คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กอด
“อาารีึ้นมาแล้วนะรับ
เี๋ยวหมอัยาบำรุ และหมออยาใหุ้แม่พัผ่อนเยอะ ๆ นะรับ”
หมอเินเ้ามาบอ่อนรายื่อยาลในแฟ้มแล้วส่ให้ับพยาบาลเพื่อเรียมยา่อไป
“ินเ็บอให้เนรหมแล้วนะ
เี๋ยวินไปส่”
อินบอเาลาานมาูแลเธอลอเวลา
่าาปุ์ที่นทุวันนี้ยัิ่อไม่ไ้เลย
“ไม่เป็นไรหรอิน
แ่ินมา่วยเฝ้าเราเรา็เรใินะแย่แล้ว เพิ่ไ้ทำานนี่นา”
มลเนพู่อนส่ยิ้มบา ๆ ให้ับอิน
“ไม่เป็นไรหรอ
อย่าลืมนะว่าินเยบอเนรยัไ”
อินรีบแย่ระเป๋าเสื้อผ้า
และ้าวอในมืออมลเนรมาถือแทน่อนรีบเินนำร่าบาไปยัรถยน์อัวเอที่ออยู่้านล่า
หลัาัาร่าย่ารัษาพยาบาลให้เธอแล้ว
“ิน นายับมือเราทำไมเนี่ย”
มลเนรในุนัเรียนมัธยมปลายพูับอินที่อนนี้อยู่ในุลำลออโรเรียนเรียมทหารึมือเธอเ้ามาุมไว้
หลัาที่เาโทรศัพท์ไปนัเธอบอว่าะเลี้ยไอศรีมที่ร้านโปร
“เนร ินสัานะว่าไม่ว่าในอนาะเิอะไรึ้น
ินะอยู่้าเนรเสมอ”
อินบอ้วยน้ำเสียริัแล้วึเธอเ้ามาอ
“ะ เี๋ยวนะิน ปล่อยเรา่อนสิไอ้บ้า
มาอแบบนี้อึอัแย่”
มลเนร่อว่าทั้ ๆ ที่อนนี้เธอรู้สึว่าแ้มัวเอไ้แระเรื่อเมื่อมีหลายสายา้อมอเธอและอิน
ะมาอเธอหน้าร้านไอศรีมเป็นพระเอับนาเอีรี่ส์ทำไมเนี่ย เอ๊ะ หรือว่าิน
“อ่อ อะ อืม โทษที”
อินรีบึมืออเธอให้เินเ้าไปในร้านไอศรีมทันที
่อนที่เธอะิอะไรับวามรู้สึบาอย่า
“เนรหิวไหม เี๋ยวินว่าะพาเนรไปื้ออ่อนลับห้อ”
อินบอะับรถพาเธอออมาาโรพยาบาล
“เราอยาินไอิม”
ู่ ๆ หลัานึเรื่อราวเมื่อห้าปี่อนมลเนร็มีวามรู้สึอยาะินไอิมทันที
“อื้อ เอาสิเนร แถวนี้มีห้าอยู่พอี”
อินยิ้ม ่อนเหลือบมอร่าบาที่มีสีหน้าแ่มใสึ้นว่าเิม
ห้าสรรพสิน้า
อินพยุมลเนรให้เินมาร้านไอศรีม
“ิน ไม่้อพยุเนร็ไ้”
มลเนรบอ
เธอไม่ไ้อ่อนแอนานั้นสัหน่อย
“เี๋ยวัวเล็ะระเทือน”
ินพูแล้วพยุเธอ่อไปแม้ร่าบาะัืน็าม
“อื้มม อร่อยั”
มลเนรินอย่าเอร็อร่อย
อินนั่มอเธอ้วยวามรู้สึีอย่าบอไม่ถู เาไ้แ่ภาวนาว่าอให้ไอ้แฟนเฮวยอเธอายไปาโลนี้ะ
(แอบแ่TT)
“เนร!!”
