แค่...เธอ {Just You}

ลำดับตอนที่ #5 : แต่ละวันที่ผ่านไป

หลังจากที่แยกกับลูกตาลฉันก็มานั่งอยู่หน้าโน๊ตบุ๊คพร้อมกับฟีลที่ค่อยๆทำให้งานลื่นไหลไป ผ่านไปได้ไม่นานนักยัยลูกลูกตาลก็กลับมาอาบน้ำและเข้านอน ฉันไม่ได้สนใจนางมากนักเพราะนางเองก็เริ่มดูซีรี่ย์ทำนู่นทำนี่จนหลับไป เมื่องานเสร็จฉันก็ส่งผ่านเมลล์และโทรไปหาพี่ฟ้าทันที
"ได้รับงานแล้วนะคะ ค่า ขอบคุณที่รอนะคะ"ฉันโทรไปเชคงานกับพี่ฟ้าที่รอเชคงานฉันอยู่
"(จ้า เมษาก็พักผ่อนเถอะ)"เสียงพี่ฟ้าถึงจะเหนื่อยๆแต่ก็บอกกับฉันอย่างใจดี
ตื๊ดดด~!
เสียงมือถือสั่นแจ้งเตือนสายซ้อนขึ้นเป็นเบอร์แปลกๆที่ไม่เหมือนเบอร์ในไทย
"ค่าา แค่นี้ก่อนนะคะพี่ สวัสดีค่ะ"ฉันกล่าวลาพี่ฟ้าก่อนจะกดวางสายพี่ฟ้า ส่วนเบอร์นั่นก็ตัดไปพอดี
เอ้า ดันมาวางพอดีอีก
ฉันแอบเสียดายเบาๆถ้าจะต้องโทรกลับไป ไม่แน่อาจจะเป็นโทรเบอร์ผิดก็ได้
"ยังไม่นอนเหรอเมษ"ยัยตัวกลมเพื่อนฉันลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินตรงไปตู้เย็น
"กำลังจะนอน"ฉันบอกกับลูกตาลก่อนจะปิดโน๊ตบุ๊คแล้วลุกไปที่เตียงตัวเองห้องนี้ค่อนข้างใหญ่เลยมีสองเตียงใหญ่กับเล็กวางคู่กันได้โดยไม่ต้องเบียดเสียดกัน
"เมษ มีคนโทรมาว่ะ"ลูกตาลทำหน้ายุ่งๆหยิบมือถือที่ชาร์ทแบตอยู่โต๊ะขึ้นมาดู"ไม่มีชื่ออะ"
"ไม่รู้ใคร ช่างเถอะคงจะโทรผิดเเหละ ฉันจะนอนแล้ว รีบมานอนได้แล้วตื่นมากินกลางดึกแบบนี้อปป้าไม่รักเอานะ"ฉันพูดด้วยเสียงยานคางเพราะเหนื่อยเต็มที
"เมษ โทรมาอีกแล้วเนี่ย รับๆทีเถอะ"ลูกตาลถือวิสาสะกดรับก่อนจะวางทาบที่หูฉัน
"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ"ฉันจึงจำใจตั้งสติให้มั่นอีกครั้งก่อนจะกรอกเสียงลงไป
"(สวัสดีจ้ะ นี่พี่เข็มนะ เข็มอัปษร พอจำได้ไหม คนที่เธอช่วยเขียนบทละครเมื่อปีก่อนน่ะ พอดีตอนนี้บทละครนั่นน่ะ ทางเกาหลีเค้าสนใจบทน่ะเลยอยากจะคุยด้วย เมษพอจะมีเวลาว่างบ้างไหม ภายในเดือนนี้นะ)"เสียงคุ้นๆที่เหมือนจะจำได้แต่เสียงและชื่อก็ไม่อาจดึงใบหน้าพี่เข็มออหมาจากความทรงจำได้เลย
"นั่นผลงานพี่นี่คะ เมษไม่ได้ทำอะไรมากเลย ฝีมือพี่ทั้งนั้น"ฉันพูดตามความจริง
"(นี่เมษ ที่พี่เขียนเรื่องนี้ออกมาได้จนจบเป็นเพราะมีเมษคอยช่วยพี่นะ พี่ลงชื่อเมษเป็นผู้ร่วมเขียนไปแล้วด้วย ตอนรวมเล่มเสร็จตอนนั้น)"น้ำเสียงจริงจังของพี่เข็มทำให้ฉันใจอ่อน
"โอเคค่ะพี่ อีก 3 วัน เมษจะติดต่อกลับไปนะคะ เมษเพิ่งปั่นงานเสร็จ สติเมษไม่เหลือแล้วล่ะค่ะ"ฉันตอบ
"(อ๋อ นั่นสิ พี่นี่ก็โทรไม่ดูเวล่ำเวลาเลย)"พี่เข็มขำแห้งเล็กๆก่อนจะทิ้งท้ายไว้ "(ฝันดีนะจ๊ะ ถ้าพร้อมก็รีบโทรมาก่อนก็ได้นะ)"และวางสายไป
"สรุปใครโทรมาา.."เสียงยานคางปนงัวเงียของยัยลูกตาลที่ยกหัวขึ้นมาจากหมอนถาม
"รุ่นพี่...ฮ้าวววว....เดี๋..ยว...พรุ่งนี้เล่านะ"ฉันตอบไปอย่างเหนื่อยอ่อนและหลับต่ออย่างรวดเร็ว