แค่...เธอ {Just You}

ลำดับตอนที่ #2 : ก้าวต่อไป

     "อิมแจฮัน ปาร์คมุนฮยอง ซงแทซอง ลีโซวอน เด็กซ์ซึ ไซเคิล!! กรี๊ดดดดดด~~"
     เสียงแฟนคลับในสตูดิโอส่งเสียงเรียกพวกผมก่อนจะถึงเวลาขึ้นแสดงในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าพวกผมวง ไซเคิล (ที่แปลว่า วงกลม)
     "เด็กซ์ ไปกันเถอะ"มุนฮยองสมาชิกรุ่นพี่ในวงพร้อมกับตบที่บ่าผมเบาๆเพื่อกระตุ้นให้ผมตื่นจากภวังค์
     "นายโอเคใช่ไหม"แจฮันลีดเดอร์ของวงหันมาถามผม ทุกครั้งที่เขาสังเกตุเห็นการเปลี่ยนไปของผม
     "ผมโอเค"ผมยกยิ้มเก็บเรื่องส่วนตัวกลับเข้าไปในกล่องความคิดก่อนจะล็อคปิดมัน
               **ไซเคิล แสตนบาย**
     เสียงอิเล็กทรอนิกแบบอัตโนมัติดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าเวทีพร้อมสำหรับพวกผมแล้วตอนนี้
หลังจากที่พวกผมแสตนบายเรียบร้อยแล้ว เสียงเพลงจังหวะหนักแน่นก็เริ่มขึ้นพร้อมกับท่าเต้นที่พวกเราซ้อมกันเป็นร้อยรอบ ท่อนแรกเริ่มด้วย แทซองเสียงทุ้มละมุนที่แฟนคลับต่างยกให้เป็นเสียงที่น่าฟังตอนนอนเป็นที่สุด ตามด้วยโซวอนแร็ปเปอร์ประจำวงที่มีเสียงทุ้มหวานเป็นจุดหลอมละลายทุกครั้งเมื่อเขาไม่ได้แร็ป พี่มุนฮยองมีโทนเสียงที่นุ่มละมุนหากแต่เป็นคนเดียวในวงที่สามารถขึ้นไปถึงไฮล์โน๊ตบนสุดของดนตรี พี่แจฮันเองก็เป็นอีกคนที่มีเสียงทุ้มที่แฟนคลับหลงรักและเป็นเมนเสียงร้องของวงกับพี่มุนฮยอง ส่วนผมเด็กซ์ตอนแฟนคลับชอบเรียกผมว่าเด็กซ์มีหน้าที่แร็ปภาษาอังกฤษแบบหนุ่มนอกสำเนียงเป๊ะและเป็นเสมือนที่เชิดหน้าชูตาของวงได้ในเรื่องของการเต้น
     "กรี๊ดดดดด~~!!"
     เสียงกรี๊ดดังขึ้นหลังจากที่เพลงพวกผมจบลง เสียงแฟนคลับที่ดังแข่งกับเสียงดนตรีช่วยให้ผมมีสมาธิที่จะทุ่มเทกับงานและมีกำลังใจในการทำงานมากขึ้น
     "การแสดงในวันนี้เป็นยังไงบ้างคะ วันนี้เสียงเเฟนคลับพวกคุณดังมากๆเลย"พิธีกรประจำการที่พวกผมมาอัดถือไมค์เข้ามาหาแจฮันที่เดินนำลงจากเวทีเป็นแรกหลังจากที่โบกมือและก้มหัวขอบคุณแฟนคลับเรียบร้อยแล้ว
     "ครับ การแสดงวันนี้พวกเราก็ทำดีที่สุดแล้ว แถมแฟนคลับยังมีส่วนช่วยให้มันดียิ่งขึ้น ยังไงก็ฝาก What? Way? Why?ไว้ด้วยนะครับ จีโอเมทรีบันไซ~~"พี่แจฮันกล่าวจบด้วยรอยยิ้มตามฉบับคนคูลก่อนที่ไมค์จะมาจ่อที่ปากผมที่เดินตามพี่แจฮันมาติดๆ
     "จีโอเมทรีขอบคุณสำหรับความรักที่ดังมากวันนี้นะครับ"ผมตอบพร้อมรอยยิ้ม
     "จีโอเมทรีขอบคุณน้าาา ถ้าไม่ได้พวกคุณเราต้องไม่มีแรงเต้นสุดพลังแน่ๆเลย"โซวอนกล่าวพร้อมรอยยิ้มออดอ้อนตามฉบับของตัวเอง
     "ขอบคุณที่สละเวลาพักเหนื่อยมาคุยกับเรานะคะ ช่วยกล่าวทักทายผู้ชมและแฟนๆด้วยนะคะ"
     "Let's fun" พี่แจฮันสั่งพวกผมทักมายตามฉบับของวงก่อนจะทำสัญลักษณ์วงคือวงกลมหรือตัวโอก่อนจะค้อมหัวแล้วเดินจากไป
     "วันนี้เสียงแฟนดังมากจริงๆ ต้องเป็นเพราะพี่มุนฮยองแน่ๆเลยยอมไปออกงานตามอีเว้นท์"ผมเอ่ยขึ้นหลังจากพวกผมเดินเข้าห้องพักของตัวเอง ในขณะที่ศิลปินวงอื่นทำการแสดงเหมือนพวกผมเมื่อครู่
     "ฮ่าาๆ นั่นน่ะสิผมเห็นเมื่อวานหน้าพี่อย่างเหนื่อยอ่ะ"โซวอนกล่าวเสริมแต่คนฟังคงรู้สึกตงิดใจจึงมอบฝ่ามือพิฆาตรลงหัวไหล่โซวอนทันที
