คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter two : You smile , I smile :)
8.00 PM , ห้องของยูริ
ยูริที่ตื่นขึ้นมาอาบน้ำ แล้วแต่งตัว ยูนิฟอร์มที่ถูกรีดอย่างเนี้ยบ เมื่ออยู่บนตัวยูริยิ่งดูดี เสื้อเชิ๊ตสีขาวตัดกับเน็กไทลายสก๊อตสีดำตัดชมพูเข้มโดยมีแจ็คเกตสีเทาสวมทับ ตราโรงเรียนถูกประทับลงบนอกซ้ายของเสื้อ เข็มกลัดตราโรงเรียนที่ถูกกลัดลงบนปกเสื้อ ใส่คู่กับกางเกงขาสั้นสีเทา ส่วนรองเท้านั้น ทางโรงเรียนไม่บังคับ ยูริจึงใส่รองเท้าผ้าใบคู่โปรด
“เจสตื่นได้แล้ว แปดโมงแล้วนะ”ยูรินั่งลงบนเตียงแล้วสะกิดร่างบางเบาๆ แต่เจสสิก้ากลับไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด ยูริจีงเขย่าตัวของเจสสิก้าเบาๆ จนเธอรู้สึกตัว
“อ้าวยูล กี่โมงแล้วเนี่ย?”เจสสิก้าถามยูริด้วยน้ำเสียงที่ยังงัวเงียๆอยู่
“แปดโมงแล้วล่ะ เจสไปอาบน้ำเหอะ เดี๋ยวยูลหาอะไรให้กิน”
“อืมๆ”เจสสิก้าเดินตรงไปยังห้องน้ำ แล้วปิดประตูลง ส่วนยูริได้เดินลงไปยังมาร์ทข้างล่าง ยูริตัดสินใจซื้อแซนวิชทูน่ามาสอง อัน แล้วก็น้ำส้ม 2 กระป๋อง สำหรับตัวเองและเจสสิก้า ก่อนจะเดินขึ้นบันไดเพื่อกลับไปยังห้อง ระหว่างเดินไปที่ห้องยูริเห็นแทยอนยืนคุยกับทิฟฟานี่อยู่หน้าห้อง จึงเดินเข้าไปทัก
“อ้าวแท ฟานี่ แล้วคนอื่นๆล่ะ”
“ ซูยองกับซันนี่ นั่งเอาน้ำแข็งประคบตาอยู่ในห้องฉันเนี่ย เมื่อคืนเอาแต่เล่นเกมกัน ส่วนยุนอากับเด็กไหม่คนนั้นยังไม่ออกมาจากห้องเลย โทรไปก็ไม่รับ”แทยอนตอบยูริ
“รบกวนยูลตามให้หน่อยนะ”ทิฟฟานี่ยิ้มหวานให้ยูริ
“ก็ได้ๆ ถ้าเคาะแล้วไม่เปิดก็คงต้องใช้วิธีนี้ล่ะนะ”ยูริพยักหน้าให้ทิฟฟานี่ ก่อนจะเดินกลับห้อง
ในห้องของยูริ
“อ้าวยูล ไปไหนมาน่ะ บอกจะหาอะไรให้กินไง”เจสสิก้าที่กำลังจัดผมบลอนด์ของเธอ มองผ่านกระจกมายังยูริ
“นี่ไงแซนวิชทูน่า กับน้ำส้ม หวังว่าเจสจะชอบนะ ^^”ยูริยื่นถุงของกินให้เจสสิก้า ก่อนจะเดินไปยังระเบียง
“นี่ ทำอะไรน่ะยูล ตรงนั้นมันอันตรายนะ”เจสสก้าลุกขึ้นมาจากเก้าอี้กแล้วเดินมาหายูริที่อยู่บนของระเบียง แต่แล้วยูริก็โดดข้ามไปอีกห้องข้างๆของเธอ เจสสิก้าตกใจเล็กน้อย แต่พอเห็นยูริไปอยู่อีกฝั่งก็สบายใจ
