คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 รินเนะจอมซุ่มซ่าม
ณ. ปราสาท NesLie ที่อยู่ของหัวหน้าทูตสวรรค์
" รินเนะ!! มาเอาผ้านี่ไปเช็ดบันไดนั่นหน่อย!! "
" ค่าๆ "
สาวน้อยท่าทางไร้เดียงสา เธอวิ่งมาตามคำสั่งของหญิงแก่ผู้เป็น
หัวหน้าคนใช้
" แว้ก รินเนะ ระวัง ตรงนั้นมัน!!.......!! "
ไม่ทันที่หญิงแก่จะห้าม สาวน้อยที่ไม่ทันระวัง เธอวิ่งมาโดยไม่รู้เลย
ว่าตรงนั้น พื้นมันเปียกอยู่...
พรืดดดดด~~~
" ว้ายยยยย " สาวน้อยร้องออกมาด้วยความตกใจ เธอลื่นก้นกระแทก
อย่างแรง เสียงดัง ปึ๊ก!!
" เฮ้อ~ " หญิงแก่กุมขมับ " ทำไมเธอซุ่มซ่ามอย่างงี้นะ "
" ฮือออออTT_TT ขอโทษค่ะ คือว่าตอนนี้ถ้าจะลุกล่ะก็ ลุกไม่ไหว
แล้ว มัน จะ....เจ็บ....ก้นอ่ะ "
อีกด้านหนึ่ง
" ท่านเครทคะ รินเนะเอาอีกแล้วค่ะ "
" หา?? อย่าบอกนะว่า ทำครัวไฟไหม้เหมือนครั้งที่แล้ว!! "
" มะ...ไม่ถึงขนาดนั้นค่ะ เธอแค่ได้รับบาดเจ็บ "
" หา!! แล้วกัน เป็นอะไรมากหรือปล่าวล่ะ "
" แค่ก้นกระแทกพื้นค่ะ "
" งั้นช่วยเรียกรินเนะให้มาหาฉันด่วนเลย "
รินเนะ สาวน้อยวัย 15 ปี เธอมีผมสีเหลืองนวล ดวงตาสีน้ำเงิน
ทอประกาย ผิวพันธุ์ของเธอนั้น แต่ก่อนมันเคยขาวสวย แต่ตอนนี้
มันเริ่มคล้ำแล้ว เพราะโดนแดดเต็มๆ จากการที่เธอถูกลงโทษ
ให้ไปตัดแต่งต้นไม้เตี้ยๆข้างๆปราสาทเกือบทุกวัน สาเหตุก็คือ
ความซุ่มซ่ามของเธอนั่นเอง และเมื่อครั้งที่แล้วเธอเกือบทำปราสาท
ทั้งหลังไหม้ เพราะการที่เธออยากลองทำอาหาร โดยที่ไม่รู้วิธี
การใช้เตาที่ถูกต้อง!!
" อ่ะ...เอ่อ ขอโทษค่ะ "
รินเนะเดินเข้ามาในห้องของหัวหน้าทูตสวรรค์ เธอเอามือลูบก้นเบาๆ
ทำหน้าตาให้เจ็บปวดที่สุด ประมาณว่า ก้นมันจะหักมั้ยเนี่ย..
" มีเรื่องอะไรหรอคะ ท่านเครท "
สาวน้อยรินเนะถามหัวหน้าทูตสวรรค์ด้วยหน้าตาอันไร้เดียงสา
เธอนั่งลงกับพื้น เบื้องหน้าก็คือ เครท สาวสวยที่อายุ 30 เธอทำ
หน้าที่เป็นหัวหน้าทูตสวรรค์มานานแล้ว เธอใจดีแต่เคร่งขรึม
" อาการเป็นยังไงบ้าง ไอ้ที่ว่าก้นกระแทกน่ะ "
เครทถามและมองรินเนะด้วยท่าทางเป็นห่วงมาก
" เจ็บมากเลยอ่ะค่ะ ท่าทางจะทำงานต่อไปไม่ไหวแล้ว "
รินเนะทำหน้าตาให้น่าสงสาร เพื่อให้เครทเห็นใจ
" ท่าทางจะเจ็บมากเลยนะ -*- แล้วนั่นเธอนั่งลงกับพื้นได้ไงล่ะไม่เจ็บหรอ "
" อ่ะ...เอ่อ ^_^ (ตายล่ะหวา) ยังไงดีล่ะ... "
ที่จริงแล้วรินเนะไม่ได้เจ็บมากถึงขนาดนั้นหรอก แต่ที่เธอทำเป็น
เจ็บมากก็เพราะเธอไม่อยากออกไปตัดแต่งกิ่งไม้รอบๆปราสาทอีก
