นายตัวร้ายมาป่วนหัวใจยัยแสบซ่า

ลำดับตอนที่ #5 : ตายซะ! ไอ้คลั่งกาม

 

นายมิกเซอร์รวบแขนของโซดาทั้งสองข้างยกขึ้นสูงเลยหัวแล้วดันตัวยัยโซดาจนติดกับกำแพงห้อง (นายนั้นคิดจะทำไรวะ=[]=!ไม่ห่วงชีวิตตัวเองแล้วใช่มั้ยเนี่ย) ตอนนี้ฉันไม่ห่วงยัยโซดาหลอกนะแต่ฉันห่วงนายมิกเซอร์มากกว่าน่ะ นายนี่หาเรื่องตายซะแล้ว

“เฮ้ย! แกจะทำอะไรของแกวะ ปล่อยโซดานะโว้ย”

นายริวตะโกนเสียงดังลั่นและเตรียมจะกระโดนเข้าไปช่วยโซดาแต่ฉันดึงคอเสื้อไว้ทันจนเกือบทำให้นายริวหงายหลังล้มหัวฟาดพื้นตาย =[]=” แหะๆโทษทีวะนายริว ฉันเกือบจะเป็นฆาตรกรแล้วมั้ยล่ะ -_-^

“ทำบ้าอะไรของเธอห๊ะยัยบ้า โซดากำลังจะถูกลวนลามนะเธอไม่เห็นรึไง เธอไม่ห่วงเพื่อนเธอรึไงห๊ะ” นายริวพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโหมากๆ

“เห็นแล้ว-_-“ นายใจเย็นๆไว้ก่อนและอยู่เฉยๆแล้วก็ดูซะ” ฉันชี้ให้นายริวดูคู่นั้นต่อ

“ดูอะไรของเธอ”

“เชื่อฉันเถอะน่า-_-”

ฉันยังจับเสื้อนายริวเอาไว้อยู่ กลัวนายริวจะกระโจนไปอีกรอบ แต่เปลี่ยนจากตรงคอเป็นข้างตัวแทน-_-“ เฮ้อ!ช่างไม่รู้อะไรเลยนะนายริวถ้านายวิ่งเข้าไปสุ่มสี่สุ่มเจ็ด นายอาจโดนลูกหลงก็ได้ นี่ฉันห่วงชีวิตน้อยๆของนายนะเนี่ย(อืม~ฉันนี่ก็เป็นคนดีเหมือนกันแฮะ(. .))

“นายจะทำอะไร=[]=”

“ก็เธออยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าผู้หญิงของฉันอยู่ไหนฉันก็จะบอกอยู่นี่ไง-_-” นายมิกเซอร์โน้มหน้าลงต่ำจนใกล้จะถึงหน้าโซดา

“เอาหน้าหลอนๆของนายออกไปห่างๆหน้าฉันนะ-///-”

“ถ้าฉันไม่ทำล่ะ-_-”

“ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือนล่ะกัน=_=^”

“หึๆฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นนี่ไงว่าผู้หญิงตรงหน้านี่แหละคู่นอนของฉัน-_-”

ฉันได้ยินนายมิกเซอร์พูดเต็มๆสองรูหู(OoO)o สุดยอดมากฉันขอยกนิ้วให้นายเลย ไอ้ปากวอนโดน Teen หึๆนายศพไม่สวยแน่นายมิกเซอร์ใครก็ช่วยนายไม่ได้แล้วแหละU/\U อาเมน~ ไปสู่ที่ชอบๆเถอะนะมิกเซอร์

ฉันสังเกตุเห็นนายริวกำหมัดแน่น นายริวก็ได้ยินเหมือนกันขืนฉันปล่อยเสื้อหมอนี่ ฉันว่านายริวคงได้ไปฟัดกับนายมิกเซอร์แน่ๆ -_-“

“หึๆๆ ฮ่าๆๆๆ ดีนายกล้ามาก”

ยัยโซดาหัวเราะเหมือนคนโรคจิต(หัวเราะแต่หน้าไม่ยิ้ม=[]=”) จนนายมิกเซอร์ทำหน้าเหวอๆนายริวก็ทำหน้าเหวอไม่ต่างกัน ยัยโซดาคงเดือดถึงจุดสูงสุดแล้วล่ะ ฉันเตรียมโทรเรียกพี่ปอมารอเลยดีกว่ามั้ง =_=”

“นายเตรียมตัว-_-++”

ตุ๊บ!!!