“ยุน ไม่ยอมเปิดประตูน่ะ จะมาดูว่าเป็นไรรึป่าว ไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวยูลกลับไป”
“อื้ม ระวังด้วยนะ”เจสสิก้าเดินกลับเข้ามานั่งกินแซนวิชกับน้ำส้ม
ในห้องของยุนอา
ภาพที่ยูริเห็นหลังจากเข้าไปในห้องคือยุนอานั่งหลับพิงผนังอยู่ตรงปลายเตียงแล้วมีผู้หญิงอีกคนนึงนั่งพิงไหล่ยุนอาแล้วหลับไปเหมือนกัน ยูริจึงดันประตูตรงระเบียงที่ไม่ได้ล็อค แล้วเดินเข้ามาปลุกทั้งสอง
“ไอ้ยุนตื่น ไอ้ยุนๆ”ยูริใช้เท้าเตะยุนอาเบาๆ ยุนอาสะดุ้งตื่นทำให้คนข้างๆรู้สึกตัว
“อ้าว เห้ย ไอ้ยูลแกเข้ามาไงเนี่ย ?”ยุนอาที่เพิ่งตื่นยังคงงงๆอยู่
“ก็นี่มัน 8 โมงแล้วแกก็ยังไม่ตื่น ทุกคนก็นึกว่าแกเป็นไร โทรศัพท์ก็ไม่รับ อาบน้ำแต่งตัวซะ ทุกคนรออยู่”ยูริพูดแล้วปีนกลับไปยังห้อง
ในห้องของยูริ
“อ้าวยูล ทำไมไม่เปิดประตูกลับมาล่ะ ปีนทำไม มันอันตรายนะรู้ไหม”
เจสสิก้าบ่นยูริที่พิ่งปีนกลับมาจากห้อง
“ไม่เป็นไรหรอก ยูลเป็นนักกีฬานะ ไม่ต้องห่วงหรอก”
“ไม่ให้ห่วงได้ไงล่ะ”เจสสิก้าพูดพลางหันมามองหน้ายูริ ยูริมองสบตากับเจสสิก้า ก่อนจะหลบตาแล้วเดินไปหยิบแซนวิชมากินมั่ง
“ไปกันเหอะยูล อยากไปจองที่นั่งไวๆ”เจสสิก้าเดินไปลากแขนของยูริแล้วตรงไปยังหน้าหอเพื่อพบเพื่อนๆ แล้วเดินไปยังตึกเรียน
ห้องเรียน
“ฉันจะนั่งกับแทแทนะ” ทิฟฟานี่เดินไปคล้องแขนแทยอน ส่วนเจสสิก้าเดินไปนั่งที่โต๊ะข้างๆยูริ
“อะไรกันเจส ไม่นั่งกับยุนหรอ”
“ก็เจสอยากจะนั่งตรงนี้”เจสสิก้าตอบสั้นๆ ทำให้ยุนอามีสีหน้าเจื่อนลงไปเลย แต่ก็ไม่กล้าขัดเจสสิก้า
“งั้นซอนั่งกับพี่นะ”ยุนอาเลือกโต๊ะตัวที่อยู่ใกล้เจสสิก้าถึงแม้จะไม่ได้นั่งติดกันแต่ก็ข้างๆกัน แทยอนกับทิฟฟานี่นั่งข้างหน้ายูริกับเจสสิก้า ส่วนซันนี่กับซุยองนั่งข้างๆ โต๊ะทิฟฟานี่แถวเดียวกับยุนอา ทิฟฟานี่หันมาคุยกับเจสสิก้าอย่างสนุกสนาน เธอสองคนชอบคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ เพราะทั้งคู่เป็นสาวอเมริกันย่อมเข้าใจภาษาอังกฤษได้ดี
ในชั่วโมงเรียน
