ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
สายลมอ่อนๆกำลังพริ้วไหว ใบไม้กำลังพริ้วตามสายลมราวกับว่ากำลังเต้นระบำตามเสียงเพลง ฉัน“ซอง”สาวน้อยธรรมดาคนหนึ่งที่กำลังมีความรัก“รักดนตรีและเสียงเพลง” มันคือความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งหนึ่งของฉันรองจากคาราเต้ซึ่งมันอาจจะไม่ได้ดีเท่าไร แต่ฉันก็รักมัน
“ซองงงงง~ ยัยซองงงงงงงง”เพื่อนฉัน “ซี”เดินเข้ามาหาฉันที่โต๊ะเรียนขณะที่ฉันกำลังนอน=w=zZ
“มีอะไรน่ะ โหวกเหวกแต่เช้าเลย กำลังนอนสบายเลยเนี่ย ฮ้าวววว”ฉันพูดไพลางหาวไปพลาง
“ก็ไม่รู้สินะ=w=”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นี่มันอารายยยยย
“บอกมาสิ ฉันอุส่าห์ตื่นมาฟังเลยนะ”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ”
“อย่าลีลา บอกมาเหอะ”
“ไปกินข้าวกับฉันก่อน แล้วจะบอกนะ ^^”
“อือ ก็ได้ๆ ไปกินนมหน่อยดีกว่า”
“นี่ๆ กินนมอยู่ได้ ฉันสูงแค่ 155 ยังไม่กินเลย แล้วแกสูงตั้ง 160 กินทำไมเนี่ย” ก็นมมันอร่อยนิ = =’’
“น่าๆ อย่าบ่นๆ” ฉันบอกกับซี พวกเราเดินกันมาที่โรงอาหารใกล้ๆกับห้องเรียนของพวกเรา ซึ่งโรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงพอตัว ประกอบกับโรงเรียนนี้ค่อนข้างเป็นโรงเรียนของพวกลูกหลานไฮโซ เซเลป พวกมีระดับ รวมถึงคนที่ค่อนข้างมีฐานะด้วย เรียกได้ว่าสิ่งอำนวยความสะดวกค่อนข้างที่จะเยอะแยะตระการตา รวมทั้งโรงอาหารด้วย โรงเรียนของฉันมีโรงอาหารทั้งหมด 10 แห่ง ซึ่งรองรับนักเรียนในแต่ละตึกเลยทีเดียว บางคนอาจจะคิดว่ามันเว่อร์ แต่ขอบอกว่าโรงเรียนของฉันมีนักเรียนเกือบหมื่นคนเลย เพราะว่าเป็นโรงเรียนที่มีตั้งแต่อนุบาลยันมหาลัยเลยทีเดียว
“ซองว่าพักนี้ฉันอ้วนขึ้นไหม”ซีถามฉัน
“เธอคิดว่าจะมีอะไรเหมือนเธอเท่าไม้เสียบลูกชิ้นอีกหรอ =w=”ฉันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“นี่เธออยากลองดีใช่ไหม ฉันถามดีๆนะเนี่ย = =*”
“นี่ซี…อย่าบอกนะว่าแฟนเธอมาบอกเธอว่าเธออ้วนขึ้นน่ะ”
“รู้ได้ไงอ่ะ =[]=;”มองหน้าแกฉันก็รู้ละยัยซีเอ้ย ฉันลืมบอกไป เพื่อนฉันคนนี้มีแฟนแล้วหล่ะ ชื่อดิน เป็นพวกเกมเมอร์ เรื่องเกมนี่ยกให้ดินเลย
“ว่าแต่ตกลงแกมีอะไรหรอ”
“ขอซื้อข้าวก่อนดิ”เห้ยๆ ร้านข้าวมันไม่หนีไปไหนหรอเฟร้ยย ฉันไปซื้อข้าวกับซี
แล้วเราก็ไปหาที่นั่งกัน ฉันกับซีเดินมาถึงที่มุมประจำ มุมอับในโรงอาหารที่ที่อ่านหนังสือได้อย่างเต็มที่ เพราะมันเงียบมากมายอ่า แต่วันนี้กลับแปลกไป ดิน =[]=;; นั่นมันดินชัดๆ ดินกับคู่หูของเขา“ริว” ชื่อเหมือนพระรองในอนิเมที่ฉันชื่นชอบ แต่นิสัยนายนี่มันตรงข้ามสุดขั้ว “กวนตีนได้โล่” ค่ะ แล้วพวกนี้มันมาทำอะไรที่นี่เนีย…………..