“โอ๊ยยย!”

นายมิกเซอร์ร้องลั่นหน้าถอดสีเป็นสีซี๊ดและเปลี่ยนเป็นสีแดง สีเหลือง สีเขียวก็มี (เปลี่ยนได้หลายสีแฮะ-_-) เพราะโดนเข่าทะยานฟ้าของโซดากระแทกที่หว่างขาเต็มๆ(นายมิกเซอร์คงไม่ถึงขั้นสูญพันธุ์หลอกนะ=[]=”)

“อย่าอยู่เลยไอ้บ้าโรคจิต ตายยยย!!”โซดาตะโกนลั่นก่อน

โครม!!
            พลั่กๆๆ

"ย๊ากกกก~ ตาย! ตาย! ตายซะ! ไอ้บ้าดุ้น ไอ้หื่นกาม" 
             ตุ๊บๆๆ
            "ว๊ากกกก~ ตาย! ตาย! ตายซะ! ไอ้ดุ้นคลั่งกาม ไอ้โรคจิต ไอ้วิตถาร ไอ้บ้าจิตวิปริต”

เอ่อ~อธิบายไงดีหว่า =_=! เอาเป็นว่าเสียงดัง "โครม!!" ตอนแรกคือนายมิกเซอร์โดนยัยโซดาจับทุ้มด้วยท่ายูโดจนนายมิกเซอร์ล้มลงไปนอนกับพื้น ยัยโซดาตามซ้ำด้วยการนั่งทับและต่อยไปอีกหลายหมัด แค่นั้นไม่พอยัยโซดายังจับหัวนายมิกเซอร์โขกกับพื้นอีกต่างหาก (เห็นหน้ายัยโซดาแล้วสยองอ่ะT^T) ฉันบอกแล้วว่าอย่าทำให้ยัยโซดาโมโห(บอกใครเมื่อไร-_-“ : lilly) เพราะยัยโซดามันจะกลายเป็นปีศาจไปทันที(เธอก็เหมือนกันแหละไม่มีสิทธิว่าใครเขานะเฟ้ยและเธอไม่คิดช่วยพระเอกของฉันเลยรึไงยะ=[]=“โถ~มิกเซอร์ที่รักของเจ๊T^T : lilly)

 “เฮ้ย!โซดาพอแล้วเดี๋ยวหมอนี่ตายจริงๆกันพอดี”

“แค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับไอ้ดุ้นหื่นกามโรคจิตอย่างหมอนี่และฐานะที่มาหยามศักดิ์ศรีฉัน หึๆ มันต้องฆ่าให้ตายไปเลยยิ่งดี -_-“ โซดาแค่นเสียงพูดอย่างแค้นๆ

ฉันมองนายมิกเซอร์เห็นนายนั้นยังเอามือกุมหว่างขาอยู่ (น่าสงสารอ่ะ คงจะเจ็บมากเลยแฮะ=[]=!) ส่วนสภาพภายนอก (หึๆกลัวพระเอกตายอะดิเจ๊ lilly ^-^) ไม่มีเลือดท่วมตัวคงไม่น่าเป็นห่วงเท่าไร แต่มีเลือดออกตรงปากที่แตกนิดหน่อยและคงจะฟกช้ำไปทั้งตัวนั่นแหละ(หวังว่านายคงไม่ช้ำในหลอกนะ-_-+)เพราะนายมิกเซอร์เป็นคนขาวเลยทำให้เห็นรอยแดงๆเต็มตัวไปหมด