“ผมว่าโจทย์ข้อนี้ทุกคนคงเข้าใจดีนะ คงต้องให้ใครซักคนมาทำซ้ำแล้วล่ะ” อาจารย์ที่ยืนสอนอยู่หน้าห้องเหลือบมาเห็นซูยองกับซันนี่นั่งหลับอยู่ ก่อนจะอ่านป่ายชื่อที่หัวโต๊ะ “เอาเป็น ซูยอง กับ ซันนี่แล้วกัน” แต่ใช่ว่าสองคนนั้นจะตื่น เพราะเมื่อคืนเล่นเกมกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ไอ้โย่งตื่นๆ แกๆ”ทิฟฟานี่เขย่าซูยองจนตื่น ซูยองง งงๆเล็กน้อยก่อนจะปลุก แล้วเดินไปทำโจทย์หน้าห้อง
“เธอทำได้ไหม ?”ซูยองหันไปกระซิบถามซันนี่
“ถ้าได้จะยืนโชว์หุ่นอยู่ตรงนี้ไหมล่ะเนี่ย”ซันนี่หันไปตอบ
“เธอย้ายมาจากอังกฤษต้องเก่งอยู่แล้ว”
“จะบ้าหรอ อยู่ๆตื่นมาให้ทำใครจะทำได้ ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรื่องอะไร”
ทั้งสองคนยืนอยู่หน้าห้องนานกว่าสิบนาที จนอาจารย์ทนไม่ไหว
“พอแล้วพวกเธอกลับไปนั่งแล้วไปหาฉันที่ห้องพักครูตอนพักเที่ยง” อาจารย์สั่งเสียงดุแล้วเดินออกไป ซูยองกับซันนี่จึงกลับมานั่งที่
“เพราะเธอชวนชั้นเล่นเมื่อวาน”ซันนี่เอาศอกกระแทกซุยองเบาๆ
“แล้วเธอเล่นชวนฉันเล่นออนไลน์ทำไม ถ้าไม่ออนก็คงไม่ดึกขนาดนั้น”
“สรุปฉันผิดหรอ เธอนี่มัน แย่จริงๆ”
“เธอก็เหมือนกันแหละยัยเตี้ย”
“เอ๊ะ ใครให้เรียกแบบนี้ เสียมารยาท”
“ก็ฉันจะเรียกนี่ฮะ ใครจะทำไมหรอ ยัยเตี้ยๆๆๆๆ”ซูยองล้อเลียนซันนี่ คราวนี้ซันนี่ไม่เถียงกลับ แต่เอาสันมือกระแทกไปยังหน้าผากของคนตัวสูง
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยย ยัยบ้า เธอมาคาราเต้ใส่ฉันทำไมเนี่ย”ซูยองร้องลั่น
“ให้มันรู้ซะมั่งว่า ใครเป็นใคร”ซันนี่ยิ้มแล้วเตรียมตัวเรียนวิชาต่อไป
ตอนพักเที่ยง
“ฉันสองคนไปห้องพักครูก่อนนะ ไปกินก่อนเลยก็ได้”ซูยองพูดกับกลุ่มของเธอ
“เดี๋ยวพวกเรารอที่ห้องเนี่ยแหละ สู้ๆเว่ยไอ้หยอง”แทยอนโบกมือไล่ซูยองกับซันนี่
“เจสเอาของไปเก็บที่ล็อคเกอร์ก่อนไหม ?”ยุนอาหันไปถามเจสสิก้า
“ยูลเอาไปเก็บให้แล้วล่ะ ไม่ต้องหรอก”เจสสิก้าเงยหน้าขึ้นตอบก่อนจะนั่งกดไอโฟนของเธอต่อไป
‘ทำไมพักนี้อะไรๆก็ยูรินะเจส เห้อ ไม่ใช่ว่าจะชอบไอ้ยูลนะ อยู่ด้วยกันคืนเดียว แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง’ยุนอาคิดในใจ จนกระทั่งยูริเดินเข้ามาในห้อง
“มีคนเอาของมาแขวนไว้หน้าล็อคเกอร์เจสน่ะ อ่ะ”ยูริยื่นถุงผ้าไปให้เจสสิก้า ในนั้นมีดอกไม้อยู่หลายดอก และก็กล่องคุกกี้กล่องนึง
“ใครเอามาให้มั่งน่ะเจส”ทิฟฟานี่ถามอย่างสนใจ
