หญิงผู้ปกปิด

ข้อมูลเบื้องต้น

เป็นเรื่องเเสนสั้น ที่มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง
หญิงเธอได้ปกปิดฐานะที่ยากจนของเธอเพราะกลัวเพื่อนพ้องไม่สมาคมด้วย
เธอหลอกเอาเงินจากเเม่ด้วยคำโกหกเว่าเอาไปใช้ในการศึกษา เเต่นำไปหาความสุขตามสถานบันเทิง

เนื้อเรื่อง

          หญิงอาศัยอยู่กับแม่ ความยากจนทำให้พวกเธออาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆโทรมๆ หญิงเรียนที่มหาวิทยาลัย ไม่ไกลจากบ้านนัก แม่ของหญิงพยายามทำงานให้หนัก เพื่อแลกมากับเศษเงินอันน้อยนิด ส่งให้ลูกเรียน  แม่ของหญิงแก่แล้วทำให้การหาเงินให้ได้มากๆ เป็นเรื่องไม่ง่ายสำหรับแม่ของหญิง

            ส่วนหญิงเพื่อนฝูงเธอมากมาย ด้วยฐานะของหญิงไม่ค่อยดี เขาพยายามปกปิดเรื่องครอบครัวตน แต่พยายามแสดงออกถึงฐานะที่ร่ำรวย เพื่อจะได้อยู่ในกลุ่มเพื่อนแบบไม่ระแวงว่าจะโดนรังเกียจเพราะยากจน  เงินที่ใช้จ่ายหญิงได้ขอกับแม่ทุกอาทิตย์ แม่ของหญิงไม่เคยบอกว่าเหนื่อยแค่ไหน แค่หญิงขอ แม่ก็รีบหาให้ทันที

            วันนี้หญิงจะไปเที่ยวสถานบันเทิง ต้องการเงินจึงรบเร้าให้แม่หาให้ ด้วยคำโกหกว่าต้องใช้ในการศึกษา หญิงก็ได้เงินตามต้องการ ได้สนุกสนานอย่างมีความสุข  ขณะนั้นเองมีแม่ค้าหาบตะกร้าขายของเข้ามาในร้าน เดินขายตามโต๊ะต่างๆ มาถึงโต๊ะที่หญิงนั่งอยู่กับเพื่อน แม่ค้าต้องการขายของให้เพื่อนของหญิง เพื่อนของหญิงนั้นไม่ต้องการซื้อ จึงบอกกับหญิงเบาๆให้ไล่แม่ค้าให้หน่อย   หญิงเหลือบไปมองแม่ค้าคนนั้น พร้อมกับสีหน้าอันตกใจ นั่นแม่ของหญิงเอง หญิงพยายามหลบหน้าอย่างรวมเร็ว และลุกขึ้นจะเดินออกไป เพื่อนหญิงดึงแขนหญิงเอาไว้ ย่ำขอให้หญิงไล่แม่ค้าไป  หญิงได้แต่อ่ำๆอึ่งๆ ทำอะไรไม่ถูก เพื่อนหญิงบอกต่ออีกว่าถ้าหากหญิงไม่ไล่แม่ค้าไป ก็ไปตามพนักงานมาไล่ให้หน่อย สิ่งที่หญิงคิดได้ตอนนั้นคือ ไม่ต้องการให้เพื่อนรู้ว่าแม่ค้าคนนั้นเป็นแม่ของตนเองและต้องการรักษาหน้าตา จึงรีบเดินไปบอกพนักงานที่อยู่ใกล้ๆมาไล่แม่ค้าออกไป พนักงานพยายามไล่แม่ค้าออกไปแต่เธอดื้อดึงไม่ยอมออกไป  พนักงานจึงใช้กำลังกับแม่ค้าคนนั้น ร่างกายอันชราของเธอทำให้ทรุดลงกับพื้นด้วยแรงผลัก เธอจึงถูกพนักงานลากตัวออกไป

            หญิงกลับมาบ้านตอนเช้า เขาลุกลี้ลุกลน กว่าว่าแม่จะเห็นเขาเมื่อคืน ขณะนั้นแม่หญิงเดินมาเข้ามา ก็ถามไถ่หญิงตามปกติ หญิงจึงมั่นใจว่าแม่จำเขาไม่ได้ หญิงจึงเมินเฉยกับเรื่องนั้นและขอเงินจากแม่อีกครั้ง แม่ก็ให้อีกตามเคย แต่ครั้งนี้แม่ได้บอกกับหญิงว่า “หญิงอย่าไปเที่ยวตามสถานบันเทิงบ่อยนะลูก” แล้วแม่ก็เดินจากไป…