“ซองงงงง~ ยัยซองงงงงงงง”เพื่อนฉัน “ซี”เดินเข้ามาหาฉันที่โต๊ะเรียนขณะที่ฉันกำลังนอน=w=zZ
“มีอะไรน่ะ โหวกเหวกแต่เช้าเลย กำลังนอนสบายเลยเนี่ย ฮ้าวววว”ฉันพูดไพลางหาวไปพลาง
“ก็ไม่รู้สินะ=w=”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นี่มันอารายยยยย
“บอกมาสิ ฉันอุส่าห์ตื่นมาฟังเลยนะ”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ”
“อย่าลีลา บอกมาเหอะ”
“ไปกินข้าวกับฉันก่อน แล้วจะบอกนะ ^^”
“อือ ก็ได้ๆ ไปกินนมหน่อยดีกว่า”
“นี่ๆ กินนมอยู่ได้ ฉันสูงแค่ 155 ยังไม่กินเลย แล้วแกสูงตั้ง 160 กินทำไมเนี่ย” ก็นมมันอร่อยนิ = =’’
“น่าๆ อย่าบ่นๆ” ฉันบอกกับซี พวกเราเดินกันมาที่โรงอาหารใกล้ๆกับห้องเรียนของพวกเรา ซึ่งโรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงพอตัว ประกอบกับโรงเรียนนี้ค่อนข้างเป็นโรงเรียนของพวกลูกหลานไฮโซ เซเลป พวกมีระดับ รวมถึงคนที่ค่อนข้างมีฐานะด้วย เรียกได้ว่าสิ่งอำนวยความสะดวกค่อนข้างที่จะเยอะแยะตระการตา รวมทั้งโรงอาหารด้วย โรงเรียนของฉันมีโรงอาหารทั้งหมด 10 แห่ง ซึ่งรองรับนักเรียนในแต่ละตึกเลยทีเดียว บางคนอาจจะคิดว่ามันเว่อร์ แต่ขอบอกว่าโรงเรียนของฉันมีนักเรียนเกือบหมื่นคนเลย เพราะว่าเป็นโรงเรียนที่มีตั้งแต่อนุบาลยันมหาลัยเลยทีเดียว
“ซองว่าพักนี้ฉันอ้วนขึ้นไหม”ซีถามฉัน
“เธอคิดว่าจะมีอะไรเหมือนเธอเท่าไม้เสียบลูกชิ้นอีกหรอ =w=”ฉันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“นี่เธออยากลองดีใช่ไหม ฉันถามดีๆนะเนี่ย = =*”
“นี่ซี…อย่าบอกนะว่าแฟนเธอมาบอกเธอว่าเธออ้วนขึ้นน่ะ”
“รู้ได้ไงอ่ะ =[]=;”มองหน้าแกฉันก็รู้ละยัยซีเอ้ย ฉันลืมบอกไป เพื่อนฉันคนนี้มีแฟนแล้วหล่ะ ชื่อดิน เป็นพวกเกมเมอร์ เรื่องเกมนี่ยกให้ดินเลย
“ว่าแต่ตกลงแกมีอะไรหรอ”
“ขอซื้อข้าวก่อนดิ”เห้ยๆ ร้านข้าวมันไม่หนีไปไหนหรอเฟร้ยย ฉันไปซื้อข้าวกับซี
แล้วเราก็ไปหาที่นั่งกัน ฉันกับซีเดินมาถึงที่มุมประจำ มุมอับในโรงอาหารที่ที่อ่านหนังสือได้อย่างเต็มที่ เพราะมันเงียบมากมายอ่า แต่วันนี้กลับแปลกไป ดิน =[]=;; นั่นมันดินชัดๆ ดินกับคู่หูของเขา“ริว” ชื่อเหมือนพระรองในอนิเมที่ฉันชื่นชอบ แต่นิสัยนายนี่มันตรงข้ามสุดขั้ว “กวนตีนได้โล่” ค่ะ แล้วพวกนี้มันมาทำอะไรที่นี่เนีย…………..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น