“ก็คงเหมือนเดิมแหละ ฉันขี้เกียจอ่าน”
“อิจฉาจัง ของฉันจะมีมั้ยน้า”ทิฟฟานี่ยิ้มหวาน
“ยูล กินคุกกี้ไหม ?”เจสสิก้ายื่นคุ้กกี้ให้ยูริชิ้นนึง
“กินสิ มา”ยูริยื่นมือเตรียมไปหยิบคุ้กกี้
“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวมือเลอะ กินเลย อ้ะ”เจสสิก้ายื่นคุกกี้ ใส่ปากยูริ ยูริก็รับมันเข้าปากไปกินแล้วยิ้ม
“ยุนกินมั้ยคะ ? อ่ะ”เจสสิก้ายื่นให้ยื่นให้ยุนอามั่ง
“ไม่กิน.”ยุนอาตอบสั้นๆแล้วใส่หูฟังฟังเพลงโดยไม่สนใจใคร แทยอนกับยูริมองหน้ากันเหมือนจะรู้ว่ายุนอาเป็นอะไร
โรงอาหาร
“โถ่ เราก็นึกว่าครุจะให้ทำอะไร แค่เรียกไปให้ยกของขึ้นชั้น 8 เอง”ซูยองบ่น
“ใช่ ไม่เห็นจะมีอะไรเลย เล่นซะตกใจหมด”ซันนี่พูดเสริม
“มันจะไปมีอะไรล่ะ ก็ฉันเป็นคนยกแทนเธอหนิ เธอไม่ได้ยกซะหน่อยยัยเตี้ย” ซันนี่เตรียมยกสันมือมาเฉาะซูยอง แต่ร่างสูงรู้ทันจึงปิดหน้าผากไว้
“ชิ ” ซันนี่เสียอารมณ์ที่อีกฝ่ายรู้ทัน
“ทำไมแกไม่กินล่ะ นั่งเขี่ยอยู่ได้”ซูยองหันไปถามยุนอา
“ป่าวหนิ” ยุนอาตอบนิ่งๆ
“เห้ยยูล ไอ้ยุนเป็นไรอ่ะ”
“ไม่รู้สิ”ยูริตอบสั้นๆ แต่ในใจก็คิดว่า น่าจะเป็นเพราะเธอสนิทกับเจสสิก้ามากขึ้น
“เจสล่ะ เธอน่าจะรู้ดี”
“ไม่รู้สิ ไม่กินข้าวเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอกยุน”เจสสิก้าเองก็พอจะรู้เหตุผล ยุนอาชอบเธอตั้งแต่เทอมที่แล้วที่เธอเพิ่งย้ายมากลางเทอม ยุนอาคอยดูแลเธอมาตลอด ซึ่งเจสสิก้าก็เห็นยุนอาเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง ที่ช่วยเหลือเธอได้ เธอจึงมักไปไหนมาไหนกับยุนอา ถึงแม้มันจะดูเหมือนให้ความหวัง เธอรู้ดีว่ายุนอาน่าจะไม่พอใจเธอเรื่องยูริที่ดูสนิทสนมกันขึ้น
“มันสำคัญด้วยหรอเจส ? เหอะ”ยุนอาพูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปจากโต๊ะเลย ทุกคนในกลุ่มจึงได้แต่มองตามไปอย่างงงๆ จนกระทั่ง
“พี่ยูริคะ เย็นนี้ว่างไหม? ไปเที่ยวกันค่ะ”เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงเดินมาที่โต๊ะของยูริ หลังจากที่ยุนอาเพิ่งลุกไป
“อ้าวซึงฮยอน พอดีวันนี้พี่..”ยูริอึกอักนิดหน่อยก่อนจะหันไปมองหน้าแทยอน