เสียอันุ้นเยทำให้มลเนรสะุ้่อนหันไปมอ
“ปุ์”
อินไม่พอใเมื่อเอหน้าแฟนอมลเนร
เาอยาะลุไป่อยไอ้นี่สัหมั แ่เา้อทนนั่เย ๆ เพราะแววาอร้ออเธอ
“มาทำอะไรที่นี่ ไปหาที่ห้อไม่เอ มาอยู่ับผัวใหม่เหรอ?”
ปุ์พู้วยวามไม่พอใ
“ไม่ใ่นะปุ์ ินเป็นเพื่อนเนร”
มลเนรรีบอธิบายทันที
“อนนี้ไม่ แ่่อไปไม่แน่”
อินพูแทรอย่าท้าทาย ทำให้ปุ์รู้สึเหมือนโนแย่อไป
“ลับห้อเร็ว”
ปุ์ว่า่อนระา้อมือมลเนรให้ลุึ้นยืนทันที
“นี่แ ไม่เห็นเหรอว่าเนรำลัินอยู่
แวรระวั้วยว่าเนรำลัท้ออยู่ ที่สำัเนรเพิ่ออาโรพยาบาล”
อินพู่อนมอปุ์อย่าเอาเรื่อ
“พอไ้แล้ว ินเนรอบในะที่่วยูแล ะ
แ่ เนร้อลับห้อ”
มลเนรบอเสียหอย ๆ
“ไ้ยินแล้วใ่ไหม
ถ้าไ้ยินแล้ว็เิลับนะรับ”
ปุ์ยิ้มเยาะ่อนรีบึมือมลเนรออไป
ทิ้ให้อินนั่ึมอยู่ที่ร้านนเียว
“ปุ์หายโรธเนรแล้วใ่ไหม”
มลเนรถามภายหลัลับมาาห้าสรรพสิน้าแล้วเา็พาเธอลับมายัห้อ
“เปล่าหรอ แ่ไ้ยินมาว่าเรียนเือบแท้ลู
็เลยมาหา”
ปุ์บอ่อนเอนัวลมาหนุนัเธอ
“เนรอโทษนะ”
มลเนล่าว่อนลูบหัวเาเบา ๆ
“ไ้านทำแล้วล่ะ พอีวันนี้เพิ่ไปสัมภาษ์มา แล้วรู้ผลทันที
็เลยเพิ่ไ้แวะมาหา เ้าอหอบอว่าเนรเ้าโรพยาบาลเลยะะไปหา แ่เอเธออยู่ับหมอนั่น”
ปุ์บออย่าเหนื่อยหน่าย แล้วหลับาล
“เพื่อนเนร นที่เล่าให้ปุ์ฟัไ ที่เป็นำรวน่ะ”
มลเนรบอ่อน้อมอปุ์ที่หลับไปแล้ว
“ุพ่อนอนแล้ว
เี๋ยวแม่ะพาหนูลไปื้อับ้าวมาเรียมไว้รอพ่อนะ”
มลเนรใ้มือแะที่ท้อเบา ๆ ่อน่อย ๆ
ยศีรษะอปุ์ออาัแล้วใ้หมอนมาหนุนแทน ่อนะเินออาห้อไป
เมื่อมลเนรเินออไปแล้ว
ปุ์ไ้ลืมาึ้นแล้วถอนหายใเบา ๆ
……………………………………………………………………….
ว่าันว่าารอนั้นสามารถส่ผ่านวามรู้สึไ้ แ่สำหรับบานารอับวามรู้สึนั้นแยาันอย่าสิ้นเิ
TALK ถ้าเราเป็นเนร่อให้เราทำผิับนที่เรารัแ่ไหน เรา็ยัอยาให้เาอถัยให้เราเสมอ แล้วปุ์ะให้อภัยเนรไหม ?
-หนึ่หรั-
ความคิดเห็น