“ไปโซดากลับห้องกันเถอะ”

ฉันจับตัวโซดาลุกขึ้นยืนและได้ยินเสียงคุยกันดังแว่วๆมาจากนอกห้องได้ยินประมาณว่า

‘ไอ้มิกมันไปนอนอยู่ห้องไหนวะไอ้เลออน’

‘ฉันจะรู้มั้ยวะเนี่ย มันบอกแค่ว่าได้ที่นอนดีๆอยู่บนชั้นสี่ก็แค่นั้นเอง’

เสียงคุยกันดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ถ้าเป็นอาจารย์จะทำไงดีล่ะเนี่ย ภาพพจน์เธอเสียหายหมดแน่ยัยโซดา =_=”

“เสียงมันคุ้นๆนะโซดา คงไม่ใช่อาจารย์หลอกนะ”

“ไม่รู้เฟ้ย ไม่สนอะไรทั้งนั้น -_-” โซดาพูดด้วยอารมณ์ที่ยังไม่เย็นลงเท่าไร

“นายริวดูข้างนอกให้หน่อยดิว่าใครมา”

ฉันบอกกับนายริวที่ยืนมองตาค้างปากค้างด้วยอาการตกตะลึงในการกระทำของยัยโซดา ก็ใครจะเชื่อล่ะว่า ยัยผู้หญิงตัวเล็กๆตาบ๊องแบ๋วอย่างยัยโซดาจะโหดเหมือนปีศาจขนาดนี้

“อะ อือ แป๊บนะ” นายริวสะบัดหน้าเรียกสติกลับคืนมาทันทีและเดินออกไปดูนอกห้อง “นายเลออนกับนายซีโร่”นายริวหันกลับมาบอกฉัน

“เอ่อ! จริงสิ นายริวเรียกสองคนนั้นมาเก็บศพนายมิกเซอร์ไปที ปล่อยไว้นานเดี๋ยวเน่า-_-^”

“ยัยพวกบ้า ฉันยังไม่ตายโว้ย” นายมิกเซอร์พยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น

“เฮอะ! พอขยับได้ก็แหกปากพูดเลยนะไอ้คลั่งกาม-_-+” ยัยโซดาหันไปมองนายมิกเซอร์

“ทำไมห๊ะยัยปีศาจบ้าพลัง เธอจะต่อยฉันอีกรอบรึไงฟะ! แต่คราวนี้เธอไม่ได้ต่อยฉันฟรีๆแบบนี้แน่ ฉันจะเอาคืนให้สาสมเลยคอยดู”

“จะต่ออีกสักรอบก็ได้นะเฟ้ย -_-*”

พอได้ยินแบบนั้นยัยโซดาก็กระเด้งตัวลุกจากเก้าอี้ทันทีแล้วเดินดิ่งจะไปจัดการกับนายมิกเซอร์อีกรอบ ดีนะที่ฉันดึงแขนไว้ทัน(ยัยโซดานี่ใจร้อนไม่เลิกเลยวุ้ย=_=!)

“ยอๆเพื่อนยอ เย็นไว้หายใจเข้าลึกๆนะเพื่อน”ฉันตบไหล่โซดาเบาๆ

“ยอๆเนี่ยเอาไว้เรียกควายให้หยุดไม่ใช่รึยัยโอเล่ -_-+”

“เออใช่ -_-‘ มันใช้กับเธอได้เหมือนกันนั่นแหละ ก็เธอมันแรงควายนี่หว่า”

“เธออยากตายแทนไอ้เซ่อนั้นมั้ยยัยโอเล่”โซดาชี้ไปทางมิกเซอร์

“หึๆ เธอเก็บความปราถนาดีของเธอไว้ให้นายมิกเซอร์คนเดียวเถอะฉันไม่ต้องการ-_-^”

ถ้าให้ฉันตีกับยัยโซดาฉันก็มีแต่แพ้กับแพ้อ่ะดิ ฉันไม่ขอหาเหาใส่หัวเด็ดขาด(ขี้เกียจเกา=[]=”) ก็ยัยโซดาเก่งทั้งยูโด ทั้งเทควันโด ถึงฉันจะเรียนมาเหมือนกันแต่ฉันไม่ค่อยชอบก็เลยไม่สนใจเท่าไรได้ความรู้มาแค่ไว้ป้องกันตัวเองนิดหน่อยเท่านั้นแหละ-_-!