เธอทั้งร้อน และ เหนื่อย เข็ดไปเลยล่ะ
" เรื่องที่เธอหกล้มไม่ร้ายแรงมาก แต่โทษที่เธอโกหกฉัน เธอต้องไป
ล้างจานในครัวทั้งวัน!! "
" หา?!! "
ซ่าๆ ครืดๆ
มือเล็กๆจับฟองน้ำที่เต็มไปด้วยฟองจากน้ำยาล้างจาน ถูลงบนจาน
อย่างช้าๆ รินเนะกลัวว่าถ้ารีบร้อน จานลื่นๆที่เธอจับมันจะร่วงแตกเอา
เธอไม่อยากได้รับโทษอะไรอีกแล้ว
ระหว่างที่เธอล้างจานนั้น ตาของเธอก็มองออกไปทางหน้าต่าง
ที่อยู่เบื้องหน้า อือ.... ถ้าพ้นจากอาณาเขตของปราสาทนี้ไป
บ้านเมืองข้างนอนนั้นมันจะเป็นอย่างไรนะ เพราะเท่านี่เธอจำได้
เธอยังไม่เคยออกไปจากอาณาเขตของปราสาทนี้เลย และที่เธอ
อยากเห็นมากที่สุด นั่นก็คือ บนพื้นโลกที่มนุษย์อาศัยอยู่
มันคงจะคึกคักกว่าบนนี้มาก...
" รินเนะๆ !! "
รินเนะตกใจกับเสียงเรียก จนเธอทำจานที่ถืออยู่ตกลงไปในอ่าง
" โธ่... อากิเองหรอ "
รินเนะหันมามองต้นเสียง อากิ เพื่อนในวังนั่นเอง อากิเองก็เป็นคนใช้
ในปราสาทเหมือนกัน แต่ว่าเธอมีแม่ที่เป็นคนใช้อยู่ที่นี่ แต่รินเนะนั้น
ไม่มีพ่อแม่...เหมือนกับเธอ...รินเนะนั้นเหงาอยู่ในใจ
" นี่ ท่านเครทสั่งให้เธอเลิกล้างจานได้แล้ว "
" หา?? ทำไมล่ะ " รินเนะถามอย่างสงสัย
" ก็วันนี้อ่ะนะ จะมีทูตปีศาจมาเยี่ยม ท่านเครทให้เธอไปช่วยงาน
พวกยกน้ำ ยกข้าว อ่ะมั้ง "
" หา?? ปีศาจหรอ " รินเนะตกใจเหงื่อแตก " แล้วทูตปีศาจมาที่
ปราสาททูตสวรรค์ทำไมกัน "
" โอ๊ย ไม่ต้องกลัวหรอก ปีศาจมันก้เหมือนนางฟ้าอย่างเรานั่นแหล่ะ
เพียงแต่ว่าแยกอาณาเขตกันอยู่ อาณาจักรเอียริของปีศาจน่ะ
เจริญกว่า อาณาจักรแอเรทของนางฟ้าอีกนะ !! "
อากิอธิบายให้รินเนะเข้าใจ
" อ้อ " รินเนะเอามือปาดเหงื่อ ก้เธอนึกว่า พวกปีศาจจะมาฆ่าพวก
เธอซะอีก เหมือนกับในตำนานง่ะ
" และที่สำคัญนะ " อากิกระซิบข้างๆหูรินเนะ " ทางท่านทูตปีศาจน่ะ มีลูกชาย
รูปงามสุดหล่อถึง 2 คน เลยนะ พวกเขาก้จะมาที่นี่ด้วย "
พูดเสร็จอากิก็ทำท่าทางตื่นเต้น
" เธอชอบหรอ ปีศาจอะไรนั่นน่ะ " รินเนะถามอย่างสงสัย
" ชอบสิ ก็เค้าลือกันมาว่าหล่ออ่ะนะ ฉันก้อยากเห็นเหมือนกัน ว่า
หล่อเหมือนคำล่ำลือหรือปล่าว "
" เอ~~ " รินเนะทำท่าครุ่นคิด " แล้วปีศาจกับนางฟ้ารักกันได้ด้วยหรอ?? "
" ไม่รู้สิ...ฉันเองก้ไม่รู้เหมือนกัน แต่สำหรับฉันแล้ว ความรักน่ะ
มันไม่มีพรมแดนหรอก คิกๆ " อากิฝันหวานตาเยิ้ม
" อ้อหรอ-o- " รินเนะส่ายหน้าอย่างหน่ายใจ เมื่อเห็นอากิอยู่ในอาการ
เพ้อฝัน และทันใดนั้นเอง...
