ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Last Love รักสุดท้ายปักใจนายจอมกวน

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของความรัก

    • อัปเดตล่าสุด 25 ก.ย. 56


    ขอโทษที่ทำให้คอยนะ ^^เดี๋ยวๆ อย่าบอกนะว่าซีนัดพวกนั้นไว้
    ฉันกลับหล่ะซี = = ”
    เดี๋ยวสิซอง ไม่อยากจะฟังแล้วหรอสิ่งที่ฉันจะพูดน่ะ
    ฟังได้นะ แต่ไม่ใช่ที่นี่ ที่มีแฟนของเธอกับลูกสมุนคู่ใจน่ะ = = ”ฉันเบือนหน้าหนีและรีบก้าวออกไปจากบริเวณนั้น แต่ว่า
    รีบไปไหนเนี่ยซอง ยังไม่หายโกรธฉันอีกหรอ
    ย่าเพิ่งงงกันน ที่จริงแล้วฉันกำลังโกรธริวอยู่เรื่องงานกลุ่ม
    ซึ่งมันทำให้ฉันไม่ได้คุยกะดินและริวมาสามเดือนเต็ม
    ฉันแค่ไม่อยากอยู่กับพวกหมา เดี๋ยวเห็บมันกระโดดเข้าตัว กลัวเป็นเกลื้อน เดี๋ยวแม่ต้องพาเข้าโรงพยาบาลอีก มันเปลืองตังฉันพล่ามโดยไม่มองหน้าริว
    ซอง….หายโกรธริวเถอะ จะได้มาคุยกนซักที ซีจับมือฉันแล้วพูดขึ้น
    คุย แล้วเกี่ยวอะไรกับหมอนี่!!!”ฉันปรีดแตก  พยายามระงับสติให้มากที่สุด เท่าที่จะระงับได้
    เพราะว่าสองคนนี้คือสมาชิกกลุ่มเราไง
    กลุ่ม?? วิชาอะไร  ฉันจำไม่ได้นะว่าเราอยู่กลุ่มเดียวกับพวกนี้
    นี่แกเดินผ่านบอร์ดแล้วไม่ดูเลยสินะ
    บอร์ดอะไร”  ฉันเป็นคนที่ไม่ใส่ใจอะไรพวกนั้นอยู่แล้วนี่หน่า ไม่เห็นแปลก = =
    ฉันหล่ะเพลียกับแกจริงๆ โอเครฉันจะเล่าเรื่องละนะ ครูสอนดนตรีของเราเนี่ยย้ายไปต่างประเทศ
    แล้วเกี่ยวอะไรกับกลุ่มอะไรเนี่ยหล่ะ
    เกี่ยวเต็มๆเลยหล่ะ

    “???”
    เพราะว่าครูขาดแคลนเลยมีการเปลี่ยนการเรียนการสอนใหม่ ให้เป็นแบบพึ่งตนเอง ซึ่งจะจับสลากจับกลุ่มให้ โดยที่แต่ละกลุ่มนั้นต้องทำงานตามที่ได้รับมอบหมาย ซึ่งเขาจะแจ้งเราอีกที
    “=[]=;;” ช็อคค่ะนายท่าน นี่มันอะไรเนี่ย พึ่งตนเองหรอ การเรียนสมัยใหม่เขาเป็นแบบนี้หรือเนี่ย คิดผิดสินะที่เข้าโรงเรียนนี้ T^T ถ้าไม่ติดว่าฉันได้ทุนเรียนฟรียันจบ ม.6 ละก็ ฉันไม่มีวันเข้าที่นี้เด็ดขาดดดด
    อีกอย่างก็คือว่า เราต้องไปประชุมวันนี้ตอนเลิกเรียนนะ
    เห้ยยยย วันนี้มีงานอ่ะอย่างสงสัยค่ะ ฉันรับงานพาสไทม์ ซึ้งบ้านของฉันก็ไม่ได้จนหรอกค่ะ แต่ว่าฉันชอบซื้อหนังสือมาก แล้วไม่อยากรบกวนพ่อแม่เท่าไร เลยรับงานพลาสไทม์อยู่ร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่ง ซึ่งเงินเดือนก็ได้ไม่น้อยเลยหล่ะค้า สนใจติดต่อ 085 xxxxxxx
    ซองโทรไปลางานวันนึงไม่ได้หรอ นะๆ ซองนะ
    แต่ว่าวันนี้มันวันเงินเดือนออกนะเฟร้ย = = ”
    น่าๆ วันเดียวเอง
    ไม่
    โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป~ ริงโทนฉันเองหล่ะ
    สวัสดีค่ะ
    (ซองวันนี้ไม่ต้องมาช่วยที่ร้านก็ได้นะ เงินพี่ไม่ลดหรอก)
    ทำไมจู่ๆก็…”
    (เอาเป็นว่าวันนี้พี่ให้หยุดงานเป็นกรณีพิเศษ อุ้ยลูกค้ามา ไปแล้วนะจ้ะ บาย)
    ..เดี๋ยว
    ตู๊ดๆๆ
    ท่าทางวันนี้จะว่างแล้วสินะริวพูดขึ้น
    หึ ก็อาจจะใช่ฉันเบือนหน้าหนี และเดินออกไปจากบิเวณนั้น ว่าแต่ ทำไมกัน..ทำไมผู้จัดการถึงให้เราหยุดงาน ทั้งๆที่เรายังไม่ได้โทรไปบอกหล่ะ ทำไม…..
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×