 

ตรงระเบียงทางเดินก่อนจะถึงห้องดนตรีเก่า~

“นายมายืนทำไรตรงนี้-_-” >>เลออน

“รอเรียกพวกนายนั่นแหละ-_-” >>ริว

“รอทำไม-_-” >>ซีโร่

“ไปเก็บศพเพื่อนนายซะ มันนอนตายอยู่ในห้องนั้น”

หมับ >> ถูกกระฉากคอเสื้อ

“นายทำอะไรไอ้มิกห๊ะ-_-^” >>ซีโร่

“ฉันเปล่า-_-”  >> ริว

“แล้วใครทำ-_-” >> เลออน

“พวกนายอยากรู้ก็ไปดูเองซิ แล้วนายปล่อยคอเสื้อฉันซักทีได้มั้ยวะ-_-” >>ริว

“เออ ขอโทษที-_-” >>ซีโร่

ทำไมนายริวไปเรียกไอ้พวกนั้นช้าจังฟะ ฉันเหนื่อยที่จะห้ามแล้วนะเฟ้ย พอฉันเผลอปุ๊บยัยโซดาก็หันไปแยกเขี้ยวเตรียมกัดกับนายมิกเซอร์ทันที

“เฮ้ย!ไอ้มิกนายเป็นไงมั้งวะ-_-” นายเลออนเข้ามาคนแรก

“ใครทำนายวะไอ้มิก-_-” นายซีโร่เดินตามมา

“ก็เห็นอยู่ว่ามีฉันกับยัยโอเล่ มีสมองก็คิดเองซิเฟ้ยว่าใครทำ-_-^” ยัยโซดาเจ้าเก่า

“อย่าบอกนะว่าเธออีกแล้วยัยประธาน-_-^”

“ใช่แล้วจะทำไม -_-^ นายอยากโดนแบบนั้นมั้งมั้ยล่ะนายซีโร่”

“หึๆ เก่งจริงๆยัยตัวเปี๊ยกที่ล้มไอ้มิกได้-_-^”

“ใครเป็นยัยเปี๊ยกฟะนายอยากตายใช่มั้ยนายเลออน=_=^”

“แล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ยไอ้มิก นายถึงโดนยัยนั่นลวนลามเอา” นายซีโร่จับไหล่ของนายมิกเซอร์

“ว๊ากกกก~ ฉันไม่ได้ อุ๊บ! อาอีบอากอันอำอัยอัยออเอ้(มาปิดปากฉันทำไมยัยโอเล่)”

“นายริวพายัยโซดาไปสงบสติอารมณ์ที่ห้องสภาที”

ฉันจับยัยโซดายัดเข้าไปในอ้อมกอดของนายริวทันทีเพื่อให้นายริวยึดยัยแรงควายที่กำลังดิ้นพล่านๆเหมือนปลาถูกน้ำร้อนลวก =_=^ ได้ถนัดๆ ขืนให้ยัยโซดาอยู่ตรงนี่ต่อไปนายมิกเซอร์คงไม่ได้ไปทำแผลกันพอดีและยิ่งถ้ามีอาจารย์มาเห็นอีกเรื่องมันจะยุ่งไปกันใหญ่

“พวกนายพานายมิกเซอร์ไปห้องพยาบาลทีซิ”

“ฉันไม่ไป-_-”