“วันนี้ยูริเขามีนัดกับชั้น เสียใจด้วย”เจสสิก้าหันไปตอบด้วยหน้านิ่งๆ ยูริตกใจนิดหน่อย ปกติคนที่ช่วยเธอในเหตุการณ์แบบนี้จะเป็นแทยอน แต่ครั้งนี้กลับเป็นเจสสิก้าที่ตอบแทน
“แล้วพรุ่งนี้ล่ะคะ ? ^^ ”ซึงฮยอนยังคงยืนยันที่จะชวนยูริ แต่แล้วเจสสิก้าก็เงยหน้าจากไอโฟนของเธอไปมองหน้าซึงฮยอน ใช่แล้ว ซึงฮยอนโดนสิก้าเอฟเฟกต์เข้าแล้ว
“งั้นไว้วันหลังดีกว่านะคะ เดี๋ยวไว้จะโทรไปค่ะ”ซึงฮยอนเห็นดังนั้นจึงเดินออกไปจากโต๊ะ
“เธอไปปล่อยเอฟเฟต์ใส่น้องเค้าทำไมน่ะเจส ฮ่ะๆ”ทิฟฟานี่หัวเราะให้กับการกระทำของเพื่อนตัวเอง
“รำคานน่ะ”เจสสิก้ายิ้มเล็กน้อยก่อนจะเล่นไอโฟนต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หน้าห้อง , หลังเลิกเรียน
“ยูลวันนี้ไปกินไอติมเป็นเพื่อนหน่อยสิ เจสเลี้ยงเองนะ”
“ได้สิ ใครไปมั่งล่ะ”
“ฟานี่ต้องกลับหอไปทำงานกับแท พอดีว่าต้องจัดชมรมนักเรียน ส่วนซูยองกับซันนี่พอหมดคาบก็ออกไปแล้ว ส่วนยุนเจสไม่รู้”
“ไอ้ยุน ไปกินไอติมกันมั้ย ซอด้วย ไปไหม”ยูริเอ่ยชวนยุนอากับซอที่กำลังเก็บของ
“ไม่ล่ะค่ะ ซอต้องไปซ้อมเปียโน”ซอฮยอนตอบด้วยสีหน้าร่าเริง
“ฉันปวดหัว จะกลับไปนอนที่ห้อง”ยุนอาเดินออกไปจากห้องเรียนหลังเก็บของเสร็จ
“งั้นเราไปกันเถอะ เดี๋ยวคนเยอะ”เจสสิก้าเดินนำยูริออกจากห้องไป ดูเหมือนว่าการได้เป็นรูมเมทของเจสสิก้าจะทำให้ยูริมีโอกาสได้ใกล้ชิดเจสสิก้ามากขึ้น เจสสิก้าพายูริเดินไปเรื่อยๆ จนถึงร้านไอติมร้านหนึ่ง
“ตอนนี้มีโปรโมชั่นบิ๊กโบวล์อยู่ค่ะ เลือกไอศครีมได้ไม่จำกัดรส จำนวน 2 ลูกใหญ่ๆค่ะ หรือจะเป็นลูกเล็ก 6 ลูกก็ได้ค่ะใส่ในชามใบไหญ่ สนใจไหมคะ” พี่สาวเจ้าของร้านถามเจสสิก้ากับยูริที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้าน
“ก็ได้ค่ะ งั้นเอา 2 ลูกใหญ่ ลูกนึงวานิลาค่ะ อีกลูกนึงยูลเลือกสิ”
“งั้นเอาช็อคโกแล็ทค่ะ”
“เข้าใจเลือกนะคะ รอสักครู่ค่ะ”
“นั่งโต๊ะนั้นแล้วกัน” เจสสิก้าชี้แล้วเดินนำยูริไปนั่ง ยูริก็เดินตามไปนั่ง
“ยูลเนี่ยนี่สัยดีเนอะ” เจสสิก้าชวนยูริที่กำลังสนใจเมนูไอศครีมอยู่
“หืม ยูลเนี่ยนะ? ทำไมล่ะ”ยูริหันมาถามด้วยสีหน้าสงสัย
“ก็อยู่กับยูลแล้วรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก”
“งั้นหรอ จริงๆแล้วยูลก็ชอบเจสนะ”
“หืม...”