" อากิ!! รินเนะ!! มาช่วยเช็ดโต๊ะที่ห้องเลี้ยงแขกหน่อย "
" ค่า!!! " อากิกับรินเนะขานรับ
ห้องที่รองรับแขกผู้มาเยือนนั้นเป็นห้องกว้างๆใหญ่ๆ กำแพงสีขาว
โอบล้อมไปด้วยรูปวาดที่ดูไม่ออก ภายในประดับด้วยรูปปั้นต่างๆ
กับดอกไม้ในแจกันใหญ่ตั้งอยู่บนพื้น พื้นห้องปูด้วยพรมสีแดงดู
หรูหรา มีโต๊ะขนาดใหญ่ยาวตั้งอยู่ตรงกลางห้อง และมีเก้าอี้เรียงราย
ประมาณ 13 ที่นั่งได้
พรืดดๆ ทั้งสองสาวกำลังเมามันส์กับการถูโต๊ะ อากินั้น ถูโต๊ะอย่าง
สนุกสนานเมื่อเธอนึกภาพของลูกชายท่านทูตปีศาจรูปหล่อ ส่วนรินเนะนั้น
เธอมองอากิที่กำลังฝันหวาน แล้วก้หัวเราะคิกคัก
" นี่ อากิ แล้วพวกปีศาจเค้าจะมากี่โมงหรอ "
รินเนะถามขณะมองนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนังกว้างๆในห้อง
" อ้อ ฉันถามแม่แล้ว ^0^ แม่บอกว่ามาตอน2ทุ่มครึ่งน่ะ "
" หรอ นี่มันก้ 2 ทุ่ม 15 แล้วนะ "
" เดี๋ยวก้คงจะถึงแล้วล่ะ " อากิพูดยิ้มๆ
" นี่ๆ ฉันว่าเราไปช่วยงานในครัวกันดีกว่านะ โต๊ะเราก็เช็ดเสร็จ
แล้ว ไปกันเถอะ!! "
รินเนะดึงแขนอากิ เธออยากช่วยงานในครัว เพราะเผลอๆ
อาจจะมีของที่ทำเกินเหลือไว้ เธอจะได้หม่ำ แหม...ก้ของเลี้ยง
น่ะ อร่อยจะตาย...
" เดี๋ยว รินเนะ จะรีบไปไหนเล่า " อากิตกใจที่จู่ๆรินเนะก้ดึงแขนเธอวิ่งไป...
ตรงทางออก เรื่องที่เป็นปกติของรินเนะก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เธอวิ่งมา
โดยไม่ได้ดูเลยว่า อาจจะมีคนเดินสวนเข้ามา และมันก้เกิดขึ้น!!
ปึ๊กกก!!!
" โอ๊ย!! " รินเนะล้มลง เธอวิ่งชนใครก็ไม่รู้อย่างจัง แต่อากินั้นตกใจ
กับภาพตรงหน้า
" อู๊ยยยย~~ " คนโชคร้ายที่ถูกรินเนะวิ่งชนร้องโอดครวญ
" ขะ..ขอโทษค่ะ ขอโทษ "
รินเนะรีบกล่าวขอโทษคนๆนั้นทันที
" รินเนะ... " อากิพูดตะกุกตะกัก " นะ...นั่นน่ะ.. "
" หา?? " รินเนะหันหน้ามามองคนเคราะห์ร้าย หัวของเขา แตก!!
อะไรกันแค่เธอวิ่งชนถึงกับหัวแตกเลยหรอ และที่รินเนะตกใจไป
มากกว่านั้นคือ....
เบื้องหน้าของรินเนะ หนุ่มน้อยหน้าตาหล่อเหลาเอาการ สีผมกับ
นัยน์ตา เป็นสีแดงเลือด บ่งบอกถึงความน่ากลัว ใช่แล้วล่ะ...
เค้าคือ 1 ใน ลูกชายท่านทูตปีศาจที่มาเยี่ยมท่านเครทนั่นเอง
เธอชนเค้าจนตัวแตกเลย แล้วเค้าจะอาฆาตอะไรเธอรึปล่าวเนี่ย
ก้เค้าเป็นปีศาจนี่น่า!!...
*****************************************************
อ่านแล้วช่วยคอมเม้นทีนะคะ นี่เป็นงานชิ้นแรก
ถ้ายังไงผิดพลาดอะไรก็ขอโทษ และก้แนะนำมาได้นะคะ
จะพยายามเขียนต่อไป ขอบคุณค่ะ จาก ติ่ง
ความคิดเห็น