“แต่นายต้องไปทำแผลนะโว้ย” นายเลออนโวยวาย

“แผลแค่นี้ฉันไม่ตายหลอก ถ้าจะตายก็คงตายเพราะแค้นยัยปีศาจนั่นมากกว่า-_-*”

“สรุปแล้วเรื่องมันเป็นไงวะ” นายซีโร่ถามขึ้น

“เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง ก็คือว่าฉันกับโซดาและนายริว เดินขึ้นมาชั้นสี่เพื่อจะมาที่ห้องประธานที่อยู่ถัดไปทางฝากโน้นน่ะ พอขึ้นมาถึงก็ได้ยินเสียงผู้หญิงและผู้ชายคุยกันในห้องนี้”

“ก็แค่คุยกัน” นายซีโร่ขัดขึ้น

“ใช่คุยกัน! แต่มันไม่ใช่แค่คุยกันธรรมดานะซิเพราะน้ำเสียงที่พูดกันมันส่อแววไปในทางเรื่องแบบนั้น -_-“ ถ้าเป็นพวกนายสองคนจะคิดยังไงล่ะ ในเมื่อชั้นนี้มีห้องประธานนักเรียนอยู่พอจะขึ้นมาทำงานที่ห้องกับมาได้ยินเสียงคุยที่สุดแสนจะส่อแววในเรื่องอย่างว่า มันเหมือนไม่ให้เกียรติสถานที่เลย เป็นใครมันก็ต้องปรี๊ดแตกควันออกหูกันทั้งนั้นแหละย่ะ-_-^”

“นายพาผู้หญิงขึ้นมาทำแบบนั้นจริงๆหรือวะไอ้มิก” นายเลออนถาม

“จะบ้ารึไงวะ ฉันไม่ทำอะไรต่ำๆแบบนั้นหลอกโว้ย ฉันมาเจอที่นี่โดยบังเอิญและเห็นว่ามันเป็นห้องดนตรีเก่าที่ไม่ได้ใช้งานแถมมันก็เงียบสงบดีก็เลยจะมานอนก็เท่านั้น-_-”

“เออว่ะนายก็บอกฉันแล้วนี่หว่า^^” นายเลออนเกาหัวตัวเองแก้เขิล

“แล้วใครว่ะที่มันมาทำอะไรทุเรศๆแถวนี้ -_-^” นายซีโร่หันไปถามมิกเซอร์

“ฉันไม่รู้หลอกโว้ย กำลังหลับอยู่เพลินๆอยู่ๆประตูก็ล้มลงมาซะเสียงดังสนั่น ฉันตกใจตื่นขึ้นมาดูก็รู้ว่าเป็นยัยปีศาจนั่นถีบประตูหลุดกระเด็น-_-” นายมิกเซอร์ชี้ประตูที่พังให้ทั้งสองคนดู

ฮะๆ^O^ อันนี้ฉันเข้าใจถึงความรู้สึกของนายนะนายมิกเซอร์ ฉันก็เคยตกอยู่ในสถาณการณ์ที่คล้ายกับนายกันนั่นแหละ ประมาณว่านอนหลับอยู่ดีๆก็มีควายที่ไหนไม่รู้มาพังประตูบ้านจนบรรดาบอร์ดี้การ์ดที่พ่อฉันจ้างมาดูแลความปลอดภัยในบ้านวิ่งจับตัวกันให้วุ่น =_=” แถมให้เหตุผลโง่ๆว่า ‘ฉันเรียกแล้วแต่ไม่มีใครส่งเสียงตอบมา กลัวจะมีอันตรายเลยรีบเข้ามาช่วย’ ฉันจะบ้าตายมันห่วงฉันหรือมันบ้าพลังก็ไม่อาจรู้ได้

“ห๊า! (OoO!!) ฮ่าๆๆสุดยอดเลยว่ะ” นายเลออนตบไหล่นายมิกเซอร์ “นายมีคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อแล้วว่ะเพื่อน”

