รักนี้หัวใจโต๊โต

รักนี้หัวใจโต๊โต...<3
ตอน1
บทนำ

                       "นี่มันวันอะไรกันเเน่:( ทำไมมีเเต่เรื่องเเย่ๆนะ"ฉันบ่นกับตัวเองคิดเเล้วก็อดเหนื่อยใจไม่ได้ ทำไมหน่ะหรอ? ก็มีเเต่เรื่องหน่ะสิ ! พ่อเเม่ฉันกำลังย้ายบ้านไป ส่วนฉันหน่ะหรอ? เฮ้อ!!! ก็คงต้องย้ายโรงเรียนหน่ะสิ นี่ภายใน2ปีฉันย้ายมา3โรงเรียนละนะ อ้อ!ลืมไป ฉันชื่อมีนา เรียกสั้นๆๆว่ามีนก็ได้ เป็นนักเรียนชั้นม.5 ทำไมพ่อเเม่ถึงตั้งชื่อนี่หน่ะหรอ ก็ฉันเกิดเดือนมีนาหน่ะสิ   พ่อเเม่ฉันทำธุรกิจส่วนตัวจึงต้องย้ายไปที่นั่น ที่นี่เสมอ ส่วนฉันจะทำไงได้ ก็ต้องย้ายตามพวกท่านหน่ะ สิ "มีนเก็บของหรือยังลูก"นั่นไง! เสียงสวรรค์ เหอะ~เสียงเเม่ฉันเองหน่ะ คงจะรีบตามให้ฉันเก็บของสินะ เพราะต้องย้ายของทั้งหมดคืนนี้ คิดเเล้วก็คงต้องนั่งพับเสื้อผ้าต่อไป "เก็บของเสร็จเเล้วค่ะเเม่"
"ดีมากลูก เดี๋ยวเเม่จะให้คนยกของพวกนี้ขึ้นรถลูกไปนั่งรอก่อนไป" 
                     
 