“ยูลหมายถึง.. ชอบอยู่กับเจสน่ะ แหะๆ”
“จริงหรอ นึกว่ายูลไม่สบายใจที่อยู่กับเจสซะอีก เห็นดูเกร็งๆ”
“ไม่หรอก อยู่กับเจสดีจะตาย” ...ดีจนไม่อยากห่างไปไหนเลยล่ะ ยูริคิดต่อในใจเพราะไม่กล้าพูดออกมา
“อื้ม ว่าแต่พรุ่งนี้เราทำอะไรกันดี วันหยุดทั้งที”
“ไม่รู้สิ ไว้ค่อยคิดกินไอติมกันเถอะ” ยูริพูดพลางตักไอติมตรงหน้าเข้าปาก
“นี่ยูลมากินไอติมวานิลาของเจสได้ไงเนี่ย งั้นเจสจะกินช็อคโกแล็ตนะ”
“ไม่ได้ๆ ห้ามกินนะ ยูลชิมหน่อยไม่ได้หรือไง”
“ไม่ได้หรอก นี่ไง อั้มมมม”เจสสิก้าตักไอศครีมช็อคโกแล็ตเข้าปาก ทั้งเจสสิก้าและยูริช่วยกันกินไอศครีมจนหมด ตอนนี้ตรงริมฝีปากของยูริมีช็อคโกแล็ตติดอยู่
“ยูล กินเหมือนเด็กเลยเลอะเทอะหมดแล้ว”เจสสิก้าพูดพลาง ยื่นกระดาษทิชชู่ไปเช็ดปากของยูริ แล้วหัวเราะออกมา ส่วนยูริก็ทำอะไรไม่ถูก จึงได้แต่ยิ้มออกมา
‘เธอดีกับฉันจัง เจสสิก้า ถึงแม้เธอจะไม่ได้คิดอะไร นั่นคงไม่สำคัญสินะ แค่เธออยู่กับฉันแบบนี้ ไม่ไปไหนก็พอแล้ว อย่าทิ้งฉันไปนะ เจ้าหญิงของฉัน ยูริคนนี้จะคอยดูแล และรักเธออย่างสุดหัวใจ ตลอดไปเหมือนกัน’ ยูริคิดในใจระหว่างเดินกลับหอกับเจสสิก้า
หอพัก
“ยูลกลับห้องไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวเจสแวะหายุนก่อน คงจะไม่สบาย”
“อืม ได้ งั้นเดี๋ยวกลับไปทำไรกินก่อนนะ เจสกลับไปจะได้กินเลย”
“อื้ม ขอบคุนนะยูล” เจสสิก้าพูดเสร็จก็ตรงไปเคาะประตูห้องของยุนอา ไม่นานเท่าไรยุนอาก็เดินมาเปิดประตู
“มาหาฉันทำไม กลับไปหาไอ้ยูลสิ เดี๋ยวนี้ลืมฉันแล้วหนิ”
“ยุนจะโมโหอะไรล่ะ เจสผิดตรงไหน แล้วเอายูลมาเกี่ยวอะไรด้วย ”
“เข้ามาคุยข้างในเถอะ เดี๋ยวยูริของเธอจะเข้าใจผิด” ยุนอาพูดพลางดึงข้อมือของเจสสิก้าเข้ามาในห้อง
“เจ็บนะยุน ทำไมต้องทำแบบนี้ เจสผิดอะไร.. อีกอย่างอย่าเอายูลมาเกี่ยว”
“ทำไม ? ว่าอะไรมันไม่ได้เลยหรอ ปกป้องกันเหลือเกิน อยู่ด้วยกันคืนเดียวเจสยังเป็นแบบนี้ นี่ถ้ามีอีกคืนนึงก็คงจะ .. เหอะ”
เพี๊ย ! ฝ่ามือเรียวบางของเจสสิก้าได้ฝากรอยแดงไว้บนหน้าของยุนอา มันแรงจนขนาดใบหน้าใสของยุนอาหันไปตามแรงกระทำ
“ทำไมยุนต้องพูดอะไรแบบนี้ด้วย เห็นเจสเป็นยังไง ยุนคนเดิมหายไปไหน คนที่คอยดูแลเจส คนที่เข้าใจเจสเสมอ คนที่ทำให้เจสมีความสุข .. พอกันทีเถอะ อิมยุนอา”
