ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    e d m o n d .

    ลำดับตอนที่ #3 : [ activity. ] miror of past | hazel dustern highschool.

    • อัปเดตล่าสุด 27 เม.ย. 59


      





     

    ในวันนั้นเป็นวันที่มีแดดอบอุ่นส่องผ่านหน้าต่าง กลิ่นไอของดินที่จางขึ้นชิดปลายจมูกหลังจากที่ฝนตกใหม่ๆ เป็นเช้าวันเดียวที่แลนเซล็อตลุกขึ้นมาอย่างเกียจคร้าน เกว็นเทลที่อยู่ข้างกายเหลือบตาขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะปิดเปลือกตาลงอีกครั้งเมื่อฝ่ามือเรียวลูบเบาๆที่หัวของมัน เสียงเพลงจากเปียโนผ่านอากาศแทรกเข้ามาในหูทำให้เด็กหนุ่มคลี่ยิ้มบางออกมาได้ไม่ยากเย็นนัก ร่างผอมในชุดนอนสีน้ำเงินเข้มเดินไปปลดมูลี่ให้ยกขึ้น เปิดหน้าต่างออกกว้าง รับทั้งแสงแดดและสายลมจากต่างถิ่นในตอนเช้า

     

     

    วันนี้เป็น A Dream Is a Wish Your Heart Makes งั้นเหรอ..

     

     

    เสียงนุ่มหูพึมพำออกมาเล็กๆ หันกลับไปมองหมาป่าร่างยักษ์ที่นอนกินพื้นที่อยู่บนเตียงไม้ของตัวเอง มั่นใจว่ามันกำลังเงี่ยหูฟังเสียงเปียโนและเสียงฝีเท้าของตัวแลนเซล็อตที่กำลังเปิดประตูออกไปเช่นกัน

     

     

    แล้วมันก็เป็นอย่างเช่นที่ได้คิดจริงๆ เพราะเกว็นเทลกระโจนลงจากเตียง มาหยุดอุ้งเท้าใหญ่ๆของมันอยู่ที่ข้างตัวคนตัวผอมเหมือนดั่งเช่นทุกครั้งไป ร่างโปร่งส่ายศรีษะ วางแขนพาดลำตัวใหญ่ที่อยู่เสมอไหล่ของตัวเอง ผิดกับหมาป่าสีน้ำตาลที่ส่งเสียงในลำคอที่ต่ำจนสะดุ้ง เอนหัวของมันเข้ากับไหล่ของคนร่างผอมที่ถือเป็นเจ้าของ เดินหายออกไปเมื่อได้รับการพยักหน้าแทนการอนุญาต เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาก็ต้องตกใจ เพราะนี่มันสิบโมงกว่าๆแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเกว็นเทลถึงได้ดูหงุดหงิดกว่าทุกครั้ง คิดได้แบบนั้นก็ยกมือขึ้นเขกหน้าผากตัวเองแรงๆหนึ่งที ก็ผิดจริงๆนั่นแหละ เขาไม่น่าเปิดเพลงซีดีแทร็กสวอนเลคก่อนนอนเลย แต่มันเพราะจนนอนไม่ลงนี่นา

     
     



    “แลนซ์ ?”

     

     

    เด็กหนุ่มกระพริบตาปริบ หันหน้าไปตามเสียงเรียกจากอีกทางหนึ่งซึ่งเป็นโซนของห้องครัว เดินไปสวมกอดมารดาที่อยู่หน้าเตาอย่างแสนรัก ก้มหน้าลง หยีตาเมื่อเธอจูบหน้าผากของเขา เกยหน้าลงบนหัวไหล่ของผู้ให้กำเนิด จับเส้นผมสีแดงถูกรวบอยู่ที่อีกด้านมามัดใหม่ขึ้นเป็นเกล้ามวย หยิบส้อมที่อยู่ในลิ้นชักขึ้นใช้ทดแทนหวีที่อยู่ในห้องนอน

     

     

    “ลูกทำแบบนี้อีกแล้วนะ”

     

     

    “แอเรียลก็ยังทำตอนทานอาหารร่วมโต๊ะกับเจ้าชายอีริคเหมือนกัน แต่มันก็ดูดีไม่ใช่เหรอ ผมของแม่ก็เหมือนเธอ แม่สวยกว่าแอเรียลอีกนะ ไม่งั้นพ่อคงไม่รักแม่หรอก”

     

     

    แลนเซล็อตวางมือลงบนไหล่ของมารดา หัวเราะพรืดออกมาเมื่อได้ยินเสียงกระแอมกระไอของพ่อ

     


     

    “เอ๊ะ แบบนี้แปลว่าลูกบอกว่าพ่อรักแม่แค่เพราะผมสีแดงงั้นเหรอ”

     

     

    “ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย แม่มองโลกในแง่ร้ายอีกแล้ว ไม่ดีต่อสุขภาพจิตเลย”แลนเซล็อตยิ้มซน สั่นหัวไปมาแทนการปฎิเสธ ยกจานอาหารเช้าสองจานขึ้นออกไปวางบนโต๊ะอาหารก่อนที่มารดาจะได้กล่าวว่าอะไรไล่หลังมา เสียงเปียโนเงียบลงสนิทเมื่อจานอาหารถูกวางลงบนโต๊ะ แลนเซล็อตใช้เวลาในการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เพียงไม่กี่นาที ไม่ทันที่เลนีน(น้องสาวของเขา)จะได้เคาะประตูห้องน้ำ คนตัวผอมอุ้มน้องสาววัยห้าขวบขึ้น เส้นผมสีแดงเฉดเดียวกับผู้ให้กำเนิดของเด็กหญิงตัวน้อยพลิ้วไหวตามจังหวะการเดิน ก่อนจะถูกวางลงบนเก้าอี้โดยมีพี่ชายนั่งตามไปติดๆ เรายิ้มให้กัน เลนีนกินอาหารเลอะเทอะเหมือนเด็กทั่วไป พ่อและแม่ที่หยอกล้อกันเหมือนยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว

     


     

    แลนเซล็อตไม่เคยเบื่อเลย

    อันที่จริง เขารักทุกที่ในบ้าน ชั้นหนังสือ อาหารของแม่ รอยยิ้มของพ่อ ทุกช่วงเวลาที่ได้อยู่และใช้เวลากับครอบครัวมากกว่าทุกอย่างเสียอีก

     





    END.




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×