“แล้วทำไมนายถึงโดนเล่นงานจนยับเยินขนาดนี้ล่ะไม่ได้อธิบายให้ยัยนั่นเข้าใจรึไง”นายซีโร่ถาม

“เปล่า-_-”

“ไม่ใช่แค่เปล่านะแถมนายมิกเซอร์ยังพูดจาทำท่าทางหื่นกามใส่ยัยโซดาอีก ถ้าไม่โดนก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วย่ะ-_-^”
                “อะไรนะ! ไอ้มิกทำท่าหื่นกาม OoO!!”

แล้วทำไมต้องพูดพร้อมกันด้วยล่ะฟะ=_=”

“ก็ใช่นะซิ ไม่เชื่อก็ถามหมอนั่นซิ” ฉันชี้ไปที่นายมิกเซอร์ที่หน้าแดงๆอยู่(ผลจากการโดนต่อยล่ะมั้ง-__-)

“มันไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะคนอย่างมันไม่เคยทำหน้าหื่นๆใส่ผู้หญิงคนไหนเลยมีแต่ผู้หญิงที่จะทำหน้าหื่นวิ่งเข้าใส่มัน แต่ก็แทบทุกรายเหมือนกันที่ต้องวิ่งหนีไอ้นี่ เพราะมันปากหมาเรียกพ่อเลยล่ะไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะอยากจะอยู่ใกล้มันหลอก ถึงมันจะหล่อก็เถอะแต่น้อยกว่าฉันหน่อยหนึ่ง ฮ่าๆๆ ^O^”

“นายทำหน้าแบบนั้นจริงเหรอวะ-_-” นายซีโร่ถามด้วยน้ำเสียงสงสัย

“ไม่รู้โว้ย-////- ตอนนี้ฉันรู้อยู่อย่างเดียวฉันต้องรู้ให้ได้ว่าใครมันมาทำอุบาทว์บนนี้จนทำให้ฉันซวยต้องกลายเป็นไอ้หื่นกามตามคำด่าของยัยปีศาจ แถมโดนยัยนั่นต่อยเอาอีก พวกมันต้องรับผิดชอบต่อความผิดครั้งนี้อย่างสาสม-_-”

หลังจากที่ฉันรู้ว่าบุคคลที่ส่งเสียงน่าหวาดเสียวนั่นไม่ใช่นายมิกเซอร์ ก็ว่าจะไปบอกยัยโซดาให้รับรู้เอาไว้สักหน่อย ยัยโซดาจะได้ไม่ไปกระโดดกัดหูนายมิกเซอร์อีก =_=;

 

ที่ห้องประธานนักเรียน~

“สงบสติอารมณ์ได้ยังยะยัยโซดา-_-”

“ยัง-_- ซะเมื่อไรล่ะ ^O^”

“หน้าบานเป็นกระด้งเลยนะยะ มีไรรึเปล่าเนี่ย-_-”

“ฮ่าๆๆ ^O^ ไม่มีอะไรหลอก นายริวเล่าเรื่องเปิ่นๆของตัวเองให้ฟังน่ะโคตรฮ่าเลย โอเล่มาฟังด้วยกันซิ-O-”

“ไม่เห็นจะอยากฟัง-_-^”

“ฮ่าจริงๆนะ-O- นายริวเคยโดนหมาวิ่งไล่จนต้องปีนต้นไม้ แถมยังลงมาเองไม่ได้จนต้องเดือนร้อนคนแถวนั้น^O^ เธอลองคิดสภาพดูสิมันคงโคตรทุเรศเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ”

สรุปแล้วยัยโซดากับนายริวมันเป็นเพื่อนซี้กันแล้วรึไงฟะ เห็นคุยกันสนิทสนมเหมือนรู้จักกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว(เพิ่งจะรู้จักกันเองนะเฟ้ย=[]=”)

