แค่...เธอ {Just You}

ลำดับตอนที่ #3 : พักครึ่ง

ในระหว่างช่วงการโปรโมทคัมแบคมีงานผ่านเข้ามาให้พวกเราได้ไปโชว์เพื่ิอโปรโมทผลงานเป็รเรียลลิตี้และเกมโชว์เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งพวกผมก็ไม่พลาดแม้แต่งานเดียว จึงส่งผลให้ตอนนี้พวกผมเหนื่อยล้าอย่างสุดๆเมื่ออัดรายการสุดท้ายเสร็จสิ้น
"อ๊าาาา!! ไม่ไหวแล้ว เหนื่ิอยจังง"โซวอนโดดลงนอนบนโซฟาทันทีที่กลับถึงหอ ผมเองก็เช่นกันนั่งโซฟาใกล้ๆ
"หลังจากนี้ก็จะเป็นรายการที่ต้องไปออกเพราะพวกเรามีชื่ิอเข้าชิงรางวัล พอจบพวกงานประกาศรางวัลก็จะมีเวลาพักประมานเดือนนึง"พี่เเจฮันที่เข้าไปในครัวและออกมาพร้อมกับน้ำผึ้งมะนาวจากคุณแม่ที่อยู่อีกเมืองส่งมาให้
"ผมก็เหมือนจะมีละคร"พี่มุนฮยองที่นั่งอยู่ข้างผมพูดขึ้น
"พี่เป็นนักแสดงนี่นา ไม่ให้ไปเล่นละครก็ถือว่าพลาดแล้วล่ะ"แทซองว่าพลางเดินหายเข้าครัวบ้าง
"วันนี้จะทำไรกินแทซอง"โซวอนเอ่ยเปลี่ยนเรื่องขึ้นมา
"ตู้เย็นว่างยิ่งกว่าหลุมดำอีก"แทซองตะโกนออกมาจากครัว
"อ่า! พี่ฝากให้ป้าเฝ้าตึกซื้อของเข้าตู้เย็นให้แล้ว เดี๋ยวเด็กซ์ไปช่วยโซวอนกับแทซองขนขึ้นมาด้วยนะ "พี่มุนฮยองสั่งก่อนที่จะหมุนตัวเดินเข้าห้องตามด้วยรูมเมทของเขาพี่แจฮัน
"ของเยอะขนาดนั้นรึไง"ผมหันไปถามแทซองที่ยืนพิงเคาท์เตอร์อยู่
"แม้แต่น้ำก็ไม่เหลือ ควรจะเยอะมั้ยล่ะ"แทซองตอบ
"ไปเถอะๆ หิวจนจะกินบ้านไดืทั้งหลังละนะ"โซวอนแทรกขึ้นพลางดึงแขนผมให้ลุกตามไป ผมจึงปล่อยให้เจ้าตัวลากไปอย่างนั้น
"เด็กซ์ซึ~~ โซวอนอ่าาา~"เมื่ิอผมโผล่หน้าลงมาที่บ้านหลังกลางๆพออยู่ก็เจอเข้ากับแฟนคลับ(?) พอดี
ผมกับโซวอนโบกมือทักทายพร้อมรอยยิ้มก่อนจะผงกหัวขอบคุณให้นิดหน่อย ที่พวกเธอไม่มารุมทึ้งพวกผม
กริ๊งง
โซวอนเอื้อมมือไปกดออดอย่างเคยชิน รอไม่นานก็มีหญิงอายุน่าจะกลางๆคนเดินออกมาเปิดประตูด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร
"เข้ามายกเลยจ่ะ"เธอบอกพร้อมกับเดินนำเข้าไปในบ้าน ผมที่เดินตามหลังโซวอนเข้าไปก็ปิดประตูลงให้เธอด้วย
โอ้ เยอะจริงๆด้วยเเฮะ เยอะมากเลย
"ของพวกผมหมดเลยเหรอครับ!"โซวอนถามแทนผมที่ยืนตกใจอยู่เงียบๆคนเดียว
"ก็มุนฮยองสั่งน้ามาแบบนี้นี่ เชคด้วยนะว่าครบรึเปล่า"คุณน้าส่งใบลิสที่มีลายมือพี่มุนฮยองให้ผม "อุ๊ย โทษทีเธอคล่องภาษาเกาหลีรึยัง"
"โห่ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ. เก่งกว่าคนเกาหลีบางคนอีก"โซวอนหันมาบอกพร้อมกับหน้าตาติดตลก
"เพิ่งมาอยู่นี่ได้ 2 ปีกว่าเองนี่ เก่งภาษาเกาหลีเร็วจัง"คุณน้าถามผม
"ผมชอบเรียนรู้น่ะครับ พี่มุนฮยองก็สอนภาษาเกาหลีเก่งด้วย"ผมตอบยิ้มๆ
"จริงสิๆ รอเดี๋ยวนะ เชคของกันไปก่อน"คุณน้าทำท่าเหมือนจะนึกอะไรก่อนจะหายขึ้นไปด้านบน ส่วนผมกับโซวินก็เริ่มช่วยกันเชคของ
ผมกับโซวอนเชคของจนเสร็จรออยู่เกือบชั่วโมงคุณน้าก็ลงมาพร้อมกับกระดาษปึกใหญ่ในมือ
"อันนี้บทที่มาทาบทามมุนฮยองนะ เอาไปให้มุนฮยองอ่านดู"คุณป้าหยิบถุงมาใส่ให้ผมก่อนจะโบกมือลาพวกผม
"โห ของเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่โทรมาเรียก"แทซองถลาเข้ามารับของจากผมเอาไปวางข้างในก่อนจะวิ่งออกมาเอาของจากโซวอนไป
"โอยยย เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว"โซวอนบ่นพลางวางของที่เหลือไว้ข้างครัวก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง
"เดี๋ยวเอาบทไปให้พี่มุนฮยองก่อนนะ"ผมเดินถือถุงบทไปให้พี่มุนฮยอง
ก๊อกๆ
ผมเคาะประตูตามมารยาทก่อนจะถือวิสาสะเดินเอาบทเข้าไปวางโดยการกระทำของผมมีพี่แจฮันที่นั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียงมองอยู่
"อะไรน่ะ"พี่เเจฮันถามก่อนจะเดินเข้ามาหาผม
"บทน่ะครับ คุณน้าฝากมาให้พี่มุนฮยอง"ผมตอบ
"อ่อ เยอะเหมือนกันนะเนี่ย"พี่แจฮันว่าพลางแอบเปิดถุงดูก่อนจะปิดไว้อย่างเดิม
ผมเดินออกจากห้องแล้วกลับไปห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำไล่ความเหนื่อยล้าซักหน่อย