     "นายวอนแต่เรื่องนะ"พี่มุนฮยองกับโซวอนมักจะเป็นแบบนี้เสมอ อะไรก็ตามที่โซวอนพูดมักจะไม่ค่อยเข้าหูพี่มุนฮยองเท่าไหร่
     "เด็กซ์เดี๋ยววันนี้นายเดินออกด้านหน้าไปทักทายแฟนคลับด้านนอกด้วยนะ"เมเนเจอร์เดินเข้ามาพร้อมกับบอกจุดประสงค์
     "ทำไมแค่เด็กซ์ล่ะครับ ผมก็อยากออกไปทักทายแฟนๆด้วย"แทซองบ่น
     "ไปด้วยกันหมดนี่แหละ แฟนคลับของเรา"พี่แจฮันสรุปพร้อมกับมองไปที่เมเนเจอร์ด้วยสายตาประมาณว่า อย่าขัดใจพี่
     "ก็ได้ๆ ตามใจพวกนาย อากาศด้านนอกหนาว ใส่เสื้อหนาๆออกไปด้วยล่ะ"เมเนเจอร์บอก
     "อ้าว แล้วแฟนคลับของพวกผมล่ะ"โซวอนว่าพลางวิ่งออกไปด้านนอก ทุกคนก็เดินตามๆกันออกไปรวมถึงผมด้วยตรงไปที่หน้าต่างใส
     "ฉันสั่งแจกถุงร้อนในนามพวกนายไปแล้ว ค่าของก็หักจากค่าตัวพวกนายนั่นแหละ"เมเนเจอร์ขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะถอยออกจากหน้าต่าง "พวกนายเตรียมตัวขึ้นสเตจสุดท้ายได้แล้ว พวกนายโชว์ปิดสเตจไม่ใช่เหรอ"เมเนเจอร์บอกพลางเดินหนีไป
     "ชอบทำดีแล้วหนีไปเขินคนเดียวอยู่เรื่อยเลย"โซวอนว่าพลางยิ้มๆ
     ผมเองก็เห็นด้วยจึงพยักหน้าคนอื่นๆก็คงจะเห็นพ้องกันเลยไม่ทีใครพูดอะไร จึงเดินกลับไปที่ห้องเตรียมตัวเพื่อรอขึ้นสเตจสุดท้ายของรายการนี้
เมื่อถึงเวลาพวกผมก็ขึ้นสแตนบายรอ เมื่อสเตตสุดท้ายจบลงศิลปินคนอื่นๆก็ทยอยขึ้นมาบนเวทีจนแทบจะไม่มีที่ยืน
     "พี่เด็กซ์เหนื่อยหน่อยนะครับ"รุ่นน้องในค่าย เรียว เอ่ยปากทักขณะที่เดินผ่านผมไป ผมทำได้แค่หันไปยิ้มให้เพราะเรียวได้เดินผ่านไปแล้ว
     "อาา สวัสดีครับๆ"ผมเองก็ต้องค้อมหัวทักทายรุ่นพี่อีกหลายๆวงที่เดินผ่านวงผมไป
     "วันนี้เป็นวันที่น่าตื่นนะครับ เพราะทั้งการคัมแบคของวงไซเคิลรอบนี้ทำให้เราได้เห็นศักยภาพของวงน้องใหม่ที่เรียกว่าประสบความสำเร็จแบบก้าวกระโดด"พี่อึนทักพิธีกรชายเปรยขึ้นถึงการคัมแบคของพวกผมในครั้งนี้
     "จนถึงตอนนี้พวกเราก้าวมาถึงจุดนี้ต้องขอบคุณ ประธานบริษัท อีคยองที่ให้ความสำคัญกับการคัมแบคของเราทุกครั้ง พี่ๆที่ช่วยงานเบื้องหลังอีกหลาย และอีกหลายคนที่ผมจะเรียกชื่อได้ไม่หมดขอบคุณนะครับ จีโอเมทรีเวทีหน้าพวกเราก็จะลงชิงรางวัลแล้วเราจะสู้ไปด้วยกันนะ"พี่แจฮันพูดขอบคุณตามสไตล์ของเขาก่อนที่พวกผมโค้งตัวเป็นการขอบคุณ และตามด้วยการทักทายแฟนคลับของเรา
     "ขอบคุณครับ เอาล่ะถึงเวลาที่เราจะประกาศผลแล้วนะครับ"
     "ว้าวว คะแนนสูสีกันมากนะคะ ทั้งวง BTF GOT7 และ SJK เรามาดูคะแนนตัดสินสุดท้ายกันนะคะ คะแนนดิจิตอล"
     กรี๊ดดดดดด~~~!!!!
     เสียงแฟนคลับของศิลปินดังขึ้นก่อนที่พิธีก่อนจะประกาศซะอีก ทันทีที่เสียงพี่วงGOT7ก็หันหน้ามองกันเลิ่กลั่กก่อนจะหันหลังไปมองมอนิเตอร์
     "GOT7!!!!!"
     เสียงประกาศของพิธีกรดังยิ่งเป็นคำยืนยันได้ว่าวงGOT7ชนะและได้รางวัลเวทีนี้ไปครอง
     "ก่อนอื่นเลยขอขอบคุณ...."พี่แจบอมลีดเดอร์ของวงรับไมค์มาถือพร้อมกับกล่าวขอบคุณเป็นเบสิคเพราะสิ่งที่เราได้รับมาเราควรขอบคุณทุกคนที่มีส่วนในการประสบความสำเร็จของผลงานเรา

     เมื่อประกาศผลเรียบร้อยบางคนก็กล่าวยินดีค่อยเดินลงไป ส่วนพวกผมที่อยู่ไกลและลงบันไดอักฝั่งได้จึงทำได้แค่ปรบมือให้แล้วลงจากเวที