เจสสิก้าพูดพลางทำท่าจะเดินออกจากห้อง แต่ถูกมือบางของยุนอาดึงไว้ก่อน ยุนอาประกบริมฝีปากของเธอลงบนริมฝีปากของเจสสิก้าอย่างรุนแรง เจสสิก้าพยายามขัดขืน แต่เพราะยุนอาแรงเยอะกว่าเธอจึงทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายเจสสิก้ารวบรวมแรงทั้งหมดผลักยุนอาแล้วรีบเดินออกมาจากห้อง น้ำตาหยดใสไหลรินมาตามใบหน้าสวยได้รูปของเจสสิก้า เจสสิก้าเคาะประตูห้องจนยูริออกมาเปิดประตู
“เจส ! เป็นอะไรน่ะ ร้องไห้ทำไม”ยูริตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเจสสิก้าร้องไห้ ยูริพาเจสสิก้าเข้ามาในห้องแล้วปิดประตู
“เจส เป็นอะไรไป ใครทำอะไรเจสบอกยูลมานะ ไอ้ยุนใช่ไหม ? ได้เลย งั้นเดี๋ยวยูลมานะเจส”ยูริเตรียมตัวจะเดินออกไปหายุนอา
“ยูล อย่าไปนะ.. อยู่กับเจสได้ไหม อย่าทิ้งเจส”เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงอิดโรย แล้วเดินมาหายูริ
“กอดเจสหน่อยได้ไหม อึกๆ ฮือ” ยูริค่อยๆโอบกอดเจสสิก้าช้าๆ สัมผัสนี้ช่างอบอุ่นเหลือเกิน ยูริกอดเจสสิก้าอยู่นานพลางลูบผมบลอนด์สวยของเจสสิก้าจนเจสสิก้าหยุดร้องไห้
“ตกลงไอ้ยุนมันทำอะไร ? เดี๋ยวยูลจะไปจัดการ” ยูริถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ยูลอย่าไปนะ อยู่กับเจสตรงนี้ อยู่ข้างๆเจสก็พอ ยูลทำได้ไหม ?” ลึกๆเจสสิก้าเองก็ไม่อยากให้เพื่อนทะเลาะกันเอง แล้วก็อดไม่ได้ที่จะเห็นยุนอาเจ็บตัวเหมือนกัน ความใกล้ชิดและสิ่งที่ยุนอามอบให้เธอมันก็ทำให้เจสสิก้าเองหวั่นไหวได้ไม่น้อย
“อืม งั้นเจสก็ต้องไม่ร้องให้นะ เจ้าหญิงที่เย็นชาและเย่อหยิ่งของโรงเรียนหายไปไหนล่ะเนี่ย กลายเป็นสาวน้อยขี้แงได้ไง ไม่ว่าจะเป็นยังไงยูลจะอยู่ข้างๆเจสเสมอ ต่อให้ใครจะเป็นยังไง”ยูริพูดพลางเช็ดน้ำตาให้เจสสิก้า แล้วจัดผมที่ลงมาปรกใบหน้าของเจสสิก้า
“ไหนยิ้มให้ยูลดูหน่อยซิ เจ้าหญิง”เจสสิก้าค่อยๆยิ้มออกมาบางๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองยูริที่กำลังมอบยิ้มที่แสนอบอุ่นมาให้เธอไม่น่าเชื่อว่าคำพูดของยูริไม่กี่ประโยคจะทำให้เจสสิก้ายิ้มออกมาได้ ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งยูริมาในวันที่หมองหม่นแบบนี้ ขอบคุณจริง ๆ
ความคิดเห็น