบบนั้นจะมาทำอะไรที่บ้านเด็กโก๊ะแถมซุมซ่ามไม่รองใครแบบนี้เนอะฮิค “ อยู่ก็มีเสียงพี่ชายข้างบ้านอีกคนพูดแทรกขึ้นมาทั้งยังส่งเสียงขอความเห็น จากเพื่อนที่คุยอยู่ก่อนแล้วเรียกน้ำโหจากมิยูกิ
“ ใช่บุ “
“ พี่บุ พี่ฮิค ไม่ต้องทำเข้าขากันตอนนี้เลยน๊า!!! คนกำลังอารมณ์ปกติ(?) เชอะ! “
พูดจบก็สะบัดหน้าหนีสองสิงห์ตัวแสบที่ตอนหัวเราะร่าอยู่กับอาการโมโหของน้องสาวข้างบ้าน
เมื่อ มิยูกิให้หลังไปเข้าบ้านปิดประตูดังปังเป็นที่เรียบร้อยสองสิงห์ตัวแสบ บุฮิค ก็มีสีหน้าเครียดขึ้นมาทันตาพลอยทำให้บรรยากาศรอบข้างดูอึมขรึม
" รถคันนั้นคิดว่าใช่พวกนั้นหรือป่าว " ยาโอโทเมะ ฮิคคารุ เอ่ยทำลายความเงียบ
" น่าจะใช่ รถสปอร์ตสีดำทะเบียน XXXX เป็นของคุณชายตระกูลชิเน็น " โคตะ ยาบุ ตอบพลางหันหน้าไปมองประตูที่ปิดอยู่ของบ้านมิยูกิ
“ แล้วเราจะทำยังไงต่อ “ ฮิคคารุ ถามต่อด้วยสีหน้าเป็นกังวล
" เราต้องชิงตัดหน้าพวกนั้น " ยาบุหันมาสบตากับฮิคคารุ แล้วทั้งคุ่ก็หันไปมองยังบ้านมิยูกิอีกครั้งราวกับจะทะลุเข้าไปเห็นเด็กสาว นามว่ามิยูกิ
ความคิดเห็น