                      ตอนนี้ฉันมายืนที่หน้าบ้านหลังใหม่ที่พ่อกับเเม่ฉันขวนขวายหามาประมาณ2เดือน บ้านหลังนี้ก็หลังไม่ใหญ่มาก มีสวนเล็กๆๆหน้าบ้านให้ฉันได้ปลูกต้นไม้ ตัวฉันเองเป็นคนชอบปลูกต้นไม้ เลยขอพ่อให้หาที่มีพื้นที่ปลูกต้นไม้ให้ฉันได้บ้าง รอบๆๆบ้านมีร้ำสีขาวกลั้นดูเป็นสัดส่วนดีมาก"มีนเก็บข้าวของเข้าบ้านสิลูก  มัวยืนทำอะไร" เฮ้อจนได้สินะ เเม่พาฉันมาดูห้องนอนใหม่ ห้องนี้มันดูเข้ากับฉันได้มากๆๆ เลยหล่ะ ห้องออกโทนสีฟ้าอ่อนๆๆ ตัดเข้ากับเฟอร์นิเจอร์สีข้าว ไม่ว่าจะเป็นเตียง ตู้เสื้อเสื้อผ้า เเม้เเต่กระทั่งโต๊ะเขียนหนังสือ "หนูชอบห้องนี้ค่ะเเม่"เเม่ทำหน้าโล่งอก"ดีเเล้วลูก"คงจะกลัวฉันไม่ชอบใจสิ คือความจิงฉันไม่ได้เป็นเด็กเรื่องมากเท่าไหร่เลยไม่ทำให้ พ่อกับเเม่หนักใจมากนัก เฮ้อ! พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนใหม่เเต่เช้าจะมีเรื่องอะไรให้ปวดหัวอีกมั๊ยนะ 
คิดดังฉันก็หลับตาพริ้บลงเเละเข้าสู่ห้วงนิททรา
 7.30 A.M
                      เกือบสายเเล้วไหมหล่ะ! เฮ้อการเรียนวันเเรกเเท้ๆๆเลย ปึก~โอ๊ยยยยย
นี่มันวันซวยอะไรของฉันอีกเนี่ย พอจะเดินเข้าโรงเรียนมาก็เจอกับอีตาบ้าที่ไหนไม่รู้ขว้างบาสมาใส่หัวฉัน "นี่นาย!!!!......." ฉันยังไม่ทันได้เอ่ยปากด่านายนั่นก็สวนฉันมา"เด็กใหม่หรอเธอ? ฉันชื่อธันนะ"หืมมมนี่อะไรกันนี่ นี่มันเทพบุตรเลยหรือป่าวนะ หรือว่าฉันฝันไป เอ่อ....อีตานี่ชื่อธันใช่ไหม ธันเป็นผู้ชายที่ดูสูง ขาว เเววตาของเขาคำกริบที่สามารถเฉือนหัวใจสาวๆๆ ให้ขาดได้ ริมฝีปากที่อวบอิ่มที่ทำให้สาวๆๆหลายคนใฝ่เเละอยากครอบครองเเถมคาบอมยิ้มไว้ เซ็กซี่สุดๆๆ"เฮ้ๆๆ ยังอยู่หรือป่าวยัยใบ้" โอ๊ะ!นี่ฉันคิดไปถึงไหนต่อไหนเเล้วนะ "นี่นายเขวี้ยงลูกบาสมาใส่ไม่คิดจะขอโทษกันเลยหรือไง  เดี๋ยวๆๆ เมื่อกี๊เรียกฉันว่าอะไร ยัยใบ้หรอ?" "อ้าววว ก็ฉันถามเเล้วเธอไม่ตอบก็นึกว่าเป็นใบ้หน่อสิ" บอกฉันทีสิว่านั่นปากหรืออะไรกันเเน่ พูดจาได้สุนัขไม่รับประทานเอาสะเลย "ชื่ออะไรอ่ะเธอหน่ะ?" "เเล้วทำไมฉันต้องบอกชื่อของฉันให้นายรู้ด้วยหล่ะ ใครอยากรู้กจักกับผู้ชายที่ไม่มีมารยาทอย่างนายด้วย " พูดประโยคนั้นจบฉันก็สบัดหน้าหวานๆๆ ของฉันเเละเดินหันหลังหนีไปโดยไม่สนใจคำเรียกร้องของผู้ชายหน้าตาดีเเต่ปากพร่อย "เฮ้ๆๆๆๆ นี่เธอ ฉันเป็นคนที่เธอไม่ควรหันหลังใส่เเบบนี้นะ....นี่ๆๆ@#$%^&*"
          เริ่มเรียนคาบเเรก
                       คงหนีไม่พ้นเรื่องการเเนะนำตัว"ค่ะนักเรียน สวัสดีวันเปิดภาคเรียนที่2นะคะ วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาเเนะนำ เชิญค่ะ" ฉันเดินก้าวเข้ามาในห้อง เเล้วก็พบสิ่งที่ทำให้ฉันเเทบคลั่งตายทำไมซวยซ้ำซวยซ้อนยังงี้นะ ฉันอยู่ห้องเดียวกับคนที่ฉันไม่อยากจะรู้จักอีตาบ้าธันไงหล่ะ? "สวัสดีเพื่อนๆๆ ฉันชื่อมีนา เรียกสั้นว่ามีนก็ได้ค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ " " อ่ะคงรู้จักกันเเล้ว พินิจสรา ข้างเธอว่างใช่ไหม คงไม่ลำบากถ้าจะให้มีนาไปนั่งด้วย " ฉันเดินไปนั่งข้างๆๆ คนที่คุณครูสั่ง "สวัสดี มีนใช่ไหม เราชื่อเเตงโม ยินดีที่ได้รู้จักนะ" เเตงโมเป็นสาวที่ดูเเล้วก็โฉบเฉี่ยวใช่ย่อย เธอเป็นคนสวยใช่ย่อย ทั้งจมูกที่ดูโด่งเเละปลายเชิดขึ้นดูเป็นสาวที่ดื้อพอดัวเลยหล่ะ ไหนจะริมฝีปากที่บางเเละเเดงสดน่าจุ๊บ เเววตาของเธอสามารถดึงดูดเพศตรงข้ามได้ไม่ยาก ตัวฉันเองไม่ได้หน้าตาขี้เหล่เเต่เจอเเตงโม ฉันคงต้องยอม เธอสวยมากจิงๆๆ "ยินดีที่ได้รู้จักนะ :)"
ระหว่างการเรียนฉันเเทบเรียนไม่รู้เรื่องเพราะยัยตัวโมตัวเเสบชวนฉันพูดไม่หยุด ฉันหลบหน้าธันทั้งวันไม่รู้สิฉันเเค่ไม่อยากเสวะนากับคนปากพร่อยๆๆอย่างนายนั่น เเต่แปลกเเฮะ พอจะกลับบ้านนายนั่นก็ก็วิ่งมาดักหน้าฉัน "เธอกลับบ้านทางไหน กลับกับฉันสิ เธอจะได้ไม่ต้องเดินไกล ให้ฉันไปส่งเธอที่ไหนก็ได้ " "ฉันว่านายควรจะอยู่ห่างๆๆฉันไว้นะ"ธันขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ  เเต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจว่านายนั่นจะพูดอะไรต่อเเละเดินหนีกลับบ้านไปอย่างเงียบๆ