“มันไม่ทุเรศขนาดนั้นหลอกน่า ฉันออกจะหล่อน่ารักกระชากใจซะขนาดนี้ ต้องมีคนมาช่วยเยอะแยะอยู่แล้ว ^O^”

“ตรงไหนที่หล่อไม่มี๊ไม่มีเลยสักนิด-O- ที่เขาช่วยก็แค่สงสารหมาตาดำๆเท่านั้นแหละ กร๊ากๆๆๆ” เพื่อนฉันมันบ้าไปแล้วดูมันหัวเราะเข้าดิ =_=”

“โซดาใจร้ายง่ะ T^T” ส่วนนายริวก็คงปัญญาอ่อนล่ะนะ =[]=” ถึงคุยกับยัยบ้านี่รู้เรื่อง

ฉันว่าต้องรีบคุยเรื่องของนายมิกเซอร์กับยัยโซดาก่อนที่ยัยนี่มันจะถูกส่งตัวไปโรงบาลบ้าพร้อมนายริว เพราะฉันจะโทรแจ้งให้เขามารับตัวมันไปเองแหละ =_=”

“หยุดคุยแป๊บได้มั้ย”ฉันพูดแทรกขึ้น(ก็พวกนั้นมันคุยกันไม่หยุดอ่ะดิ) “ฉันมีอะไรจะบอกเธอยัยโซดา”

“มีไรก็พูดมาดิใครไปอุดปากเธอไว้ล่ะ-O-”

“เดี๋ยวปัดโดดเตะก้านคอซะหลอกยัยบ้า -_-++ เธอฟังฉันให้ดีนะโซดา”ฉันมองหน้าโซดานิ่ง

“อ๊ะ! รู้แล้วเธอมีขี้ตา กร๊ากๆๆๆๆ”

โป๊ก!!

ฉันเขกกระโหลกยัยโซดาเต็มๆยัยโซดานี่ชอบทำให้ฉันหมดอารมณ์ในการพูดทุกทีซิน่า คนกำลังจะอินกับบทซะหน่อย

“โอ๊ยยย //-*-\\ แง่งง~ เธอเขกหัวฉันอีกแล้วนะยัยโอเล่ ถ้าฉันฉี่รดที่นอนเธอต้องไปซักให้ฉันนะเฟ้ย -O-”

“เธอมันสมควรโดน -_-“ หุบปากแล้วฟังฉัน”

“ชิ ~ ฟังเฉยๆก็ได้ =3=” โซดาทำหน้างอๆไม่พอใจ

“ฉันต้องการจะบอกเธอว่าไอ้คนที่มันมาทำเสียงอุบาทว์ในห้องดนตรี มันไม่ใช่นายมิกเซอร์นะ”

“เธอรู้ได้ไงว่าไม่ใช่-_-“

“ข้อแรกฉันไม่เห็นผู้หญิงในห้องนั่นเลย ถ้ายัยผู้หญิงนั่นเป็นแมลงสาบก็ว่าไปอย่างจะได้มุดลงท่อน้ำทิ้งหนีไป ข้อที่สองนายมิกเซอร์ปฎิเสธเสียงแข็งว่าไม่ใช่ตัวเอง”

“ข้อแรกฉันเชื่อว่าเธอไม่เห็นแต่ข้อสองฉันไม่เชื่อเฟ้ย เธอให้ไอ้ดุ้นหื่นกามไปหาหลักฐานมายืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองสิฉันถึงจะเชื่อ -_-^”

“เฮ้อ! =_=! หมอนั่นก็คิดที่จะหาตัวคนทำผิดนั่นแหละ เดี๋ยวก็คงได้รู้ล่ะมั้ง”

ฉันล่ะเหนื่อยมากมายกับยัยเพื่อนตัวดี ที่ไม่ยอมรับฟังอะไรเลย มันจะดื้อไปถึงไหนฟะ ฉันขี้เกียจจะพูดแล้วนะเฟ้ย!=[]=

Ole talks End :